Σε μια εποχή όπου παρακμιακά φαινόμενα προερχόμενα από τις Ηνωμένες Πολιτείες φαίνεται να αυξάνονται περισσότερο από ποτέ και να γίνονται καθολικώς αποδεκτά, κυκλοφορεί ένα βιβλίο που δείχνει την σχέση ανάμεσα στην διατροφική κουλτούρα της Αμερικής με ιατρικές παθολογικές καταστάσεις. Αυτό αποτελεί κίνδυνο ακόμη μεγαλύτερο για το μέσο προσδόκιμο όρο ζωής από οτι το AIDS η την υπό διάλυση εθνική ταυτότητα η οποία αποτελεί το θεμέλιο για την ενότητα και την δημιουργία εδώ και αιώνες.ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ
"Φάτε φίλοι μου, φάτε!". Με αυτά τα λόγια τα McDonalds πρόσφατα άνοιξαν νέα αλυσίδα καταστημάτων στην Ιαπωνία. Υποψιαζόμαστε ότι αυτή η τρομερή προσβολή προς το πνεύμα του Shinto, ήδη είχε αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών από τις ΗΠΑ και την επακόλουθη κατοχή προς το ηττημένο έθνος μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα κόκκαλα του Yukio Mishima θα τρίζουν στον τάφο του! "Αν τρεφόμαστε με χάμπουργκερ και τηγανητές πατάτες για περισσότερα από χίλια χρόνια, μπορεί να γίνουμε μεγαλόσωμοι και να αποκτήσουμε λευκό δέρμα", τάδε εφη ένας Ιάπωνας έφηβος σε κατάσταση φρενίτιδας υπό τους (μουσικούς) ρυθμούς αφρό-αμερικανών star κάνοντας τον συσχετισμό με αυτήν την διατροφή.
Μέχρι σήμερα πάντως οι Ιάπωνες δεν έγιναν πιο μεγαλόσωμοι, ούτε έχουν λευκό δέρμα. Σίγουρα πάντως έγιναν πιο χοντροί. Παρόλο που η κατάσταση δεν είναι τόσο δραματική όσο στην Κίνα, όπου τα παιδιά στην εποχή μας είναι 3 φόρες πιο υπέρβαρα από οτι 20 χρόνια πριν. Ο αριθμός των Βρετανών που πολεμάει με την παχυσαρκία έχει διπλασιαστεί μέσα σε 10 χρόνια. Στην Μ. Βρετανία η κατανάλωση fast food είναι πολύ μεγαλύτερη από οποιαδήποτε άλλη χώρα του Δυτικού κόσμου(οι ΗΠΑ δεν συμπεριλαμβάνονται).
Η ιστορία των McDonalds συνοδεύεται από την εξάπλωση των Αμερικανικών πολιτισμικών αξιών που βρήκαν γόνιμο έδαφος στον "ελεύθερο" κόσμο. Ακόμα και στην ίδια την πατρίδα τους δεν ήταν επιτυχημένες από την αρχή. Τα αδέλφια που εφεύραν το "πάρε το φαγητό σου στην ουρά συνάθροισης" πούλησαν την πατέντα τους στην τρελή δεκαετία του '50 για 3 Κάντιλακ. Ο Walt Disney που πάντοτε απέκλειε παρακμιακές επιρροές από το έργο του, απέρριψε τα McDonalds και τους αρνήθηκε να ανοίξουν κατάστημα μέσα στη Disneyland το 1962. Μόλις 5 χρόνια αργότερα ήρθαν τα πάνω κατώ: Ο Walt πέθανε (ενώ η εταιρεία του, που προωθούσε Δυτικές αξίες, κατέστη βορά «αρπαχτικών») και τα McDonalds κατέκτησαν την χώρα και όλον τον κόσμο κτίζοντας μια αυτοκρατορία πάνω στο λίπος και τη ζάχαρη.
ΤΟ ΤΗΓΑΝΗΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ
Σύμφωνα με το βιβλίο "Fast food nation" του Eric Schlosser, οι Αμερικανοί ξόδεψαν 6 δις δολάρια για fast food το 1970, 30 χρόνια αργότερα ξεπέρασαν τα 110 δις. Αυτά είναι χρήματα που ξεπερνούν αυτά που ξοδεύτηκαν για Η/Υ, αυτοκίνητα, βιβλία, περιοδικά και CD μαζί. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι οι φορείς της "Νέας Τάξης Πραγμάτων" επεκτείνονται και μετά το κάπνισμα, η παχυσαρκία είναι η κυριότερη αιτία θανάτου σήμερα: πάνω από 280000 Αμερικανοί πεθαίνουν ετησίως σαν άμεσο αποτέλεσμα της παχυσαρκίας τους.
