Ακόμη και αν δεχόμασταν άκριτα τη βασική υπόθεση του Χάντιγκτον, σύμφωνα με την οποία οι πολιτισμοί χωρίζονται μεταξύ τους με βάση τη θρησκεία, και πάλι πολύ δύσκολα θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε πως η δυτική Ευρώπη και οι ΗΠΑ ενοποιούνται στην πολιτισμική οντότητα «Δύση» με συνδετικό στοιχείο την κοινή θρησκεία. Ακόμη και αν αγνοούσαμε τη θολή θρησκευτική ταυτότητα των ΗΠΑ και τις θεωρούσαμε μια χριστιανική χώρα, δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στο ότι ο χριστιανισμός των ΗΠΑ διαφέρει σημαντικά από το χριστιανισμό της Ευρώπης.
Τι είδους πολιτισμική συγγένεια έχει άραγε ένας καθολικός Ισπανός ή ένας προτεστάντης Γερμανός με τα μέλη των Γραφικών Μουσικών «προτεσταντικών» εκκλησιών των Μαύρων ή με τους Φονταμενταλιστές λευκούς χριστιανούς του Νότου και των…. μεσοδυτικών Πολιτειών των ΗΠΑ; Ο χριστιανικός φονταμενταλισμός που σε ορισμένες περιοχές των ΗΠΑ έχει ΕΠΙΒΑΛΕΙ την απαγόρευση των θεωριών του Δαρβίνου στα σχολεία πως μπορεί άραγε να ταυτιστεί με το πνεύμα του ευρωπαϊκού πολιτισμού;
ΤΑ ΓΚΕΤΟ ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ, Οι ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ γιατρών που κάνουν ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ και οι βομβιστικές επιθέσεις σε ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΛΙΝΙΚΕΣ από Αμερικανούς «μαχόμενους χριστιανούς», τι σχέση άραγε μπορεί να έχουν με το χριστιανισμό της Ευρώπης και αντίθετα πόσο κοντά στις πρακτικές ΑΚΡΑΙΩΝ ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ, όπως είναι η Ένοπλη Ισλαμική Ομάδα στην Αλγερία; Η μήπως στη «δυτική χριστιανοσύνη» εντάσσονται και οι αναρίθμητες ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΕΧΤΕΣ που βρίθουν στις ΗΠΑ πολύ περισσότερο απ’ ότι στην Ευρώπη και οι αναρίθμητοι προσήλυτοι του ΒΟΥΔΙΣΜΟΥ και άλλων ΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ;
Ας μην ξεχνάμε ακόμη πως οι ΗΠΑ είναι μία από τις Μεγαλύτερες ΙΣΛΑΜΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ του Πλανήτη, σε απόλυτα νούμερα, μιάς και πολλά εκατομμύρια του ΜΑΥΡΟΥ πληθυσμού έχουν ασπαστεί τη θρησκεία αυτή. Αυτά, μαζί με πάρα πολλά άλλα, είναι ορισμένα από τα ερωτήματα που θα πρέπει να απασχολήσουν σοβαρά όσους μιλούν Απροβλημάτιστα για την υποτιθέμενη ΤΑΥΤΙΣΗ της ΕΥΡΩΠΗΣ και των ΗΠΑ σε ένα ενιαίο δυτικό πολιτισμό με βάση τη θρησκεία.
Οι Αμερικανοί ήταν ΔΥΤΙΚΟΙ στο βαθμό που ήταν Ευρωπαίοι. Στην εξελικτική τους πορεία όμως άλλαξαν. Μεταβλήθηκαν σε ένα πολιτισμό, που προήλθε ενδεχομένως από τον ευρωπαϊκό αλλά στην πορεία του πήρε στοιχεία και από αλλού και μετεξελίχθηκε σε κάτι διαφορετικό.
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗ ΡΑΠ ΣΤΑ ΓΚΕΤΟ. Το διαχωρισμό ενός πολιτισμού σε δύο η περισσότερους είναι κάτι που δέχεται και ο Χάντιγκτον ως πιθανό ενδεχόμενο στην ιστορική εξέλιξη των πολιτισμών. Σχετικά με το κατά πόσο ταυτίζονται οι Αμερικανοί με τους Ευρωπαίους, ο Χάντιγκτον σε ένα σημείο του βιβλίου του κάνει την εξής πολύ ενδιαφέρουσα επισήμανση: «Για μεγάλο μέρος της ιστορίας τους, οι Αμερικανοί όριζαν την κοινωνία τους σε αντίθεση με την Ευρώπη.(…..) Μέχρι που υποστηρίχθηκε ότι η Αμερική αποτελεί ξεχωριστό πολιτισμό.(….) Η αίσθηση της κοινής ταυτότητας με την Ευρώπη αναπτύχθηκε από τη στιγμή που οι ΗΠΑ εμφανίστηκαν στην παγκόσμια σκηνή.(….) Η Αμερική του 20ου αιώνα ορίζει τον εαυτό της ως μέρος, και για την ακρίβεια ως ηγέτη, μιας ευρύτερης οντότητας, της Δύσης».
