Δείχνουμε να μην πιστεύουμε στις δικές μας δυνάμεις, ότι δηλαδή μπορούμε μόνοι μας να υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και την εθνική μας αξιοπρέπεια, και ψάχνουμε διαρκώς να βρούμε ξένους προστάτες δίνοντας ουσιαστικά τα πάντα για να πάρουμε σε αντάλλαγμα υπογραφές σε χαρτιά. Θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι αναζητώντας ξένους εγγυητές της εδαφικής μας ακεραιότητας όχι μόνο δεν κατοχυρώνουμε την εθνική μας ασφάλεια, αλλά απεναντίας δείχνουμε στους Τούρκους ότι τους φοβόμαστε και ότι παραδεχόμαστε πως δεν είμαστε σε θέση να τους αντιμετωπίσουμε μόνοι μας.
Συχνά ακούμε ή διαβάζουμε την άποψη ότι για να εξουδετερώσει μια και καλή η Ελλάδα τον τουρκικό κίνδυνο θα πρέπει να γίνει Ισραήλ. Το Ισραήλ σήμερα είναι ο πιο στενός σύμμαχος των ΗΠΑ σε ολόκληρο τον πλανήτη. Δεν έχει συμβιβαστεί όμως με το να παίρνει από τους Αμερικανούς μόνο χαμόγελα, φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και υπογραφές σε χαρτιά. Παίρνει κάθε χρόνο 3,8 δις δολάρια δωρεάν στρατιωτική βοήθεια, και υπάρχει νόμος στο αμερικανικό κράτος από το 2008 ο οποίος υποχρεώνει την εκάστοτε αμερικανική κυβέρνηση να εξασφαλίζει με κάθε τρόπο την ποιοτική στρατιωτική υπεροπλία (Qualitative Military Edge) του Ισραήλ έναντι κάθε πιθανής απειλής στην ευρύτερη γειτονιά του. Δεν είπαν δηλαδή οι Ισραηλινοί στους Αμερικανούς «εγγυηθείτε την εδαφική μας κυριαρχία», αλλά «δώστε μας με προνομιακούς όρους τα αναγκαία μέσα για να την εξασφαλίσουμε μόνοι μας». Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από ό,τι πράττουμε εμείς. Και πώς πέτυχε άραγε να αποσπάσει τόσα οφέλη το Ισραήλ από τις ΗΠΑ; Ανήκει μήπως στο ΝΑΤΟ; Όχι βέβαια. Έχει το Ισραήλ στο έδαφός του αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις; Όχι βέβαια. Είναι άραγε ανόητοι οι Ισραηλινοί που δεν έχουν επιδιώξει να μπουν στο ΝΑΤΟ ή να εγκαταστήσουν αμερικανικές βάσεις στη χώρα τους για να λύσουν το πρόβλημα της εθνικής τους ασφάλειας; Φυσικά και όχι. Μέσω του ισραηλινού παραδείγματος καταρρίπτεται λοιπόν το παραμύθι που λένε οι ελληνικές κυβερνήσεις ότι δήθεν θα πρέπει να δώσουμε τα πάντα στους Αμερικανούς προκειμένου να εγγυηθούν την ασφάλειά μας. Σε ό,τι έχει να κάνει με συμφωνίες με τους Αμερικανούς, οι Ισραηλινοί βρίσκονται στην κορυφή της αποτελεσματικότητας ενώ εμείς στον πάτο.
Είναι βέβαιο ότι μερικές υπογραφές σε χαρτιά δεν πρόκειται να κάνουν τον Τούρκο να μαζευτεί. Δεν είναι χθεσινός, ξέρει καλά από Ιστορία και ξέρει καλά τι αξία έχουν οι υπογραφές όταν δεν συνοδεύονται από πολιτική βούληση για χρήση στρατιωτικής ισχύος. Αυτός βασίζεται στις δικές του δυνάμεις για να κάνει το παιγνίδι του στην Ανατολική Μεσόγειο και, σε αντίθεση με εμάς, όχι μόνο δεν ψάχνει για προστάτες αλλά δεν διστάζει να πάει κόντρα στις μεγαλύτερες παγκόσμιες Δυνάμεις προκειμένου να εξυπηρετήσει τα εθνικά του συμφέροντα. Ο Τούρκος δεν θα φοβηθεί από τις συμφωνίες που υπογράφουμε με τους Γάλλους και τους Αμερικανούς. Στην καλύτερη για εμάς περίπτωση θα συνεχίσει να μας ασκεί ανελέητο bullying κατεδαφίζοντας λίγο-λίγο μέσω της απραξίας μας το αφήγημα των ισχυρών διεθνών συμμαχιών της Ελλάδας, ενώ στη χειρότερη περίπτωση θα προκαλέσει μείζον στρατιωτικό επεισόδιο σε τόπο και χρόνο της δικής του επιλογής το οποίο θα αποκαλύψει με οδυνηρό για εμάς τρόπο ότι δυστυχώς ο «βασιλιάς είναι γυμνός». Εκτός αν πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι ένα ξεχαρβαλωμένο κράτος που δεν μπορεί ούτε να σβήσει μία δασική πυρκαγιά ή να προστατεύσει τις γειτονιές της Αθήνας από τις πλημμύρες όταν βρέχει, μπορεί να κερδίσει πόλεμο απέναντι στους Τούρκους.
Δεν κατηγορώ ούτε τους Γάλλους ούτε τους Αμερικανούς επειδή παρά τα όσα υπογράφουν δεν θα έλθουν ποτέ να μας υπερασπιστούν. Το συμφέρον τους κοιτάνε και καλά κάνουν. Αν για να πουλήσουν πανάκριβα όπλα ή για να πάρουν δωρεάν σπουδαίες αεροναυτικές βάσεις πρέπει να παίξουν θέατρο και να ρίξουν στάχτη στα μάτια κάποιων αφελών, φυσικά και θα το κάνουν. Αυτές που κατηγορώ είναι οι ελληνικές κυβερνήσεις που δεν εννοούν να σοβαρευτούν και να δουλέψουν μεθοδικά, που νομίζουν ότι όλα είναι ζήτημα εντυπώσεων και πως δεν πειράζει αν τεμπελιάζουμε και αδιαφορούμε επειδή κάτι θα γίνει πάλι την ύστατη στιγμή και θα μας σώσει ο ...«καλός Θεός της Ελλάδας».
Stirlitz
Συχνά ακούμε ή διαβάζουμε την άποψη ότι για να εξουδετερώσει μια και καλή η Ελλάδα τον τουρκικό κίνδυνο θα πρέπει να γίνει Ισραήλ. Το Ισραήλ σήμερα είναι ο πιο στενός σύμμαχος των ΗΠΑ σε ολόκληρο τον πλανήτη. Δεν έχει συμβιβαστεί όμως με το να παίρνει από τους Αμερικανούς μόνο χαμόγελα, φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και υπογραφές σε χαρτιά. Παίρνει κάθε χρόνο 3,8 δις δολάρια δωρεάν στρατιωτική βοήθεια, και υπάρχει νόμος στο αμερικανικό κράτος από το 2008 ο οποίος υποχρεώνει την εκάστοτε αμερικανική κυβέρνηση να εξασφαλίζει με κάθε τρόπο την ποιοτική στρατιωτική υπεροπλία (Qualitative Military Edge) του Ισραήλ έναντι κάθε πιθανής απειλής στην ευρύτερη γειτονιά του. Δεν είπαν δηλαδή οι Ισραηλινοί στους Αμερικανούς «εγγυηθείτε την εδαφική μας κυριαρχία», αλλά «δώστε μας με προνομιακούς όρους τα αναγκαία μέσα για να την εξασφαλίσουμε μόνοι μας». Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από ό,τι πράττουμε εμείς. Και πώς πέτυχε άραγε να αποσπάσει τόσα οφέλη το Ισραήλ από τις ΗΠΑ; Ανήκει μήπως στο ΝΑΤΟ; Όχι βέβαια. Έχει το Ισραήλ στο έδαφός του αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις; Όχι βέβαια. Είναι άραγε ανόητοι οι Ισραηλινοί που δεν έχουν επιδιώξει να μπουν στο ΝΑΤΟ ή να εγκαταστήσουν αμερικανικές βάσεις στη χώρα τους για να λύσουν το πρόβλημα της εθνικής τους ασφάλειας; Φυσικά και όχι. Μέσω του ισραηλινού παραδείγματος καταρρίπτεται λοιπόν το παραμύθι που λένε οι ελληνικές κυβερνήσεις ότι δήθεν θα πρέπει να δώσουμε τα πάντα στους Αμερικανούς προκειμένου να εγγυηθούν την ασφάλειά μας. Σε ό,τι έχει να κάνει με συμφωνίες με τους Αμερικανούς, οι Ισραηλινοί βρίσκονται στην κορυφή της αποτελεσματικότητας ενώ εμείς στον πάτο.
