Το οικονομικό σκέλος του συνολικού προβλήματος που ονομάζεται πολιτική αυθυπαρξία και εθνική κυριαρχία της Ελλάδος είναι ένας ικανός πολιορκητικός κριός που μετέρχεται ο διεθνής νεοταξισμός σε βάρος μας, γιατί απουσιάζει η πολιτική βούληση λύσεως του προβλήματος από το προδοτικό ελληνόφωνο καθεστώς. Διότι στην Γη του Πολιτισμού και του αήττητου της θαλάσσης κράτους που αποτελεί ένα αστείρευτο περιδέραιο γεμάτο πετράδια ζηλευτά της οικουμένης αποτελεί τουλάχιστον αστειότητα η περιβολή ενδυμασίας διεθνούς ζητιάνου.
Στην πραγματικότητα αποτελεί βεβήλωση και έγκλημα καθοσιώσεως σε βάρος έθνους, λαού και ελληνικής ιστορίας το γκρέμισμα των ξύλινων πλωτών τειχών και η παράδοση των θαλασσίων υδάτων στους γυρολόγους σκηνίτες της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει εστία και ως πατρίδα έχουν το χρήμα και την εξουσία του, μας ζητούν να δώσουμε τις δουλειές μας και τα πλούσια προσόντα της ελληνικής φύσης.
Μα πως περιμέναμε ότι θα άφηναν ελεύθερους τους πλουτοπαραγωγικούς μας ορίζοντες αυτοί που ζητούν τα κλειδιά της χώρας; Σήμερα λοιπόν η Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι διαθέτει τον μεγαλύτερο στόλο παγκοσμίως και τις καλύτερες υποδομές ναυπήγησης τουλάχιστον στην περιοχή της Ανατολικής μεσογείου, υστερεί έντονα τόσο στο παραγόμενο εθνικό ναυτικό προϊόν όσο και στην απασχόληση Ελλήνων και την δημιουργία ευρέως κύκλου εργασιών.
Τα πλοία που σηκώνουν ελληνική σημαία έχουν λιγοστέψει. Στα πληρώματα των πλοίων και στους ναυτεργάτες έχουμε παραγκωνισμό σημαντικό των Ελλήνων από αλλοδαπούς. Και τα ναυπηγεία της Ελλάδος θαλασσοδέρνονται στον ωκεανό του διεθνούς ανταγωνισμού, χάνοντας σημαντικά κομμάτια της αγοράς με την ταυτόχρονη ομηρία του εργατικού προσωπικού και των στρατιωτικών εξοπλιστικών προγραμμάτων της χώρας.
Ο ξένος έλεγχος της ελληνικής θάλασσας δημιουργεί πολλά και αλυσιδωτά προβλήματα στο Ελληνικό Έθνος. Η διεθνοποίηση των ποντοπόρων πλοίων και ο ασφυκτικός ανταγωνισμός που δέχεται με οικονομικούς περιορισμούς και φόρους το ελληνικό πλοίο διασπάει το θαλάσσιο φράγμα και επιτρέπει την διείσδυση των ανθελληνικών συμφερόντων που λυμαίνονται τον υδάτινο πλούτο μας.
Οι θαλάσσιες μεταφορές στο εμπορικό και στο επιβατικό κομμάτι αλλά και ο επιχειρηματικός τομέας της έρευνας και της άντλησης του ελληνικού υποθαλάσσιου θησαυρού περνούν στα χέρια του επίπλαστου συμμαχικού παράγοντα και των οικονομικών του ενεργούμενων άνευ ανταγωνισμού. Οι εταιρικές συμμαχίες πετούν έξω από το παιχνίδι την ελληνική ναυτιλιακή επιχείρηση και το ελληνικό πλοίο, στενεύουν τον κύκλο εργασίας, μικραίνουν αντίστοιχα τα μεροκάματα και τις ελληνικές θέσεις εργασίας και ανοίγουν το δρόμο σε αλαζονικούς ημεδαπούς επιχειρηματίες που δέχονται ευχαρίστως το διεθνές φτηνό χέρι πιέζοντας αρνητικά την προσφορά των φιλότιμων Ελλήνων συναδέλφων τους.