Το καλό με τους Αμερικανούς είναι ότι δεν ντρέπονται να πούνε την αλήθεια. Ο Χάντιγκτον λοιπόν στο σημείο αυτό μας λέει θρασύτατα ότι ο ΗΠΑ κατανόησαν την περιβόητη «ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ» τους με την Ευρώπη μόλις βγήκαν από το νησί τους και αποφάσισαν να κυριαρχήσουν στον κόσμο, μιας και χρειάζονταν τη Δυτική Ευρώπη ως προέκταση των ΗΠΑ στην Ευρασιατική ήπειρο. Εκτός λοιπόν από επικίνδυνο είναι και αφελές (τουλάχιστον) να πιστεύουμε πως η Ευρώπη διαχωρίζεται από ένα νέο σιδηρούν παραπέτασμα. Εάν πράγματι υπάρχει το παραπέτασμα αυτό, βρίσκεται στο μέσον του Ατλαντικού ή ίσως έξω από τις ακτές της Μάγχης…..
Σχετικά με τον ισχυρισμό του Χάντιγκτον ότι οι ΡΩΣΟΙ δεν ανήκουν στον δυτικό, δηλαδή στον ευρωπαϊκό πολιτισμό, αρκεί να αναφέρουμε την αποστομοτική απάντηση που είχε δώσει ο Ρώσος Βουλευτής Γιούρι Βασίλιεβιτς Νικιφορένκο στον Έλληνα δημοσιογράφο Πάνο Πικραμένο, όταν ο τελευταίος του είχε ζητήσει να σχολιάσει αυτόν τον ισχυρισμό: «Ο Χάντιγκτον προσπαθεί να μας πείσει πως ο Τολστόι, ο Ντοστογιέφκι, ο Αϊζενστάιν, ο Πούσκιν και τόσοι άλλοι, δεν αποτελούν μέρος του ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ, δηλαδή του ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ , αλλά αντίθετα μέρος του πολιτισμού αυτού –του Δυτικού_ είναι η ΡΑΠ, η ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ των ΓΚΕΤΟ ή το Μπέιζμπολ.»….
Και βέβαια είμαστε πολύ πιο κοντά με τον Ρωσικό Πολιτισμό, σήμερα παρά με τον Αμερικανικό , Ισλαμικό ή Γκετοποιημένο αχταρμά των ΗΠΑ. Όποιος δεν μπορεί να το καταλάβει ή δεν θέλει, γιατί βγάζει πολλά χρήματα από τους ερπετοειδείς των ΗΠΑ δικό του πρόβλημα. Σε θέματα πολιτισμού είναι πολύ πιο κοντά με την Ελλάδα και την Ευρώπη, η Ρωσία, παρά η Αμερική...
http://diaggeleas.wordpress.com/2012/03/13/
Τι είδους πολιτισμική συγγένεια έχει άραγε ένας καθολικός Ισπανός ή ένας προτεστάντης Γερμανός με τα μέλη των Γραφικών Μουσικών «προτεσταντικών» εκκλησιών των Μαύρων ή με τους Φονταμενταλιστές λευκούς χριστιανούς του Νότου και των…. μεσοδυτικών Πολιτειών των ΗΠΑ; Ο χριστιανικός φονταμενταλισμός που σε ορισμένες περιοχές των ΗΠΑ έχει ΕΠΙΒΑΛΕΙ την απαγόρευση των θεωριών του Δαρβίνου στα σχολεία πως μπορεί άραγε να ταυτιστεί με το πνεύμα του ευρωπαϊκού πολιτισμού;
ΤΑ ΓΚΕΤΟ ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ, Οι ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ γιατρών που κάνουν ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ και οι βομβιστικές επιθέσεις σε ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΛΙΝΙΚΕΣ από Αμερικανούς «μαχόμενους χριστιανούς», τι σχέση άραγε μπορεί να έχουν με το χριστιανισμό της Ευρώπης και αντίθετα πόσο κοντά στις πρακτικές ΑΚΡΑΙΩΝ ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ, όπως είναι η Ένοπλη Ισλαμική Ομάδα στην Αλγερία; Η μήπως στη «δυτική χριστιανοσύνη» εντάσσονται και οι αναρίθμητες ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΕΧΤΕΣ που βρίθουν στις ΗΠΑ πολύ περισσότερο απ’ ότι στην Ευρώπη και οι αναρίθμητοι προσήλυτοι του ΒΟΥΔΙΣΜΟΥ και άλλων ΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ;
Ας μην ξεχνάμε ακόμη πως οι ΗΠΑ είναι μία από τις Μεγαλύτερες ΙΣΛΑΜΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ του Πλανήτη, σε απόλυτα νούμερα, μιάς και πολλά εκατομμύρια του ΜΑΥΡΟΥ πληθυσμού έχουν ασπαστεί τη θρησκεία αυτή. Αυτά, μαζί με πάρα πολλά άλλα, είναι ορισμένα από τα ερωτήματα που θα πρέπει να απασχολήσουν σοβαρά όσους μιλούν Απροβλημάτιστα για την υποτιθέμενη ΤΑΥΤΙΣΗ της ΕΥΡΩΠΗΣ και των ΗΠΑ σε ένα ενιαίο δυτικό πολιτισμό με βάση τη θρησκεία.
