ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΥΡΕΣ ΣΤΑ ΣΥΣΣΙΤΙΑ ΣΤΙΣ ΟΥΡΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΑΧΩΒΑ…
“Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει τους ουρανούς το στέμμα σου.
Το φως σου, χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.
Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι, λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει
σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου…”
(Κ.Γ. Καρυωτάκης από το ποίημα “Στο άγαλμα της ελευθερίας που φωτίζει τον κόσμο”)
Πόσο προφητικός αλήθεια υπήρξε ο κήρυκας ενός ηρωικού πεσιμισμού σε μια εποχή μιας μεγάλης εθνικής ήττας, ο Κώστας Καρυωτάκης! Από την δεκαετία του 1920 ακόμη έβλεπε αυτό που ζούμε στην εποχή μας. Αυτός που περίμενε “έστω ένας άνθρωπος να πεθάνει από αηδία” και τελικά πέθανε ο ίδιος, έβλεπε την απόλυτη κτηνωδία του υλισμού η οποία θα επικρατήσει στην εποχή μας.
“Αίμα με αντάλλαγμα χρήμα…” Αφορμή για το κείμενο αυτό μου έδωσε η γενική διαπίστωση ότι τα πάντα γύρω από την πολιτική κινούνται σήμερα στον ρυθμό της οικονομίας και μάλιστα μιας οικονομίας εντελώς ψεύτικης, δημιούργημα μιας συμμορίας οικονομικών δολοφόνων, των εμπόρων του χρήματος, οι οποίοι καταδυναστεύουν τους λαούς, προκαλούν πολέμους και αποζητούν όλο και περισσότερο αίμα με αντάλλαγμα χρήμα… Αυτό το οποίο σήμερα αποκαλούμε οικονομία δεν είναι τίποτε άλλο από ένα εμπόριο χρήματος χωρίς πραγματικό αντίκρισμα στις παραγωγικές δυνατότητες και τα αγαθά ενός Έθνους. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί οι οποίοι κατέχουν περιουσία άνω των εκατό εκατομμυρίων δολαρίων έχουν αποθησαυρίσει δέκα τρισεκατομμύρια δολάρια σε φορολογικούς παραδείσους, δηλαδή σε κράτη απατεώνες, τα οποία δίνουν ευχαρίστως άσυλο σε αυτούς οι οποίοι λεηλατούν τους Λαούς. Δεν είναι τυχαίο ότι το 0,7% του παγκοσμίου πληθυσμού ελέγχει σχεδόν το 50% του παγκόσμιου πλούτου, την ίδια στιγμή που το 71% των κατοίκων της γης λιμοκτονούν έχοντας στην διάθεσή τους μόλις το 3%! Ο σύγχρονος άνθρωπος ευρίσκεται σε μία κατάσταση κυριολεκτικής αφασίας και υφίσταται μια πρωτοφανή τυραννία από τους εμπόρους του χρήματος, από αυτούς που διακινούν άυλους τίτλους, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν χαρτί και μελάνι και δεν έχουν καμμία σχέση με αγαθά, με την πραγματική δηλαδή οικονομία. Θύμα αυτής της καταστάσεως είναι και η Πατρίδα μας, αλλά αντί να δουν την αληθινή ουσία των πραγμάτων οι πολιτικοί, έχουν θέση στο επίκεντρο των πάντων την οικονομία και είναι βέβαιο ότι και αυτοί οι οποίοι υποτίθεται ότι πολεμούν τον μαρξισμό, και αναφέρομαι στην καπιταλιστική κεντροδεξιά, κατ’ ουσίαν εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό, αφού υποτάσσουν πλήρως την πολιτική τους σε μία απόλυτα υλιστική οπτική της ζωής.
