Τα μεγάλα προβλήματα της Κύπρου είναι το εθνικό ή κυπριακό όπως επικράτησε να λέγεται και η οικονομία. Ο τρόπος διαχείρισης και αντιμετώπισης αυτών των προβλημάτων φέρνει στην επιφάνεια και ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα που είναι αυτή ταύτη η ύπαρξη του ενδοτικού, του διεφθαρμένου και διαπλεκόμενου κατεστημένου. Το πρόβλημα του κατεστημένου συνδέεται στη συνέχεια με την συνειδησιακή κατάσταση του λαού που δεν μπορούμε να τον απαλλάξουμε από την ευθύνη των επιλογών του.
Τα γεγονότα αποδεικνύουν πως αυτός ο λαός δεν έχει να προτείνει τίποτα το ουσιώδες που θα άλλαζε τη πορεία των πραγμάτων. Το μόνο που θα μπορούσε να κάνει και το κάνει, είναι σε κάποιες περιπτώσεις να εκφράζει την αγανάκτηση του, να ξοδεύεται σε συνθήματα και οχλοκρατικές συνάξεις. Και όμως αυτός ο λαός, έχει μια νεολαία που στη μεγάλη της πλειοψηφία σπουδάζει. Η Κύπρος έχει επίσης αρκετά πανεπιστήμια που εξυπηρετούν όλους σχεδόν τους κλάδους των επιστημών. Συνεπώς θα ήταν αναμενόμενη η ύπαρξη μιας δρώσας διανόησης που θα επενέβαινε με διάφορους τρόπους στα κοινά και θα διαμόρφωνε νέες τάσεις και ανανεωτικές ροπές στη πολιτική σκέψη και πραγματικότητα. Δυστυχώς πολύ λίγα πράγματα γίνονται προς αυτή τη κατεύθυνση. Οι φοιτητές μας διαπρέπουν στο τάβλι και στα παρεμφερή “αθλήματα”.
Λαμβάνοντας υπόψιν αυτή τη παράμετρο της παρακμιακής κατάστασης του λαού, κάθε κριτική προς το κατεστημένο αντανακλά και στο λαό. Διότι ο ίδιος ο λαός είναι που παράγει και συντηρεί το κατεστημένο και αναδεικνύει τις φιγούρες που το υπηρετούν. Το συμπέρασμα είναι πως αν δεν διορθωθεί η πνευματική κατάσταση του λαού δεν είναι δυνατό να αλλάξει το πολιτικό σύστημα και κατεστημένο. Εδώ αναδεικνύεται η αναγκαιότητα της επαναστατικής διανόησης η οποία έχει την υποχρέωση να κτυπήσει τη παρακμή χωρίς καμία υποχώρηση, χωρίς κανένα συμβιβασμό με το σύστημα, τις ιδέες του και τους θεσμούς του.
Αλληλένδετο με την ανατρεπτική διανόηση, οφείλει επίσης να είναι και το πολιτικό επαναστατικό κίνημα που θα έχει ως αποστολή του να συνδέσει και συγχωνεύσει την ιδεολογική επανάσταση με την αναγκαιότητα της άμεσης παρέμβασης στα πράγματα της πολιτικής κοινωνίας. Αυτό προϋποθέτει ορθή περιγραφή των πραγμάτων, αξιολόγηση, ιεράρχηση και προτασιακό λόγο. Το επαναστατικό πολιτικό σχήμα νοείται ως προσπάθεια παρουσίασης στη κοινωνία μιας ολοκληρωμένης πρότασης που θα αποσκοπεί στην επίλυση των μεγάλων προβλημάτων. Διαφορετικά θα είναι μια αντί-δραστική σύναξη που θα προστεθεί στην υπάρχουσα παρακμή.
Το Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα αποτελεί μια τέτοια προσπάθεια. Έχει να παρουσιάσει ολοκληρωμένη πρόταση τόσο στο εθνικό όσο και στην οικονομία αλλά πάνω από όλα πάνω στο ζήτημα της ριζικής αναθέσμισης της κοινωνίας, που θα θέσει σε κίνηση την ίδια την κοινωνία που παρέδωσε την κυριαρχία της και την αυτονομία της στα ρυπαρά χέρια της κομματικής και πλουτοκρατικής ολιγαρχίας. Το ΕΔΗΚ δεν είναι άλλος ένας συμβιβασμένος μηχανισμός του κατεστημένου που αναζητά μια θέση στο σύστημα, ένα έδρανο στο κοινοβούλιο της κόμματο-πλουτοκρατικής ολιγαρχίας. Εκείνο που επιδιώκουμε μέσα από τον αγώνα μας είναι να δείξουμε στο λαό τον ορθό δρόμο της αυτοθέσμισης και της ανατροπής του τυραννικού συστήματος, ως το μόνο δρόμο που έχει να ακολουθήσει για την απελευθέρωση και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Λουκάς Σταύρου
No comments :
Post a Comment