Αναζητείται το αντίπαλο δέος για την αριστερά
Στα σκαριά και με τα όποια "εμπόδια" να βγαίνουν από τη μέση, έχει μπει η προσπάθεια της δημιουργίας πολιτικού πλαισίου «εθνικής συναίνεσης». Και αυτό, με την επίκληση των δήθεν «αναπόφευκτων», που για να στηθούν, «συναίνεσαν» πολλοί και με διάφορους τρόπους. Και όλα δείχνουν ότι η σύγκλιση των δύο μεγάλων κομμάτων, βγάζει οριστικά από το χάρτη του αντιπολιτευτικού σκηνικού τη ΝΔ, της οποίας η δήθεν αντίθεση στο μνημόνιο, απαξιώθηκε μέσα σε λίγα λεπτά, καταρρέοντας σαν χάρτινος πύργος.
Πλέον, στο χώρο της δεξιάς αντιπολίτευσης, δημιουργείται ένα μεγάλο κενό, τόσο μεγάλο που φαντάζει με άβυσσο. Και αυτό, ενόψει νέων μέτρων, καθώς έρχεται φουριόζα η νέα δανειακή σύμβαση που θα την ψηφίσει ο δικομματισμός... Εδώ ελλοχεύει ένας μεγάλος κίνδυνος: αν ο ΛΑΟΣ δεν εγκαταλείψει τη θέση του περί «κυβέρνησης εθνικής ενότητας» και δεν σπεύσει να καλύψει το τεράστιο κενό που δημιουργείται στο δεξιό φάσμα της πολιτικής κλίμακας, αποτελώντας έτσι το αντίπαλο δέος σε μια κυβέρνηση-παρωδία, αλλά και σε μια αριστερά που περιμένει ως όρνιο τα θύματά της να ξεψυχήσουν, θα χάσει μια ιστορική ευκαιρία.
Αλλά, αυτό είναι το λιγότερο. Το μείζον είναι ότι αν συνεχίσει η δεξιά αντιπολίτευση να παραπαίει και μάλιστα σε μια συγκυρία όπου θα έπρεπε να επελαύνει, η αντιπολίτευση, θα περάσει ολοκληρωτικά στα χέρια της αριστεράς, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για το μέλλον του τόπου, επιβεβαιώνοντας δυστυχώς για τα εθνικά μας συμφέροντα και για άλλη μια φορά, την ιδεολογική και πολιτική της κυριαρχία. Με λίγα λόγια, πάλι τα ίδια, αν δεν αλλάξουν τα πράγματα τώρα και ο κόσμος, θα παραμείνει στο ίδιο έργο θεατής, χωρίς εξω-αριστερές επιλογές, με τη Δεξιά, αστική ή ο,τιδήποτε άλλο, πρακτικά ανύπαρκτη και χωρίς προτάσεις και παρέμβαση στα πολιτικοκοινωνικά δρώμενα.
Στα σκαριά και με τα όποια "εμπόδια" να βγαίνουν από τη μέση, έχει μπει η προσπάθεια της δημιουργίας πολιτικού πλαισίου «εθνικής συναίνεσης». Και αυτό, με την επίκληση των δήθεν «αναπόφευκτων», που για να στηθούν, «συναίνεσαν» πολλοί και με διάφορους τρόπους. Και όλα δείχνουν ότι η σύγκλιση των δύο μεγάλων κομμάτων, βγάζει οριστικά από το χάρτη του αντιπολιτευτικού σκηνικού τη ΝΔ, της οποίας η δήθεν αντίθεση στο μνημόνιο, απαξιώθηκε μέσα σε λίγα λεπτά, καταρρέοντας σαν χάρτινος πύργος.
Πλέον, στο χώρο της δεξιάς αντιπολίτευσης, δημιουργείται ένα μεγάλο κενό, τόσο μεγάλο που φαντάζει με άβυσσο. Και αυτό, ενόψει νέων μέτρων, καθώς έρχεται φουριόζα η νέα δανειακή σύμβαση που θα την ψηφίσει ο δικομματισμός... Εδώ ελλοχεύει ένας μεγάλος κίνδυνος: αν ο ΛΑΟΣ δεν εγκαταλείψει τη θέση του περί «κυβέρνησης εθνικής ενότητας» και δεν σπεύσει να καλύψει το τεράστιο κενό που δημιουργείται στο δεξιό φάσμα της πολιτικής κλίμακας, αποτελώντας έτσι το αντίπαλο δέος σε μια κυβέρνηση-παρωδία, αλλά και σε μια αριστερά που περιμένει ως όρνιο τα θύματά της να ξεψυχήσουν, θα χάσει μια ιστορική ευκαιρία.
Αλλά, αυτό είναι το λιγότερο. Το μείζον είναι ότι αν συνεχίσει η δεξιά αντιπολίτευση να παραπαίει και μάλιστα σε μια συγκυρία όπου θα έπρεπε να επελαύνει, η αντιπολίτευση, θα περάσει ολοκληρωτικά στα χέρια της αριστεράς, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για το μέλλον του τόπου, επιβεβαιώνοντας δυστυχώς για τα εθνικά μας συμφέροντα και για άλλη μια φορά, την ιδεολογική και πολιτική της κυριαρχία. Με λίγα λόγια, πάλι τα ίδια, αν δεν αλλάξουν τα πράγματα τώρα και ο κόσμος, θα παραμείνει στο ίδιο έργο θεατής, χωρίς εξω-αριστερές επιλογές, με τη Δεξιά, αστική ή ο,τιδήποτε άλλο, πρακτικά ανύπαρκτη και χωρίς προτάσεις και παρέμβαση στα πολιτικοκοινωνικά δρώμενα.
http://www.elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9483
No comments :
Post a Comment