Η συμφορά του Μαζικού Κινήματος.

Κομμουνισμός, Ναζισμός, Ισλαμισμός, Χριστιανισμός, Σιωνισμός, κ.α.

Ο μοναδικός δρόμος μετατροπής της ανθρώπινης κοινότητας σε εξουσιαστικό σχηματισμό είναι η ΜΑΖΟΠΟΙΗΣΗ της. Αν θέλω να γίνω τύραννος, πρέπει να υπάρχει Μάζα. Αν δεν υπάρχει, πρέπει να την δημιουργήσω. Δεν νοείται τυραννία χωρίς Μάζα. Αλλά και δεν νοείται Μάζα χωρίς τυραννία. Οι δύο αυτές οντότητες στην πραγματικότητα είναι ένα και το αυτό πράγμα, συμπίπτουν ουσιαστικά, το μόνο τυπικό στοιχείο που τις διαφοροποιεί φαινομενικά είναι η διανομή ρόλων ή πρωτοβουλιών μέσα στα πλαίσια της εξουσιαστικής κοινωνίας. Η εντύπωση ότι η Μάζα, οι Εξουσιαζόμενοι, είναι ακούσια όργανα ή θύματα των εξουσιαστών έχει την αρχή της σε θεωρίες αφελών ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ του ΔΙΕΘΝΟΥΣ Ακαδημαϊσμού ή στην Προπαγάνδα της ίδιας της εξουσίας, που προσπαθεί έτσι να απαλλάξη από την κατηγορία του «συνειδητού εγκλήματος» ένα οργανικό της μέρος, ένα κομμάτι «σαρκός έκ της σαρκός της», όπως η Μάζα.

Το εξουσιαστικό έγκλημα, δηλαδή την αποβολή από την ανθρώπινη κοινότητα της ελευθερίας, της αλήθειας και της δικαιοσύνης και την εισαγωγή, αντ’ αυτών, της δυνάμεως, του ΔΟΓΜΑΤΟΣ και της ΙΣΟΤΗΤΑΣ, διαπράττουν από κοινού και συνειδητά ο ΤΥΡΑΝΝΟΣ και ο ΔΟΥΛΟΣ…. Ο πρώτος απλός έχει συχνά την πρωτοβουλία, χωρίς τούτο να αποκλείει το αντίστροφο.

-«Η ελευθερία που ζητά η μάζα-γράφει ο Έρικ Χόφφερ στο κλασικό έργο του για τον φανατισμό- δεν είναι η ελευθερία της αναπτύξεως του ατόμου, αλλά η απελευθέρωση από το ζυγό της ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ. Τα μέλη της μάζας απαιτούν την απαλλαγή από το τρομερό βάρος της ελεύθερης ΚΡΙΣΗΣ, απελευθέρωση από τη βαρειά ευθύνη να ολοκληρώσουν μόνοι τους ΤΟ ΕΓΩ ΤΟΥΣ. Δεν απαιτούν καμμιά ελευθερία της συνειδήσεως, αλλά τυφλή πίστη στην ΕΞΟΥΣΙΑ. Γκρεμίζουν την παλιά τάξη, όχι για να χτίσουν μια κοινωνία ελεύθερων, Ανεξάρτητων ανθρώπων, αλλά για να δημιουργήσουν μια Εξίσωση όλων, μια προσωπική ανωνυμία. Δεν διαμαρτύρονται, για τα κακά του παλιού καθεστώτος, αλλά για την έλλειψη ισχύος, όχι για την Καταπίεση, αλλά ακριβώς για την αδυναμία του καθεστώτος να τα συνενώσει σ’ ένα σκληρό σύνολο»-. 

