Η οικονομική κρίση στη κυπριακή οικονομία αρχίζει να ανησυχεί το πολιτικό κατεστημένο .Δεν ανησυχούν βέβαια για την αυξανόμενη ανεργία, για την κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων ένεκα της παράνομης και ανασφάλιστης εργασίας, για την αύξηση των καυσίμων και των προϊόντων άμεσης κατανάλωσης που πλήττουν τα λαϊκά στρώματα. Εκείνο που ενδιαφέρει πρωτίστως το πολιτικό κατεστημένο της απάτης του σοσιαλκαπιταλισμού, είναι πώς να καθησυχάσουν τις αρνητικές κρίσεις των οίκων αξιολόγησης που έγνοια τους είναι πρώτα από όλα να στηρίξουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα που αποτελεί και τον δίαυλο των διεθνών τραπεζικών συμφερόντων που οι οίκοι αυτοί εξυπηρετούν.
Τα μέτρα που θα πάρει το πολιτικό κατεστημένο δεν θα θεραπεύουν τα προβλήματα του λαού και της κοινωνίας αλλά θα είναι μέτρα υπερ των τραπεζών, μέτρα περεταίρω συρρίκνωσης της παραγωγής και σκληρότερης φορολογικής επίθεσης στο λαό. Κανένας λόγος δεν γίνεται για την αντιμετώπιση των αιτιών της οικονομικής κρίσης, όπως της παράνομης εργασίας, της καταλήστευσης της παραγωγικής βάσης από τους τραπεζίτες, της εγκατάλειψης της αγροτιάς, της διόγκωσης του δημοσίου, της ανισότητας ανάμεσα στους εργάτες ιδιωτικού τομέα και των προνομιούχων του δημοσίου, της διαφθοράς και αδιαφάνειας που επικρατεί στους ημικρατικούς οργανισμούς, της κατασπατάλησης του δημοσίου πλούτου σε αντιπαραγωγικές «επενδύσεις», της ανυπαρξίας επαγγελματικού προσανατολισμού που παράγει ανεργία, της κομματοκρατούμενης δημόσιας διοίκησης που ενισχύει την αναξιοκρατία, της θεσμικής αδιαφάνειας σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου, από την τοπική αυτοδιοίκηση μέχρι τα αλόγιστα έξοδα των υπουργείων.
Το πρόβλημα όμως μεγεθύνεται από το γεγονός ότι η φαυλοκρατία της κομματοκρατίας στηρίζεται από το λαό , παράγεται από τη λαϊκή βούληση που είναι βυθισμένη στην ιδιοτέλεια και την αμάθεια. Η ηγεσία μας αντανακλά την πνευματική κατάσταση του λαού.
No comments :
Post a Comment