Είναι βέβαιο ότι μερικές υπογραφές σε χαρτιά δεν πρόκειται να κάνουν τον Τούρκο να μαζευτεί. Δεν είναι χθεσινός, ξέρει καλά από Ιστορία και ξέρει καλά τι αξία έχουν οι υπογραφές όταν δεν συνοδεύονται από πολιτική βούληση για χρήση στρατιωτικής ισχύος. Αυτός βασίζεται στις δικές του δυνάμεις για να κάνει το παιγνίδι του στην Ανατολική Μεσόγειο και, σε αντίθεση με εμάς, όχι μόνο δεν ψάχνει για προστάτες αλλά δεν διστάζει να πάει κόντρα στις μεγαλύτερες παγκόσμιες Δυνάμεις προκειμένου να εξυπηρετήσει τα εθνικά του συμφέροντα. Ο Τούρκος δεν θα φοβηθεί από τις συμφωνίες που υπογράφουμε με τους Γάλλους και τους Αμερικανούς. Στην καλύτερη για εμάς περίπτωση θα συνεχίσει να μας ασκεί ανελέητο bullying κατεδαφίζοντας λίγο-λίγο μέσω της απραξίας μας το αφήγημα των ισχυρών διεθνών συμμαχιών της Ελλάδας, ενώ στη χειρότερη περίπτωση θα προκαλέσει μείζον στρατιωτικό επεισόδιο σε τόπο και χρόνο της δικής του επιλογής το οποίο θα αποκαλύψει με οδυνηρό για εμάς τρόπο ότι δυστυχώς ο «βασιλιάς είναι γυμνός». Εκτός αν πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι ένα ξεχαρβαλωμένο κράτος που δεν μπορεί ούτε να σβήσει μία δασική πυρκαγιά ή να προστατεύσει τις γειτονιές της Αθήνας από τις πλημμύρες όταν βρέχει, μπορεί να κερδίσει πόλεμο απέναντι στους Τούρκους.
Δεν κατηγορώ ούτε τους Γάλλους ούτε τους Αμερικανούς επειδή παρά τα όσα υπογράφουν δεν θα έλθουν ποτέ να μας υπερασπιστούν. Το συμφέρον τους κοιτάνε και καλά κάνουν. Αν για να πουλήσουν πανάκριβα όπλα ή για να πάρουν δωρεάν σπουδαίες αεροναυτικές βάσεις πρέπει να παίξουν θέατρο και να ρίξουν στάχτη στα μάτια κάποιων αφελών, φυσικά και θα το κάνουν. Αυτές που κατηγορώ είναι οι ελληνικές κυβερνήσεις που δεν εννοούν να σοβαρευτούν και να δουλέψουν μεθοδικά, που νομίζουν ότι όλα είναι ζήτημα εντυπώσεων και πως δεν πειράζει αν τεμπελιάζουμε και αδιαφορούμε επειδή κάτι θα γίνει πάλι την ύστατη στιγμή και θα μας σώσει ο ...«καλός Θεός της Ελλάδας».
Stirlitz
No comments :
Post a Comment