Ανεπανόρθωτα πλήττεται το κύρος της μεγαλύτερης γερμανικής τράπεζας, και μιας από τις μεγαλύτερες παγκοσμίως, έπειτα από δεύτερη μήνυση που κατατέθηκε εναντίον της από την Πόλη του Λος Άντζελες αυτή τη φορά. Οι κατηγορίες εις βάρος της και το γεγονός ότι είναι η δεύτερη κατά σειρά μήνυση, καταδεικνύουν πολλά για τον τρόπο λειτουργίας της συγκεκριμένης τράπεζας. Όπως δήλωσε η γενική εισαγγελέας της πόλης, Κάρμεν Τρούτανιτς, σε συνέντευξη Τύπου, «η Deutsche Bank έγινε μία από τις μεγαλύτερες ιδιοκτήτριες ‘παραγκουπόλεων’ στην πόλη», εξαγοράζοντας πάνω από 2.200 ιδιοκτησίες μέσω πλειστηριασμών και αφήνοντας τα κτήρια χωρίς συντήρηση και προς διάλυση, υποβαθμίζοντας σε πολύ χαμηλό επίπεδο το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων. Επιπλέον, εκδίωξαν ιδιοκτήτες παράνομα από τις κατοικίες τους, προκειμένου να τις πουλήσουν, πλήττοντας τους οικονομικά ασθενέστερους.
Η εκπρόσωπος της τράπεζας δήλωσε από την πλευρά της ότι υπεύθυνοι για τη συντήρηση των πλειστηριασθέντων κτηρίων είναι οι εταιρείες που συλλέγουν τις δόσεις των δανείων κι όχι η τράπεζα.
Οι μηνύσεις κατά της Deutsche Bank δημιουργούν περαιτέρω σκέψεις. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι στο «τεστ αντοχής» που θα υποβληθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες, κατά πάσα πιθανότητα δεν πρόκειται να δώσουν τα πλήρη στοιχεία των ισολογισμών τους. Ουσιαστικά, μία κατάρρευση θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, αλλά το ερώτημα είναι ποιος τραπεζικός οργανισμός θα καταρρεύσει πρώτος. Και η κατάρρευση μπορεί να προκύψει από την αδυναμία των δανειοληπτών να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Βέβαια, είναι συνηθισμένη πρακτική τα χρέη να γίνονται χρηματοοικονομικά προϊόντα σε συνδυασμό με άλλες «ευκαιρίες». Ο αγοραστής τους δεν είναι πάντα σε θέση να γνωρίζει τι περιλαμβάνει ένα επενδυτικό πακέτο ή ένα αμοιβαίο κεφάλαιο. Έτσι, η «τοξικότητα» επεκτείνεται όλο και περισσότερο, μολύνοντας όλο και περισσότερες οικονομίες.Όσον αφορά την αδυναμία των δανειοληπτών να αποπληρώσουν τα χρέη τους, θα είχε πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε αν το γερμανικό οικονομικό σύστημα είναι άκρως μολυσμένο από τοξικά ομόλογα, από την πρόσφατη κρίση που ξέσπασε στις ΗΠΑ, όταν οι δανειολήπτες αδυνατούσαν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, με αποτέλεσμα να χάνουν τα σπίτια τους. Εικάζεται ότι τα τοξικά ομόλογα ανέρχονται σε τριψήφιο αριθμό δισεκατομμυρίων ευρώ. Επειδή η Γερμανία που είναι ο πυρήνας της ευρωπαϊκής οικονομίας δεν πρέπει να καταρρεύσει, καλό θα ήταν να βρεθούν αλλού επενδυτικές ευκαιρίες.
