Σε πόσες υποκατηγορίες μπορούν να διαιρεθούν οι Έλληνες;
Η σωστή απάντηση είναι σε όσες επιτρέπει ο πνευματικός αποπροσανατολισμός που διακατέχει αυτό το περιπετειώδες γένος. Οι ίδιοι που δημιούργησαν τις συνθήκες αποδόμησης του ελληνικού πνεύματος μεθοδεύουν το διαίρειν και βασίλευε σε όλες του τις μορφές, ειδικότερα στις ημέρες μας που οι Έλληνες αρχίζουν, έστω και αργά – μα σταθερά, να αφυπνίζονται. Πιστεύετε ότι δεν είχαν προβλέψει αυτή την αναζωπύρωση του εθνικιστικού πνεύματος των Ελλήνων από τη στιγμή που θα αντιλαμβανόντουσαν την κατά μέτωπο επίθεση εναντίον τους; Ασφαλώς και την είχαν προβλέψει, οπότε μεθοδεύεται συστηματικά νέα επίθεση κατά του ελληνικού πνεύματος και της εθνικής συσπείρωσης.
"Δωδεκαθεϊστές" λοιπόν εναντίον Ορθοδόξων Χριστιανών. Αυτή είναι η νέα επίθεση του μυθικού και ξεκάθαρα συμβολικού Δαυίδ (Εβραϊσμός) εναντίον του γίγαντα Γολιάθ (Ελληνισμός). Πάντα από τις σκιές, καθώς δεν τολμούν να τον αντιμετωπίσουν κατά μέτωπο (όπως ο Δαυίδ πίσω από τον βράχο) χτυπούν ξανά τον Ελληνισμό με ένα ακόμη πονηρό και ύπουλο όπλο (όπως η σφενδόνη, που θεωρούνταν από τους Έλληνες υποδεέστερο όπλο που χρησιμοποιούσαν οι νέοι, πριν φτάσουν στην ηλικία και την επιδεξιότητα ώστε να φέρουν και να χρησιμοποιούν τα πραγματικά «αντρίκια» όπλα, όσα είχαν δηλαδή αιχμή, το ξίφος και το δόρυ), χτυπά τον γίγαντα από μακριά με μια πέτρα στο μέτωπο. Δηλαδή, στο πνεύμα που σκέπτεται και δημιουργεί πολιτισμό, στο τρίτο μάτι που συνδέει τον άνθρωπο με τον άυλο πνευματικό κόσμο, το θείο και το σύμπαν, αλλά και που προειδοποιεί ενστικτωδώς για οποιονδήποτε κίνδυνο.
Η αντιπαράθεση προς το παρόν είναι περιορισμένη και ίσως μοιάζει σε κάποιους αναξίου λόγου ή και αστεία, καθώς οι "Δωδεκαθεϊστές", προς το παρόν, είναι ακόμη λίγοι σε σχέση με τους Χριστιανούς. Όμως η Ορθοδοξία ήδη έχει χτυπηθεί από έσωθεν και έξωθεν πηγές με σκοπό να μετατραπεί σε ένα ξένο προς τους Έλληνες εκφυλισμένο χριστιανισμό, ενώ η συμπεριφορά των λειτουργών της έχει συνδράμει στην απαξίωση της εκκλησίας από μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, ιδιαίτερα της νεολαίας. Η νεολαία όμως που κοιμόταν και ίσως για πολλούς που είχαν από καιρό αφυπνιστεί και δοκιμαστεί σε αγώνες να θεωρούν ότι κοιμάται ακόμη, έχει αρχίζει να αναζητεί εναλλακτικές και η πίστη σε μια θρησκεία πολύ πιο ανεκτική στις γήινες απολαύσεις είναι εξαιρετικά ελκυστική. Για πολλούς που έχουν μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον πνευματικού και φυσικού εκφυλισμού, ο "δωδεκαθεϊσμός" υπόσχεται απόλαυση χωρίς όρια και ενοχές. Κάτι φυσικά που δεν αληθεύει, καθώς οι πρόγονοί μας ούτε άσεμνοι ήταν, ούτε ξεσάλωναν χωρίς όρια, ούτε όπως πιστεύεται από πολλούς ανίδεους επικροτούσαν τον ηθικό ξεπεσμό και τις πάσης φύσεως ελευθεριότητες. Παρόλα αυτά με την λανθασμένη αυτή εντύπωση πολλοί θα στραφούν στην αρχαία μας θρησκεία, κι αυτό οι εχθροί του ελληνισμού το έχουν υπολογίσει και να είστε σίγουροι ότι θα το χρησιμοποιήσουν ως μέσο διχασμού. Θεωρώ ότι ήδη μεθοδεύεται.
