Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ

Στη κατάσταση που περιήλθε σήμερα η Ελλάδα, ο ελληνικός εθνικισμός θα μπορούσε να διαδραματίσει ένα σημαντικό ρόλο για την έξοδο από τη κρίση. Το ερώτημα είναι αν είναι σε θέση να παράξει μια πρόταση αντιμετώπισης του προβλήματος, πρόταση αλλαγής και εθνικολαικής διακυβέρνησης της χώρας. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι σαφώς αρνητική. Ο ελληνικός εθνικισμός αδυνατεί να παράξει και να καταθέσει στη κοινωνία μια τέτοια πρόταση γιατί πρώτα από όλα του λείπει η οργάνωση εκείνη που θα επέτρεπε συλλογική δουλειά από στελέχη ικανά. Ο ελληνικός εθνικισμός πνίγηκε από την ίδια την «αντιδημοκρατικότητα» του. Παρήγαγε έτσι αρχηγικές οργανώσεις, συνάξεις μετριοτήτων που δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο εκτός από το να συνθηματολογούν και να ποζάρουν σε μνημόσυνα.

Ενώ υπάρχει διάχυτος εθνικισμός στη κοινωνία, δεν υπάρχει εθνικιστικός φορέας να εκφράσει αυτό τον λαϊκό εθνικισμό.

Όταν ο εθνικισμός δεν έχει τη δυνατότητα παραγωγής πολιτικής πρότασης που να απορρέει από τη σχέση ιδεολογίας και παροντικών δεδομένων (κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών, εθνικών κλπ) τότε κατ’ ανάγκη εκπίπτει σε αντι-δραστικές πρακτικές ή σε φιλολογικές απεραντολογίες. Σε αυτή τη κατάσταση αδυναμίας, ο ελληνικός εθνικισμός καπελώθηκε από την ακροδεξιά και τάχθηκε στην υπηρεσία του συστήματος κρατώντας μόνο ως ανάμνηση του ενταφιασμένου εθνικισμού, κούφια συνθήματα και παρελάσεις. Μόνο μια δημοκρατική– αξιοκρατική οργάνωση μπορεί να προσελκύσει ικανά στελέχη που μέσα από μια συλλογική δράση θα καταστήσουν τον ελληνικό εθνικισμό μια πραγματική πολιτική δύναμη, ικανή να παρέμβει στις εξελίξεις. Ο ελληνικός εθνικισμός στραγγαλίστηκε από τους διάφορους αρχηγούς και τις συμμορίες τους. Κρεμάστηκε από το σκοινί της «αντιδημοκρατικότητας» του.

ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ – ΕΔΗΚ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