“Όλα τα δεινά του κόσμου...”. Σίγουρα δεν είναι πολιτικά πρέπον σε μία εποχή κατά την οποία όλοι ομιλούν για την οικονομία εσύ να είσαι εκτός… θέματος, όμως πιστέψτε με δεν υπάρχει άλλη λύση για να πολεμήσεις αυτή τη λαίλαπα από την ολοκληρωτική άρνησή της. Όταν ο Λυκούργος στην Αρχαία Σπάρτη απαγόρευε την χρήση χρυσών και αργυρών νομισμάτων και όταν ο Ριχάρδος Βάγκνερ τοποθετούσε όλα τα δεινά του κόσμου στον χρυσό του Ρήνου, γνώριζαν πολύ καλά ποια είναι η κατάρα η οποία απειλεί άμεσα τον άνθρωπο! Έτσι φτάσαμε στο σημείο όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σ’ ένα κείμενο του ο Βάγκνερ οι πιστωτές των βασιλέων να έχουν γίνει οι βασιλείς των πίστεων. Και όντας απόλυτα κυρίαρχοι στο παγκόσμιο παιχνίδι, καταστρέφουν λαούς, έχουν δημιουργήσει ένα καρκίνωμα, το οποίο έχει απλωθεί σε ολόκληρη την οικουμένη και απειλεί να καταστρέψει ακόμη και τα τελευταία ίχνη πολιτισμού, τα οποία έχουν απομείνει. Μέσα σε μια τέτοια παραζάλη ευρίσκεται και ο Ελληνικός Λαός μη γνωρίζοντας ποιος του λέει αλήθεια και ποιος ψέματα. Όντας χωρίς ελπίδα παρακολουθεί παθητικά τα γεγονότα, μη τολμώντας μία ολοκληρωτική άρνηση της δυστυχίας του. Χωρίς Ιδανικά, χωρίς αρχές και αξίες κάθεται και μετρά τα αμέτρητα περιμένοντας το χειρότερο αύριο που έρχεται.
“Ουρές…”. Χαρακτηριστική εικόνα των όσων ζούμε οι ουρές στην περίοδο των εορτών και αναφέρομαι σε ουρές πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, οι οποίες ήταν εντελώς αντιφατικές και έδειχναν ότι μέσα σε αυτή τη χώρα ζουν ταυτόχρονα πολλές Ελλάδες. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς είχαμε τεράστιες ουρές έξω από τα Ειρηνοδικεία της χώρας, τις οποίες σχημάτισαν πολίτες, οι οποίοι έχουν λάβει στεγαστικά δάνεια τα οποία έχουν μείνει απλήρωτα και οι οποίοι ήλπιζαν ότι θα ενταχθούν στο παλαιό νόμο Κατσέλη, ο οποίος τους προστάτευε και θα σώσουν έτσι τις κατοικίες τους. Όλα αυτά μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου, αφού τότε παύει κάθε προστασία και οι δανειολήπτες είναι στο έλεος των κερδοσκοπικών funds, τα οποία σημειωτέον ιδρύθηκαν, ενοικίασαν γραφεία και προσέλαβαν προσωπικό πριν ακόμη ψηφιστεί ο νόμος και αυτό τα λέει όλα, λέει πολύ καθαρά πόσο στημένο είναι το παιχνίδι… Οι συμπολίτες μας που αγωνιούσαν για το εάν θα μείνει στην κατοχή τους η κατοικία τους είχαν στηθεί στην ουρά από τα μεσάνυκτα της προηγούμενης ημέρας, αλλά αυτό βέβαια δεν το έδειξαν τα κανάλια, δεν του έδωσε κανείς ιδιαίτερη σημασία. Εκτός από τις ουρές των ανθρώπων, οι οποίοι κινδυνεύουν αν χάσουν τα σπίτια τους, είχαμε και ουρές όπου το κοινωνικοί φορείς, η Εκκλησία μοίραζαν τρόφιμα για ένα σημαντικό τμήμα των Ελλήνων, οι οποίοι πραγματικά υποφέρουν.
Είχαμε όμως κι άλλες ουρές… Τις ίδιες ακριβώς ημέρες όπου κάποιοι αγωνιούσαν για να μη προστεθούν στους άστεγους αυτής της χώρας, την ίδια ώρα κατά την οποία κάποιοι προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν ένα κομμάτι κρέας, λίγα φρούτα και λαχανικά για το εορταστικό τους τραπέζι, την ίδια ώρα είχαμε και ατέλειωτες ουρές από πολυτελή αυτοκίνητα στα χειμερινά θέρετρα αυτής της χώρας τα οποία είχαν πληρότητα 100% και βεβαίως υπήρχαν και αρκετοί Έλληνες, οι οποίοι προτίμησαν για τις χειμερινές τους διακοπές την Ελβετία της φτώχειας, την Αυστρία και άλλες χώρες… Και όλα αυτά σε εποχή υποτίθεται μιας βαθιάς οικονομικής κρίσεως και με την χώρα μας σχεδόν χρεοκοπημένη. Στο σημείο αυτό ας θυμηθούμε τον Θεόδωρο Πάγκαλο και την φράση του “μαζί τα φάγαμε…”. Φαίνεται, πως κατά ένα μέρος έχει δίκιο και ένα ποσοστό των κατοίκων αυτής της χώρας πράγματι μαζί τα έφαγαν με τους μοιραίους πολιτικούς που εξουσίασαν την Πατρίδα μας τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό είναι μια αλήθεια, την οποία όποιος αρνείται είναι ένας φτηνός λαϊκιστής ο οποίος δεν θέλει να δει κατάματα το πρόβλημα. Όμως, το μεγάλο πρόβλημα, επιμένω και επιμένω ενάντια στους καιρούς, είναι ότι έχουμε αφήσει την οικονομία και μάλιστα μια οικονομία ψεύτικη να κυριαρχεί απόλυτα στην πολιτική ζωή. Μόνο με μία επιστροφή στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ, σε Αρχές, Αξίες και Ιδανικά είναι δυνατόν να ξανασηκωθεί και πάλι όρθιος ο γονατισμένος Λαός μας. Αυτό πρέπει να είναι το κύριο καθήκον μας και η αποστολή μας.
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ, Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή
“Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει τους ουρανούς το στέμμα σου.
Το φως σου, χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.
Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι, λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει
σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου…”
(Κ.Γ. Καρυωτάκης από το ποίημα “Στο άγαλμα της ελευθερίας που φωτίζει τον κόσμο”)
Πόσο προφητικός αλήθεια υπήρξε ο κήρυκας ενός ηρωικού πεσιμισμού σε μια εποχή μιας μεγάλης εθνικής ήττας, ο Κώστας Καρυωτάκης! Από την δεκαετία του 1920 ακόμη έβλεπε αυτό που ζούμε στην εποχή μας. Αυτός που περίμενε “έστω ένας άνθρωπος να πεθάνει από αηδία” και τελικά πέθανε ο ίδιος, έβλεπε την απόλυτη κτηνωδία του υλισμού η οποία θα επικρατήσει στην εποχή μας.
“Αίμα με αντάλλαγμα χρήμα…” Αφορμή για το κείμενο αυτό μου έδωσε η γενική διαπίστωση ότι τα πάντα γύρω από την πολιτική κινούνται σήμερα στον ρυθμό της οικονομίας και μάλιστα μιας οικονομίας εντελώς ψεύτικης, δημιούργημα μιας συμμορίας οικονομικών δολοφόνων, των εμπόρων του χρήματος, οι οποίοι καταδυναστεύουν τους λαούς, προκαλούν πολέμους και αποζητούν όλο και περισσότερο αίμα με αντάλλαγμα χρήμα… Αυτό το οποίο σήμερα αποκαλούμε οικονομία δεν είναι τίποτε άλλο από ένα εμπόριο χρήματος χωρίς πραγματικό αντίκρισμα στις παραγωγικές δυνατότητες και τα αγαθά ενός Έθνους. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί οι οποίοι κατέχουν περιουσία άνω των εκατό εκατομμυρίων δολαρίων έχουν αποθησαυρίσει δέκα τρισεκατομμύρια δολάρια σε φορολογικούς παραδείσους, δηλαδή σε κράτη απατεώνες, τα οποία δίνουν ευχαρίστως άσυλο σε αυτούς οι οποίοι λεηλατούν τους Λαούς. Δεν είναι τυχαίο ότι το 0,7% του παγκοσμίου πληθυσμού ελέγχει σχεδόν το 50% του παγκόσμιου πλούτου, την ίδια στιγμή που το 71% των κατοίκων της γης λιμοκτονούν έχοντας στην διάθεσή τους μόλις το 3%! Ο σύγχρονος άνθρωπος ευρίσκεται σε μία κατάσταση κυριολεκτικής αφασίας και υφίσταται μια πρωτοφανή τυραννία από τους εμπόρους του χρήματος, από αυτούς που διακινούν άυλους τίτλους, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν χαρτί και μελάνι και δεν έχουν καμμία σχέση με αγαθά, με την πραγματική δηλαδή οικονομία. Θύμα αυτής της καταστάσεως είναι και η Πατρίδα μας, αλλά αντί να δουν την αληθινή ουσία των πραγμάτων οι πολιτικοί, έχουν θέση στο επίκεντρο των πάντων την οικονομία και είναι βέβαιο ότι και αυτοί οι οποίοι υποτίθεται ότι πολεμούν τον μαρξισμό, και αναφέρομαι στην καπιταλιστική κεντροδεξιά, κατ’ ουσίαν εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό, αφού υποτάσσουν πλήρως την πολιτική τους σε μία απόλυτα υλιστική οπτική της ζωής.
“Όλα τα δεινά του κόσμου...”. Σίγουρα δεν είναι πολιτικά πρέπον σε μία εποχή κατά την οποία όλοι ομιλούν για την οικονομία εσύ να είσαι εκτός… θέματος, όμως πιστέψτε με δεν υπάρχει άλλη λύση για να πολεμήσεις αυτή τη λαίλαπα από την ολοκληρωτική άρνησή της. Όταν ο Λυκούργος στην Αρχαία Σπάρτη απαγόρευε την χρήση χρυσών και αργυρών νομισμάτων και όταν ο Ριχάρδος Βάγκνερ τοποθετούσε όλα τα δεινά του κόσμου στον χρυσό του Ρήνου, γνώριζαν πολύ καλά ποια είναι η κατάρα η οποία απειλεί άμεσα τον άνθρωπο! Έτσι φτάσαμε στο σημείο όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σ’ ένα κείμενο του ο Βάγκνερ οι πιστωτές των βασιλέων να έχουν γίνει οι βασιλείς των πίστεων. Και όντας απόλυτα κυρίαρχοι στο παγκόσμιο παιχνίδι, καταστρέφουν λαούς, έχουν δημιουργήσει ένα καρκίνωμα, το οποίο έχει απλωθεί σε ολόκληρη την οικουμένη και απειλεί να καταστρέψει ακόμη και τα τελευταία ίχνη πολιτισμού, τα οποία έχουν απομείνει. Μέσα σε μια τέτοια παραζάλη ευρίσκεται και ο Ελληνικός Λαός μη γνωρίζοντας ποιος του λέει αλήθεια και ποιος ψέματα. Όντας χωρίς ελπίδα παρακολουθεί παθητικά τα γεγονότα, μη τολμώντας μία ολοκληρωτική άρνηση της δυστυχίας του. Χωρίς Ιδανικά, χωρίς αρχές και αξίες κάθεται και μετρά τα αμέτρητα περιμένοντας το χειρότερο αύριο που έρχεται.
“Ουρές…”. Χαρακτηριστική εικόνα των όσων ζούμε οι ουρές στην περίοδο των εορτών και αναφέρομαι σε ουρές πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, οι οποίες ήταν εντελώς αντιφατικές και έδειχναν ότι μέσα σε αυτή τη χώρα ζουν ταυτόχρονα πολλές Ελλάδες. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς είχαμε τεράστιες ουρές έξω από τα Ειρηνοδικεία της χώρας, τις οποίες σχημάτισαν πολίτες, οι οποίοι έχουν λάβει στεγαστικά δάνεια τα οποία έχουν μείνει απλήρωτα και οι οποίοι ήλπιζαν ότι θα ενταχθούν στο παλαιό νόμο Κατσέλη, ο οποίος τους προστάτευε και θα σώσουν έτσι τις κατοικίες τους. Όλα αυτά μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου, αφού τότε παύει κάθε προστασία και οι δανειολήπτες είναι στο έλεος των κερδοσκοπικών funds, τα οποία σημειωτέον ιδρύθηκαν, ενοικίασαν γραφεία και προσέλαβαν προσωπικό πριν ακόμη ψηφιστεί ο νόμος και αυτό τα λέει όλα, λέει πολύ καθαρά πόσο στημένο είναι το παιχνίδι… Οι συμπολίτες μας που αγωνιούσαν για το εάν θα μείνει στην κατοχή τους η κατοικία τους είχαν στηθεί στην ουρά από τα μεσάνυκτα της προηγούμενης ημέρας, αλλά αυτό βέβαια δεν το έδειξαν τα κανάλια, δεν του έδωσε κανείς ιδιαίτερη σημασία. Εκτός από τις ουρές των ανθρώπων, οι οποίοι κινδυνεύουν αν χάσουν τα σπίτια τους, είχαμε και ουρές όπου το κοινωνικοί φορείς, η Εκκλησία μοίραζαν τρόφιμα για ένα σημαντικό τμήμα των Ελλήνων, οι οποίοι πραγματικά υποφέρουν.
Είχαμε όμως κι άλλες ουρές… Τις ίδιες ακριβώς ημέρες όπου κάποιοι αγωνιούσαν για να μη προστεθούν στους άστεγους αυτής της χώρας, την ίδια ώρα κατά την οποία κάποιοι προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν ένα κομμάτι κρέας, λίγα φρούτα και λαχανικά για το εορταστικό τους τραπέζι, την ίδια ώρα είχαμε και ατέλειωτες ουρές από πολυτελή αυτοκίνητα στα χειμερινά θέρετρα αυτής της χώρας τα οποία είχαν πληρότητα 100% και βεβαίως υπήρχαν και αρκετοί Έλληνες, οι οποίοι προτίμησαν για τις χειμερινές τους διακοπές την Ελβετία της φτώχειας, την Αυστρία και άλλες χώρες… Και όλα αυτά σε εποχή υποτίθεται μιας βαθιάς οικονομικής κρίσεως και με την χώρα μας σχεδόν χρεοκοπημένη. Στο σημείο αυτό ας θυμηθούμε τον Θεόδωρο Πάγκαλο και την φράση του “μαζί τα φάγαμε…”. Φαίνεται, πως κατά ένα μέρος έχει δίκιο και ένα ποσοστό των κατοίκων αυτής της χώρας πράγματι μαζί τα έφαγαν με τους μοιραίους πολιτικούς που εξουσίασαν την Πατρίδα μας τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό είναι μια αλήθεια, την οποία όποιος αρνείται είναι ένας φτηνός λαϊκιστής ο οποίος δεν θέλει να δει κατάματα το πρόβλημα. Όμως, το μεγάλο πρόβλημα, επιμένω και επιμένω ενάντια στους καιρούς, είναι ότι έχουμε αφήσει την οικονομία και μάλιστα μια οικονομία ψεύτικη να κυριαρχεί απόλυτα στην πολιτική ζωή. Μόνο με μία επιστροφή στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ, σε Αρχές, Αξίες και Ιδανικά είναι δυνατόν να ξανασηκωθεί και πάλι όρθιος ο γονατισμένος Λαός μας. Αυτό πρέπει να είναι το κύριο καθήκον μας και η αποστολή μας.
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ, Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή
No comments :
Post a Comment