Το γεγονός αυτό δεν θα αποτελούσε πρόβλημα σε ένα έθνος με ουσιώδη ελληνική παιδεία, όπου και μόνο η ιδέα μιας αντιπαράθεσης για θρησκευτικούς λόγους θα ήταν έννοια από μόνη της ανόητη. Το κύριο μέλημα του έθνους μας θα έπρεπε να είναι η δημιουργία ισχυρών προσωπικοτήτων που πραγματικά δεν θα τους ενδιέφερε αυτού του είδους η διαφορετικότητα, αφού οι δυο θρησκείες έχουσες τις ίδιες βάσεις, αποτελούν η μια συνέχεια της άλλης, η νεότερη με ίσως περισσότερα στοιχεία πιο διεθνικά και φυσικά με αρκετές επιρροές από την -έξω από εδώ ιουδαϊκή- πίστη (οι οποίες κάποια στιγμή πρέπει και να απομακρυνθούν εντελώς από τις γραφές της ορθοδοξίας). Όμως στο σημερινό έθνος που βρίσκεται μια απόσταση αναπνοής από το ...ινδοστάν που συστηματικά δημιούργησαν τα γνωστά σκιώδη κέντρα αποδόμησης του Ελληνισμού, το πρόβλημα είναι ορατό. Έχουμε την πολυτέλεια ενός διαχωρισμού αντίστοιχου αυτού των σιιτών και σουνιτών του Ισλάμ; Όχι μόνο στην παρούσα δυσχερέστατη θέση στην οποία βρισκόμαστε δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια, αλλά ακόμη και σε καιρούς παχιών αγελάδων, χωρίς απειλές από όλα τα σημεία του ορίζοντα δεν θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε ένα τέτοιου είδους διχασμό.
Προς το παρόν βεβαίως μας απασχολούν άλλοι αντίπαλοι και ορατές απειλές. Την αριστερά και τις υπόλοιπες υπό πλήρη αποσύνθεση κομματικές και πολιτικές παρατάξεις, το μέγιστο πρόβλημα της εισροής εχθρικών και πραγματικά αλλόθρησκών ορδών που μπορούν με μια εντολή να οπλιστούν και να αρχίζουν να μας αποδεκατίζουν με την αγριότητα που φέρνουν από τις πατρίδες τους, καθώς και την οικονομική επίθεση που υφιστάμεθα μαζί με την εθνική μας υποτέλεια, η οποία κακά τα ψέματα μπορεί και θα επεκταθεί σε διεκδικήσεις εδαφών από τους γείτονες κουμπάρους και τους ευεργετηθέντες «αδελφούς» βαλκάνιους.
Όμως οι Έλληνες υπήρξαν και στο παρελθόν χωρισμένοι σε πολιτικές παρατάξεις (οι άλλες πέτρες της ύπουλης σφενδόνης του απανταχού παρόντος Ιουδαίου), όμως κατά ένα 95% περίπου η θρησκεία ήταν πάντα κοινή. Το ομόθρησκον ήταν πάντα ένα από τα δυνατά σημεία του Ελληνισμού μαζί με το όμαιμον και το ομότροπον. Αυτή η τελευταία πέτρα μήπως είναι και η πιο καταστροφική; Ο εκχριστιανισμός των Ελλήνων κράτησε κάποιους αιώνες, δημιούργησε εμφύλιες συγκρούσεις με εκατομμύρια νεκρούς και μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών, που συντάραξαν τα θεμέλια της ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν η δημιουργία μιας θρησκείας της Ορθοδοξίας, η οποία αργότερα βοήθησε εξαιρετικά το έθνος δρώντας ως στοιχείο συνοχής. Η αντίστροφη πορεία δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να οδηγήσει σε παρόμοιες συνθήκες.
