ΝΕΟΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΣ και ΠΑΡΑΚΜΗ

Η στάση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στο ζήτημα της Ουκρανίας έχει θέσει στο τραπέζι το ζήτημα της μόνιμα φοβικής αντιμετώπισης των εξελίξεων στα ελληνοτουρκικά από το πολιτικό σύστημα και τους «καθεστωτικούς» απολογητές και προπαγανδιστές του στα ΜΜΕ. 

 

Τις προηγούμενες ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας έκθεση της αμερικανικής πρεσβείας στη Λευκωσία που ανέλυε από την αμερικανική οπτική γωνία τις αιτίες απόρριψης του Σχεδίου Ανάν πριν σχεδόν 20 χρόνια. Οι τότε απόψεις των Αμερικανών αποκαλύπτουν πολλά όταν διαβάζονται σήμερα. Αλήθεια, στην Ουάσιγκτον θεωρούν ακόμα σοφές τις προτάσεις για παρέμβαση στην κυπριακή κοινωνία με σκοπό να καταπολεμηθούν οι αιτίες που οδήγησαν στη μεγαλοπρεπή απόρριψη του Σχεδίου Ανάν; Θεωρούν ακόμα ότι το Σχέδιο αυτό που προώθησαν λυσσαλέα εξυπηρετούσε τα αμερικανικά συμφέροντα; Βέβαια, είναι εύκολη η απάντηση γιατί οι παρεμβάσεις αφορούσαν μόνο τους Ελληνοκύπριους. Δεν θα έτρεχε τίποτα εάν τα «καλά παιδιά» με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον έπεφταν θύμα ξανά των γενοκτόνων ισλαμιστών της Άγκυρας! Μόνο στους Έλληνες υπήρχε δυνατότητα παρέμβασης. Με τους Τούρκους να μην μετακινούνται ούτε εκατοστό και την Ουάσινγκτον να καίγεται, οι Αμερικανοί πίεζαν ασφυκτικά τους Ελληνοκύπριους να υποχωρήσουν για να πλησιάσουν την άλλη πλευρά! Και γιατί να μην το έκαναν, όταν έβρισκαν πρόθυμους και στην Ελλάδα και στην ελεύθερη Κύπρο απολογητές του νεοραγιαδισμού που συνεχίζουν και επιβιώνουν ακόμα και σήμερα;

*Οι Αμερικανοί συμπεραίνουν ότι «οι Ελληνοκύπριοι νέοι υιοθετούν πιο σκληρή γραμμή από ό,τι οι γονείς τους και είναι λιγότερο “ευέλικτοι” από τους Τουρκοκύπριους της ίδιας ηλικιακής ομάδας… οι Ελληνοκύπριοι είναι λιγότερο πρόθυμοι να συμβιβαστούν με τους όρους μιας [σ.σ: όχι της συγκεκριμένης] διευθέτησης», δηλαδή του σχεδίου Ανάν. Οι ΗΠΑ που έχουν σαφείς ευθύνες για την εισβολή και κατοχή της Κύπρου, με τη στάση τους εξακολουθούν να επιδιώκουν τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων. Αλήθεια, θα έκαναν ποτέ το ίδιο για την Κριμαία και το Ντονμπάς στην Ουκρανία. Εκεί πολεμούν σκληρά τον εχθρό μέχρι την τελευταία ρανίδα… Ουκρανού στρατιώτη! Που πήγε εκεί η συμβιβαστική τους διάθεση; Παράλογο; Η διαφορά είναι ότι η Ρωσία είναι εχθρός, ενώ η Τουρκία, τύποις, είναι στο ΝΑΤΟ και θέλουν πάση θυσία να την κρατήσουν. Εμπνευσμένη εξωτερική πολιτική αρχών! Οι Ουκρανοί έχουν την πλήρη στήριξη της Δύσης όταν μιλούν για τις “κατεχόμενες περιοχές της Κριμαίας”.