Οι Αμερικανοί ήταν ΔΥΤΙΚΟΙ στο βαθμό που ήταν Ευρωπαίοι. Στην εξελικτική τους πορεία όμως άλλαξαν. Μεταβλήθηκαν σε ένα πολιτισμό, που προήλθε ενδεχομένως από τον ευρωπαϊκό αλλά στην πορεία του πήρε στοιχεία και από αλλού και μετεξελίχθηκε σε κάτι διαφορετικό.
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗ ΡΑΠ ΣΤΑ ΓΚΕΤΟ. Το διαχωρισμό ενός πολιτισμού σε δύο η περισσότερους είναι κάτι που δέχεται και ο Χάντιγκτον ως πιθανό ενδεχόμενο στην ιστορική εξέλιξη των πολιτισμών. Σχετικά με το κατά πόσο ταυτίζονται οι Αμερικανοί με τους Ευρωπαίους, ο Χάντιγκτον σε ένα σημείο του βιβλίου του κάνει την εξής πολύ ενδιαφέρουσα επισήμανση: «Για μεγάλο μέρος της ιστορίας τους, οι Αμερικανοί όριζαν την κοινωνία τους σε αντίθεση με την Ευρώπη.(…..) Μέχρι που υποστηρίχθηκε ότι η Αμερική αποτελεί ξεχωριστό πολιτισμό.(….) Η αίσθηση της κοινής ταυτότητας με την Ευρώπη αναπτύχθηκε από τη στιγμή που οι ΗΠΑ εμφανίστηκαν στην παγκόσμια σκηνή.(….) Η Αμερική του 20ου αιώνα ορίζει τον εαυτό της ως μέρος, και για την ακρίβεια ως ηγέτη, μιας ευρύτερης οντότητας, της Δύσης».
Το καλό με τους Αμερικανούς είναι ότι δεν ντρέπονται να πούνε την αλήθεια. Ο Χάντιγκτον λοιπόν στο σημείο αυτό μας λέει θρασύτατα ότι ο ΗΠΑ κατανόησαν την περιβόητη «ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ» τους με την Ευρώπη μόλις βγήκαν από το νησί τους και αποφάσισαν να κυριαρχήσουν στον κόσμο, μιας και χρειάζονταν τη Δυτική Ευρώπη ως προέκταση των ΗΠΑ στην Ευρασιατική ήπειρο. Εκτός λοιπόν από επικίνδυνο είναι και αφελές (τουλάχιστον) να πιστεύουμε πως η Ευρώπη διαχωρίζεται από ένα νέο σιδηρούν παραπέτασμα. Εάν πράγματι υπάρχει το παραπέτασμα αυτό, βρίσκεται στο μέσον του Ατλαντικού ή ίσως έξω από τις ακτές της Μάγχης…..
Σχετικά με τον ισχυρισμό του Χάντιγκτον ότι οι ΡΩΣΟΙ δεν ανήκουν στον δυτικό, δηλαδή στον ευρωπαϊκό πολιτισμό, αρκεί να αναφέρουμε την αποστομοτική απάντηση που είχε δώσει ο Ρώσος Βουλευτής Γιούρι Βασίλιεβιτς Νικιφορένκο στον Έλληνα δημοσιογράφο Πάνο Πικραμένο, όταν ο τελευταίος του είχε ζητήσει να σχολιάσει αυτόν τον ισχυρισμό: «Ο Χάντιγκτον προσπαθεί να μας πείσει πως ο Τολστόι, ο Ντοστογιέφκι, ο Αϊζενστάιν, ο Πούσκιν και τόσοι άλλοι, δεν αποτελούν μέρος του ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ, δηλαδή του ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ , αλλά αντίθετα μέρος του πολιτισμού αυτού –του Δυτικού_ είναι η ΡΑΠ, η ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ των ΓΚΕΤΟ ή το Μπέιζμπολ.»….
Και βέβαια είμαστε πολύ πιο κοντά με τον Ρωσικό Πολιτισμό, σήμερα παρά με τον Αμερικανικό , Ισλαμικό ή Γκετοποιημένο αχταρμά των ΗΠΑ. Όποιος δεν μπορεί να το καταλάβει ή δεν θέλει, γιατί βγάζει πολλά χρήματα από τους ερπετοειδείς των ΗΠΑ δικό του πρόβλημα. Σε θέματα πολιτισμού είναι πολύ πιο κοντά με την Ελλάδα και την Ευρώπη, η Ρωσία, παρά η Αμερική...
http://diaggeleas.wordpress.com/2012/03/13/
No comments :
Post a Comment