Όταν το 1985 τα μεγέθη των πωλήσεων έπεσαν και το εταιρικό σχέδιο για σταδιακή αύξηση του μεριδίου αγοράς έγινε λίγο πιο προσεκτικό, τότε οι πωλησεις παρέμειναν στάσιμες. Το αποκαλούμενο "συναισθηματικό δέσιμο" ανάμεσα στον πελάτη και την εταιρεία ατόνησε. Για μια εταιρεία που διοχέτευε περισσότερα χρήματα για διαφήμιση από ότι η Coca Cola ή η Disney, η λύση δεν θα μπορούσε να έχει φιλοσοφική φύση: η λύση ήταν στα μικρά παιδιά. Όποιος πείθει τα παιδιά, μπορεί να πείσει τους γονείς, τους παππούδες και την οικογένεια.
"Κάντε τα παιδιά σας ευτυχισμένα, δώστε τα hamburger!" ήταν κυριολεκτικά το σλόγκαν της εταιρείας. Είτε αφορούσε ένα hamburger είτε ένα δωρεάν παιχνίδι που έκανε το πρόσωπο ενός μέσου παιδιού ηλικίας 1 έτους να χαμογελάσει, οι γονείς μπορούσαν να αισθάνονται σαν την ευτυχισμένη οικογένεια της διαφήμισης (τουλάχιστον) για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Τα νήπια αναγνώριζαν τα χρυσά αρχικά της εταιρείας πριν μάθουν να απαντούν στο όνομα τους.
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ LOBBY ΤΩΝ ΧΟΝΤΡΩΝ
Τα παιδιά παρέμειναν πιστά στα hamburger. Αποτελούν τώρα την πιο χοντρή και αγύμναστη γενιά νεολαίας που υπήρξε ποτέ. Γαλουχηθήκαν με τα McDonalds, πήγαν εκεί σαν παιδιά, δούλεψαν εκεί σαν έφηβοι και επέστρεψαν εκεί αργότερα με τα εξίσου υπέρβαρα παιδιά τους. Αυτή η επικίνδυνη εξέλιξη στις διατροφικές συνήθειες μοιάζει με μια ανεξέλεγκτη μορφή του "Αμερικανικού ονείρου", στην οποία ο υλισμός πρέπει να παρέχει μια ηδονιστική αίσθηση στο συναίσθημα. Μέσα από μια ευρύτερη οπτική γωνία μπορούμε να συνάγουμε το συμπέρασμα ότι η συστηματική καταστροφή της κουλτούρας (στμ του πολιτισμού) μας (αυτό περιλαμβάνει και την/τον διατροφική κουλτούρα/πολιτισμό μας) κρατάει το μέλλον μας σε νωχελικά επίπεδα για να αποθαρρυνθεί η φυσική και λαϊκή αντίσταση.
Αν αντιληφθούμε το κατά πόσο οι εθνικές κυβερνήσεις μας βρίσκονται υπό τον έλεγχο πανίσχυρων πολυεθνικών και ότι αρνούνται να δράσουν ενάντια στις υπερβολές της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς, τότε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε από μόνοι μας ότι αυτό αποτελεί μέρος μιας σκόπιμης υποδούλωσης των κάποτε ελεύθερων και περήφανων ανθρώπων και εθνών μας. Μέσα στην ειδωλολατρία τους, της ελεύθερης αγοράς, τα McDonalds, όπως και οποιαδήποτε άλλη Αμερικανική εταιρεία, αναζητούν τρόπους για να εξαλείψουν κάθε μορφή ανταγωνισμού, κριτικής και ελευθερίας επιλογής. Μέσα από την αναζήτηση τους για φαγητό που έχει την ίδια γεύση παντού και βιώνεται "ισότιμα" από όλους τους πολιτισμούς προσπαθούν να καταστρέψουν κάθε εταιρεία μικρής κλίμακας και κάθε πολυμορφία. Το μονοπώλιο της πατάτας στο Οχάιο, η μεθοδευμένη παραγωγή των αγελάδων και των κοτόπουλων, ο πειραματισμός τους τα συντηρητικά Ε, η ανελέητη εκμετάλλευση των εργαζομένων, οι διάφορες τροφικές δηλητηριάσεις που μένουν ατιμώρητες, όλα αυτά θα αντιμετωπιστούν μόλις οι Ευρωπαϊκοί λαοί αποκτήσουν ξανά συνείδηση του μεγαλείου τους και της εθνικής τους ταυτότητας.
Μακεδονική Φάλαγγα
Μετάφραση από εδώ
No comments :
Post a Comment