Στον αντίποδα, οι Ελληνοκύπριοι νεολαίοι, που όπως αναφέρει ο Κώστας Βενιζέλος, «ζουν σε μια ημικατεχόμενη χώρα και θέλουν την άρση των κατοχικών δεδομένων για να ζήσουν σε μια ελεύθερη πατρίδα, όπως οι συνομήλικοι τους σε άλλες χώρες». Η αμερικανική πρεσβεία έβλεπε εχθρούς στο κυπριακό εκπαιδευτικό σύστημα και στους εκπαιδευτικούς, στον αντιαμερικανισμό, στην Εκκλησία και στην Εθνική Φρουρά! Εξακολουθούν να έχουν τις ίδιες απόψεις; Ειδικά την Εθνική Φρουρά που ήθελαν να την καταργήσουν, ενώ σήμερα πλημμυρίζουν με όπλα την Ουκρανία για να πολεμήσει –για λογαριασμό τους!– τους εχθρούς Ρώσους, ενώ οι Ελληνοκύπριοι τότε πιέζονταν για να υποταχθούν στο σουλτανικό καθεστώς, καταργώντας ένα κράτος που απέκτησαν με αίμα και θυσίες. Υπάρχει άραγε στην Ουάσιγκτον η αρετή που θα οδηγήσει σε αυτοκριτική για τη στρατολόγηση –κυριολεκτικά και επ’ αμοιβή– διαφόρων σε Ελλάδα και Κύπρο για να περάσουν ένα Σχέδιο Ανάν που η μετεξέλιξη της Τουρκίας αποκαλύπτει σήμερα τι πραγματικά θα σήμαινε όχι μόνο για την Κύπρο, αλλά και για τη Δύση;

Ενοχοποιούσαν την Εθνική Φρουρά ότι συμβάλλει στη διατήρηση της μνήμης για τις τουρκικές φρικαλεότητες από την οθωμανική περίοδο, με ιδιαίτερη έμφαση στα γεγονότα του 1974! Αλήθεια, θεωρούσαν λύση για την Κύπρο το να ξεχάσουν οι Ελληνοκύπριοι την ιστορία τους και να αγκαλιαστούν με τους Τούρκους εισβολείς και κατακτητές; Οι μανδαρίνοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ εξακολουθούν άραγε να μην αντιλαμβάνονται ότι η Τουρκία κάνει απόλυτο κουμάντο στα Κατεχόμενα κι ότι με τη συμπεριφορά της όχι μόνο δεν απελευθερώνει τη μεγάλη πλειονότητα των Τουρκοκυπρίων, όπως διατείνεται, αλλά τους καταπιέζει και τους εξωθεί σε μετανάστευση; Μετά από τόσα χρόνια, και η κεμαλική και η νεοοθωμανική Τουρκία έχουν δείξει το πραγματικό τους πρόσωπο, φτύνοντας στα μούτρα τη Δύση και τις περιώνυμες αρχές και αξίες της. Αρχές και αξίες που τώρα λόγω Ουκρανίας έχουν γίνει σημαίες και σημεία αναφοράς, ενώ στην περίπτωση της Κύπρου αποδείχθηκαν σκέτη κι απεχθής υποκρισία. Ο χρόνος, μάλιστα, απέδειξε πώς με την πολιτική τους οι Αμερικανοί έσπρωχναν την Κυπριακή Δημοκρατία, ένα δυτικό κράτος, να εισέλθει στον δρόμο που θα την μετέτρεπε σε τουρκικό ισλαμικό βιλαέτι!