Η διεθνοποίηση της θαλάσσιας εργασίας μικραίνει ασφυκτικά κατά το αντίστοιχο ποσοστό τις εγχώριες παραγγελίες επισκευών και κατασκευών στα ελληνικά ναυπηγεία και εξαρτά το μέλλον του ναυπηγοεπισκευαστικού τομέα στους λεγόμενους ξένους επενδυτές. Όμως τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι απολύτως συνδεδεμένα με τους στόχους και την ανάπτυξη του Έθνους μας. Ανάπτυξη που περνάει τόσο από τα έσοδα της ποντοπόρου ναυτιλίας όσο και από τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς της χώρας. Ο έλεγχος αυτών των στρατηγικών συμφερόντων πρέπει οπωσδήποτε να παραμείνει σε ελληνικά χέρια. Να παραμείνει δηλαδή στο Εθνικό μας Κράτος, στον Ελληνικό Εφοπλιστικό Κλάδο, στον Έλληνα Εργάτη, στα Ελληνικά Ναυπηγεία, στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. Και ο ξένος επενδυτής οφείλει να στηρίξει την παρουσία του στην ενίσχυση του Ελληνικού Έθνους και της Ελληνικής Εργατικής Τάξης αποκλειστικά και ανταποδοτικά.
Η άντληση του ελληνικού πετρελαίου και η ναυπήγηση του ελληνικού πλοίου για τον Ελληνικό Εθνικοκοινωνισμό είναι υποθέσεις κεφαλαιώδους σημασίας που αφορούν το Ελληνικό Κράτος. Στην Ελληνική Επικράτεια το Εθνικό μας Κράτος θα χρηματοδοτεί έρευνες και εργασίες από την στιγμή που σηκώνεται ελληνική σημαία και απασχολούνται ελληνικά χέρια σε πλοία και ναυπηγεία. Η σημαία που θα κυματίζει ως προπομπός κυριαρχίας εθνικής και επιχειρηματικής θα είναι η ελληνική. Το δε εθνικό προϊόν που θα παράγεται ως κεφαλαιακή αξία θα ενισχύει το ελληνικό δημόσιο ταμείο στηρίζοντας παράλληλα την άνοδο της εθνικής οικονομίας και την αύξηση των ελληνικών θέσεων εργασίας.
Στις δε ναυπηγικές επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας που χειρίζονται ευαίσθητες εθνικές εργασίες, η πλήρης εξασφάλιση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, εμπορικών και στρατιωτικών, και η διασφάλιση των εργατικών θέσεων και δικαιωμάτων αμοιβών και απασχόλησης είναι εγγυημένα με την ενεργή παρουσία του Εθνικού Λαϊκού Κράτους. Παρουσία που εκδηλώνεται τόσο στο κομμάτι της λήψεως αποφάσεων όσο και στο κομμάτι της διοικητικής ενέργειας. Καμία ευρωπαϊκή ένωση δεν θα ρυθμίζει τις υποθέσεις μας. Και οι ξένοι εταιρικοί επενδυτές θα υποχρεωθούν να σεβαστούν τις εθνικές μας επιλογές. Σκοπός μας είναι η απόλυτη κυριαρχία των Ελλήνων στην ναυτιλία, την ναυπήγηση και την αξιοποίηση του πλωτού και θαλάσσιου πλούτου της Μεγάλης Ελλάδος Μας.
Στην πραγματικότητα αποτελεί βεβήλωση και έγκλημα καθοσιώσεως σε βάρος έθνους, λαού και ελληνικής ιστορίας το γκρέμισμα των ξύλινων πλωτών τειχών και η παράδοση των θαλασσίων υδάτων στους γυρολόγους σκηνίτες της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει εστία και ως πατρίδα έχουν το χρήμα και την εξουσία του, μας ζητούν να δώσουμε τις δουλειές μας και τα πλούσια προσόντα της ελληνικής φύσης.
Μα πως περιμέναμε ότι θα άφηναν ελεύθερους τους πλουτοπαραγωγικούς μας ορίζοντες αυτοί που ζητούν τα κλειδιά της χώρας; Σήμερα λοιπόν η Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι διαθέτει τον μεγαλύτερο στόλο παγκοσμίως και τις καλύτερες υποδομές ναυπήγησης τουλάχιστον στην περιοχή της Ανατολικής μεσογείου, υστερεί έντονα τόσο στο παραγόμενο εθνικό ναυτικό προϊόν όσο και στην απασχόληση Ελλήνων και την δημιουργία ευρέως κύκλου εργασιών.
Τα πλοία που σηκώνουν ελληνική σημαία έχουν λιγοστέψει. Στα πληρώματα των πλοίων και στους ναυτεργάτες έχουμε παραγκωνισμό σημαντικό των Ελλήνων από αλλοδαπούς. Και τα ναυπηγεία της Ελλάδος θαλασσοδέρνονται στον ωκεανό του διεθνούς ανταγωνισμού, χάνοντας σημαντικά κομμάτια της αγοράς με την ταυτόχρονη ομηρία του εργατικού προσωπικού και των στρατιωτικών εξοπλιστικών προγραμμάτων της χώρας.