Γι’ αυτό λοιπόν ας επαγρυπνούμε δίνοντας μεγαλύτερη σημασία σήμερα στις αλλαγές που συμβαίνουν κι ας μην παίζουμε το παιχνίδι των εχθρών μας, επιτιθέμενοι με αγένεια και ύβρεις οι μεν στους δε. Ο "Δωδεκαθεϊσμός" και η Ορθοδοξία δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν και ο πυρήνας τους είναι ίδιος: Ο Ελληνισμός και το ελληνικό πνεύμα. Ίσως το μέλλον να ανήκει σε έναν συνδυασμό των δυο πόλων. Αμφότερα τα δόγματα και οι λειτουργοί τους, εάν συνυπάρχουν ειρηνικά και δεν κηρύττουν ανθελληνικές ιδέες, δεν βλάπτουν το έθνος, οπότε και θα πρέπει να είναι εξίσου σεβαστά. Ακόμη όμως κι αν επικρατήσει η αρχαία μας θρησκεία, ή μάλλον πιο σωστά κοσμοθεωρία και όχι απλά θρησκεία, θα πρέπει η μετάβαση να γίνει υπό έλεγχο, όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα και ομαλά γίνεται. Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι ο ουσιαστικός μας στόχος δεν είναι να επιλέξουμε ανάμεσα σε δυο θρησκείες που στην παρούσα φάση τα ιερατεία τους συνδέονται με τον απανταχού σκιώδη Ιουδαίο που μεθοδεύει την αντιπαλότητα, αλλά να επιλέξουμε ανάμεσα σε δυο απόλυτες καταστάσεις: Την ήττα ή την νίκη του ελληνικού πνεύματος και του Ελληνισμού.
Νίκη Δ.
Η σωστή απάντηση είναι σε όσες επιτρέπει ο πνευματικός αποπροσανατολισμός που διακατέχει αυτό το περιπετειώδες γένος. Οι ίδιοι που δημιούργησαν τις συνθήκες αποδόμησης του ελληνικού πνεύματος μεθοδεύουν το διαίρειν και βασίλευε σε όλες του τις μορφές, ειδικότερα στις ημέρες μας που οι Έλληνες αρχίζουν, έστω και αργά – μα σταθερά, να αφυπνίζονται. Πιστεύετε ότι δεν είχαν προβλέψει αυτή την αναζωπύρωση του εθνικιστικού πνεύματος των Ελλήνων από τη στιγμή που θα αντιλαμβανόντουσαν την κατά μέτωπο επίθεση εναντίον τους; Ασφαλώς και την είχαν προβλέψει, οπότε μεθοδεύεται συστηματικά νέα επίθεση κατά του ελληνικού πνεύματος και της εθνικής συσπείρωσης.
"Δωδεκαθεϊστές" λοιπόν εναντίον Ορθοδόξων Χριστιανών. Αυτή είναι η νέα επίθεση του μυθικού και ξεκάθαρα συμβολικού Δαυίδ (Εβραϊσμός) εναντίον του γίγαντα Γολιάθ (Ελληνισμός). Πάντα από τις σκιές, καθώς δεν τολμούν να τον αντιμετωπίσουν κατά μέτωπο (όπως ο Δαυίδ πίσω από τον βράχο) χτυπούν ξανά τον Ελληνισμό με ένα ακόμη πονηρό και ύπουλο όπλο (όπως η σφενδόνη, που θεωρούνταν από τους Έλληνες υποδεέστερο όπλο που χρησιμοποιούσαν οι νέοι, πριν φτάσουν στην ηλικία και την επιδεξιότητα ώστε να φέρουν και να χρησιμοποιούν τα πραγματικά «αντρίκια» όπλα, όσα είχαν δηλαδή αιχμή, το ξίφος και το δόρυ), χτυπά τον γίγαντα από μακριά με μια πέτρα στο μέτωπο. Δηλαδή, στο πνεύμα που σκέπτεται και δημιουργεί πολιτισμό, στο τρίτο μάτι που συνδέει τον άνθρωπο με τον άυλο πνευματικό κόσμο, το θείο και το σύμπαν, αλλά και που προειδοποιεί ενστικτωδώς για οποιονδήποτε κίνδυνο.
