Τρομακτικά τα όσα συμβαίνουν στο Λονδίνο. Καλό θα ήταν όμως, για να κατανοήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει, να προσπαθήσουμε να διαβάσουμε κάτω από τις γραμμές. Και αυτό, για να μην αιφνιδιαζόμαστε συνεχώς από τις εξελίξεις. Στην Ελλάδα βρισκόμαστε υπό το ζυγό ενός ιδεολογικοπολιτικά αυτιστικού κόμματος (αυτοαποκαλείται «Κίνημα»), του ΠΑΣΟΚ, που φιλελευθεροποιεί με τη συνδρομή των κρατικών θεσμών (τους οποίους στελεχώνουν άνθρωποί του) τις κοινωνικές σχέσεις, προωθώντας την εκκοσμίκευση, την ελευθεριότητα, την πολυπολιτισμικότητα και τον μηδενισμό. Και όλα αυτά σε μια Ελλάδα ευάλωτη, η κοινωνία της οποίας υφίσταται τις άγριες συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Είναι όντως μεγάλη συμφορά να σε κυβερνούν άτομα χωρίς όραμα και με κομφορμιστική λογική, άνευροι και δειλοί τεχνοκράτες & χαρτογιακάδες. Φυσικά, το φαινόμενο αυτό είναι γενικευμένο στην Ευρώπη και στην ΕΕ. Η πολυπολιτισμικότητα απέτυχε όπου κι αν εφαρμόστηκε στην Ευρώπη και μάλιστα οικτρά. Οδήγησε στο κοινωνικό & ηθικό χάος, στη γκετοποίηση και στο μηδενισμό. Στην πολυπολιτισμική Βρετανία, όπου η ελευθεριότητα, η ανοχή και οι θετικές διακρίσεις (positive discrimination) αποτελούν τον κανόνα, οι ορδές των νεαρών των προαστίων του Λονδίνου, μεγαλωμένες μέσα σε περιβάλλον ηθικού σχετικισμού και χωρίς την αίσθηση της ευεργετικής διάκρισης μεταξύ καλού και κακού που προσφέρει η θρησκεία, ρίχτηκαν μετά μανίας στο πλιάτσικο κάνοντας τα «ψώνια» τους, βρίσκοντας ως αφορμή το θάνατο σε συμπλοκή 29χρονου, σεσημασμένου για εμπόριο ναρκωτικών, ο οποίος ενεπλάκη σε ανταλλαγή πυροβολισμών με την αστυνομία, όταν η τελευταία επιχείρησε να τον ελέγξει.
Οι σκηνές από το Ηνωμένο Βασίλειο που είδαμε στους δέκτες μας, ήταν απερίγραπτες. Σπασίματα βιτρινών, πλιάτσικο, πυρπολήσεις, συγκρούσεις με την αστυνομία, «ξεβρακώματα», επιθέσεις σε περαστικούς, ληστείες και εικόνες χάους… Μετά τις επιθέσεις στο μετρό του Λονδίνου με τους 52 νεκρούς, από μετανάστες 2ης γενιάς, οι οποίοι δεν «ενσωματώθηκαν» στο corpus της καθ’ όλα «ανεκτικής» βρετανικής κοινωνίας, οι ίδιοι οι αριστερόστροφοι Βρετανοί Εργατικοί, προσπάθησαν να επανεισαγάγουν την έννοια της «βρετανικότητας», σε μια προσπάθειά τους να αναιρέσουν τις αρνητικές για την κοινωνία τους συνέπειες της πολυπολιτισμικότητας, του ιδεολογικοπολιτικού διεθνισμού, του κοσμοπολιτισμού και της κοινωνικής ελευθεριότητας. Όπως αποδεικνύεται όμως σήμερα, ήταν πολύ, πάρα πολύ αργά. Πλέον, οι δρόμοι των βρετανικών πόλεων, έχουν καταστεί κολαστήρια, όπου επωάζεται ένα τρομακτικό, βίαιο αύριο. Έχετε δει την ταινία Mad Max; Αν ναι, τότε καταλαβαίνετε τι εννοώ…