Θεωρούν άραγε αφελείς τους Ισραηλινούς που ανησυχούσαν πάντα για τη μετατροπή των Κατεχομένων της Κύπρου σε ισλαμικό θύλακα κι άντρο του οργανωμένου εγκλήματος, ενώ θα μπορούσε η Κύπρος να είναι ένας σύγχρονος δυτικός προμαχώνας-γέφυρα με τη Μέση Ανατολή; Κατηγορούσαν οι Αμερικανοί το εκπαιδευτικό σύστημα της Κύπρου ότι είναι «έντονα πολιτικοποιημένο και παρουσιάζει ξεκάθαρα μονόπλευρη άποψη της πρόσφατης κυπριακής ιστορίας». Η υποκρισία στο απόγειο! Δεν τόλμησαν ούτε κατά διάνοια να πουν τα ίδια στους Τούρκους. Τις πιέσεις άσκησαν στους «μπόσικους» Έλληνες, όχι στους άκαμπτους Τούρκους, τους οποίους έγλυφαν και συνεχίζουν να γλύφουν! Είναι συμπεριφορά υπερδύναμης αυτή; Συμπεριφορά υπεύθυνου ηγέτη του Δυτικού Κόσμου να παρακαλεί ένα ημιφασιστικό επεκτατικό καθεστώς, όπως το καθεστώς Ερντογάν, και για να το κρατήσει στη Δύση να θέλει να του παραδώσει την Κύπρο; Αντί σήμερα οι Αμερικανοί να απολογούνται για την πολιτική τους στο Σχέδιο Ανάν, υπό το φως και της συμπεριφοράς του Ερντογάν, στέλνουν την ανεκδιήγητη Νούλαντ να προσβάλει Αθήνα και Λευκωσία. Την ίδια στιγμή, οι θεωρητικοί του νεοραγιαδισμού έψαχναν τρόπους να δικαιολογήσουν τα όσα είπε αυτή η κυρία, συμπεριφερόμενη σαν θηλυκός Τσαβούσογλου, επιχειρώντας να εξωραΐσουν ξεδιάντροπα την στάση της.

Για ποιον λόγο να κάνουν αυτοκριτική οι Αμερικανοί όταν έχουν δημιουργήσει σε Ελλάδα και Κύπρο ένα «στρατό» αυλοκολάκων και προπαγανδιστών που θεωρούν επαγγελματικό παράσημο να καλούνται στις δεξιώσεις της αμερικανικής πρεσβείας; Όλοι αυτοί οι πρόθυμοι απολογητές της αμερικανικής πολιτικής, θεωρούν υψηλή πολιτική το να κρεμάσουν την Ελλάδα από τα «φουστάνια» της δυτικής υπερδύναμης, ενώ κυρίως επί Μνημονίων ετραγουδούσαν και το τραγούδι των Μέρκελ και Σόιμπλε. Είναι οι ίδιοι που έβλεπαν συνωστισμό στη Σμύρνη το 1922(!), που αρνούνται να κατανοήσουν ότι μοναδικός τρόπος για να διασφαλίσεις την ειρήνη είναι η άρνηση των στόχων της Τουρκίας επί του πεδίου. Όπως προκύπτει από τα όσα λένε και γράφουν, θεωρούν πιο πρόσφορο τρόπο διασφάλισης της ειρήνης την υποταγή του Ελληνισμού στις τουρκικές επιδιώξεις. Όπως άλλωστε, είχε πει ένας από αυτούς, η Ελλάδα έχει τόσα πολλά νησιά που δεν πειράζει κι αν δώσει κάποια στην Τουρκία! Είναι και κάποιοι που διακηρύσσουν ότι μεσαίες και μικρές δυνάμεις σε περιόδους όπως η σημερινή, πρέπει να κρύβονται και να προσπαθούν περισώσουν ό,τι μπορούν. Προφανώς, εμμέσως κατατάσσουν την Τουρκία στις υπερδυνάμεις(!), αφού παραδέχονται ότι κινείται συστηματικά με στόχο την αλλαγή του status quo στην περιοχή σύμφωνα με τους εθνικούς της στόχους. Στόχοι που τυγχάνει να στρέφονται όλοι σχεδόν κατά του Ελληνισμού!