Έχοντας σαν αφετηρία την απόλυτη αναγκαιότητα της Μάζας σαν στοιχείου της εξουσίας, οι άνθρωποι που διψούν για Εξουσία είναι φανερό, ότι θέτουν σαν πρωταρχικό σκοπό της δράσεώς τους την μετατροπή των Ανθρώπινων Ομάδων, των Εθνών, των έναρχων σε Μαζοποιημένους συφερτούς, Εσμούς Άλογων, Ανελεύθερων ατόμων, που αντιδρούν Τυφλά και Αγελαία στους ερεθισμούς που τους προκαλεί η πρωτοβουλία του Εξουσιαστή, χωρίς να διαθέτουν δυνατότητες Δικιά τους κρίσεως ή δικιάς τους υπεύθυνης αντιμετωπίσεως των πραγμάτων της Κοινότητας. Μ’ άλλα λόγια η διαδικασία της Μαζοποιήσεως, το Μαζικό Κίνημα, μεταφράζεται στην πράξη όχι μόνο σε πολιτικοκοινωνική διαστρέβλωση, διατάραξη της φυσικής, αληθινής λειτουργίας της ομάδας και την αντικατάστασή της από ένα τεχνητό, συμβατικό κοινωνικό γίγνεσθαι, αλλά και σε διαστροφή, κιβδηλοποίηση της υγιούς ψυχοσυνθέσεως του ατόμου, σε μετάπτωσή του από Φυσιολογικό μέλος της Κοινότητας σ’ ένα νοσηρό, ανώμαλο κύτταρο του επίσης νοσηρού και παρακμιακού Εξουσιαστικού Οργανισμού.

-«Για την κατηγορία των ανθρώπων που ποθούν τη δύναμη-γράφει ο Φρειδερίκος Νίτσε- η ΠΑΡΑΚΜΗ είναι μέσον, και τούτοι οι άνθρωποι ενδιαφέρονται ζωτικά να Αρρωστήσουν την ανθρωπότητα και να ανατρέψουν με επικίνδυνη και συκοφαντική σημασία, την έννοια του καλού και του κακού, του αληθινού και του ψεύτικου».- Είναι επίσης ευνόητο, ότι οι εκφραστές, οι δημιουργοί ενός νοσηρού πολιτικού φαινομένου, όπως είναι το Μαζικό Κίνημα, είναι και οι ίδιοι Ατελή, Νοσηρά, Ανώμαλα Όντα…

-«Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να γράψει ένα βαρυσήμαντο βιβλίο, να ζωγραφίση έναν περίφημο πίνακα, να δημιουργήσει ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα, που θέλει να είναι ένας μεγάλος επιστήμονας και ξέρει ότι ΠΟΤΕ δεν θα εκπληρωθεί αυτή η μεγαλύτερη επιθυμία του, δε βρίσκει καμμιά ησυχία σε μια σταθερή-παλιά ή νέα – κοινωνική κατάσταση. Η ζωή του, του φαίνεται αγιάτρευτα Κατεστραμμένη, ο κόσμος ξεκάρφωτος. Μόνο στο Χάος αισθάνεται ευχάριστα. Ακόμη και όταν ο ίδιος απαιτεί σιδερένια πειθαρχία και υποτάσσεται, μόνο στο απαραίτητο όργανο, ή το χρησιμοποιεί για να φθάση σε μια κατάσταση αιώνιας ροής, αιώνιας γεννήσεως. Συναίσθηση της ελευθερίας αποκτά μόνον, όταν βλέπει αδιάκοπη αλλαγή και συμβάλλη σ’ αυτή με δικές του δυνάμεις, γιατί τότε έχει την εντύπωση ότι αυτός Αυξάνεται και Αναπτύσσεται μαζί. Επειδή δεν μπορεί να συμφιλιωθεί ποτέ με το ΕΓΩ του, φοβάται την Οριστικότητα και τη Σταθερή Τάξη Πραγμάτων. Ο Μαρά, ο Ροβεσπιέρος, ο Λένιν, ο Στάλιν, ο Μουσσολίνι και Χίτλερ είναι εξαίρετα παραδείγματα Φανατικών που προήλθαν από τις γραμμές των ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ Ανίκανων Ανθρώπων του ΛΟΓΟΥ. Ο Πέτερ Βίρεκ αναφέρει, ότι οι περισσότεροι από τους ανώτερους ΝΑΖΙ λειτουργούς είχαν καλλιτεχνικές φιλοδοξίες που δεν μπορούσαν να τις πραγματοποιήσουν (….). Σ’ όλα σχεδόν είχαν Αποτυχίες- όχι μόνο σύμφωνα με τα κοινότατα κριτήρια αισθητικής αλλά και με τα δικά τους κριτήρια».-

Αλλά είναι φανερό, τέλος, ότι και τα μέλη της Μάζας, τα άτομα, δηλαδή, που έχουν μεταπέση στην κατάσταση του εκούσια Εξουσιαζόμενου, έχουν επίσης Καταντήσει Ατελή, Νοσηρά, και Ανώμαλα Στοιχεία: «Η υπερβολική ευλάβεια απέναντι στην Εκκλησία, στο Κόμμα, στον Αρχηγό και στο θρήσκευμα ευνοούν επίσης την κατάσταση της Ατέλειας (των μελών του κινήματος), γιατί κάθε αφοσίωση είναι απλώς μια στάση που έχει ανάγκη συμπληρώσεως από περιεχόμενο που έρχεται απ’ έξω. Έτσι οι άνθρωποι που είναι υποχρεωμένοι να μεγαλώσουν στην ατμόσφαιρα ενός Μαζικού κινήματος διαμορφώνονται σε ΑΤΕΛΗ και ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΑ πλάσματα, ακόμη και όταν έχουν μέσα τους την τάση για αυτόνομη ύπαρξη. Παρουσιάζουν όλα τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που επιθυμούν να ΛΥΤΡΩΘΟΥΝ από το ΕΓΩ τους και την ύπαρξή τους, που γι’ αυτούς είναι άγονη και χωρίς ΕΛΠΙΔΑ».-

Ακόμη και οι άνθρωποι του υποκόσμου αποτελούν ιδανικά μέλη μέσα στο μαζικό κίνημα, θρησκευτικό ή σοσιαλιστικό: -«Οι εγκληματίες αγαπιούνται και γίνονται πρόθυμα δεκτοί απ’ όλα τα Μαζικά κινήματα. Ο άγιος Βερνάρδος, ο δραστηριότερος στρατολόγος για τη δεύτερη Σταυροφορία, απευθυνόταν στο λαό με τα παρακάτω λόγια: -« Μήπως ο Θεός δεν προσφέρει στους ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ και στους ΛΗΣΤΕΣ, στους ΜΟΙΧΟΥΣ και στους ΕΠΙΟΡΚΟΥΣ και γενικά σ’ όλους τους ανθρώπους που έχουν στιγματισθή με ένα ΕΓΚΛΗΜΑ, μια Λαμπρή Ευκαιρία να εξιλεωθούν, αφού τους θεωρεί σαν Δίκαιους, άξιους της υπηρεσίας του; Η επαναστατική Ρωσία είχε μια ζεστή θεσούλα για τον κοινό εγκληματία, ενώ τους αιρετικούς της ιδεολογίας δεν τους μεταχειριζόταν με αβρό τρόπο (…) Το έγκλημα είναι Μέσα σε Ωρισμένα Όρια Υποκατάστατο για ένα Μαζικό Κίνημα»..-

Μετά την κοινωνιολογική – ψυχολογική αυτή οριοθέτηση του Μαζικού Κινήματος, ας εμβαθύνουμε στην ιδεολογική του δομή. Σ’ όλα τα Μαζικά κινήματα, από τον Χριστιανισμό –Ισλαμισμό-Εβραϊσμό, μέχρι τον αστισμό, τον κομμουνισμό, στον Σοσιαλισμό και τον ναζισμό, υπάρχουν κοινά ιδεολογικά στοιχεία, που παρουσιάζονται με τόση ομοιότητα, ταυτότητα, στις διάφορες διαδικασίες, ώστε καθιστούν τελικά όλους αυτούς τους _ισμούς_ ένα και το αυτό πράγμα… Βασικά το Μαζικό κίνημα απεχθάνεται τις ιδέες, τις ανώτερες αρχές. Η ιδέα, όπως η ελευθερία, η αλήθεια, η δικαιοσύνη, είναι για τον φανατισμό ότι το λιβάνι για το διάβολο, κατά τα κοινός λεγόμενα. Η ιδέα είναι καταλύτης, καταστροφής της ΕΞΟΥΣΙΑΣ, και γι’ αυτό μέσα στα πλαίσια ενός κινήματος καταδιώκεται και, τελικά, αποβάλλεται ολοκληρωτικά και αντικαθίσταται από τεχνητές αρχές και συμβατικές αξίες. Είδαμε, ήδη, την τάση του φανατικού, όχι μόνο να αδιαφορή για την ελευθερία, αλλά και να επιδιώκη την αποβολή τυχόν υπολειμμάτων της ελευθερίας από την πολιτική ζωή.

