Ρωμιός. Ένα παρά φύσιν αξιοπερίεργο όν

Ρωμιός (Λεξικό Μπαμπινιώτη):
1. Ο Ορθόδοξος πολίτης του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους (Βυζαντινού).
2. Ο Έλληνας Χριστιανός Ορθόδοξος κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και μέχρι την ίδρυση του Νεο-ελληνικού κράτους.

1. Ο Ρωμιός θαυμάζει την Αγιασοφιά (μία λέξη) και ονειρεύεται την επαναλειτουργία της. Η Ακρόπολις είναι γι αυτόν ένα αρχαιολογικό μνημείο χωρίς ιδιαίτερη αξία (παρά μόνον όταν μετετράπη σε εκκλησία, την παναγία την Αθηνιώτισσα), που απλώς φέρνει έσοδα από τους τουρίστες.
2. Ο Ρωμιός αγωνίζεται να επαναλειτουργήσει η σχολή της Χάλκης αποκρύπτοντας εντέχνως ότι η σχολή της Χάλκης δεν είναι ούτε πολυτεχνική, ούτε ιατρική σχολή, αλλά Θεολογική (Χριστολογική) σχολή και είναι πρόθυμος να παραχωρήσει κάθε εθνικό δικαίωμα της Ελλάδος στους Τούρκους, για να επαναλειτουργήσει.
3. Ο Ρωμιός λατρεύει “σκηνώματα”, αποκεκομμένες χείρες, ιερές παντόφλες, άγιες ζώνες, θαυματουργές εικόνες, μυροβλύτες αγίους και κατηγορεί τους Έλληνες για “Ειδωλολάτρες”.
4. Ο Ρωμιός έχει για ιερό βιβλίο την Παλαιά Διαθήκη και κατακεραυνώνει τους Έλληνες που μελετούν την Ελληνική παράδοση, συκοφαντώντας και παραφράζοντας τους Ελληνικούς μύθους.
5. Ο Ρωμιός διασκεδάζει με τον Καραγκιόζη θεωρώντας τον μέρος της παιδείας του, αγωνίζεται να κατοχυρωθεί ως Ελληνική παράδοση και οργίζεται όταν τον αποκαλούν Καραγκιόζη.
6. Ο Ρωμιός σφάζει χιλιάδες πρόβατα το “Πάσχα” γιατί το θεωρεί Ελληνική και όχι Ιουδαϊκή παράδοση και καταδικάζει τις θυσίες των Ελλήνων και απέχει από τα ειδωλόθυτα (την κατανάλωση των ψημένων κρεάτων της θυσίας).
7. Ο Ρωμιός θεωρεί “Αγίους Τόπους” και Ιερούς, την Ιερουσαλήμ, το Θαβώρ, την Γεννησαρέτ και όχι την Δήλο, τους Δελφούς, την Δωδώνη...
8. Ο Ρωμιός θεωρεί αδέλφια του κάθε έναν που δηλώνει “Ορθόδοξος” (Σύριος, Παλαιστίνιος, Γεωργιανός, Ρώσος) και μισεί τον πατριώτη, τον ακολουθούντα στα πάτρια.
9. Ο Ρωμιός μιλά για “κρυπτοχριστιανούς” αφήνοντας έντεχνα την εντύπωση πως είναι Έλληνες οι οποίοι όμως είναι Κούρδοι, Σύριοι και κάθε είδους φυλή της Ανατολής.
10. Ο Ρωμιός ονομάζει το πανεπιστήμιο “Αριστοτέλειο” στην σφραγίδα του όμως βάζει τον “Άγιο Δημήτριο”.
11. Ο Ρωμιός είναι υπερήφανος για τον Σοφοκλή, τον Αισχύλο, τον Ευριπίδη, τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, τον Πλωτίνο, τον Αρχιμήδη, προστάτες όμως των γραμμάτων έχει τρεις παπάδες αμφισβητούμενης καταγωγής, από την Καππαδοκία.

12. Ο Ρωμιός διασκεδάζει με Τουρκοτράγουδα στα σκυλάδικα, και περιφρονεί την συμφωνική μουσική την οποία θεωρεί κατάλληλη μόνον για “κουλτουριάρηδες”.
13. Ο Ρωμιός πιστεύει (έτσι τον δίδαξαν) πως πρέπει να είναι ταπεινός, άκακος, υποχωρητικός, άβουλος, παθητικός, ειρηνιστής και να απέχει από τα εγκόσμια, ενώ οι αρχηγοί του μπορούν να είναι υπερήφανοι (και να αυτοαποκαλούνται Πανιερώτατοι, Σεβασμιότατοι, Πανοσιολογιότατοι, Παναγιότατοι), να ζουν ζωή μεγιστάνων κυκλοφορώντας με οδηγούς και λιμουζίνες, να κατοικούν σε Μητροπολιτικά παλάτια, να δέχονται περιποιήσεις βασιλέων της Ανατολής και να επεμβαίνουν στην πολιτική, την παιδεία, τον πολιτισμό, την οικονομία.
14. Ο Ρωμιός κατακεραυνώνει τους αστράτευτους, τους απάτριδες, τους ανυπότακτους και θεωρεί πολύ φυσικό να είναι αστράτευτοι, απάτριδες (πατρίδα τους είναι η άνω Ιερουσαλήμ) και ανυπότακτοι, οι καλόγεροι και οι παπάδες.
15. Ο Ρωμιός θεωρεί πως η ιστορία του ξεκινά “μετά Χριστόν” από το διάταγμα της ανεξιθρησκείας και την Ά Οικουμενική σύνοδο και ειρωνεύεται τον Έλληνα που βλέπει την ιστορία του να ριζώνει τόσο βαθειά, όσο οι Μυκηναίοι, οι Μινωίτες, το Δισπηλιό, το σπήλαιο των Πετραλώνων.
16. Ο Ρωμιός κατηγορεί τον Πάπα για ότι ο ίδιος εφηύρε. Το κράτος εν κράτει (¨Αθως), τα συγχωροχάρτια, την πυρά των βιβλίων και των αιρετικών, τις διώξεις, το index (κατάλογος απαγορευμένων βιβλίων).
17. Ο Ρωμιός φιλά το χέρι του παπά και γονατίζει μπροστά του και κατηγορεί τον Έλληνα που πιστεύει πως “ουκ Ελληνικόν το προσκυνείν”.
18. Ο Ρωμιός ονειρεύεται την επανασύσταση του πολυεθνικού Βυζαντίου που δεν είχε ούτε ένα Έλληνα αυτοκράτορα, πιστεύοντας πως αυτό είναι Ελληνικό και πατριωτικό.
19. Ο Ρωμιός δεν μπορεί να καταλάβει το παράλογο στην φράση “ψηλά το κεφάλι, Βυζάντιο και πάλι”, διότι στο Βυζάντιο όποιος σήκωνε το κεφάλι του, του το έκοβαν.
20. Ο Ρωμιός λέει πως αισθάνεται Έλλην, αλλά μισεί τα αναστενάρια, τα καρναβάλια, το θέατρο, τους χορούς, το κρασί, (αυτό μόνον στην “θεία” κοινωνία με μικρό κουταλάκι) τους Ολυμπιακούς αγώνες, την Ελληνική φιλοσοφία, τον ελεύθερο διάλογο.
21. Ο Ρωμιός γνωρίζει την απόλυτη αλήθεια “εξ αποκαλύψεως” και προσκαλεί τον Μεσαίωνα, ενώ ο Έλλην διαρκώς την αναζητά, με αποτέλεσμα να δημιουργεί και να εξελίσσει την επιστήμη.
22. Ο Ρωμιός προσκυνά ξένο Θεό, υπηρετεί ξένο λαό και μέσα στην πλάνη του αισθάνεται Έλληνας.

http://ermionh.blogspot.gr/2015/06/blog-post_87.html