Ο αληθινός-πραγματικός εθνικισμός ορίζεται από τον εθνικισμό του πυρήνα
(Core Nationalism). Η εθνική ταυτότητα, τα συμφέροντα και η επικράτεια
μπερδεύονται με τον ιμπεριαλισμό. Καθώς ένας λαός αποκτά κυριαρχία στους
άλλους λαούς και στα εδάφη τους, η αίσθηση του εθνικού τους πεπρωμένου
γίνεται συνυφασμένη με το πεπρωμένο των άλλων λαών. Έτσι οι διακρίσεις
μεταξύ Εθνικού και Αυτοκρατορικού γίνονται αβέβαιες και αντιφατικές.
Η γαλλική αυτοκρατορία κατέρρευσε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά δεν ήταν μια ολοκληρωτική απώλεια. Οι Γάλλοι αποικιοκράτες επανασυνδέθηκαν με τον Εθνικό πυρήνα. Επέστρεψαν στη Γαλλία. Τότε, οι Γάλλοι αποικιοκράτες είχαν μια χώρα για να επιστρέψουν. Αλλά τι είναι η Γαλλία σήμερα; Είναι μια δημογραφική αποικία μουσουλμάνων, η σεξουαλική αποικία της Αφρικής και η πολιτική αποικία των Τραπεζιτών.
Οι Κάτω Χώρες δεν σηκώνουν ούτε το δάχτυλό τους για να σώσουν τους λευκούς αγρότες Μπόερ στη Νότιο Αφρική. Η ταυτότητα της Νέας Ολλανδίας είναι «πολυ-πολιτισμική», που σημαίνει ότι ανήκει περισσότερο στους Αφρικανούς και τους Μουσουλμάνους παρά στους ίδιους τους Ολλανδούς. Είναι πλέον έγκλημα για τους Ολλανδούς να λένε «Η χώρα μου ανήκει στον λαό μου», αλλά είναι υπέροχο για τους Αφρικανούς και τους Μουσουλμάνους να λένε «Έχουμε το δικαίωμα να αποικίσουμε και να καταλάβουμε τα Ολλανδικά εδάφη και τις μήτρες των Ολλανδέζων γυναικών».
Η Amy Chua μίλησε για την έννοια της υπερ-εξουσίας, οι κατακτητές/κυβερνώντες πρέπει να είναι «ανεκτικοί» και «διαφορετικοί» (diverse) για να διατηρήσουν μια μεγάλη αυτοκρατορία. Ενώ ένας αποφασισμένος λαός μπορεί να χρησιμοποιήσει ωμή δύναμη για να κατακτήσει τους πιο αδύναμους λαούς, είναι σχεδόν αδύνατο να διατηρήσει, με μόνο την βίαιη δύναμη, τόσο τεράστιες εκτάσεις που κατοικούνται από διαφορετικούς λαούς. Μια αυτοκρατορία μπορεί να επιβιώσει μόνο με δύο τρόπους: Μέσω της «Διαφορετικότητας» και της «Ανοχής» ή της εξάλειψης και της ομοιογένειας.
Στην περίπτωση της Αμερικανικής Ιστορίας, οι λευκοί θα μπορούσαν απλώς να απομακρύνουν το σχετικά μικρό αριθμό των αυτοχθόνων λαών και να δημιουργήσουν μία Λευκή Αυτοκρατορία. Οι περισσότερες όμως αυτοκρατορίες αφορούσαν έναν λαό που κυβέρνησε πάνω σε άλλους που ξεπερνούσαν σε αριθμό τους ανθρώπους που τον κυβερνούσαν/κατακτούσαν. Επίσης, παρόλο που οι κατακτημένοι λαοί ελλείποντο σε τεχνολογία και οργάνωση, δεν ήταν απελπισμένοι πρωτόγονοι όπως οι Αμερικανοί Ινδιάνοι που δεν είχαν καμία πιθανότητα κατά των λευκών. Έτσι, για να αποκτήσουν μια αυτοκρατορία, οι κυβερνώντες πρέπει να είναι λογικά «ανεκτικοί» και υπέρ της «ποικιλομορφίας» πάνω στους κατακτημένους λαούς. Οι αυτοκρατορίες είναι εγγενώς ποικιλόμορφες, καθώς αφορούν έναν λαό που κατακτά και κυβερνά άλλους λαούς διαφορετικών φυλών, πολιτισμών και θρησκειών. Επίσης, για να αποκτήσουν συνεργάτες (ή, ακόμα καλύτερα, για να προσυλητιστούν τουλάχιστον στη θρησκεία ή την ιδεολογία τους), οι κυβερνώντες πρέπει να είναι λογικά «ανεκτικοί» και να προσφέρουν τα καρότα μαζί με τα ραβδιά.
Η ναζιστική αυτοκρατορία ήταν καταδικασμένη στην Ανατολή επειδή το σχέδιό της ήταν η εξόντωση/υποδούλωση. Ακόμη και ο Χίτλερ κατάλαβε τις ιστορικές αλήθειες. Κατάλαβε ότι ενώ η μέθοδος Δ&Α (της «Διαφορετικότητας» και της «Ανοχής») ήταν χρήσιμη και αποτελεσματική, ήταν τελικά καταδικασμένη. Όλες οι αυτοκρατορίες Δ&Α τελικά ξεθώριασαν στην πορεία της ιστορίας. Το μόνο είδος μόνιμα επιτυχημένης αυτοκρατορίας, είναι όπου ένας λαός καταλαμβάνει, εξοντώνει αποτελεσματικά ή συνθλίβει τους ντόπιους και γίνεται η κυβερνώσα πλειοψηφία. Ο Άγγλοι θα μπορούσαν να το επιτύχουν αυτό στη Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία και οι Ρώσοι θα μπορούσαν να το επιτύχουν αυτό στη Σιβηρία επειδή είχαν μόνο μία αραιοκατοικημένη πρωτόγονη αντίσταση. Αλλά ήταν εύκολο για τους Γερμανούς να αρχίσουν μια τέτοια εκστρατεία εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης που το 1941 είχε 170 εκατομμύρια ανθρώπους και προηγμένο πολιτισμό; Είναι ευκολότερο να σκοτώσεις ένα σκίουρο από μια αρκούδα. Έτσι, εάν η Γερμανική αυτοκρατορία στερεωνόταν και διαρκούσε 1.000 χρόνια (στο προφητικό όνειρο του Χίτλερ), η Γερμανική αυτοκρατορία έπρεπε να είναι ουσιαστικά ένα μεγάλο Γερμανικό έθνος. Δεν είναι τόσο πολλοί Γερμανοί που κυριαρχούν πάνω στους άλλους, αλλά οι Γερμανοί είναι και οι δύο ηγέτες και κυβερνώνται στα τεράστια ανατολικά εδάφη.
Η μέθοδος Δ&Α, ενώ ήταν αποτελεσματική, οδήγησε συνήθως τους κατακτητές είτε να εκδιωχθούν, είτε να απορροφηθούν από τους μεγαλύτερους τοπικούς πληθυσμούς. Οι Μογγόλοι απορροφήθηκαν από μη-μογγολικούς λαούς ή, με την πάροδο του χρόνου, εκδιώχθηκαν από τους ιθαγενείς. Οι Έλληνες Μακεδόνες του Αλεξάνδρου τελικά ξεθώριασαν στις περιοχές που κατέκτησαν. Οι Άρειοι κατακτητές στην Ινδία μπορεί να έχουν χρησιμοποιήσει ένα ακραίο και περίτεχνο σύστημα ιδεολογίας διαχωρισμού φυλών για να διαιωνίσουν μόνιμα την κυριαρχία τους στους ντόπιους. Όμως, παρά τις μελέτες DNA που δείχνουν παρατεταμένες διαφορές μεταξύ των διαφόρων καστών, πολλοί Βραχμάνοι στην Ινδία φαίνονται το ίδιο σκουρόχρωμοι όπως και οι ντόπιοι. Για πάνω από 1.000 χρόνια, απορροφήθηκαν πολύ περισσότερο από ό, τι θα ήθελαν να παραδεχτούν. Η σεξουαλική επιθυμία το κάνει αυτό με την πάροδο του χρόνου.
Εν πάση περιπτώσει, σύμφωνα με την πολιτική της «πολυμορφίας» και της «ανοχής», μια αυτοκρατορία μπορεί να αναπτυχθεί. Αρχικά, οι κυβερνώντες εξακολουθούν να έχουν την αίσθηση του «εμείς» πάνω τους. Ενώ στους κατακτημένους «αυτούς» προσφέρονται καρότα, βρίσκονται ακόμα σε κατώτερη θέση απέναντι στους κατακτητές «εμάς». Αλλά καθώς ο χρόνος περνά, οι κατακτητές αρχίζουν να βασίζονται περισσότερο στους κατακτημένους για υλικά και ανθρώπινο δυναμικό. Επίσης, μεταξύ των κατακτημένων, κάποιοι εκτελούν τα καθήκοντά τους τόσο πιστά, ώστε να γίνονται αποδεκτοί στην φυλή των κατακτητών. Έχουν υπάρξει κάποιες περιπτώσεις όπου, με την πάροδο του χρόνου, κατακτητές και κατακτημένοι συγχωνεύονται σε έναν λαό. Αυτό είναι ιδιαίτερα αληθές εάν είτε ο κατακτητής είτε ο κατακτημένος (ή και οι δύο) είχαν αδύναμη πολιτισμική ταυτότητα. Όταν όμως ένας ισχυρός πολιτισμός κατακτά ισχυρούς πολιτισμούς, καμία πλευρά δεν είναι πρόθυμη να απορροφηθεί πλήρως στον άλλο πολιτισμό. Αυτό είναι ακόμη πιο αληθινό αν οι λαοί διαφέρουν τόσο στην φυλή όσο και στον πολιτισμό.
Οι Μογγόλοι ήταν σκληροί και επιθετικοί, είχαν μια κουλτούρα βαρβάρων. Ως εκ τούτου, θα μπορούσαν να απορροφηθούν σε πιο πολύπλοκες κουλτούρες. Όταν μια εξελιγμένη κουλτούρα κατακτά μια αδύναμη/πρωτόγονη κουλτούρα, η τελευταία συνδέεται με την πρώτη. Ο Χριστιανικός και ο Ισλαμικός Κόσμος έχουν τροποποιήσει και απορροφήσει πολλούς λαούς με το σπαθί. Εδώ και πολύ καιρό, κάποιες εθνικές φυλές απορροφήθηκαν από την Εβραϊκή Φυλή με την πιο ισχυρή αίσθηση του πολιτισμού που είχε τις ρίζες της στην Παλαιά Διαθήκη. Η συγχώνευση γίνεται συνήθως αν οι κατακτητές και οι κατακτημένοι είναι της ίδιας φυλής παρά τις πολιτισμικές διαφορές. Πολλοί Γερμανοί και Σλάβοι βάρβαροι έγιναν «Ρωμαίοι» ή «Έλληνες».
Η Λατινική Αμερική είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση. Επειδή οι ντόπιοι είχαν ως επί το πλείστον αδύναμους πολιτισμούς, απορροφούντο από τους κατακτητές Ισπανούς. Έλαβαν ισπανικά ονόματα και την ισπανική γλώσσα. Τους επεβλήθη μάλιστα ο Χριστιανισμός. Τώρα, εάν οι ντόπιοι της Κεντρικής και της Νότιας Αμερικής ήταν λευκοί, ίσως γίνονταν ΕΝΑ με τους Ισπανούς. Όμως, καθώς ήταν σκουρόχρωμοι, οι διακρίσεις και οι διαχωρισμοί παραμένουν μεταξύ των κατακτητών και των κατακτημένων παρά την αποτελεσματική πολιτισμική «λατινικοποίηση» ολόκληρης της ηπείρου. Η Λατινική Αμερική βρίσκεται σε ένα παράξενο είδος ασταθούς κατάστασης. Κατά ένα τρόπο, μοιάζει με μια επιτυχημένη και μόνιμη συγχώνευση κατακτητών και κατακτημένων. Με άλλους τρόπους, μοιάζει με ένα συνεχιζόμενο αυτοκρατορικό σχέδιο όπου κάτι ΜΕΓΑΛΟ μπορεί να συμβεί με δραστικές μεταμορφώσεις στην πολιτική εξουσίας.
Εν πάση περιπτώσει, η αυτοκρατορία τελικά συγχέει τις διαφορές μεταξύ των κατακτητών και των κατακτημένων. Αυτή η σύγχυση είναι δίκοπο σπαθί. Με κάποιους τρόπους, διευκολύνει την περαιτέρω ενοποίηση μεταξύ κατακτητών και κατακτημένων. Αν οι κατακτητές ταυτιστούν περισσότερο με την αυτοκρατορική δόξα απ' ό, τι με τον εθνικό πυρήνα, τότε είναι υποχρεωμένοι να αισθάνονται έναν στενότερο δεσμό με τους κατακτημένους λαούς που έχουν έρθει να υπηρετήσουν την αυτοκρατορία. Αν οι κατακτημένοι λαοί μοιραστούν την υπερηφάνεια της αυτοκρατορικής δόξας, είναι αναγκασμένοι να κοιτάξουν τους κατακτητές όχι τόσο ως ξένους τυράννους, αλλά ως δικαιωματικούς ηγέτες. Αυτή η σύγχυση οδηγεί επίσης σε κάθε είδους ανησυχίες, παράνοια, εντάσεις, δυσπιστία και δυσαρέσκεια. Επίσης και οι δύο πλευρές συνειδητοποιούν ότι πρέπει να υπάρχει ένα όριο στη συγχώνευση των δύο κόσμων, επειδή υπάρχει ο πραγματικός κίνδυνος να χάσουν για πάντα την ταυτότητα και τον πολιτισμό τους. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι περισσότερες αυτοκρατορίες τελικά ξεθώριασαν.
Ο εθνικισμός γίνεται πιο ζωτικός και ζωηρός όταν οι αυτοκρατορίες υποχωρούν. Μια τέτοια κατάρρευση τελικά αποφασίζει ποιος είναι ο βασικός εθνικισμός και ο επεκτατικός ιμπεριαλισμός. Είναι σαν να διαχωρίζουμε το σιτάρι από την ήρα, τον χρυσό από την άμμο. Ο βασικός εθνικισμός είναι μυώδης και σφριγηλός, ο επεκτατικός ιμπεριαλισμός είναι πλαδαρός και παχουλός. Μια αυτοκρατορία είναι σαν ένα άτομο με υπερβολικό λίπος. Έχει φάει πάρα πολύ και έχει γίνει ογκωδέστερο. Έχει πολύ βάρος και μπορεί να σπρώξει τους άλλους γύρω του, αλλά, όλο αυτό το λίπος λειτουργεί επίσης και ως βάρος. Υπάρχουν πλεονεκτήματα και σε αυτό, να είστε σίγουροι. Ένας παλαιστής σούμο έχει πολλή μόχλευση με το λίπος, Αλλά κουράζεται εύκολα και πρέπει να συνεχίσει να τρώει και να τρώει, για να διατηρήσει το βάρος του. Όταν ένας παχύς αποφασίσει να ασκηθεί και να χάσει βάρος, θα συρρικνωθεί στο τίποτα; Όχι, θα χάσει το λίπος, αλλά θα φτάσει σε ένα σημείο όπου θα αποτελείται μόνο από άπαχους μύες. Αυτό είναι το Core Person, ο Βασικός πυρήνας. Χωρίς το λίπος, μπορεί να φανεί αδυνατισμένος και δεν θα κερδίσει σε αγώνες του σούμο, αλλά θα νιώθει πιο υγιής και θα είναι ελαφρύτερος. Έτσι, εάν κάποιος θέλει να ξέρει με τι πραγματικά μοιάζει ένας χοντρός, ο χοντρός πρέπει να χάσει το βάρος. Αλλά με την άσκηση και την υγιεινή διατροφή, ο παχύς θα χάσει βάρος και τότε θα μοιάζει πραγματικά με τον αληθινό εαυτό του. Αυτό ισχύει και για την αυτοκρατορία.
Η αυτοκρατορία συγχέει την ταυτότητα ενός λαού. Οι κατακτητές μπορεί να προσδιορίσουν τον εαυτό τους σύμφωνα με την αυτοκρατορία και να ξεχάσουν αυτό που πραγματικά είναι στον εθνικό, πολιτιστικό και εδαφικό τους πυρήνα. Πράγματι, επειδή έχουν επιθυμήσει τόσο πολύ την αυτοκρατορία, μπορεί να αισθάνονται πως η απώλεια της αυτοκρατορίας θα είναι το τέλος του κόσμου, το τέλος των πάντων αλλά δεν είναι έτσι. Η απώλεια της αυτοκρατορίας αποκαλύπτει τελικά την βασική ουσία του λαού και του πολιτισμού. Δεν πρόκειται για ολική απώλεια, αλλά για απώλεια του αυτοκρατορικού λίπους σε αντάλλαγμα της επανεμφάνισης του Εθνικού μυϊκού συστήματος.
Έτσι, όταν οι Βρετανοί έχασαν την αυτοκρατορία τους, είχαν τον πυρήνα τους στη Μεγάλη Βρετανία. Αυτός εξακολούθησε να παραμένει ζωντανός. Αφού οι Γάλλοι έχασαν την αυτοκρατορία τους, είχαν την Γαλλία ως πυρήνα, τη γη στην οποία επέστρεφαν οι Γάλλοι αποικιοκράτες. Όταν οι Τούρκοι έχασαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν κυβερνούσαν πλέον τους Άραβες και τους Βαλκανικούς λαούς, αλλά είχαν τον Εθνικό πυρήνα τους στην Τουρκία. Όταν η Ιαπωνική Αυτοκρατορία κατέρρευσε στην ηπειρωτική Ασία, εξακολουθούσε να υπάρχει ο πυρήνας της Ιαπωνίας. Οι Αυστριακοί έχασαν την αυτοκρατορία τους, αλλά είχαν ακόμα τον Αυστριακό πυρήνα. Οι Ρώσοι έχασαν τη Σοβιετική Αυτοκρατορία, αλλά εξακολουθούν να έχουν τη Βασική Εθνική Ρωσία. Και οι Γερμανοί έχασαν την αυτοκρατορία τους στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά είχαν ακόμα τον Γερμανικό εθνικό πυρήνα.
Για τους κατακτημένους λαούς, ο Εθνικός πυρήνας παραμένει ακόμα κάτω από τα αυτοκρατορικά νερά. Ο Πολωνικός λαός και ο πολιτισμός του ήταν πολύ βυθισμένοι κάτω από τον Ρωσικό και τον Πρωσικό επεκτατισμό, αλλά παρέμειναν ένας σταθερός βράχος που επανεμφανίστηκε όταν η αυτοκρατορία υποχώρησε και υποχώρησε από την ιστορία. Αυτό ήταν επίσης αλήθεια για τους Έλληνες, των οποίων ο εθνικός-βράχος βυθίστηκε κάτω από την Βυζαντινή και από την Οθωμανική Αυτοκρατορική Θάλασσα. Ο εθνικισμός του πυρήνα, είναι ο βασικός εθνικισμός και επανεμφανίζεται όταν ένας λαός χάνει την αυτοκρατορία του. Μπορεί κάποιοι να φοβούνται ότι η απώλεια της αυτοκρατορίας είναι η απώλεια των πάντων, αλλά είναι στην πραγματικότητα μια συνειδητοποίηση και επανασύνδεση με τον Εθνικό πυρήνα. Τελικά, ήταν τόσο τραγικό που οι Γάλλοι επέστρεψαν στη Γαλλία από την Ινδοκίνα ή οι Βρετανοί που επέστρεψαν στη Μεγάλη Βρετανία από την Κένυα; Ακόμα και με την απώλεια της Αυτοκρατορικής δόξας, υπήρχε η εθνική ακεραιότητα.
Ήταν μια εποχή που ακόμη και η απώλεια της αυτοκρατορίας σήμαινε ότι ένας λαός δεν θα τα χάσει όλα. Η πτώση της αυτοκρατορίας σήμαινε ότι οι κατακτημένοι λαοί ανέκτησαν (ή κατανόησαν) τη δική τους εθνικότητα, ενώ οι κατακτημένοι λαοί αποσύρθηκαν στον εθνικό τους πυρήνα. Και οι δύο πλευρές πήραν κάτι. Απελευθέρωση για τους κατακτημένους, επανασύνδεση για τους κατακτητές. Οι αυτοκρατορικοί επέστρεψαν στο σπίτι τους και επανασυνδέθηκαν με το έθνος και τους συγγενείς τους... όπως ο Λόρενς (της Αραβίας) που είχε αρκετές αυτοκρατορικές επιχειρήσεις, επέστρεψε στην Βρετανία. Ή οι τύποι στον «Ελαφοκυνηγό» - THE DEER HUNTER που θέλουν να πουν αντίο σε όλα αυτά (τον ιμπεριαλισμό) και να επιστρέψουν στο σπίτι όπου είναι η οικογένεια και οι φίλοι τους.
Αυτό που είναι πραγματικά δυσοίωνο και τραγικό τώρα με την παγκοσμιοποίηση είναι ότι πρόκειται για μια επίθεση στον ίδιο τον πυρήνα. Προφανώς, δεν ήταν αρκετό για τους Βρετανούς και τους Γάλλους να χάσουν τις πολυπληθείς αυτοκρατορίες τους. Πρέπει να χάσουν και τους εθνικούς πυρήνες τους. Και όχι μόνο αυτοί. Για τον Γ.Σόρος και τον ΟΗΕ, η επίθεση στον πυρήνα πρέπει να είναι καθολική. Παρόλο που οι Σουηδοί και οι Πολωνοί δεν είχαν υπερκρατικές αυτοκρατορίες, πρέπει να χάσουν και αυτοί τους πυρήνες τους. Η πτώση της αυτοκρατορίας ήταν όπως η κήρυξη πτώχευσης. Έχετε χάσει πολλά πράγματα, αλλά πρέπει να κρατήσετε το πυρήνα – το σπίτι σας και την ιδιοκτησία σας. Έτσι, εάν μπήκατε σε πολλές κακές διαπραγματεύσεις για ακίνητα και έχετε καεί, δεν χρειάζεται να χάσετε το σπίτι-πυρήνα σας. Η παγκοσμιοποίηση λέει, ότι ακόμη και η κατοχή του πυρήνα ενός λαού/πολιτισμού, πρέπει να τοποθετηθεί στο μπλοκ των δημοπρασιών ή να μετατραπεί σε κάτι σαν πορνεία. (Η Βρετανική αστυνομία έβλεπε αλλού όταν τα κορίτσια μετατράπηκαν σε σεξουαλικές σκλάβες στο Rotherham (ή στο Brothelham))
[Ο πολιτισμός και η ιδεολογία του σημερινού Ηνωμένου Βασιλείου είναι σαν ένα καφενείο ή ένα σπίτι-πάρτι. Δεν είναι σπίτι όπου κάποιος αισθάνεται ασφαλής. Στην ταινία «Δουνκέρκη» - DUNKIRK, βλέπουμε πώς οι στρατιώτες αισθάνονται ασφαλείς «στο σπίτι» καθώς περνούν το κανάλι. Σήμερα, το Λονδίνο έχει αποικισθεί από τους Άλλους.]
Μας λένε διαρκώς πως η υπερθέρμανση του πλανήτη θα αυξήσει τα επίπεδα της θάλασσας και θα βυθίσει τις ακτές σε όλο τον κόσμο. Αλλά ακόμα πιο ανησυχητική είναι η προοπτική της Παγκόσμιας Εισβολής, που μπορεί να βυθίσει ολόκληρο τον Πρώτο Κόσμο κάτω από τις ανερχόμενες παλίρροιες της εισόδου ανθρώπων από τον Τρίτο Κόσμο, ελεγχόμενης από τους παγκοσμιοποιητές.
http://ermionh.blogspot.com/2018/12/blog-post_19.html
Η γαλλική αυτοκρατορία κατέρρευσε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά δεν ήταν μια ολοκληρωτική απώλεια. Οι Γάλλοι αποικιοκράτες επανασυνδέθηκαν με τον Εθνικό πυρήνα. Επέστρεψαν στη Γαλλία. Τότε, οι Γάλλοι αποικιοκράτες είχαν μια χώρα για να επιστρέψουν. Αλλά τι είναι η Γαλλία σήμερα; Είναι μια δημογραφική αποικία μουσουλμάνων, η σεξουαλική αποικία της Αφρικής και η πολιτική αποικία των Τραπεζιτών.
Οι Κάτω Χώρες δεν σηκώνουν ούτε το δάχτυλό τους για να σώσουν τους λευκούς αγρότες Μπόερ στη Νότιο Αφρική. Η ταυτότητα της Νέας Ολλανδίας είναι «πολυ-πολιτισμική», που σημαίνει ότι ανήκει περισσότερο στους Αφρικανούς και τους Μουσουλμάνους παρά στους ίδιους τους Ολλανδούς. Είναι πλέον έγκλημα για τους Ολλανδούς να λένε «Η χώρα μου ανήκει στον λαό μου», αλλά είναι υπέροχο για τους Αφρικανούς και τους Μουσουλμάνους να λένε «Έχουμε το δικαίωμα να αποικίσουμε και να καταλάβουμε τα Ολλανδικά εδάφη και τις μήτρες των Ολλανδέζων γυναικών».
Η Amy Chua μίλησε για την έννοια της υπερ-εξουσίας, οι κατακτητές/κυβερνώντες πρέπει να είναι «ανεκτικοί» και «διαφορετικοί» (diverse) για να διατηρήσουν μια μεγάλη αυτοκρατορία. Ενώ ένας αποφασισμένος λαός μπορεί να χρησιμοποιήσει ωμή δύναμη για να κατακτήσει τους πιο αδύναμους λαούς, είναι σχεδόν αδύνατο να διατηρήσει, με μόνο την βίαιη δύναμη, τόσο τεράστιες εκτάσεις που κατοικούνται από διαφορετικούς λαούς. Μια αυτοκρατορία μπορεί να επιβιώσει μόνο με δύο τρόπους: Μέσω της «Διαφορετικότητας» και της «Ανοχής» ή της εξάλειψης και της ομοιογένειας.
Στην περίπτωση της Αμερικανικής Ιστορίας, οι λευκοί θα μπορούσαν απλώς να απομακρύνουν το σχετικά μικρό αριθμό των αυτοχθόνων λαών και να δημιουργήσουν μία Λευκή Αυτοκρατορία. Οι περισσότερες όμως αυτοκρατορίες αφορούσαν έναν λαό που κυβέρνησε πάνω σε άλλους που ξεπερνούσαν σε αριθμό τους ανθρώπους που τον κυβερνούσαν/κατακτούσαν. Επίσης, παρόλο που οι κατακτημένοι λαοί ελλείποντο σε τεχνολογία και οργάνωση, δεν ήταν απελπισμένοι πρωτόγονοι όπως οι Αμερικανοί Ινδιάνοι που δεν είχαν καμία πιθανότητα κατά των λευκών. Έτσι, για να αποκτήσουν μια αυτοκρατορία, οι κυβερνώντες πρέπει να είναι λογικά «ανεκτικοί» και υπέρ της «ποικιλομορφίας» πάνω στους κατακτημένους λαούς. Οι αυτοκρατορίες είναι εγγενώς ποικιλόμορφες, καθώς αφορούν έναν λαό που κατακτά και κυβερνά άλλους λαούς διαφορετικών φυλών, πολιτισμών και θρησκειών. Επίσης, για να αποκτήσουν συνεργάτες (ή, ακόμα καλύτερα, για να προσυλητιστούν τουλάχιστον στη θρησκεία ή την ιδεολογία τους), οι κυβερνώντες πρέπει να είναι λογικά «ανεκτικοί» και να προσφέρουν τα καρότα μαζί με τα ραβδιά.
Η ναζιστική αυτοκρατορία ήταν καταδικασμένη στην Ανατολή επειδή το σχέδιό της ήταν η εξόντωση/υποδούλωση. Ακόμη και ο Χίτλερ κατάλαβε τις ιστορικές αλήθειες. Κατάλαβε ότι ενώ η μέθοδος Δ&Α (της «Διαφορετικότητας» και της «Ανοχής») ήταν χρήσιμη και αποτελεσματική, ήταν τελικά καταδικασμένη. Όλες οι αυτοκρατορίες Δ&Α τελικά ξεθώριασαν στην πορεία της ιστορίας. Το μόνο είδος μόνιμα επιτυχημένης αυτοκρατορίας, είναι όπου ένας λαός καταλαμβάνει, εξοντώνει αποτελεσματικά ή συνθλίβει τους ντόπιους και γίνεται η κυβερνώσα πλειοψηφία. Ο Άγγλοι θα μπορούσαν να το επιτύχουν αυτό στη Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία και οι Ρώσοι θα μπορούσαν να το επιτύχουν αυτό στη Σιβηρία επειδή είχαν μόνο μία αραιοκατοικημένη πρωτόγονη αντίσταση. Αλλά ήταν εύκολο για τους Γερμανούς να αρχίσουν μια τέτοια εκστρατεία εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης που το 1941 είχε 170 εκατομμύρια ανθρώπους και προηγμένο πολιτισμό; Είναι ευκολότερο να σκοτώσεις ένα σκίουρο από μια αρκούδα. Έτσι, εάν η Γερμανική αυτοκρατορία στερεωνόταν και διαρκούσε 1.000 χρόνια (στο προφητικό όνειρο του Χίτλερ), η Γερμανική αυτοκρατορία έπρεπε να είναι ουσιαστικά ένα μεγάλο Γερμανικό έθνος. Δεν είναι τόσο πολλοί Γερμανοί που κυριαρχούν πάνω στους άλλους, αλλά οι Γερμανοί είναι και οι δύο ηγέτες και κυβερνώνται στα τεράστια ανατολικά εδάφη.
Η μέθοδος Δ&Α, ενώ ήταν αποτελεσματική, οδήγησε συνήθως τους κατακτητές είτε να εκδιωχθούν, είτε να απορροφηθούν από τους μεγαλύτερους τοπικούς πληθυσμούς. Οι Μογγόλοι απορροφήθηκαν από μη-μογγολικούς λαούς ή, με την πάροδο του χρόνου, εκδιώχθηκαν από τους ιθαγενείς. Οι Έλληνες Μακεδόνες του Αλεξάνδρου τελικά ξεθώριασαν στις περιοχές που κατέκτησαν. Οι Άρειοι κατακτητές στην Ινδία μπορεί να έχουν χρησιμοποιήσει ένα ακραίο και περίτεχνο σύστημα ιδεολογίας διαχωρισμού φυλών για να διαιωνίσουν μόνιμα την κυριαρχία τους στους ντόπιους. Όμως, παρά τις μελέτες DNA που δείχνουν παρατεταμένες διαφορές μεταξύ των διαφόρων καστών, πολλοί Βραχμάνοι στην Ινδία φαίνονται το ίδιο σκουρόχρωμοι όπως και οι ντόπιοι. Για πάνω από 1.000 χρόνια, απορροφήθηκαν πολύ περισσότερο από ό, τι θα ήθελαν να παραδεχτούν. Η σεξουαλική επιθυμία το κάνει αυτό με την πάροδο του χρόνου.
Εν πάση περιπτώσει, σύμφωνα με την πολιτική της «πολυμορφίας» και της «ανοχής», μια αυτοκρατορία μπορεί να αναπτυχθεί. Αρχικά, οι κυβερνώντες εξακολουθούν να έχουν την αίσθηση του «εμείς» πάνω τους. Ενώ στους κατακτημένους «αυτούς» προσφέρονται καρότα, βρίσκονται ακόμα σε κατώτερη θέση απέναντι στους κατακτητές «εμάς». Αλλά καθώς ο χρόνος περνά, οι κατακτητές αρχίζουν να βασίζονται περισσότερο στους κατακτημένους για υλικά και ανθρώπινο δυναμικό. Επίσης, μεταξύ των κατακτημένων, κάποιοι εκτελούν τα καθήκοντά τους τόσο πιστά, ώστε να γίνονται αποδεκτοί στην φυλή των κατακτητών. Έχουν υπάρξει κάποιες περιπτώσεις όπου, με την πάροδο του χρόνου, κατακτητές και κατακτημένοι συγχωνεύονται σε έναν λαό. Αυτό είναι ιδιαίτερα αληθές εάν είτε ο κατακτητής είτε ο κατακτημένος (ή και οι δύο) είχαν αδύναμη πολιτισμική ταυτότητα. Όταν όμως ένας ισχυρός πολιτισμός κατακτά ισχυρούς πολιτισμούς, καμία πλευρά δεν είναι πρόθυμη να απορροφηθεί πλήρως στον άλλο πολιτισμό. Αυτό είναι ακόμη πιο αληθινό αν οι λαοί διαφέρουν τόσο στην φυλή όσο και στον πολιτισμό.
Οι Μογγόλοι ήταν σκληροί και επιθετικοί, είχαν μια κουλτούρα βαρβάρων. Ως εκ τούτου, θα μπορούσαν να απορροφηθούν σε πιο πολύπλοκες κουλτούρες. Όταν μια εξελιγμένη κουλτούρα κατακτά μια αδύναμη/πρωτόγονη κουλτούρα, η τελευταία συνδέεται με την πρώτη. Ο Χριστιανικός και ο Ισλαμικός Κόσμος έχουν τροποποιήσει και απορροφήσει πολλούς λαούς με το σπαθί. Εδώ και πολύ καιρό, κάποιες εθνικές φυλές απορροφήθηκαν από την Εβραϊκή Φυλή με την πιο ισχυρή αίσθηση του πολιτισμού που είχε τις ρίζες της στην Παλαιά Διαθήκη. Η συγχώνευση γίνεται συνήθως αν οι κατακτητές και οι κατακτημένοι είναι της ίδιας φυλής παρά τις πολιτισμικές διαφορές. Πολλοί Γερμανοί και Σλάβοι βάρβαροι έγιναν «Ρωμαίοι» ή «Έλληνες».
Η Λατινική Αμερική είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση. Επειδή οι ντόπιοι είχαν ως επί το πλείστον αδύναμους πολιτισμούς, απορροφούντο από τους κατακτητές Ισπανούς. Έλαβαν ισπανικά ονόματα και την ισπανική γλώσσα. Τους επεβλήθη μάλιστα ο Χριστιανισμός. Τώρα, εάν οι ντόπιοι της Κεντρικής και της Νότιας Αμερικής ήταν λευκοί, ίσως γίνονταν ΕΝΑ με τους Ισπανούς. Όμως, καθώς ήταν σκουρόχρωμοι, οι διακρίσεις και οι διαχωρισμοί παραμένουν μεταξύ των κατακτητών και των κατακτημένων παρά την αποτελεσματική πολιτισμική «λατινικοποίηση» ολόκληρης της ηπείρου. Η Λατινική Αμερική βρίσκεται σε ένα παράξενο είδος ασταθούς κατάστασης. Κατά ένα τρόπο, μοιάζει με μια επιτυχημένη και μόνιμη συγχώνευση κατακτητών και κατακτημένων. Με άλλους τρόπους, μοιάζει με ένα συνεχιζόμενο αυτοκρατορικό σχέδιο όπου κάτι ΜΕΓΑΛΟ μπορεί να συμβεί με δραστικές μεταμορφώσεις στην πολιτική εξουσίας.
Εν πάση περιπτώσει, η αυτοκρατορία τελικά συγχέει τις διαφορές μεταξύ των κατακτητών και των κατακτημένων. Αυτή η σύγχυση είναι δίκοπο σπαθί. Με κάποιους τρόπους, διευκολύνει την περαιτέρω ενοποίηση μεταξύ κατακτητών και κατακτημένων. Αν οι κατακτητές ταυτιστούν περισσότερο με την αυτοκρατορική δόξα απ' ό, τι με τον εθνικό πυρήνα, τότε είναι υποχρεωμένοι να αισθάνονται έναν στενότερο δεσμό με τους κατακτημένους λαούς που έχουν έρθει να υπηρετήσουν την αυτοκρατορία. Αν οι κατακτημένοι λαοί μοιραστούν την υπερηφάνεια της αυτοκρατορικής δόξας, είναι αναγκασμένοι να κοιτάξουν τους κατακτητές όχι τόσο ως ξένους τυράννους, αλλά ως δικαιωματικούς ηγέτες. Αυτή η σύγχυση οδηγεί επίσης σε κάθε είδους ανησυχίες, παράνοια, εντάσεις, δυσπιστία και δυσαρέσκεια. Επίσης και οι δύο πλευρές συνειδητοποιούν ότι πρέπει να υπάρχει ένα όριο στη συγχώνευση των δύο κόσμων, επειδή υπάρχει ο πραγματικός κίνδυνος να χάσουν για πάντα την ταυτότητα και τον πολιτισμό τους. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι περισσότερες αυτοκρατορίες τελικά ξεθώριασαν.
Ο εθνικισμός γίνεται πιο ζωτικός και ζωηρός όταν οι αυτοκρατορίες υποχωρούν. Μια τέτοια κατάρρευση τελικά αποφασίζει ποιος είναι ο βασικός εθνικισμός και ο επεκτατικός ιμπεριαλισμός. Είναι σαν να διαχωρίζουμε το σιτάρι από την ήρα, τον χρυσό από την άμμο. Ο βασικός εθνικισμός είναι μυώδης και σφριγηλός, ο επεκτατικός ιμπεριαλισμός είναι πλαδαρός και παχουλός. Μια αυτοκρατορία είναι σαν ένα άτομο με υπερβολικό λίπος. Έχει φάει πάρα πολύ και έχει γίνει ογκωδέστερο. Έχει πολύ βάρος και μπορεί να σπρώξει τους άλλους γύρω του, αλλά, όλο αυτό το λίπος λειτουργεί επίσης και ως βάρος. Υπάρχουν πλεονεκτήματα και σε αυτό, να είστε σίγουροι. Ένας παλαιστής σούμο έχει πολλή μόχλευση με το λίπος, Αλλά κουράζεται εύκολα και πρέπει να συνεχίσει να τρώει και να τρώει, για να διατηρήσει το βάρος του. Όταν ένας παχύς αποφασίσει να ασκηθεί και να χάσει βάρος, θα συρρικνωθεί στο τίποτα; Όχι, θα χάσει το λίπος, αλλά θα φτάσει σε ένα σημείο όπου θα αποτελείται μόνο από άπαχους μύες. Αυτό είναι το Core Person, ο Βασικός πυρήνας. Χωρίς το λίπος, μπορεί να φανεί αδυνατισμένος και δεν θα κερδίσει σε αγώνες του σούμο, αλλά θα νιώθει πιο υγιής και θα είναι ελαφρύτερος. Έτσι, εάν κάποιος θέλει να ξέρει με τι πραγματικά μοιάζει ένας χοντρός, ο χοντρός πρέπει να χάσει το βάρος. Αλλά με την άσκηση και την υγιεινή διατροφή, ο παχύς θα χάσει βάρος και τότε θα μοιάζει πραγματικά με τον αληθινό εαυτό του. Αυτό ισχύει και για την αυτοκρατορία.
Η αυτοκρατορία συγχέει την ταυτότητα ενός λαού. Οι κατακτητές μπορεί να προσδιορίσουν τον εαυτό τους σύμφωνα με την αυτοκρατορία και να ξεχάσουν αυτό που πραγματικά είναι στον εθνικό, πολιτιστικό και εδαφικό τους πυρήνα. Πράγματι, επειδή έχουν επιθυμήσει τόσο πολύ την αυτοκρατορία, μπορεί να αισθάνονται πως η απώλεια της αυτοκρατορίας θα είναι το τέλος του κόσμου, το τέλος των πάντων αλλά δεν είναι έτσι. Η απώλεια της αυτοκρατορίας αποκαλύπτει τελικά την βασική ουσία του λαού και του πολιτισμού. Δεν πρόκειται για ολική απώλεια, αλλά για απώλεια του αυτοκρατορικού λίπους σε αντάλλαγμα της επανεμφάνισης του Εθνικού μυϊκού συστήματος.
Έτσι, όταν οι Βρετανοί έχασαν την αυτοκρατορία τους, είχαν τον πυρήνα τους στη Μεγάλη Βρετανία. Αυτός εξακολούθησε να παραμένει ζωντανός. Αφού οι Γάλλοι έχασαν την αυτοκρατορία τους, είχαν την Γαλλία ως πυρήνα, τη γη στην οποία επέστρεφαν οι Γάλλοι αποικιοκράτες. Όταν οι Τούρκοι έχασαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν κυβερνούσαν πλέον τους Άραβες και τους Βαλκανικούς λαούς, αλλά είχαν τον Εθνικό πυρήνα τους στην Τουρκία. Όταν η Ιαπωνική Αυτοκρατορία κατέρρευσε στην ηπειρωτική Ασία, εξακολουθούσε να υπάρχει ο πυρήνας της Ιαπωνίας. Οι Αυστριακοί έχασαν την αυτοκρατορία τους, αλλά είχαν ακόμα τον Αυστριακό πυρήνα. Οι Ρώσοι έχασαν τη Σοβιετική Αυτοκρατορία, αλλά εξακολουθούν να έχουν τη Βασική Εθνική Ρωσία. Και οι Γερμανοί έχασαν την αυτοκρατορία τους στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά είχαν ακόμα τον Γερμανικό εθνικό πυρήνα.
Για τους κατακτημένους λαούς, ο Εθνικός πυρήνας παραμένει ακόμα κάτω από τα αυτοκρατορικά νερά. Ο Πολωνικός λαός και ο πολιτισμός του ήταν πολύ βυθισμένοι κάτω από τον Ρωσικό και τον Πρωσικό επεκτατισμό, αλλά παρέμειναν ένας σταθερός βράχος που επανεμφανίστηκε όταν η αυτοκρατορία υποχώρησε και υποχώρησε από την ιστορία. Αυτό ήταν επίσης αλήθεια για τους Έλληνες, των οποίων ο εθνικός-βράχος βυθίστηκε κάτω από την Βυζαντινή και από την Οθωμανική Αυτοκρατορική Θάλασσα. Ο εθνικισμός του πυρήνα, είναι ο βασικός εθνικισμός και επανεμφανίζεται όταν ένας λαός χάνει την αυτοκρατορία του. Μπορεί κάποιοι να φοβούνται ότι η απώλεια της αυτοκρατορίας είναι η απώλεια των πάντων, αλλά είναι στην πραγματικότητα μια συνειδητοποίηση και επανασύνδεση με τον Εθνικό πυρήνα. Τελικά, ήταν τόσο τραγικό που οι Γάλλοι επέστρεψαν στη Γαλλία από την Ινδοκίνα ή οι Βρετανοί που επέστρεψαν στη Μεγάλη Βρετανία από την Κένυα; Ακόμα και με την απώλεια της Αυτοκρατορικής δόξας, υπήρχε η εθνική ακεραιότητα.
Ήταν μια εποχή που ακόμη και η απώλεια της αυτοκρατορίας σήμαινε ότι ένας λαός δεν θα τα χάσει όλα. Η πτώση της αυτοκρατορίας σήμαινε ότι οι κατακτημένοι λαοί ανέκτησαν (ή κατανόησαν) τη δική τους εθνικότητα, ενώ οι κατακτημένοι λαοί αποσύρθηκαν στον εθνικό τους πυρήνα. Και οι δύο πλευρές πήραν κάτι. Απελευθέρωση για τους κατακτημένους, επανασύνδεση για τους κατακτητές. Οι αυτοκρατορικοί επέστρεψαν στο σπίτι τους και επανασυνδέθηκαν με το έθνος και τους συγγενείς τους... όπως ο Λόρενς (της Αραβίας) που είχε αρκετές αυτοκρατορικές επιχειρήσεις, επέστρεψε στην Βρετανία. Ή οι τύποι στον «Ελαφοκυνηγό» - THE DEER HUNTER που θέλουν να πουν αντίο σε όλα αυτά (τον ιμπεριαλισμό) και να επιστρέψουν στο σπίτι όπου είναι η οικογένεια και οι φίλοι τους.
Αυτό που είναι πραγματικά δυσοίωνο και τραγικό τώρα με την παγκοσμιοποίηση είναι ότι πρόκειται για μια επίθεση στον ίδιο τον πυρήνα. Προφανώς, δεν ήταν αρκετό για τους Βρετανούς και τους Γάλλους να χάσουν τις πολυπληθείς αυτοκρατορίες τους. Πρέπει να χάσουν και τους εθνικούς πυρήνες τους. Και όχι μόνο αυτοί. Για τον Γ.Σόρος και τον ΟΗΕ, η επίθεση στον πυρήνα πρέπει να είναι καθολική. Παρόλο που οι Σουηδοί και οι Πολωνοί δεν είχαν υπερκρατικές αυτοκρατορίες, πρέπει να χάσουν και αυτοί τους πυρήνες τους. Η πτώση της αυτοκρατορίας ήταν όπως η κήρυξη πτώχευσης. Έχετε χάσει πολλά πράγματα, αλλά πρέπει να κρατήσετε το πυρήνα – το σπίτι σας και την ιδιοκτησία σας. Έτσι, εάν μπήκατε σε πολλές κακές διαπραγματεύσεις για ακίνητα και έχετε καεί, δεν χρειάζεται να χάσετε το σπίτι-πυρήνα σας. Η παγκοσμιοποίηση λέει, ότι ακόμη και η κατοχή του πυρήνα ενός λαού/πολιτισμού, πρέπει να τοποθετηθεί στο μπλοκ των δημοπρασιών ή να μετατραπεί σε κάτι σαν πορνεία. (Η Βρετανική αστυνομία έβλεπε αλλού όταν τα κορίτσια μετατράπηκαν σε σεξουαλικές σκλάβες στο Rotherham (ή στο Brothelham))
[Ο πολιτισμός και η ιδεολογία του σημερινού Ηνωμένου Βασιλείου είναι σαν ένα καφενείο ή ένα σπίτι-πάρτι. Δεν είναι σπίτι όπου κάποιος αισθάνεται ασφαλής. Στην ταινία «Δουνκέρκη» - DUNKIRK, βλέπουμε πώς οι στρατιώτες αισθάνονται ασφαλείς «στο σπίτι» καθώς περνούν το κανάλι. Σήμερα, το Λονδίνο έχει αποικισθεί από τους Άλλους.]
Μας λένε διαρκώς πως η υπερθέρμανση του πλανήτη θα αυξήσει τα επίπεδα της θάλασσας και θα βυθίσει τις ακτές σε όλο τον κόσμο. Αλλά ακόμα πιο ανησυχητική είναι η προοπτική της Παγκόσμιας Εισβολής, που μπορεί να βυθίσει ολόκληρο τον Πρώτο Κόσμο κάτω από τις ανερχόμενες παλίρροιες της εισόδου ανθρώπων από τον Τρίτο Κόσμο, ελεγχόμενης από τους παγκοσμιοποιητές.
http://ermionh.blogspot.com/2018/12/blog-post_19.html
No comments :
Post a Comment