Φυσικά, η Αθήνα τα έχει δει όλα τα παραπάνω με τη σέσουλα. Αν και «βεβαρημένη» από την οικονομική κρίση, η ελληνική πρωτεύουσα βρίσκεται στο επίκεντρο μιας προσπάθειας της «σοσιαλιστικής» και «πολιτικά ορθής» κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του πολιτικά ανύπαρκτου αριστεριστή δημάρχου της, να τη μεταβάλλουν σε πολυεθνικό σκουπιδοτενεκέ, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τους γηγενείς κατοίκους της. Ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα, ληστείες, ανθρωποκτονίες, ναρκωτικά, πορνεία, συνθέτουν ένα παρακμιακό σκηνικό, στημένο από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που επιθυμεί τη διάλυση με κάθε κόστος του εθνικού κορμού, αλλά και τον εθνικό και θρησκευτικό αποχρωματισμό της κοινωνίας μας. Μιας κοινωνίας, που αν συνεχιστεί απρόσκοπτα αυτή η διαδικασία, θα χάσει αργά ή γρήγορα την αίσθηση της διάκρισης μεταξύ καλού και κακού. Και τότε, θα χαθεί η μπάλα…
Αυτά που συμβαίνουν στο Λονδίνο, αποτελούν ενδείξεις της σήψης των κοινωνιών της Δύσης. Αθήνα, Παρίσι, Λονδίνο… Πολλοί φοβούνται ότι έπεται συνέχεια, καθώς και κάποιες πρωτεύουσες, όπως η Μαδρίτη, «βράζουν», «λυγίζοντας» κάτω από τις πιέσεις μιας πολύ δύσκολης πραγματικότητας, την οποία συνθέτουν τα παραπάνω περιγραφόμενα αδιέξοδα, η ανεργία αλλά και η έλλειψη προσδοκίας για κάτι καλύτερο στο άμεσο μέλλον. Και αυτό το κάτι καλύτερο, το αποτρέπει ο ιδεολογικοπολιτικός αυτισμός των αστικών ελίτ της Ευρώπης, που φοβούνται όπως ο διάβολος το λιβάνι την επιστροφή στις εθνικές παραδόσεις, που ενδεχομένως, όπως έντρομες εικάζουν, θα οδηγήσει σε φαινόμενα αναβίωσης του πολιτικού ριζοσπαστισμού και του εθνικισμού.
Φτάσαμε πλέον στην άκρη του γκρεμού. Πολλοί μιλούν στην Ελλάδα για το τέλος της μεταπολίτευσης. Ανάλογα σχόλια διαβάζει κανείς στον Τύπο της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, καθώς οι δύο προαναφερόμενες χώρες, επέστρεψαν στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία, περίπου την ίδια εποχή με την Ελλάδα. Αυτό για το οποίο κανείς δεν τολμά να μιλήσει, είναι για το τέλος του κύκλου των μεγάλων αλλαγών που έφερε στη Γηραιά Ήπειρο και στη Δύση συνολικότερα, η Γαλλική Επανάσταση. Ποιος ξέρει… Ίσως μετά από μερικές δεκαετίες, ή αργότερα, κάποιοι ιστορικοί (που δεν θα δεσμεύονται από συστημικές ακαδημαϊκές αγκυλώσεις και άνωθεν επιβληθέντα δόγματα), να τη χαρακτηρίσουν υπό το πρίσμα των αδιεξόδων που επέφερε σε βάθος χρόνου, ιστορικό δυστύχημα. Γιατί τότε ξεκίνησε η ατομοκεντρική θεώρηση των πραγμάτων, που μας οδήγησε εδώ…
Στο μεταξύ, καλό θα ήταν όσοι ανατρίχιασαν από τα όσα είδαν τα τελευταία χρόνια σε Αθήνα, Παρίσι και Λονδίνο και ανησυχούν για την αλλοτρίωση και το μηδενισμό γύρω τους, να εντρυφήσουν στους μύθους, στην ιστορία, στις παραδόσεις, στα ήθη και στα έθιμα των ευρωπαϊκών εθνών. Εκεί θα ανακαλύψουν υψηλές αξίες, έπη και ηρωισμούς, που κάποτε έδιναν νόημα και αξία στη ζωή. Εκεί θα ανακαλύψουν ότι κάποτε, κάποιοι θυσίαζαν χωρίς δεύτερη κουβέντα τη ζωή τους, για την πίστη και το σταυρό, το έθνος, το λαό τους, την προστασία των γυναικόπαιδων, σε εποχές που το γενικό καλό, προτασσόταν, έναντι του ατομικού.
Νίκος Χιδίρογλου
No comments :
Post a Comment