Γιατί να απορεί κανείς όταν το κραυγαλέα παράνομο τουρκολιβυκό Μνημόνιο χαρακτηρίζεται με τον κομψό κι ανώδυνο χαρακτηρισμό «παράτυπο»; Το ίδιο δεν γίνεται και με το μεταναστευτικό; Οι παράνομοι μετανάστες, ή αλλιώς λαθρομετανάστες, αποκαλούνται «παράτυποι»! Και δαιμονοποιούν τον όρο «λαθρομετανάστες», θεωρώντας τον προσβλητικό για ανθρώπους! Η ελληνική γλώσσα, όμως, είναι ξεκάθαρη. Μας έχει δώσει όρους όπως «λαθροθήρας», «λαθρεπιβάτης» κλπ. Κι αυτοί οι όροι σε ανθρώπους αναφέρονται. Ας ανοίξουν ένα λεξικό επιτέλους κι ας αφήσουν τον φασισμό της «πολιτικής ορθότητας». Στην εποχή της αφόρητης «πολιτικής ορθότητας», δεν θα πρέπει να μας παραξενέψει εάν βρεθεί δικηγόρος δολοφόνου να επιχειρηματολογήσει στο δικαστήριο, υπερασπιζόμενος τον πελάτη του, λέγοντας ότι ο πελάτης-δολοφόνος «συμπεριφερθήκαμε παράτυπα. Ας μην γινόμαστε ακραίοι μιλώντας για παρανομία»!

Είναι οι ίδιοι που για κάποιον λόγο αποφεύγουν να αναφερθούν στην ΑΟΖ, επιμένοντας να ομιλούν για υφαλοκρηπίδα, αν και οι ίδιοι διαπιστώνουν ότι η κατάθεση συντεταγμένων στον ΟΗΕ από την Τουρκία παράγει αποτελέσματα που βλάπτουν την Ελλάδα! Ούτε κατάλαβαν τίποτα όταν ο Δένδιας δήλωνε ότι η περιοχή μεταξύ Ρόδου και Καστελλορίζου δεν ανήκει στο Αιγαίο. Δεν ρώτησε τους νομικούς εμπειρογνώμονες του υπουργείου του, που έχουν επεξεργασθεί και τεκμηριώσει τη συνέχεια που υπάρχει μεταξύ των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και του Καστελλορίζου και γιατί αυτό έχει σημασία για την επήρρειά του σε υφαλοκρηποίδα-ΑΟΖ. Όλως τυχαίως το τουρκολιβυκό Μνημονιο έκανε την εμφάνισή του ως ένα ακόμα τετελεσμένο λίγο αργότερα! Η δημιουργία ενός διπλωματικού πλέγματος με το Ισραήλ και την Αίγυπτο και με τη Σαουδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στον Κόλπο ήταν από τις λίγες κινήσεις της Αθήνας που της έδωσαν την πρωτοβουλία κινήσεων. Υποχρέωσαν, μάλιστα, την Τουρκία να αναδιπλωθεί και να αρχίσει να γλύφει εκεί που έφτυνε ο Ερντογάν. Κι αυτό για να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με τις προαναφερθείσες χώρες. Δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν αυτή την εξέλιξη για να εκφράσουν την έκπληξή τους για το πώς είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα μπορεί να παλέψει για να προστατεύσει τα συμφέροντά της! Προφανώς, πιστεύουν ότι πρέπει να κρύβεται σαν ποντικός ή να ταυτίζεται άκριτα και απόλυτα με τις ΗΠΑ.

Θα έχει ενδιαφέρον για τον ιστορικό του μέλλοντος να διαβάζει τέτοια ρεπορτάζ. Θα τον βοηθούσε να καταλάβει πολλά για το κλίμα της εποχής μας, για το τι σημαίνει παρακμή…

*[Τα στοιχεία του ρεπορτάζ αντλήθηκαν από το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του συναδέλφου Κώστα Βενιζέλου (Φιλελεύθερος Κύπρου).]

Ζαχαρίας Μίχας (Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDA)