ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΗΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ: ΑΡΧΑΙΟΥΣ, ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ΗΜΩΝ.

Η ιστορία έχει καταγραφεί. Ξεχωρίζουν όμως δύο σημαντικοί τρόποι καταγραφής των ιστορικών γεγονότων: ο συμβατικός και ο μη συμβατικός. Ερωτήματα που δεν αγγίζουν την συμβατική ιστορία, αγγίζουν όμως την υπόσταση τής ίδιας τής Ελλάδος ως πηγής σοφίας, τους δε Έλληνες ως φέροντες τον ρόλο τής διάδοσης αυτής της σοφίας στην οικουμένη. Κι αυτά προκύπτουν από τις ανεξάντλητες πηγές που είναι διάσπαρτες, γνωστές, άγνωστες, κρυμμένες, φανερές, γραπτές και υλικές.

Διερωτάται κανείς:

• Τι συνέβη στην Άπω Αρχαιότητα πριν από τον Όμηρο; 
• Γιατί δεν έχει γίνει γνωστή η Ελληνική ιστορία με τον τρόπο με τον οποίο την προβάλλουν τολμηροί ερευνητές; 
• Γιατί δεν έχει γίνει γνωστή η Ελληνογένεια λαών και γλωσσών, καθώς αδιάσειστα τεκμήρια επιβεβαιώνουν ότι η Ελληνική γλώσσα είναι η μ ή τ η ρ των γλωσσών, ενώ οι υπόλοιπες γλώσσες τού κόσμου αποτελούν Ελληνικές διαλέκτους σε διαφοροποιημένη μορφή;

Οι λόγοι μη απαντήσεων είναι εμφανείς και πολλές φορές εκφρασμένοι από παλαιούς και τωρινούς διανοητές και μη, οι οποίοι συνέλαβαν στην υπεροχή τής Ελληνίδας γλώσσας και την θέση της στην Οικουμένη ως τής μ ή τ ρ α ς των γλωσσών των θνητών ανθρώπων.

Κατ΄αρχάς, η εκπολιτιστική δράση των πανάρχαιων γηγενών Ελληνικών φύλων, παλαιότερα από το 32000 π.μ.ε., μπορεί να παρομοιαστεί με το Ελληνικό και διαχρονικό σύμβολο των Πανελλήνων, την πυξίδα-Ήλιο των Μακεδόνων βασιλέων, η οποία δείχνει και φωτίζει με τις ακτίνες της όλα τα σημεία τού ορίζοντα. Η πυξίδα-Ήλιος, η οποία προηγείται χρονικά των Μακεδόνων βασιλέων, βρίσκεται χαραγμένη στα αρχαιότερα φατνώματα των Προπυλαίων τού Παρθενώνος, στον ναό τού Ηφαίστου στο Θησείο, στον ναό τής Νεμέσεως στον Ραμνούντα Αττικής, καθώς και σε νομίσματα και αγγεία. '

Οσον αφορά στη γλώσσα, η διασπορά των Ελληνικών φύλων στην γη τεκμαίρεται από τα ονόματα των ποικίλων λαών:

• Αιγύπτιοι: από τον Πελασγό Αίγυπτο.
• Αϊνού τής Ιαπωνίας: από τον θεοβασιλέα Ουρανό και τον Πελασγό Ιανό.
• Αραουκάνοι τής Χιλής: από τους Πελασγούς Λακεδαιμόνιους – Σπαρτιάτες.
• Αριμανοί τής Αρμενίας: από τον Πελασγό Αργοναύτη Αρμένη
• Βαλλώνες τού Βελγίου: από τους Βαλλαναίους τής Μακεδονίας.
• Βερετοί ή Βρέτοι τής Βρεττανίας: από τον Πελασγό- Δάρδανο. -Τρώα Βερετό ή Ερετό ή Βρούτο, που εποίκισε και ονόμασε την χώρα Βρουτάνια – Βρεττανία.
• Βρεττίοι τής Γαλλικής Βρετάνης: από τον Ηρακλείδη Βρέττο.
• Γαλάτες τής Γαλλίας: από τον Ηρακλείδη Γαλάτη.
• Γερμανοί: από τον Πελασγό Γεράνο.
• Γελωνοί τής Ρωσίας: από τον Ηρακλείδη Γελωνό.
• Διονύσιοι τής Ινδονησίας: από τον Πελασγό Ινδό (<ιν – εν +Δίας) Διόνυσο.
• Ευρωπαίοι τής Ευρώπης: από την Ευρώπη, θυγατέρα τού Πελασγού Αγήνορα.
• Ίβηρες τής Ισπανίας: από τον Πελασγό Ίβηρο.
• Ίνκας τού Περού: από τον Πελασγό Ίναχο (Ιανάκο) και τους Πελασχούς Κόλχες.
• Ιταλοί: από τον Πελασγό βασιλιά Ιταλό, γιό τού Τηλεγόνου.
• Καλάς τού Αφγανιστάν – Πακιστάν: από τον Πελασγό Διόνυσο Β’, τον Ηρακλή και τους Μακεδόνες στρατιώτες τού Μεγάλου Αλεξάνδρου.
• Καλλίπιδες τής Ολβίας Οδησσού: από τους Πελασγούς Σκύθες.
• Κυρηναίοι τής Λιβύης: από τον Πελασγό Τυρρηνό αλλά και τη Θεσσαλή νύμφη Κυρήνη.
• Λατίνοι τής Ιταλίας: από τον Λατίνο, γιό τού Οδυσσέα.
• Μαορί τής Νέας Ζηλανδίας: από την Μα – Ρέα – Κυβέλη – Αφροδίτη.
• Μόσχοι και Θουβάλιοι τής Ρωσίας: από τους Πελασγούς Μόσχους – Μοσχινούς.
• Πέρσες τού Ιράν: από τον Πελασγό Πέρση, γιό τού Περσέα.
• Σάξονες: από τον Πελασγό Σάκωνα.
• Φίλιπποι (λευκοί) των Φιλιππίνων: από τον Πελασγό Φίλιππο.
• Φιλισταίοι τής Παλαιστίνης: από τους Αιγαιο – Πελασγούς.
• Φρύγες τής Μικράς Ασίας: από τον Πελασγό Δάρδανο.
• Ωκεανίτες των Πολυνησίων τού Ειρηνικού: από τον ημίθεο Ωκεανό και την Τηθύ.

Βεβαίως, η Ελληνικότητα σε τοπωνύμια είναι ολοφάνερη και σε άλλες περιπτώσεις.

• Η Greenland ετυμολογείται από τις λέξεις υγρή και λάντη που διαφοροποιήθηκαν σε Γροιλανδία, δλδ πράσινη χώρα, λόγω τής βλάστησης που προκύπτει από την υγρασία. 
• Η Scotland-Σκοτία είναι η χώρα τού σκότους λόγω τού σκοτεινού ουρανού, 
• Η Ireland (&Iresland & Iris + land) είναι η χώρα τής Ίριδος κατά τον Διόδωρο Σικελιώτη. 
• Η Danmark–Denmark είναι η χώρα των Δαναών εποίκων τής εποχής τού χαλκού, την οποία ονόμασαν Ντάνια (Δανία) και αγορά (market). 
• Εκπληκτικό είναι το γεγονός τής ανακοίνωσης τής Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, πως βρέθηκαν Ελληνικοί τάφοι στα παράλια τού Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού.

Οι αργοναυτικές εκστρατείες έγιναν με το πλοίο ''ΑΡΓΩ'', το οποίο ήταν κατά τη Θεογονία ''ωκεία ναύς'' (από οξιά) και κατά την Οδύσσεια ''ποντοπόρος ναύς'', δλδ ταχύπλοο πλοίο ανοικτής θαλάσσης. Πρότυπο αυτού τού πλοίου διατηρήθηκε στον ναό τού Ποσειδώνος τού Ισθμού μέχρι το 146 π.μ.ε., οπότε οι Ρωμαίου υπό τον Λούκιο Μόμιο λεηλάτησαν την Κόρινθο και κατέστρεψαν το πλοίο, τεμάχια τού οποίου μετέφεραν στην Ρώμη. (σημ: στόλισαν εξ ολοκλήρου δλδ, Ρώμη και κατόπιν την Κωνσταντινούπολη με.... ''ειδωλολατρικά''). Αυτά μας παραδίδει σε επίγραμμά του ο Μάρκος Βαλέριος Μαρτιάλης. Συνεπώς, τα ανωτέρω αποδεικνύουν πως οι αργοναυτικές εκστρατείες αποτέλεσαν κοσμοϊστορικά γεγονότα, τα οποία υμνήθηκαν και εξιστορήθηκαν αφήνοντας έντονες μνήμες στους τότε λαούς.