Ο ξένος έλεγχος της ελληνικής θάλασσας δημιουργεί πολλά και αλυσιδωτά προβλήματα στο Ελληνικό Έθνος. Η διεθνοποίηση των ποντοπόρων πλοίων και ο ασφυκτικός ανταγωνισμός που δέχεται με οικονομικούς περιορισμούς και φόρους το ελληνικό πλοίο διασπάει το θαλάσσιο φράγμα και επιτρέπει την διείσδυση των ανθελληνικών συμφερόντων που λυμαίνονται τον υδάτινο πλούτο μας.
Οι θαλάσσιες μεταφορές στο εμπορικό και στο επιβατικό κομμάτι αλλά και ο επιχειρηματικός τομέας της έρευνας και της άντλησης του ελληνικού υποθαλάσσιου θησαυρού περνούν στα χέρια του επίπλαστου συμμαχικού παράγοντα και των οικονομικών του ενεργούμενων άνευ ανταγωνισμού. Οι εταιρικές συμμαχίες πετούν έξω από το παιχνίδι την ελληνική ναυτιλιακή επιχείρηση και το ελληνικό πλοίο, στενεύουν τον κύκλο εργασίας, μικραίνουν αντίστοιχα τα μεροκάματα και τις ελληνικές θέσεις εργασίας και ανοίγουν το δρόμο σε αλαζονικούς ημεδαπούς επιχειρηματίες που δέχονται ευχαρίστως το διεθνές φτηνό χέρι πιέζοντας αρνητικά την προσφορά των φιλότιμων Ελλήνων συναδέλφων τους.
Η διεθνοποίηση της θαλάσσιας εργασίας μικραίνει ασφυκτικά κατά το αντίστοιχο ποσοστό τις εγχώριες παραγγελίες επισκευών και κατασκευών στα ελληνικά ναυπηγεία και εξαρτά το μέλλον του ναυπηγοεπισκευαστικού τομέα στους λεγόμενους ξένους επενδυτές. Όμως τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι απολύτως συνδεδεμένα με τους στόχους και την ανάπτυξη του Έθνους μας. Ανάπτυξη που περνάει τόσο από τα έσοδα της ποντοπόρου ναυτιλίας όσο και από τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς της χώρας. Ο έλεγχος αυτών των στρατηγικών συμφερόντων πρέπει οπωσδήποτε να παραμείνει σε ελληνικά χέρια. Να παραμείνει δηλαδή στο Εθνικό μας Κράτος, στον Ελληνικό Εφοπλιστικό Κλάδο, στον Έλληνα Εργάτη, στα Ελληνικά Ναυπηγεία, στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. Και ο ξένος επενδυτής οφείλει να στηρίξει την παρουσία του στην ενίσχυση του Ελληνικού Έθνους και της Ελληνικής Εργατικής Τάξης αποκλειστικά και ανταποδοτικά.
Η άντληση του ελληνικού πετρελαίου και η ναυπήγηση του ελληνικού πλοίου για τον Ελληνικό Εθνικοκοινωνισμό είναι υποθέσεις κεφαλαιώδους σημασίας που αφορούν το Ελληνικό Κράτος. Στην Ελληνική Επικράτεια το Εθνικό μας Κράτος θα χρηματοδοτεί έρευνες και εργασίες από την στιγμή που σηκώνεται ελληνική σημαία και απασχολούνται ελληνικά χέρια σε πλοία και ναυπηγεία. Η σημαία που θα κυματίζει ως προπομπός κυριαρχίας εθνικής και επιχειρηματικής θα είναι η ελληνική. Το δε εθνικό προϊόν που θα παράγεται ως κεφαλαιακή αξία θα ενισχύει το ελληνικό δημόσιο ταμείο στηρίζοντας παράλληλα την άνοδο της εθνικής οικονομίας και την αύξηση των ελληνικών θέσεων εργασίας.
Στις δε ναυπηγικές επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας που χειρίζονται ευαίσθητες εθνικές εργασίες, η πλήρης εξασφάλιση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, εμπορικών και στρατιωτικών, και η διασφάλιση των εργατικών θέσεων και δικαιωμάτων αμοιβών και απασχόλησης είναι εγγυημένα με την ενεργή παρουσία του Εθνικού Λαϊκού Κράτους. Παρουσία που εκδηλώνεται τόσο στο κομμάτι της λήψεως αποφάσεων όσο και στο κομμάτι της διοικητικής ενέργειας. Καμία ευρωπαϊκή ένωση δεν θα ρυθμίζει τις υποθέσεις μας. Και οι ξένοι εταιρικοί επενδυτές θα υποχρεωθούν να σεβαστούν τις εθνικές μας επιλογές. Σκοπός μας είναι η απόλυτη κυριαρχία των Ελλήνων στην ναυτιλία, την ναυπήγηση και την αξιοποίηση του πλωτού και θαλάσσιου πλούτου της Μεγάλης Ελλάδος Μας.
No comments :
Post a Comment