Το «θέλημα» των γιάνκηδων έγινε. Τα «αμερικανάκια» της Βαλκανικής, ο ανεκδιήγητος ΓΑΠ, γεννηθείς εν Μινεσότα των ΗΠΑ, αλλά και ο Βούλγαρος πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ, αυτός που ξευτίλισε στην κυριολεξία τον Παπανδρέου, σπάζοντας μετεκλογικά τα μπλόκα των Ελλήνων αγροτών στην παραμεθόριο, υπονόμευσαν αποτελεσματικά το project. Χαμένη, είναι η Ελλάδα, καθώς προσωπικά, για τη Βουλγαρία του Κοζλοντούι και της μαφίας, της χώρας που έχει πάρει τις αποφάσεις της και συστηματικά μολύνει τους ποταμούς μας, μετατρέποντάς τους σε δεξαμενές αποβλήτων, δεν δίνω δεκάρα. Η βουλγαρική κυβέρνηση λοιπόν, οριστικοποίησε χθες την ακύρωση του έργου κατασκευής του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, που θα μετέφερε μεγάλες ποσότητες αργού πετρελαίου από τη Ρωσία στην Ελλάδα. Η Σόφια μάλιστα, προτείνει την ακύρωση της συμφωνίας, λέγοντας ότι ούτως ή άλλως θα αποχωρήσει, αν η Ελλάδα του πρωθυπουργού-ανδρείκελο της Trilateral Commission και η Βουλγαρία των ναρκωτικών και του trafficking, δεν ακυρώσουν τη συμφωνία στη διάρκεια του 2012.
Τι βολικό για την «πράσινη» πολιτική συμμορία… Εμείς, δεν έχουμε κανένα λόγο να περιμένουμε ότι το θέμα θα συζητηθεί στη Βουλή, αν και θα περιμέναμε μια επίκαιρη ερώτηση στον αρμόδιο υπουργό, έστω και για να τον ακούσουμε να πετάει το μπαλάκι στη Σόφια. Αλλά, μιας και ακούσαμε τόσα από τον υφυπουργό ΠΕΚΑ Γιάννη Μανιάτη στη Βουλή για τα ενεργειακά και τις προοπτικές μας στο πεδίο αυτό, γιατί δεν έρχεται το θέμα στη Βουλή, για να ακούσουμε τις απόψεις της πολιτικής συμμορίας ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, που έβαλε «πλάτη» στην ακύρωση του project, μιλώντας για περιβαλλοντικές επιπτώσεις και ενισχύοντας έτσι την προσπάθεια των Αμερικανών να το υπονομεύσουν; Με ενδιαφέρον θα ακούγαμε εδώ και τις απόψεις της φιλο-ΠΑΣΟΚικής και καθ’ όλα δυτικότροπης (και καθ’ όλα αστικής) Δημοκρατικής Αριστεράς, που προσπαθεί να αναδείξει τη «σοσιαλδημοκρατική» αλλά και τη μετριοπαθή της προδιάθεση. «Προοδευτικό» πράγμα για την αριστερά, φαίνεται, η σύμπλευση με τα κερδοσκοπικά συμφέροντα. Ή αλλιώς, το «story» της μετατροπής του διεθνισμού του προλεταριάτου σε διεθνισμό του κεφαλαίου.
Για την Ιστορία: ο αγωγός που θα κατασκευαζόταν, θα είχε μήκος 300 χιλιομέτρων, ενώ θα μετέφερε έως και έως και 50.000.000 τόνους αργού πετρελαίου ετησίως. Τα κέρδη για τη χώρα μας θα ήταν μεγάλα σε όλα τα επίπεδα: γεωπολιτικά, διπλωματικά, οικονομικά, αλλά και σε επίπεδο απασχόλησης και μάλιστα στη Θράκη και σε μια πολύ δύσκολη, λόγω ύφεσης, εποχή. Τόση φιλοπατρία από ορισμένους. Αυτό για να καταλάβετε ότι ο εσωτερικός & εθνομηδενιστικός εχθρός στην Αθήνα, βρίσκεται στα πρόθυρα να παρακάμψει και την αντίσταση της έσχατης γραμμής ανάσχεσης…
Ουάσιγκτον και Άγκυρα πανηγυρίζουν. Στο πρόσωπο του ανεκδιήγητου ΓΑΠ και των πολιτικών επιγόνων του, αλλά και του μεταλλαγμένου και εξουσιαστικού ΠΑΣΟΚ των ανθρώπων της εν Αθήναις γνωστής πρεσβείας, βρήκαν τον ιδανικό εκφραστή των συμφερόντων τους. Από εκεί και πέρα, με τον Βλαντιμίρ Πούτιν να προσπαθεί να μαζέψει τους μετασεισμούς των εκλογών στη Ρωσία και με τη Δύση να προσπαθεί να του στήσει στη ρωσική πρωτεύουσα «πορτοκαλί» καταστάσεις, με ατεκμηρίωτες καταγγελίες περί νοθείας (αστείο, όταν οι καταγγελίες γίνονται από διορισμένους γραφειοκράτες, σε μια ΕΕ, η οποία απεχθάνεται τις εκλογές, τα δημοψηφίσματα και κάθε μορφή αμεσοδημοκρατίας), το project δείχνει να έχει τελειώσει. Η Ιστορία, θα μιλήσει πολύ αυστηρά για τύπους όπως ο ΓΑΠ, ο Δρούτσας, ο Μπεγλίτης, ο Λαμπρινίδης, αλλά και τους λοιπούς της εθνομηδενιστικής κομπανίας στον ΣΥΡΙΖΑ, που έβαλαν πλάτη στο project και απέτρεψαν τη γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας μας, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον. Να τους χαίρονται όσοι τους ψηφίζουν ακόμα…
Του Νίκου Χιδίρογλου
No comments :
Post a Comment