Κάτι το οποίο [1,2,3] δεν είχαν προβλέψει, εκτιμήσει, σχεδιάσει όσοι με-το-έτσι-θέλω, με τον τσαμπουκά, προσπαθούν να επιβάλλουν την «πράσινη» τεχνολογία στους λαούς της Ευρώπης. Η ιστορία είναι η εξής:
Τους τελευταίους δύο μήνες η τιμή του πετρελαίου έχει πέσει κατά 35%, [4]. (Παρόλα αυτά, η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης στη χώρα μας παραμένει απίστευτα υψηλή παρά το γεγονός ότι η ζήτησή του είναι χαμηλή εξαιτίας των υψηλών για την εποχή θερμοκρασιών). Τί συμβαίνει λοιπόν αυτές τις ημέρες στο Παρίσι και ο κόσμος έχει βγει κατά χιλιάδες στους δρόμους φορώντας τα κίτρινα γιλέκα των οδηγών; Ο Μακρόν – ένθερμος υποστηρικτής της θεωρίας της κλιματικής αλλαγής – αποφάσισε να αυξήσει τους φόρους στη βενζίνη κατά 3.9 σεντς/λίτρο και κατά 7.6 σεντς/λίτρο στο πετρέλαιο κίνησης. Ο στόχος; Να πιεστεί η μετάβαση χρήσης των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Ο κόσμος αγανάκτησε και κατέβηκε στους δρόμους. Στην Ελλάδα έχουμε διπλή «πράσινη» φορολογία: τόσο στα καύσιμα όσο και στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος εξαιτίας του ΕΤΜΕΑΡ, [5].
Στο τέλος του 19ου αιώνα – αρχές του 20ου ξεκίνησε η τεχνολογική μετάβαση από το κάρβουνο στο πετρέλαιο. Η μοναδική «κρατική» παρέμβαση που είχε υπάρξει για τη μετάβαση εκείνη στη νέα τεχνολογία αφορούσε στο πολεμικό ναυτικό του Ηνωμένου Βασιλείου. Η μετάβαση στη χρήση της τότε νέας τεχνολογίας είχε κριθεί απαραίτητη από τον Ουίνστον Τσώρτσιλ καθώς διέβλεπε πως η χρήση κάρβουνου δεν ήταν η αποτελεσματικότερη για την παγκόσμια κυριαρχία του Βρετανικού Ναυτικού («Μέγα το της θαλάσσης κράτος»). H νέα τεχνολογία υιοθετήθηκε παγκοσμίως από την αγορά χωρίς καμία άλλη κρατική παρέμβαση: η μόνη «παρέμβαση» που υπήρξε ήταν οι ανάγκες των καταναλωτών. Ως εκ τούτου, δεν προϋπήρξε καμία υποχρεωτική οικονομική χρέωση στους τότε καταναλωτές ώστε να επιβληθεί αυτή η τεχνολογική μετάβαση. Η μετάβαση από το κάρβουνο στο πετρέλαιο για εμπορική-καταναλωτική χρήση «επιβλήθηκε» από το μαγικό χέρι της αγοράς. Δεν επιβλήθηκε από κανένα κράτος–πατερούλη. Επιβλήθηκε από την ελεύθερη οικονομία χωρίς την υποχρεωτική επιβολή δυσβάστακτων φόρων.
Πχ. το ίδιο ακριβώς συνέβη και πιο πρόσφατα με τη μετάβαση στην τεχνολογία των κινητών τηλεφώνων. Κανένα κράτος-πατερούλης δεν επέβαλλε στους καταναλωτές τη μετάβαση στην τεχνολογία των κινητών τηλεφώνων. Από πού κι ως πού να υποχρεώνεται ο καταναλωτής, με χρήση οικονομικής βίας από το κράτος, να υιοθετήσει μία νέα τεχνολογία; Φαντάζεστε να επιβαλλόταν χαράτσι σε όσους δεν χρησιμοποιούν κινητό τηλέφωνο;
Κανείς δεν υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να προσέχουμε το περιβάλλον: να μη πετάμε πλαστικά στις θάλασσες, να μη καίγονται τα δάση, να μειώνουμε όσο μπορούμε τη χρήση χημικών κ.λπ. Ταυτόχρονα, κανείς δεν θα αρνηθεί την επιστημονική έρευνα στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας η οποία προσπαθεί να ανακαλύψει νέες τεχνολογίες. Αυτό είναι το θεμιτό!