Μνήμες φυσικά με τέτοια οικουμενική εμβέλεια είναι μέχρι σήμερα ζωντανές και ακμαίες σε απομακρυσμένους λαούς, τους οποίους εκπολίτισαν οι Άρειοι Έλληνες. Σημερινοί ερευνητές που έχουν ταξιδέψει στις, μεταξύ άλλων, άνω αναφερθείσες περιοχές ‘έχουν διαπιστώσει πως ντόπιοι λαοί αναφέρουν θεούς, ημιθέους και ήρωες που πέρασαν από κοντά τους κάποτε επί βασιλείας Κρόνου και Ουρανού και των οποίων το όνομα έχουν διατηρήσει στην γλώσσα τους σε διαφοροποιημένη μορφή.

• Βόρας, γεννήτωρ τού ουρανού: Tευτονικά Bur, πρβλ το όρος Βόρας στο Λύγκος τής Μακεδονίας, καθώς και τα νησιά τού Ειρηνικού Ωκεανού Bora Bora.
• Μα Ρέα Κυβέλη Αφροδίτη: Μέση Ανατολή: Αστάρτη, Βαβυλωνιακά: Μιλίτα, Περσικά: Μίτρα, Ιαπωνικά: Αματερά σου (Μητέρα σου)
• Αιγαίων Βριάρεως Ηρακλής Α΄: Μέση Ανατολή: Γίλγαμές, Φοινικικά: Μελκάρθ - ΣΕΛΚΑΡΗ αναγραμματισμένη παραφθορά τού ΗΡΑΚΛΗΣ).

Η μυθολογική διάσταση αυτών των γεωγραφικών πληροφοριών έπρεπε να διαφυλαχθεί με συμβολικό χαρακτήρα, γιά να επιζήσει έως σήμερα. Μύθος, είναι κλειστός και συμβολικός λόγος - πληροφορία, που μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά. Ο μύθος έπρεπε να υπάρξει ως σύμβολο, ως θρύλος και αδιαμφισβήτητα ως ύμνος προκειμένου να χαραχθεί στην μνήμη των ανθρώπων διά μέσου των αιώνων ως ιστορία. (Σημ: ο 'Ομηρος γραπτώς παρέδωσε τα 'Επη αλλά αυτό δεν αφορά το συγκεκριμένο θέμα). Οι απανταχού τής γης παλαιοί και νέοι μετανάστες Έλληνες είναι δαήμονες τής Ελληνικότητας των περιοχών όπου κατοικούν, σαφέστερα από εμάς, γιά τον λόγο ότι αναγνωρίζουν Ελληνικές ρίζες σε λέξεις που δηλώνουν τοπωνύμια, ονόματα ανθρώπων, βουνών, ποταμών, ηθών, εθίμων, κλπ.

Στους χάρτες τού ωκεανοπόρου πλοίαρχου Βαρθολομαίου Λάζαρη, ο οποίος έζησε σαράντα τέσσερα περίπου έτη στο αλμυρό υγρό στοιχείο, διαβάζουμε με θάμβος

• Γιά την Αφρική: Μήδεια, Άρης, Μηλιά, Θεσσαλή, Τιγγίς, Σύρτις, Δομή, Γέρμα, Όασις, Μέταλλον, Δόρυ, Ελίκη, Μαίων, Λίβας, ήρα, Κολώνι, Λέων, Σαμία, Δίον, Τύμβος, Μουσαία, Αγροκέρι, Πυρά, Αγωγός, Πέλλα, Φάρος, Αγκάλη, Μήτρα, Γάλα, Δήλος, Ικαρία, Φήμη. Λύρα, Ρητό, Σκελετός, Χάρις, Δελφίνι, Άνεμος κ.ά. 
• Για Νότια Ασία και Ινδικό Ωκεανό : Άρπα, Ιορδάνης, Σίνδος, Σάμη, Καλά, Ινδό, Χώρα, Μανία, Κάλπη, Άγρα, Δανάη, Μάκρη, Νερόπολις, Ουρανία, Βίβλος, Μητέρα, Ελέφαντας, Λαβύρινθος, Γαλαθέα, Ξένος, Φωνή, κλπ.
• Στην περίπτωση τής Ιαπωνίας, Φιλιππίνων, Μικρονησίας και Ινδονησίας ανευρίσκουμε: Άγγελοι, Ωρίων, Χαονία, Ιωνία, Τηλέγραφος, Αντίπολος, Pόρος, Δαναός, Μα Ρέα, Μάνης, Κολωνός, Τρίτων, Ναυτίλος, Ελένη, Κρατήρ, Στέφανος, κλπ.
• Στην περίπτωση τής Βορείου και Κεντρικής Αμερικής εκπλησσόμασθε ευχάριστα ομοίως: Ιφιγένεια, Φάρος, Υδραυλικόν, Αρκαδία, Πελεκάν, Αμαζών, Κυπάρισσος, Θερμόπολις, Νέστωρ, Παράδεισος, Μαγνήτης, Κλίμαξ, Αμβρόσιος, Κάστωρ, Συρακούσα, Λευκαδία, Τροία, Τηλεσκόπιον, Αμφιθέατρον, Υάκινθος, Πετρέλαιον, Ελευθέρα, Άνδρος, Γοργόνα, Λακωνία, Ναυτίλος, Ιθάκη, Αθήνα, Κρήτη, Μακεδονία, κλπ.

Τα Ελληνικά και Ελληνογενή τοπωνύμια τής Γης ηχούν Ελληνικότατα σε εμάς τους φύσει Ελληνοφώνους, καθώς καταδεικνύουν την παρουσία πανάρχαιων Αρείων γηγενών Ελλήνων. Η ονοματοθεσία έχει συνδεθεί με κριτήρια που έχουν προαναφερθεί.

Αξίζει όμως να εστιάσουμε σε ένα τοπωνύμιο που απαντά σε πολλές χώρες με την Ελληνική ρίζα Μιν-: Μιν(ώ)α, Μιν(ώ)ες, Μινυάς. Πρόκειται γιά τοπωνύμια, που βάσει αρχαιολογικών ερευνών στην Μεγάλη Βρετανία και τις Μεγάλες Λίμνες τού Καναδά, αποκαλύπτουν ορυχεία Κρητών. Από εδώ εκπηγάζουν οι λέξεις mines και minerals γιά τα ορυχεία και τα ορυκτά αντιστοίχως. Κατά τον Διόδωρο Σικελιώτη (τ. Β΄), ο Μίνως Α΄, πριν από το 3000 π.μ.ε., θαλασσοκρατούσε και ίδρυσε πολλές αποικίες με το όνομά του. Στις ΗΠΑ οι πόλεις Μινεάπολις, Μινεσότα, Μίσιγκαν μαρτυρούν έως σήμερα ορυχεία.

Το βαρυσήμαντο -σε θάλασσες και ωκεανούς- έργο τού Λάζαρη, καταγεγραμμένο στο βιβλίο του: ''Η Ελλάδα εις όλον τον κόσμον'' βάσει γεωγραφικών συντεταγμένων, αποδεικνύει αδιάσειστα ποιά ήταν ανέκαθεν η φύση τού Έλληνα: .ναυτική, εξερευνητική, επίμοχθη, ηγετική, εκπολιτιστική.

Αδιαμφισβήτητα, η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στον εκπολιτισμό και την μετάδοση τού Ελληνικού τρόπου ζωής έγκειται, σύμφωνα με τον Γιώργιο Γεωργαλά (Ελλήνων Ζην, σελ. 73) στο αίμα: ο φύσει 'Ελλην ζει ως 'Ελλην, καθώς το Ελληνικώς και Ελληνοπρεπώς ζην είναι καταγεγεγραμμένο στο ενδότατο υποσυνείδητό του. Αυτό ΔΕΝ μεταδίδεται ούτε αποκτάται μέσω τής παιδείας ή τής αντιγραφής αλλά ΟΥΤΕ και μέσω τής κλοπής. Οι Ελληνικές ρίζες τού πανάρχαιου Ελληνικού Πολιτισμού είναι ήδη ενωμένες με την κοιτίδα τους, με τον Ομφαλό τής Γης, την Ελλάδα.

''Εὐχαριστῶ τοῖς θεοῖς...''
http://ermionh.blogspot.com/2020/01/blog-post_75.html