Σίγουρα τα παραθαλάσσια οικόπεδα στην Ανδαλουσία, την Πορτογαλία, την ιταλική Ριβιέρα ή το Αιγαίο μπορούν να προσφέρουν πολύ καλύτερες αποδόσεις από τα αντίστοιχα στην Αλαμπάμα, το Άινταχο, το Κεντάκι, το Γουινσκόνσιν κτλ. Μόνο που το κόστος των πρώτων είναι υψηλό, άρα θα πρέπει κάπως να υποβαθμιστεί. Και τι καλύτερος τρόπος από το να υποβαθμιστεί συνολικά η οικονομία μιας χώρας ωθούμενη στη χρεοκοπία με κάθε τρόπο, ακόμα και με μπλοκάρισμα στρατηγικών εταίρων όπως η Κίνα και η Ρωσία. Αρκεί να υπήρχε κάποιος να μυριστεί την παγίδα, χωρίς να αναλώνεται σε μικροκομματικό συμφέρον…
Η εκπρόσωπος της τράπεζας δήλωσε από την πλευρά της ότι υπεύθυνοι για τη συντήρηση των πλειστηριασθέντων κτηρίων είναι οι εταιρείες που συλλέγουν τις δόσεις των δανείων κι όχι η τράπεζα.
Οι μηνύσεις κατά της Deutsche Bank δημιουργούν περαιτέρω σκέψεις. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι στο «τεστ αντοχής» που θα υποβληθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες, κατά πάσα πιθανότητα δεν πρόκειται να δώσουν τα πλήρη στοιχεία των ισολογισμών τους. Ουσιαστικά, μία κατάρρευση θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, αλλά το ερώτημα είναι ποιος τραπεζικός οργανισμός θα καταρρεύσει πρώτος. Και η κατάρρευση μπορεί να προκύψει από την αδυναμία των δανειοληπτών να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Βέβαια, είναι συνηθισμένη πρακτική τα χρέη να γίνονται χρηματοοικονομικά προϊόντα σε συνδυασμό με άλλες «ευκαιρίες». Ο αγοραστής τους δεν είναι πάντα σε θέση να γνωρίζει τι περιλαμβάνει ένα επενδυτικό πακέτο ή ένα αμοιβαίο κεφάλαιο. Έτσι, η «τοξικότητα» επεκτείνεται όλο και περισσότερο, μολύνοντας όλο και περισσότερες οικονομίες.Όσον αφορά την αδυναμία των δανειοληπτών να αποπληρώσουν τα χρέη τους, θα είχε πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε αν το γερμανικό οικονομικό σύστημα είναι άκρως μολυσμένο από τοξικά ομόλογα, από την πρόσφατη κρίση που ξέσπασε στις ΗΠΑ, όταν οι δανειολήπτες αδυνατούσαν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, με αποτέλεσμα να χάνουν τα σπίτια τους. Εικάζεται ότι τα τοξικά ομόλογα ανέρχονται σε τριψήφιο αριθμό δισεκατομμυρίων ευρώ. Επειδή η Γερμανία που είναι ο πυρήνας της ευρωπαϊκής οικονομίας δεν πρέπει να καταρρεύσει, καλό θα ήταν να βρεθούν αλλού επενδυτικές ευκαιρίες.
Σίγουρα τα παραθαλάσσια οικόπεδα στην Ανδαλουσία, την Πορτογαλία, την ιταλική Ριβιέρα ή το Αιγαίο μπορούν να προσφέρουν πολύ καλύτερες αποδόσεις από τα αντίστοιχα στην Αλαμπάμα, το Άινταχο, το Κεντάκι, το Γουινσκόνσιν κτλ. Μόνο που το κόστος των πρώτων είναι υψηλό, άρα θα πρέπει κάπως να υποβαθμιστεί. Και τι καλύτερος τρόπος από το να υποβαθμιστεί συνολικά η οικονομία μιας χώρας ωθούμενη στη χρεοκοπία με κάθε τρόπο, ακόμα και με μπλοκάρισμα στρατηγικών εταίρων όπως η Κίνα και η Ρωσία. Αρκεί να υπήρχε κάποιος να μυριστεί την παγίδα, χωρίς να αναλώνεται σε μικροκομματικό συμφέρον…
ΠΗΓΗ: defencepoint
No comments :
Post a Comment