Όμως, άλλο αυτό, και άλλο να επιβάλλει το κράτος-πατερούλης με «σοβιετικό» φασιστικό τρόπο την υιοθέτηση/χρήση μίας νέας συγκεκριμένης τεχνολογίας μέσω της επιβολής χαρατσιών οθωμανικού τύπου. Εάν οι επιχειρήσεις που ασχολούνται με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας μπορούν να επιβάλλουν τη νέα τεχνολογία –μέσω των νόμων της αγοράς– με γεια τους με χαρά τους! Κι εμείς θα είμαστε από τους πρώτους που θα το στηρίξουμε! Μακάρι να γίνει! Στη σύγχρονη εποχή, η περίπτωση της ωμής κρατικής παρέμβασης ώστε να επιβληθεί η μετάβαση σε μία νέα τεχνολογία προσομοιάζει σε μία βίαιη φοροεπιδρομή Σοβιετικού τύπου. Πρόκειται λοιπόν για ένα “πράσινο” οικονομικό γκουλάγκ στο οποίο βρίσκονται εγκλωβισμένοι εκατομμύρια Ευρωπαίοι καταναλωτές.
Γι’ αυτό επαναστατεί το Παρίσι. Αυτό συμβαίνει στο Παρίσι. Στην Ελλάδα των «επαναστατών» αυτό πέρασε στα ψιλά… γιατί άραγε; Την ίδια ώρα χωρίς να είχαν οποιαδήποτε υποχρέωση, «κάποιοι» προειδοποιούσαν τους «αποστάτες» Ιταλούς για τη διένεξή τους με τις Βρυξέλλες στο ζήτημα του ιταλικού προϋπολογισμού! Πιο συστημικός πεθαίνεις… ποια επανάσταση! Ορισμένοι λοιπόν το 2015, στην περίφημη Συμφωνία των Παρισίων για την Κλιματική Αλλαγή, λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο: τους λαούς. Οι σχεδιαστές της Συμφωνίας των Παρισίων δεν «μυρίστηκαν» το βαθύτερο κοινωνικό υπόβαθρο που σιγοψήνεται εδώ και αρκετό καιρό στις κοινωνίες της Ευρώπης. Η επιβολή δυσβάστακτων φόρων χάριν συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων (κυρίως γερμανικών) έχουν λυγίσει τους Ευρωπαίους. Οπότε, οι Παριζιάνοι αντιδρούν. Ξεσηκώνονται. Επαναστατούν.
Ως φορολογούμενοι πολίτες πρέπει να απαιτήσουμε από τα ελληνικά κόμματα –και από την ΕΕ– να σταματήσουν αμέσως την επιβολή των «πράσινων» σοβιετικών φόρων. Οι φορολογούμενοι-πολίτες έχουμε δύναμη. Τί μπορούμε να κάνουμε;
Γράφει ο Δρ. Σωτήρης Ν. Καμενόπουλος (PhD Σχολής Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης)
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
[1] https://www.express.co.uk/news/world/1049731/France-protests-paris-riots-police-emmanuel-macron-latest-france-news
[2] http://news.trust.org/item/20181124101720-ghrrs
[3] https://www.apnews.com/d3033b920af449b594e66b51890b517b
[4] http://greeklignite.blogspot.com/2018/11/blog-post_33.html
[5] https://www.huffingtonpost.gr/entry/ochi-stoes-prasinoes-foroes_gr_5b2d220fe4b0b4221bcdc98b
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΟ: https://www.defence-point.gr/news/akoma-kai-me-flegomeno-to-parisi-den-lene-ti-prokalese-ton-chamo
Το κίνημα των ‘κίτρινων γιλέκων’, το οποίο ξεκίνησε από τη Γαλλία ως μία μορφή διαμαρτυρίας για την αύξηση της φορολόγησης των καυσίμων, έχει εξαπλωθεί και στο Βέλγιο, με πολλά βίαια επεισόδια και συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις να έχουν λάβει χώρα την τελευταία εβδομάδα. H εφημερίδα La Libre Belgique επικεντρώνεται στο πρωτοσέλιδό της στη διείσδυση ταραχοποιών στοιχείων. Το κίνημα παραμένει χωρίς εκπρόσωπο Τύπου, γεγονός που αποτελεί τη δύναμη και ταυτόχρονα την αδυναμία του, ενώ καλεί τους ιθύνοντες να αφουγκραστούν τα ‘κίτρινα γιλέκα’ και τη θέση της παρούσας ασυνεννοησίας να πάρει ένας πραγματικός και δημοκρατικός διάλογος. Από πολιτικής σκοπιάς, ο πρώην Πρωθυπουργός και επικεφαλής των γαλλόφωνων σοσιαλιστών Ντι Ρούπο, βάζοντας στο στόχαστρο την παρούσα κυβέρνηση, διατύπωσε την άποψη ότι το εν λόγω κίνημα εκφράζει τη γενικότερη διαμαρτυρία του κόσμου απέναντι στην αύξηση του κόστους ζωής, η οποία έχει οδηγήσει στη μείωση της αγοραστικής δύναμης και στη φτωχοποίηση του πληθυσμού.
Την ίδια στιγμή, αναφέρει η εφημερίδα, στη Γαλλία ο Μακρόν επιχειρεί να ξεκινήσει διάλογο με τους διαδηλωτές, έχοντας όμως χάσει τη στήριξη της μεσαίας τάξης, με τα ποσοστά δημοτικότητάς του να είναι χαμηλότερα και από τα αντίστοιχα του Ολάντ. Η ίδια εφημερίδα διερωτάται στο κύριο άρθρο της αν βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας νέας γαλλικής επανάστασης, αφού οι συνθήκες δεν διαφέρουν πολύ, συπληρώνοντας ότι το Ελυζέ, μην μπορώντας πια να αγνοήσει τα μηνύματα και φοβούμενo διόγκωση της οργής, ξανανοίγει τη συζήτηση για την φορολόγηση της ενεργειακής μετάβασης. Για βίαιες κινητοποιήσεις με έντονο πολιτικό χρώμα οι οποίες κλιμακώνονται προϊόντος του χρόνου και σίγουρα δεν προέρχονται μόνον από την ακροδεξιά όπως διατείνεται η γαλλική κυβέρνηση, μιλάει και η De Standaard σχολιάζοντας το κίνημα των ‘κίτρινων γιλέκων’ και τα επεισόδια που προκλήθηκαν στο Παρίσι το Σαββατοκύριακο. Από την πλευρά της η De Morgen παρατηρεί ότι η Γαλλία εξακολουθεί να κινείται στον αστερισμό των ‘κίτρινων γιλέκων’ και να δονείται από το ογκούμενο κύμα διαμαρτυρίας που δεν δείχνει πάντως να έχει πολιτική καθοδήγηση ενώ διαθέτει ευρεία στήριξη από την κοινή γνώμη.
ΑΜΠΕ
Τους τελευταίους δύο μήνες η τιμή του πετρελαίου έχει πέσει κατά 35%, [4]. (Παρόλα αυτά, η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης στη χώρα μας παραμένει απίστευτα υψηλή παρά το γεγονός ότι η ζήτησή του είναι χαμηλή εξαιτίας των υψηλών για την εποχή θερμοκρασιών). Τί συμβαίνει λοιπόν αυτές τις ημέρες στο Παρίσι και ο κόσμος έχει βγει κατά χιλιάδες στους δρόμους φορώντας τα κίτρινα γιλέκα των οδηγών; Ο Μακρόν – ένθερμος υποστηρικτής της θεωρίας της κλιματικής αλλαγής – αποφάσισε να αυξήσει τους φόρους στη βενζίνη κατά 3.9 σεντς/λίτρο και κατά 7.6 σεντς/λίτρο στο πετρέλαιο κίνησης. Ο στόχος; Να πιεστεί η μετάβαση χρήσης των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Ο κόσμος αγανάκτησε και κατέβηκε στους δρόμους. Στην Ελλάδα έχουμε διπλή «πράσινη» φορολογία: τόσο στα καύσιμα όσο και στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος εξαιτίας του ΕΤΜΕΑΡ, [5].
Στο τέλος του 19ου αιώνα – αρχές του 20ου ξεκίνησε η τεχνολογική μετάβαση από το κάρβουνο στο πετρέλαιο. Η μοναδική «κρατική» παρέμβαση που είχε υπάρξει για τη μετάβαση εκείνη στη νέα τεχνολογία αφορούσε στο πολεμικό ναυτικό του Ηνωμένου Βασιλείου. Η μετάβαση στη χρήση της τότε νέας τεχνολογίας είχε κριθεί απαραίτητη από τον Ουίνστον Τσώρτσιλ καθώς διέβλεπε πως η χρήση κάρβουνου δεν ήταν η αποτελεσματικότερη για την παγκόσμια κυριαρχία του Βρετανικού Ναυτικού («Μέγα το της θαλάσσης κράτος»). H νέα τεχνολογία υιοθετήθηκε παγκοσμίως από την αγορά χωρίς καμία άλλη κρατική παρέμβαση: η μόνη «παρέμβαση» που υπήρξε ήταν οι ανάγκες των καταναλωτών. Ως εκ τούτου, δεν προϋπήρξε καμία υποχρεωτική οικονομική χρέωση στους τότε καταναλωτές ώστε να επιβληθεί αυτή η τεχνολογική μετάβαση. Η μετάβαση από το κάρβουνο στο πετρέλαιο για εμπορική-καταναλωτική χρήση «επιβλήθηκε» από το μαγικό χέρι της αγοράς. Δεν επιβλήθηκε από κανένα κράτος–πατερούλη. Επιβλήθηκε από την ελεύθερη οικονομία χωρίς την υποχρεωτική επιβολή δυσβάστακτων φόρων.
Πχ. το ίδιο ακριβώς συνέβη και πιο πρόσφατα με τη μετάβαση στην τεχνολογία των κινητών τηλεφώνων. Κανένα κράτος-πατερούλης δεν επέβαλλε στους καταναλωτές τη μετάβαση στην τεχνολογία των κινητών τηλεφώνων. Από πού κι ως πού να υποχρεώνεται ο καταναλωτής, με χρήση οικονομικής βίας από το κράτος, να υιοθετήσει μία νέα τεχνολογία; Φαντάζεστε να επιβαλλόταν χαράτσι σε όσους δεν χρησιμοποιούν κινητό τηλέφωνο;
Κανείς δεν υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να προσέχουμε το περιβάλλον: να μη πετάμε πλαστικά στις θάλασσες, να μη καίγονται τα δάση, να μειώνουμε όσο μπορούμε τη χρήση χημικών κ.λπ. Ταυτόχρονα, κανείς δεν θα αρνηθεί την επιστημονική έρευνα στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας η οποία προσπαθεί να ανακαλύψει νέες τεχνολογίες. Αυτό είναι το θεμιτό!
Όμως, άλλο αυτό, και άλλο να επιβάλλει το κράτος-πατερούλης με «σοβιετικό» φασιστικό τρόπο την υιοθέτηση/χρήση μίας νέας συγκεκριμένης τεχνολογίας μέσω της επιβολής χαρατσιών οθωμανικού τύπου. Εάν οι επιχειρήσεις που ασχολούνται με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας μπορούν να επιβάλλουν τη νέα τεχνολογία –μέσω των νόμων της αγοράς– με γεια τους με χαρά τους! Κι εμείς θα είμαστε από τους πρώτους που θα το στηρίξουμε! Μακάρι να γίνει! Στη σύγχρονη εποχή, η περίπτωση της ωμής κρατικής παρέμβασης ώστε να επιβληθεί η μετάβαση σε μία νέα τεχνολογία προσομοιάζει σε μία βίαιη φοροεπιδρομή Σοβιετικού τύπου. Πρόκειται λοιπόν για ένα “πράσινο” οικονομικό γκουλάγκ στο οποίο βρίσκονται εγκλωβισμένοι εκατομμύρια Ευρωπαίοι καταναλωτές.
- Πρόκειται για μία «πράσινη Σοβιετία».
- Πρόκειται ίσως για τον φασισμό του 21ου αιώνα: τον «πράσινο» φασισμό.
- Πρόκειται για απόλυτη κατάλυση της ελεύθερης οικονομίας και για χείριστο «πράσινο» παρεμβατισμό.
Γι’ αυτό επαναστατεί το Παρίσι. Αυτό συμβαίνει στο Παρίσι. Στην Ελλάδα των «επαναστατών» αυτό πέρασε στα ψιλά… γιατί άραγε; Την ίδια ώρα χωρίς να είχαν οποιαδήποτε υποχρέωση, «κάποιοι» προειδοποιούσαν τους «αποστάτες» Ιταλούς για τη διένεξή τους με τις Βρυξέλλες στο ζήτημα του ιταλικού προϋπολογισμού! Πιο συστημικός πεθαίνεις… ποια επανάσταση! Ορισμένοι λοιπόν το 2015, στην περίφημη Συμφωνία των Παρισίων για την Κλιματική Αλλαγή, λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο: τους λαούς. Οι σχεδιαστές της Συμφωνίας των Παρισίων δεν «μυρίστηκαν» το βαθύτερο κοινωνικό υπόβαθρο που σιγοψήνεται εδώ και αρκετό καιρό στις κοινωνίες της Ευρώπης. Η επιβολή δυσβάστακτων φόρων χάριν συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων (κυρίως γερμανικών) έχουν λυγίσει τους Ευρωπαίους. Οπότε, οι Παριζιάνοι αντιδρούν. Ξεσηκώνονται. Επαναστατούν.
Ως φορολογούμενοι πολίτες πρέπει να απαιτήσουμε από τα ελληνικά κόμματα –και από την ΕΕ– να σταματήσουν αμέσως την επιβολή των «πράσινων» σοβιετικών φόρων. Οι φορολογούμενοι-πολίτες έχουμε δύναμη. Τί μπορούμε να κάνουμε;
- Να καταψηφίσουμε όσα κόμματα επιμένουν στην επιβολή των «πράσινων» φόρων. Αριστερά ή δεξιά. Κεντρώα ή ακραία. Φιλελεύθερα, σοσιαλιστικά ή κομμουνιστικά. Αυτά έχουν τελειώσει. Οι «ιεροί» μύθοι και τα «αγάλματα» της μεταπολίτευσης κατέρρευσαν με πάταγο. Δεν μασάει σανό ο Έλληνας πια: την τσέπη μας επιβουλεύονται όλοι τους.
- Να δημιουργηθεί πανευρωπαϊκό κίνημα πολιτών το οποίο θα απαιτήσει την πλήρη κατάργηση των “πράσινων” φόρων: πρόκειται για βίαιους, βάρβαρους, ωμούς, και αντιλαϊκούς φόρους.
Γράφει ο Δρ. Σωτήρης Ν. Καμενόπουλος (PhD Σχολής Μηχανικών Ορυκτών Πόρων Πολυτεχνείου Κρήτης)
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
[1] https://www.express.co.uk/news/world/1049731/France-protests-paris-riots-police-emmanuel-macron-latest-france-news
[2] http://news.trust.org/item/20181124101720-ghrrs
[3] https://www.apnews.com/d3033b920af449b594e66b51890b517b
[4] http://greeklignite.blogspot.com/2018/11/blog-post_33.html
[5] https://www.huffingtonpost.gr/entry/ochi-stoes-prasinoes-foroes_gr_5b2d220fe4b0b4221bcdc98b
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΟ: https://www.defence-point.gr/news/akoma-kai-me-flegomeno-to-parisi-den-lene-ti-prokalese-ton-chamo
Το κίνημα των ‘κίτρινων γιλέκων’, το οποίο ξεκίνησε από τη Γαλλία ως μία μορφή διαμαρτυρίας για την αύξηση της φορολόγησης των καυσίμων, έχει εξαπλωθεί και στο Βέλγιο, με πολλά βίαια επεισόδια και συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις να έχουν λάβει χώρα την τελευταία εβδομάδα. H εφημερίδα La Libre Belgique επικεντρώνεται στο πρωτοσέλιδό της στη διείσδυση ταραχοποιών στοιχείων. Το κίνημα παραμένει χωρίς εκπρόσωπο Τύπου, γεγονός που αποτελεί τη δύναμη και ταυτόχρονα την αδυναμία του, ενώ καλεί τους ιθύνοντες να αφουγκραστούν τα ‘κίτρινα γιλέκα’ και τη θέση της παρούσας ασυνεννοησίας να πάρει ένας πραγματικός και δημοκρατικός διάλογος. Από πολιτικής σκοπιάς, ο πρώην Πρωθυπουργός και επικεφαλής των γαλλόφωνων σοσιαλιστών Ντι Ρούπο, βάζοντας στο στόχαστρο την παρούσα κυβέρνηση, διατύπωσε την άποψη ότι το εν λόγω κίνημα εκφράζει τη γενικότερη διαμαρτυρία του κόσμου απέναντι στην αύξηση του κόστους ζωής, η οποία έχει οδηγήσει στη μείωση της αγοραστικής δύναμης και στη φτωχοποίηση του πληθυσμού.
Την ίδια στιγμή, αναφέρει η εφημερίδα, στη Γαλλία ο Μακρόν επιχειρεί να ξεκινήσει διάλογο με τους διαδηλωτές, έχοντας όμως χάσει τη στήριξη της μεσαίας τάξης, με τα ποσοστά δημοτικότητάς του να είναι χαμηλότερα και από τα αντίστοιχα του Ολάντ. Η ίδια εφημερίδα διερωτάται στο κύριο άρθρο της αν βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας νέας γαλλικής επανάστασης, αφού οι συνθήκες δεν διαφέρουν πολύ, συπληρώνοντας ότι το Ελυζέ, μην μπορώντας πια να αγνοήσει τα μηνύματα και φοβούμενo διόγκωση της οργής, ξανανοίγει τη συζήτηση για την φορολόγηση της ενεργειακής μετάβασης. Για βίαιες κινητοποιήσεις με έντονο πολιτικό χρώμα οι οποίες κλιμακώνονται προϊόντος του χρόνου και σίγουρα δεν προέρχονται μόνον από την ακροδεξιά όπως διατείνεται η γαλλική κυβέρνηση, μιλάει και η De Standaard σχολιάζοντας το κίνημα των ‘κίτρινων γιλέκων’ και τα επεισόδια που προκλήθηκαν στο Παρίσι το Σαββατοκύριακο. Από την πλευρά της η De Morgen παρατηρεί ότι η Γαλλία εξακολουθεί να κινείται στον αστερισμό των ‘κίτρινων γιλέκων’ και να δονείται από το ογκούμενο κύμα διαμαρτυρίας που δεν δείχνει πάντως να έχει πολιτική καθοδήγηση ενώ διαθέτει ευρεία στήριξη από την κοινή γνώμη.
ΑΜΠΕ
No comments :
Post a Comment