-«Ακόμη και τα Μαζικά κινήματα τα οποία στο όνομα της ελευθερίας ξεσηκώνονται ενάντια σε μια Δουλεία δεν επιτρέπουν καμμία ατομική ελευθερία (…) Κατά τον Ροβεσπιέρο, η επαναστατική (=αστική) κυβέρνηση ήταν ο δεσποτισμός της ελευθερίας απέναντι στην τυραννία. Χαρακτηριστικό είναι, ότι ένα μαζικό κίνημα που παραμελεί ή παραμερίζει την προσωπική Ελευθερία δεν βλάπτει τα Συμφέροντα μιας φανατικής ακολουθίας. Οι φανατικοί, λέει ο Ρενάν, ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ περισσότερο από το ΔΙΩΓΜΟ!»

Σχόλιο: Βλέπε το εβραιοκινούμενο ΚΚΕ, τον Ιουδαϊσμό, χριστιανισμό, Ισλαμισμό, Ναζισμό, και άλλα εβραιογεννή συστήματα, του απόλυτου φασισμού και φανατισμού. Όπως απόλυτος φασισμός μπορεί να είναι η ακροδεξιά, ΝΑΖΙΣΜΟΣ, άλλο τόσο και πολύ χειρότερο είναι ακροαριστερός πολύχρωμος ΦΑΣΙΣΜΟΣ, που κάνοντας άπειρες δολοφονίες εν καιρώ ειρήνης, όλα τα δικαιολογούν σαν επανάσταση για το λαό. Ενώ αντίθετα είναι για ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ οφέλη αυτής της φανατικής φατρίας. Εδώ ακριβώς δημιουργείται η ανάγκη μιάς τεχνητής αρχής, ενός κατά συνθήκην ψεύδους, που θα πάρει τη θέση της ιδέας θα αντικαταστήσει, δηλαδή την φυσική ορμή για ελευθερία με κάποια διαστρέβλωση, πλαστογράφησή της. Έτσι κατασκευάστηκε η ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ:

-« Όποιος θεωρεί τη ζωή του κατεστραμμένη, περισσότερο απαιτεί ΙΣΟΤΗΤΑ και ΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ παρά ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Όταν απαιτεί ελευθερία, εννοεί μ’ αυτό, μόνον τη δυνατότητα για την εισαγωγή ισότητας και ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΙΑΣ. Η υπερβολική απαίτηση της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ είναι κατά μέρος μόνο επιθυμία για ΑΝΩΝΥΜΙΑ: να είναι μια από τις πολλές κλωστές που αποτελούν ένα ύφασμα, μια κλωστή που δε διαφέρει σε τίποτα από τις άλλες … Γιατί έτσι δεν μπορεί πιά κανένας να τον Ξεχωρίσει, να τον μετρήση με τους άλλους και να αποκαλύψει την κατωτερότητά του..(…). Όπου η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ αποτελεί πραγματικότητα, εκεί η ΙΣΟΤΗΤΑ είναι η θερμή επιθυμία της ΜΑΖΑΣ. Όπου επικρατεί ΙΣΟΤΗΤΑ, εκεί η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι η θερμή επιθυμία μιας μειονότητας. Η Ισότητα Χωρίς Ελευθερία δημιουργεί μια διαρκέστερη κοινωνική δομή από την ελευθερία χωρίς ισότητα»….

Συνεχίζεται σε Β’ Μέρος και τελευταίο!
Δημήτρης Ι. Λάμπρου

http://diaggeleas.wordpress.com/2012/04/26/