Ούτε και φέτος οι πολιτικοί δεν χάνουν την ευκαιρία να εμφανιστούν στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, παρά την πανηγυρική επιβεβαίωση της αποτυχίας τους. Η τελευταία διετία, που πέρασε με τρόπο οδυνηρό για τον Ελληνικό λαό, αποκαθήλωσε όλους τους μύθους σχετικά με την πραγματική οικονομική θέση και ισχύ της Ελλάδας. Τα αποτελέσματα αυτά επιτρέπουν με ασφάλεια την διατύπωση συμπερασμάτων απολύτως ανατρεπτικών για τις μεγάλες και σταθερές παραδοχές που ακολουθούσαμε μέχρι σήμερα.Η ανεργία θα υπερβεί το 25% του εργασιακού πληθυσμού στο επόμενο έτος, η μετανάστευση έχει επιστρέψει απειλητική, η ανταγωνιστικότητα (ιδιαίτερα αγαπητός δείκτης για τους πολιτικούς και τους τεχνοκράτες της «νέας ανοικτής οικονομίας») φαίνεται να είναι στο μηδέν, καθώς η παγκόσμια κατάταξη μας τοποθετεί στην 90η θέση, πίσω από την Μποτσουάνα και τη Ρουάντα, η οποία σημειωτέον μαστίζεται 20 χρόνια από εμφύλιο πόλεμο! Το δημόσιο χρέος έχει λάβει απίστευτες διαστάσεις και το ιδιωτικό φανερώνει μια κοινωνία και μια αγορά στα όρια της καταστροφής. Η φοροδοτική ικανότητα του ελληνικού λαού έχει από καιρού τερματιστεί. Η ομολογία ότι όλοι οι τομείς της οικονομίας είναι προβληματικοί, ακόμα και αυτοί που έτυχαν επενδύσεων, προέρχεται από τους ίδιους τους εξουσιαστές.
Άρα ο συνολικός χρόνος που ακολουθήσαμε τις συνταγές πολιτικών και τεχνοκρατών στον προσανατολισμό και τις μεθοδεύσεις δεν ήταν παρά το διάστημα αποδόμησης της οικονομίας, διόγκωσης των χρεών και διαμόρφωσης των νοσηρών αντιλήψεων και νοοτροπιών. Η ψευδεπίγραφη ευημερία του δανεισμού και η κούρσα της υπερκατανάλωσης οδήγησαν στον όλεθρο. Η σημερινή οικονομία στερείται στόχων και έμπνευσης. Ακόμα και στις δικές τους επιλογές έχουν πλήρη αποτυχία. Η σημερινή Ελλάδα είναι αποτυχημένη ως χώρα της καπιταλιστικής περιφέρειας. Η συμμετοχή στο ευρώ έγινε κάτω από αυτούς τους όρους και υπήρξε εγκληματική επιλογή, την οποία πανηγύρισαν οι ελίτ του μεταπολιτευτικού κράτους.
Για την επανεκκίνηση της Ελληνικής οικονομίας ολόκληρη η θεώρηση πρέπει να είναι εντελώς διαφορετική από τις αντιλήψεις που κυριάρχησαν και εκπροσωπούνται ακόμα από τα κόμματα του συστήματος. Κύριοι άξονες πρέπει να είναι:
- Η αποκατάσταση εθνικού σχεδιασμού σε βάθος χρόνου.
- Η ισόρροπη ανάπτυξη όλων των τομέων και των κλάδων της οικονομίας, με πρώτο κατ’ αρχήν γνώμονα την εγχώρια ζήτηση (το ίδιο το εμπορικά ισοζύγιο δείχνει τις ανάγκες και τις δυνατότητες)
- Άμεση και ουσιαστική πρωτοβουλία του κράτους, υποκινητική και λειτουργική, παρά την τεράστια διόγκωση του στα ζητήματα ανάπτυξης παραμένει θεατής.
- Προτεραιότητα για την ανάπτυξη όλων των κλάδων του πρωτογενούς τομέα (γεωργία, κτηνοτροφία, κ.λ.π.), όπου και οι δυνατότητες υπάρχουν με σχετική ευκολία και η αιμορραγία που υφιστάμεθα είναι απίστευτη.
- Αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της ελληνικής οικονομίας,, όπως η εμπορική ναυτιλία με τον τεράστιο κύκλο εργασιών της.
- Αποκατάσταση της εργασιακής λειτουργίας άμεσα, όπου ο διαλυτικός «συνδικαλισμός» και οι εσφαλμένες νοοτροπίες κυριάρχησαν
- Αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας χωρίς καθυστέρηση.
- Ενεργειακή αξιοποίηση που να μας οδηγήσει σε αυτονομία, κύριο ζήτημα στην παρούσα φάση όπου η χώρα βιώνει συνθήκες εξάρτησης.
- Σοβαρός και συντονισμένος εκβιομηχανισμός.
- Ενσωμάτωση σε επιχειρησιακό πλαίσιο και περαιτέρω ανάπτυξη της έρευνας και της τεχνολογίας.
- Σύστημα προμηθειών του κράτους αποκλειστικά από την Ελληνική παραγωγή.
- Δημόσια κατεύθυνση στο τραπεζικό σύστημα με στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση και την παύση κάθε τοκογλυφικής αντιλαϊκής δραστηριότητας.
- Εθνικό σχέδιο για την διάσωση και ανάπτυξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
- Επανεξέταση από μηδενική βάση όλων των δαπανών του κράτους και των υπαγόμενων σε αυτό φορέων και οργανισμών.
Για την Ελληνική οικονομία και την ανασυγκρότηση της το κίνημα θα προχωρήσει στη δημοσίευση αναλυτικών θέσεων, όπου θα περιλαμβάνονται όλα τα κεντρικά και τα επιμέρους ζητήματα.
No comments :
Post a Comment