Η αντιπαράθεση προς το παρόν είναι περιορισμένη και ίσως μοιάζει σε κάποιους αναξίου λόγου ή και αστεία, καθώς οι "Δωδεκαθεϊστές", προς το παρόν, είναι ακόμη λίγοι σε σχέση με τους Χριστιανούς. Όμως η Ορθοδοξία ήδη έχει χτυπηθεί από έσωθεν και έξωθεν πηγές με σκοπό να μετατραπεί σε ένα ξένο προς τους Έλληνες εκφυλισμένο χριστιανισμό, ενώ η συμπεριφορά των λειτουργών της έχει συνδράμει στην απαξίωση της εκκλησίας από μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, ιδιαίτερα της νεολαίας. Η νεολαία όμως που κοιμόταν και ίσως για πολλούς που είχαν από καιρό αφυπνιστεί και δοκιμαστεί σε αγώνες να θεωρούν ότι κοιμάται ακόμη, έχει αρχίζει να αναζητεί εναλλακτικές και η πίστη σε μια θρησκεία πολύ πιο ανεκτική στις γήινες απολαύσεις είναι εξαιρετικά ελκυστική. Για πολλούς που έχουν μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον πνευματικού και φυσικού εκφυλισμού, ο "δωδεκαθεϊσμός" υπόσχεται απόλαυση χωρίς όρια και ενοχές. Κάτι φυσικά που δεν αληθεύει, καθώς οι πρόγονοί μας ούτε άσεμνοι ήταν, ούτε ξεσάλωναν χωρίς όρια, ούτε όπως πιστεύεται από πολλούς ανίδεους επικροτούσαν τον ηθικό ξεπεσμό και τις πάσης φύσεως ελευθεριότητες. Παρόλα αυτά με την λανθασμένη αυτή εντύπωση πολλοί θα στραφούν στην αρχαία μας θρησκεία, κι αυτό οι εχθροί του ελληνισμού το έχουν υπολογίσει και να είστε σίγουροι ότι θα το χρησιμοποιήσουν ως μέσο διχασμού. Θεωρώ ότι ήδη μεθοδεύεται.
Το γεγονός αυτό δεν θα αποτελούσε πρόβλημα σε ένα έθνος με ουσιώδη ελληνική παιδεία, όπου και μόνο η ιδέα μιας αντιπαράθεσης για θρησκευτικούς λόγους θα ήταν έννοια από μόνη της ανόητη. Το κύριο μέλημα του έθνους μας θα έπρεπε να είναι η δημιουργία ισχυρών προσωπικοτήτων που πραγματικά δεν θα τους ενδιέφερε αυτού του είδους η διαφορετικότητα, αφού οι δυο θρησκείες έχουσες τις ίδιες βάσεις, αποτελούν η μια συνέχεια της άλλης, η νεότερη με ίσως περισσότερα στοιχεία πιο διεθνικά και φυσικά με αρκετές επιρροές από την -έξω από εδώ ιουδαϊκή- πίστη (οι οποίες κάποια στιγμή πρέπει και να απομακρυνθούν εντελώς από τις γραφές της ορθοδοξίας). Όμως στο σημερινό έθνος που βρίσκεται μια απόσταση αναπνοής από το ...ινδοστάν που συστηματικά δημιούργησαν τα γνωστά σκιώδη κέντρα αποδόμησης του Ελληνισμού, το πρόβλημα είναι ορατό. Έχουμε την πολυτέλεια ενός διαχωρισμού αντίστοιχου αυτού των σιιτών και σουνιτών του Ισλάμ; Όχι μόνο στην παρούσα δυσχερέστατη θέση στην οποία βρισκόμαστε δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια, αλλά ακόμη και σε καιρούς παχιών αγελάδων, χωρίς απειλές από όλα τα σημεία του ορίζοντα δεν θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε ένα τέτοιου είδους διχασμό.
