Στο κοινό ανακοινωθέν της 23ης Μαΐου 2008, ο αξιότιμος πρόεδρος της δημοκρατίας ΜΕΙΩΣΕ την ίδια την δημοκρατία της οποίας προεδρεύει υποσχόμενος στους τούρκους κατακτητές, συνεταιριστικό κράτος. Με την συμφωνία αυτή η κυριαρχία της κυπριακής δημοκρατίας μειώθηκε στα όρια ενός συνεταιριστικού κρατιδίου. Η επαίσχυντη αυτή υποχώρηση του Χριστόφια χειροκροτήθηκε από τα κόμματα της συμπολίτευσης που τότε ήσαν η ΕΔΕΚ και το ΔΗΚΟ, αλλά και από την κατ’ ευφημισμό αντιπολίτευση του ΔΗΣΥ και του ΕΥΡΩΚΟ οι οποίοι από κοινού επικύρωσαν την «ορθή πορεία» Χριστόφια, στο ούτω καλούμενο εθνικό συμβούλιο του Σεπτέμβρη του 2009 όπου αποδέχθηκαν άπαντες και την γραμμή της αποστρατικοποίησης με την ανοικτή παραμονή των αγγλικών βάσεων στο νησί.
Έως εδώ όλα καλά και άγια. Ο λαός δεν ασχολήθηκε με το νόημα της υποχώρησης της 23ης Μαΐου. Το προσπέρασε και στις βουλευτικές εκλογές υπερψήφισε τους τουρκοπροσκυνημένους. Τώρα όμως ο τούρκος κατακτητής, λέει πως οι συνομιλίες δεν πάνε καλά διότι η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν συμπεριφέρεται ως καλός συνέταιρος και επιχειρεί έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ για φυσικό αέριο, χωρίς να λογαριάζει τους συνεταίρους της, τούρκους κατακτητές. Τούτη η δήλωση δείχνει ξεκάθαρα πως οι τούρκοι βαδίζουν πάνω στο χαλί που τους στρώνουμε εμείς οι ίδιοι με τις πολλαπλές υποχωρήσεις μας, που άλλες γίνονται φανερά και άλλες κάτω από το τραπέζι. Το πολιτικό κατεστημένο στο σύνολο του με τη συναίνεση του λαού που τελεί σε κατάσταση αφασίας, ξεπουλούν την Ελληνική μας Κύπρο στους τούρκους και τους άγγλους κατακτητές. Αυτή η γενιά είναι η χειρότερη που πέρασε από την Κύπρο.
Έχουμε να κάνουμε με ένα λαό τουρκοπροσκυνημένο. Με ένα λαό που περιορισμένος στην ιδιοτέλεια του δεν δύναται να εκφράσει το γένος, ως διάσταση παρελθόντος και μέλλοντος. Ως εκ τούτου η σωτηρία της πατρίδος είναι το καθήκον των ολίγων που συνειδητοποιούν το χρέος προς το έθνος και την ιστορία. Το χρέος εκάστου προς τις παρελθούσες και μέλλουσες γενεές δεν είναι ιδέα αφηρημένη. Είναι η αποδοχή και ο σεβασμός της ΥΠΕΡΑΞΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ που παραλάβαμε και οφείλουμε να παραδώσουμε στις μελλοντικές γενεές. Όσοι βιώνουν αυτή τη σχέση παίρνουν από την ιστορία το δικαίωμα να κατευθύνουν το έθνος στο πεπρωμένο του, συγκρουόμενοι με κάθε μορφή υποχώρησης και ραγιαδισμού.
Όταν ο λαός και η ηγεσία του προσκυνούν τους κατακτητές, τότε η εξουσία μεταβιβάζεται κατά φυσικό και ιστορικό δίκαιο, στους πολεμιστές. Αυτό μας διδάσκει η ελληνική ιστορία. Το πνεύμα της κλεφτουριάς και της ένοπλης επαγρύπνησης ας επανέλθει στη ζωή μας, για να ενσαρκώσει τις ελπίδες και τα οράματα του έθνους.
No comments :
Post a Comment