Προς το παρόν βεβαίως μας απασχολούν άλλοι αντίπαλοι και ορατές απειλές. Την αριστερά και τις υπόλοιπες υπό πλήρη αποσύνθεση κομματικές και πολιτικές παρατάξεις, το μέγιστο πρόβλημα της εισροής εχθρικών και πραγματικά αλλόθρησκών ορδών που μπορούν με μια εντολή να οπλιστούν και να αρχίζουν να μας αποδεκατίζουν με την αγριότητα που φέρνουν από τις πατρίδες τους, καθώς και την οικονομική επίθεση που υφιστάμεθα μαζί με την εθνική μας υποτέλεια, η οποία κακά τα ψέματα μπορεί και θα επεκταθεί σε διεκδικήσεις εδαφών από τους γείτονες κουμπάρους και τους ευεργετηθέντες «αδελφούς» βαλκάνιους.
Όμως οι Έλληνες υπήρξαν και στο παρελθόν χωρισμένοι σε πολιτικές παρατάξεις (οι άλλες πέτρες της ύπουλης σφενδόνης του απανταχού παρόντος Ιουδαίου), όμως κατά ένα 95% περίπου η θρησκεία ήταν πάντα κοινή. Το ομόθρησκον ήταν πάντα ένα από τα δυνατά σημεία του Ελληνισμού μαζί με το όμαιμον και το ομότροπον. Αυτή η τελευταία πέτρα μήπως είναι και η πιο καταστροφική; Ο εκχριστιανισμός των Ελλήνων κράτησε κάποιους αιώνες, δημιούργησε εμφύλιες συγκρούσεις με εκατομμύρια νεκρούς και μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών, που συντάραξαν τα θεμέλια της ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν η δημιουργία μιας θρησκείας της Ορθοδοξίας, η οποία αργότερα βοήθησε εξαιρετικά το έθνος δρώντας ως στοιχείο συνοχής. Η αντίστροφη πορεία δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να οδηγήσει σε παρόμοιες συνθήκες.
Γι’ αυτό λοιπόν ας επαγρυπνούμε δίνοντας μεγαλύτερη σημασία σήμερα στις αλλαγές που συμβαίνουν κι ας μην παίζουμε το παιχνίδι των εχθρών μας, επιτιθέμενοι με αγένεια και ύβρεις οι μεν στους δε. Ο "Δωδεκαθεϊσμός" και η Ορθοδοξία δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν και ο πυρήνας τους είναι ίδιος: Ο Ελληνισμός και το ελληνικό πνεύμα. Ίσως το μέλλον να ανήκει σε έναν συνδυασμό των δυο πόλων. Αμφότερα τα δόγματα και οι λειτουργοί τους, εάν συνυπάρχουν ειρηνικά και δεν κηρύττουν ανθελληνικές ιδέες, δεν βλάπτουν το έθνος, οπότε και θα πρέπει να είναι εξίσου σεβαστά. Ακόμη όμως κι αν επικρατήσει η αρχαία μας θρησκεία, ή μάλλον πιο σωστά κοσμοθεωρία και όχι απλά θρησκεία, θα πρέπει η μετάβαση να γίνει υπό έλεγχο, όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα και ομαλά γίνεται. Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι ο ουσιαστικός μας στόχος δεν είναι να επιλέξουμε ανάμεσα σε δυο θρησκείες που στην παρούσα φάση τα ιερατεία τους συνδέονται με τον απανταχού σκιώδη Ιουδαίο που μεθοδεύει την αντιπαλότητα, αλλά να επιλέξουμε ανάμεσα σε δυο απόλυτες καταστάσεις: Την ήττα ή την νίκη του ελληνικού πνεύματος και του Ελληνισμού.
Νίκη Δ.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ Η ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ ΔΕΝ ΒΙΩΣΕ ΣΤΟ ΤΟΜΑΡΙ ΤΗΣ-ΟΠΩΣ ΑΣ ΠΟΥΜΕ Η ΥΠΑΤΙΑ- ΤΟ "ΕΣ ΕΔΑΦΟΣ ΦΕΡΕΙΝ...." ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ.
ReplyDeleteΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ,ΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΥΤΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΤΟΝ "ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ" ΣΟΥ?
Η ΑΝΘΕΛΗΝΙΚΗ ΑΛΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΑΡΙΟΥ,Η,Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΕΒΓΑΛΕ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΓΕΝΑΔΙΟΥ Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΝΥΚΑ?