Στα πλαίσια των ερευνών μας γύρω από την ιστορία και την γλώσσα των Ελλήνων προσεγγίσαμε τον Δημοσιογράφο, Συγγραφέα πολλών πονημάτων και Ομηριστή, Κωνσταντίνο Δούκα, ο οποίος μας παραχώρησε μία μικρή συνέντευξη, όπου μας καταθέτει την άποψη που έχει διαμορφώσει κατόπιν εμπεριστατωμένης μελέτης, σχετικά με τα δύο προαναφερθέντα θέματα. Ειδικότερα, μας μίλησε με στοιχεία για την ιδιαιτερότητα, τον πλούτο αλλά και την ιστορία της ελληνικής γλώσσας, ως «μητέρας» του παγκοσμίου λόγου και όχι ινδοευρωπαϊκού κατασκευάσματος, για τις διηγήσεις του Ομήρου, τον οποίον και χαρακτηρίζει ιστορικό πρόσωπο και όχι μυθικό -και μάλιστα αυτόπτη μάρτυρα των γεγονότων του Τρωικού πολέμου-, καθώς και για την μακραίωνη ιστορία των κοσμογυρισμένων Ελλήνων, που διαστρεβλώνεται και αποκρύπτεται συστηματικά και μεθοδευμένα. Τέλος μας μίλησε για το νέο του βιβλίο, που πρόκειται να εκδοθεί από τοις εκδόσεις «Πελασγός» και φέρει τίτλο: 15.000 ΛΕΞΕΙΣ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΘΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ».
*Συνέντευξη και επιμέλεια κειμένου: Ελένη Γεωργακάκη, Φοιτήτρια Φιλολογίας
1) Μέσω του συγγραφικού έργου σας, καταφανέστατα προϊόν ενδελεχούς έρευνας, αποδεικνύεται η βαθειά γνώση σας αλλά και η αγάπη σας για την αρχαία ελληνική γλώσσα γενικότερα και τον Όμηρο και τα έργα του ειδικότερα. Γιατί πιστεύετε την συγκεκριμένη χρονική περίοδο και εν μέσω μία παγκόσμιας κρίσης, επ’ ουδενί μόνο οικονομικής, αμφισβητείται η αξία και η «προσφορά» της αρχαίας ελληνικής γλώσσας; Οι διάφοροι χαρακτηρισμοί, όπως το «νεκρή γλώσσα», πού κατά την γνώμη σας αποβλέπουν;
Η κατεδάφιση ή μάλλον η προσπάθεια κατεδάφισης της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, και μάλιστα της Ομηρικής, ήταν προγραμματισμένη εδώ και αρκετές δεκαετίες. Η παγκοσμιοποίηση δεν θέλει μία γλώσσα με πανάρχαιες καταβολές, που επιτρέπει στους χρήστες της να σκέπτονται, να διαλογίζονται, να δημιουργούν και να δομούν στέρεα την δημοκρατία και την ελευθερία. Τέτοια γλώσσα είναι η αρχαία ελληνική, η οποία ωστόσο παρουσιάζει μεγάλες αντοχές στους αιώνες, καθώς έχει διεισδύσει σε όλες τις ινδοευρωπαϊκές διαλέκτους και χωρίς τις λέξεις της και τα γράμματά της η παγκόσμια συνεννόηση θα ήταν αδιανόητη. H αξία και η προσφορά της ελληνικής γλώσσας αμφισβητείται μόνο από μίσθαρνα όργανα και όχι από τους πνευματικούς ογκολίθους του κόσμου όλων των εποχών, που της πλέκουν το εγκώμιο και με κάθε ευκαιρία αναγνωρίζουν την συμβολή της στο πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι. Εκείνοι που υποστηρίζουν ότι «η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι νεκρή» αυτοδιαψεύδονται, καθώς και οι έξι λέξεις που χρησιμοποιούν είναι αρχαιοελληνικές και μάλιστα ομηρικές. Επομένως, πόσο νεκρή είναι; Ως προς το πού αποβλέπουν οι υποστηρικτές τέτοιων θεωριών είναι οφθαλμοφανές. Θέλουν να αποκόψουν την νεολαία από τον ομφάλιο λώρο του Ομήρου. Και αυτό έχει αρχίσει συστηματικά εδώ και πολλά χρόνια με τις διδακτικές μεταφράσεις, όπου όλες οι λέξεις της αρχαίας ελληνικής γραμματείας μεταφράζονται (ενώ δεν χρειάζεται), όπως το «άσθμα» γίνεται «λαχάνιασμα», ο «κρουνός» «βρύση», το «όρος» «βουνό», το «κλέπτω» «αρπάζω», ο «ύπνος» «νύστα», το «πολλάκις» «συχνά», ο «θάλαμος» «κάμαρα», οι «νεκροί» «πτώματα», το «σώζω» «γλιτώνω», το «πένθος» «θλίψη», ο «θερμός» «ζεστός», το «φέρω» «κουβαλώ», κλπ. Το δεύτερο βήμα ήταν να απορρίψουν στην ουσία ακόμη και τον Όμηρο διδάσκοντας επιλεκτικά κάποιες ραψωδίες στο Γυμνάσιο, χωρίς να μπαίνουν στην ουσία της Ομηρικής γραφής, που εκπαίδευσε εκατοντάδες γενιές και έκανε κοσμοκράτορα τον Μ. Αλέξανδρο.
2) Τείνει προς αμφισβήτηση η μέχρι πρότινος παγιωμένη άποψη που θέλει την καταγωγή της γλώσσας μας ινδοευρωπαϊκή και το Αλφάβητό μας δανεισμένο από τους Φοίνικες. Η έρευνά σας σε ποιο συμπέρασμα σας οδήγησε;
Πολλοί συγγραφείς, αρχαιότεροι και νεώτεροι, έχουν απορρίψει την αντίληψη περί Ινδοευρωπαϊσμού. Ο Ισοκράτης (Πανηγ. Δ’ 24) θεωρεί τους Έλληνες ως αυτόχθονα λαό και είναι παλαιότεροι και από τους Φοίνικες και από τους Σημίτες και από τους Αιγυπτίους και από πολλούς άλλους Μεσοποτάμιους λαούς. (Ι. Κούμαρης, Robert P. Charler, Δ. Θεοχάρης, Ξέρξης Λίβας, κ.α.) Μέχρι το 1900 πιστευόταν, με αφορμή μία άκριτη αναφορά του Ηροδότου στο Δ’ 58 ότι πρώτοι οι Φοίνικες έταξαν το Α επί κεφαλής όλων των γραμμάτων, αλλά νεώτεροι γλωσσολόγοι (ντε Ρουζέ, Γρίμ, Ντέλιτς, Ντέρεκ, Χαλεβί, κ.α.) κατέρριψαν την θεωρία αυτή ενώ ακόμη νεώτεροι, όπως ο Λάγκ, Εμιθ και ο Γάλλος Φιλόσοφος Ρενέ Ντυσσώ υποστήριξαν, αντιθέτως, ότι οι Φοίνικες παρέλαβαν το αλφάβητο από τους Έλληνες και μάλιστα από τους Πρωτοέλληνες της Κρήτης. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης έχει λύσει οριστικά το πρόβλημα. Στο Ε’ 74 βιβλίο του καταλήγει λέγοντας ότι οι Φοίνικες δεν ήταν οι πρώτοι που επενόησαν τα γράμματα αλλά απλώς άλλαξαν την μορφή τους και η πλειοψηφία των ανθρώπων χρησιμοποίησαν αυτό τον τύπο γραμμάτων, γι αυτό και ονομάστηκαν φοινικικά. Αλλά και ο Ηρόδοτος έχει παρερμηνευθεί. Στο βιβλίο του Ε 59 γράφει: «Εἶδον δὲ καὶ αὐτὸς καδμηΐα γράμματα ἒν τῷ ἱερῷ τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ Ἱσμηνίου ἐν Θηβῆσι τῆσι Βοιωτῶν, ἐπὶ τρίποσι τισι ἐγκεκολαμμενα, τὰ πολλὰ ὃμοια ἐόντα τοῖσι Ἰωνικοῖσι». Δεν λέει δηλαδή ο Ηρόδοτος ότι τα ελληνικά γράμματα έμοιαζαν με τα φοινικικά αλλά, αντιθέτως, ότι τα φοινικικά έμοιαζαν με τα ελληνικά.
3) Η ενασχόλησή σας με τον Όμηρο είναι γνωστή. Τι απαντάτε σε όσους υποστηρίζουν πως δεν αποτέλεσε υπαρκτό πρόσωπο και πως οι διηγήσεις του είναι προϊόν μυθοπλασίας;
Οι πληροφορίες περί Ομήρου είναι συγκεχυμένες, επειδή υπήρξε παλαιότερος άνθρωπος. Όμως κανείς δεν αμφισβητεί πλέον την ύπαρξή του αν και ο αρχαίος ακόμη κόσμος αγνοούσε την ταυτότητά του και, κατά την γνώμη μου, το «ΟΜΗΡΟΣ» δεν είναι όνομα αλλά ψευδώνυμο που παράγεται από το «ὁμός-ή-όν (όμοιος, ομότιμος, ομόλογος)» και το πανάρχαιο ρήμα «ἂρω ή ἀραρίσκω (συναρμόζω, συνταιριάζω)». ΟΜΗΡΟΣ, δηλαδή, σημαίνει ό,τι και ο ομαρτών (< ομαρτέω: ραψ. π 468 Οδύσσεια = συνεργώ, συμπράττω, συμβαδίζω), ο αυτόπτης μάρτυρας. Κατά την γνώμη μου, αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων του Τρωικού πολέμου, και συγκεκριμένα ο ίδιος ο Οδυσσέας, άποψη που τεκμηριώνω στο δίτομο βιβλίο μου «Το μεγάλο μυστικό του Ομήρου». Επειδή χάθηκαν τα ίχνη του θεωρήθηκε ότι ο ποιητής των επών ήταν κάποιος αυτόπτης μάρτυρας, κάποιος ομαρτών, κάποιος Όμηρος. Την πιο χιουμοριστική απάντηση περί Ομήρου την έδωσε ο Μαρκ Τουέν, όταν ρωτήθηκε από μία φιλολογίζουσα κυρία σε κάποια δεξίωση: «Κ. Τουέν, λένε ότι άλλος έγραψε την Ιλιάδα και άλλος την Οδύσσεια και όχι ο Όμηρος». Και εκείνος απάντησε: «Άλλος έγραψε την Ιλιάδα και άλλος την Οδύσσεια. Όμως κατά σύμπτωση τους έλεγαν και τους δύο Όμηρο».
4) Υπάρχουν στοιχεία της ομηρικής και γενικότερα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας στην νέα ελληνική; Απ’ ό,τι γνωρίζουμε αυτό θα αποτελέσει το θέμα του νέου, υπό έκδοση, βιβλίου σας με τίτλο: «15.000 ΛΕΞΕΙΣ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΘΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ».
Η αρχαία και η σύγχρονη ελληνική είναι η ίδια γλώσσα. Ειδικότερα η ομηρική, αρχαιότερη όλων των διαλέκτων, ομιλείται σήμερα όχι μόνο από τους Έλληνες αλλά και από όλους τους Ευρωπαϊκούς λαούς. Αποφάσισα να καταγράψω σε ένα λεξικό, το οποίο θα εκδοθεί από τις εκδόσεις «Πελασγός», τις λέξεις του Ομήρου που χρησιμοποιούν σήμερα οι Έλληνες και όχι μόνο. Έτσι διαπιστώνεται ότι χρησιμοποιούμε καθημερινά 3.000 ατόφιες λέξεις του Ομήρου, όπως π.χ. «αγέρωχος, αίσχος, λαχείο, υποβρύχιο, ισοφαρίζω, οπαδός, πάταγος, ανάπηρος, πεθερός, άγχος, λέσχη, μισθός, κλπ», από τις οποίες έχουν παραχθεί πάνω από 12.500 λέξεις. Επομένως οι Έλληνες χρησιμοποιούμε πάνω από 15.500 ομηρικές λέξεις, χωρίς τις οποίες η συνεννόηση θα ήταν αδύνατη. Από τις λέξεις μόνο του Ομήρου, οι Ευρωπαίοι έχουν παραλάβει περί τις 5.000 και πλέον λέξεις, που χρησιμοποιούν είτε αυτούσιες είτε σε σύνθετη μορφή. Πιστεύω ότι το βιβλίο αυτό θα δώσει μία ισχυρή απάντηση σε όσα διατυμπανίζουν τα media σχετικά με το ότι η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι νεκρή γλώσσα. Νεκρές είναι μάλλον οι αντιλήψεις τους. Ταυτόχρονα στο λεξικό επισημαίνονται οι ρίζες των διεθνών λέξεων που έχουν παραληφθεί από τον Όμηρο.
5) Πώς κρίνετε τα όσα διδάσκονται οι νέοι σήμερα σχετικά με τα χρονικά αλλά και τα «χωρικά» όρια της ιστορίας μας;
Σήμερα διαστρεβλώνεται πολύ συχνά το βάθος της ιστορίας των Ελλήνων από διαφόρους ανθελληνικούς κύκλους. Υπάρχουν, όμως, πολλοί «γίγαντες» της διανόησης που υποστηρίζουν ότι η ιστορία μας μετρά χιλιάδες χρόνια, γεγονός που πιστοποιούν και τα νέα αρχαιολογικά ευρήματα. Λόγου χάριν ο Όμηρος αναφέρει στα έπη του διάφορα τοπωνύμια με διαφορετικό όνομα από αυτό που διέθεταν την εποχή που ισχυρίζονται ότι συνέγραψε τα έπη (8ος αι. π.Χ.) Τον Νείλο ποταμό, για παράδειγμα, τον ονομάζει Αίγυπτο, καθώς σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη, ο εν λόγω ποταμός είχε λάβει με το πέρασμα του χρόνου τις εξής ονομασίες με χρονολογική σειρά: Αετός, Ωκεάνιος, Αίγυπτος, Νείλος. Τους Δελφούς τους γνωρίζει ως Πυθίον, την Θεσσαλία ως Φθεία, επειδή επρόκειτο για ενδοχωρική λίμνη, η οποία εξαιτίας ενός σεισμού διέρρευσε (έφθινε συνεχώς) και αδειάστηκε στο Αιγαίο Πέλαγος. Κατά την γνώμη μου και ο Τρωικός πόλεμος δεν πραγματοποιήθηκε την χρονολογία που αναφέρει η συμβατική ιστορία αλλά το 3.120 π.Χ., καθώς ο Όμηρος αναφέρει στο έργο του την ύπαρξη 90 ακμαζουσών πόλεων την ίδια στιγμή που το 1.550 είχε συμβεί η καταστροφή του Μινωικού πολιτισμού, εξαιτίας της έκρηξης του ηφαιστείου. Άρα δεν μπορεί να υπήρχαν αυτές οι πόλεις μετά από αυτήν την τεράστια καταστροφή. Οι Έλληνες, και ανάμεσα σε αυτούς και ο Οδυσσέας, ταξιδεύοντας παντού, έφτασαν ως και την Αμερική. Ο Όμηρος κάνει λόγο για τροπικά κλίματα, αειφόρο παραγωγή φρούτων, κλπ. Σημαντικός παράγοντας, φυσικά, υπήρξε και το ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο τεχνολογίας που διέθεταν και διαχειρίζονταν οι Έλληνες πριν από χιλιάδες χρόνια (υπερσύγχρονα όπλα, τεχνητή νοημοσύνη, κλπ).
ΠΥΓΜΗ.gr
*Συνέντευξη και επιμέλεια κειμένου: Ελένη Γεωργακάκη, Φοιτήτρια Φιλολογίας
1) Μέσω του συγγραφικού έργου σας, καταφανέστατα προϊόν ενδελεχούς έρευνας, αποδεικνύεται η βαθειά γνώση σας αλλά και η αγάπη σας για την αρχαία ελληνική γλώσσα γενικότερα και τον Όμηρο και τα έργα του ειδικότερα. Γιατί πιστεύετε την συγκεκριμένη χρονική περίοδο και εν μέσω μία παγκόσμιας κρίσης, επ’ ουδενί μόνο οικονομικής, αμφισβητείται η αξία και η «προσφορά» της αρχαίας ελληνικής γλώσσας; Οι διάφοροι χαρακτηρισμοί, όπως το «νεκρή γλώσσα», πού κατά την γνώμη σας αποβλέπουν;
Η κατεδάφιση ή μάλλον η προσπάθεια κατεδάφισης της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, και μάλιστα της Ομηρικής, ήταν προγραμματισμένη εδώ και αρκετές δεκαετίες. Η παγκοσμιοποίηση δεν θέλει μία γλώσσα με πανάρχαιες καταβολές, που επιτρέπει στους χρήστες της να σκέπτονται, να διαλογίζονται, να δημιουργούν και να δομούν στέρεα την δημοκρατία και την ελευθερία. Τέτοια γλώσσα είναι η αρχαία ελληνική, η οποία ωστόσο παρουσιάζει μεγάλες αντοχές στους αιώνες, καθώς έχει διεισδύσει σε όλες τις ινδοευρωπαϊκές διαλέκτους και χωρίς τις λέξεις της και τα γράμματά της η παγκόσμια συνεννόηση θα ήταν αδιανόητη. H αξία και η προσφορά της ελληνικής γλώσσας αμφισβητείται μόνο από μίσθαρνα όργανα και όχι από τους πνευματικούς ογκολίθους του κόσμου όλων των εποχών, που της πλέκουν το εγκώμιο και με κάθε ευκαιρία αναγνωρίζουν την συμβολή της στο πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι. Εκείνοι που υποστηρίζουν ότι «η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι νεκρή» αυτοδιαψεύδονται, καθώς και οι έξι λέξεις που χρησιμοποιούν είναι αρχαιοελληνικές και μάλιστα ομηρικές. Επομένως, πόσο νεκρή είναι; Ως προς το πού αποβλέπουν οι υποστηρικτές τέτοιων θεωριών είναι οφθαλμοφανές. Θέλουν να αποκόψουν την νεολαία από τον ομφάλιο λώρο του Ομήρου. Και αυτό έχει αρχίσει συστηματικά εδώ και πολλά χρόνια με τις διδακτικές μεταφράσεις, όπου όλες οι λέξεις της αρχαίας ελληνικής γραμματείας μεταφράζονται (ενώ δεν χρειάζεται), όπως το «άσθμα» γίνεται «λαχάνιασμα», ο «κρουνός» «βρύση», το «όρος» «βουνό», το «κλέπτω» «αρπάζω», ο «ύπνος» «νύστα», το «πολλάκις» «συχνά», ο «θάλαμος» «κάμαρα», οι «νεκροί» «πτώματα», το «σώζω» «γλιτώνω», το «πένθος» «θλίψη», ο «θερμός» «ζεστός», το «φέρω» «κουβαλώ», κλπ. Το δεύτερο βήμα ήταν να απορρίψουν στην ουσία ακόμη και τον Όμηρο διδάσκοντας επιλεκτικά κάποιες ραψωδίες στο Γυμνάσιο, χωρίς να μπαίνουν στην ουσία της Ομηρικής γραφής, που εκπαίδευσε εκατοντάδες γενιές και έκανε κοσμοκράτορα τον Μ. Αλέξανδρο.
2) Τείνει προς αμφισβήτηση η μέχρι πρότινος παγιωμένη άποψη που θέλει την καταγωγή της γλώσσας μας ινδοευρωπαϊκή και το Αλφάβητό μας δανεισμένο από τους Φοίνικες. Η έρευνά σας σε ποιο συμπέρασμα σας οδήγησε;
Πολλοί συγγραφείς, αρχαιότεροι και νεώτεροι, έχουν απορρίψει την αντίληψη περί Ινδοευρωπαϊσμού. Ο Ισοκράτης (Πανηγ. Δ’ 24) θεωρεί τους Έλληνες ως αυτόχθονα λαό και είναι παλαιότεροι και από τους Φοίνικες και από τους Σημίτες και από τους Αιγυπτίους και από πολλούς άλλους Μεσοποτάμιους λαούς. (Ι. Κούμαρης, Robert P. Charler, Δ. Θεοχάρης, Ξέρξης Λίβας, κ.α.) Μέχρι το 1900 πιστευόταν, με αφορμή μία άκριτη αναφορά του Ηροδότου στο Δ’ 58 ότι πρώτοι οι Φοίνικες έταξαν το Α επί κεφαλής όλων των γραμμάτων, αλλά νεώτεροι γλωσσολόγοι (ντε Ρουζέ, Γρίμ, Ντέλιτς, Ντέρεκ, Χαλεβί, κ.α.) κατέρριψαν την θεωρία αυτή ενώ ακόμη νεώτεροι, όπως ο Λάγκ, Εμιθ και ο Γάλλος Φιλόσοφος Ρενέ Ντυσσώ υποστήριξαν, αντιθέτως, ότι οι Φοίνικες παρέλαβαν το αλφάβητο από τους Έλληνες και μάλιστα από τους Πρωτοέλληνες της Κρήτης. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης έχει λύσει οριστικά το πρόβλημα. Στο Ε’ 74 βιβλίο του καταλήγει λέγοντας ότι οι Φοίνικες δεν ήταν οι πρώτοι που επενόησαν τα γράμματα αλλά απλώς άλλαξαν την μορφή τους και η πλειοψηφία των ανθρώπων χρησιμοποίησαν αυτό τον τύπο γραμμάτων, γι αυτό και ονομάστηκαν φοινικικά. Αλλά και ο Ηρόδοτος έχει παρερμηνευθεί. Στο βιβλίο του Ε 59 γράφει: «Εἶδον δὲ καὶ αὐτὸς καδμηΐα γράμματα ἒν τῷ ἱερῷ τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ Ἱσμηνίου ἐν Θηβῆσι τῆσι Βοιωτῶν, ἐπὶ τρίποσι τισι ἐγκεκολαμμενα, τὰ πολλὰ ὃμοια ἐόντα τοῖσι Ἰωνικοῖσι». Δεν λέει δηλαδή ο Ηρόδοτος ότι τα ελληνικά γράμματα έμοιαζαν με τα φοινικικά αλλά, αντιθέτως, ότι τα φοινικικά έμοιαζαν με τα ελληνικά.
3) Η ενασχόλησή σας με τον Όμηρο είναι γνωστή. Τι απαντάτε σε όσους υποστηρίζουν πως δεν αποτέλεσε υπαρκτό πρόσωπο και πως οι διηγήσεις του είναι προϊόν μυθοπλασίας;
Οι πληροφορίες περί Ομήρου είναι συγκεχυμένες, επειδή υπήρξε παλαιότερος άνθρωπος. Όμως κανείς δεν αμφισβητεί πλέον την ύπαρξή του αν και ο αρχαίος ακόμη κόσμος αγνοούσε την ταυτότητά του και, κατά την γνώμη μου, το «ΟΜΗΡΟΣ» δεν είναι όνομα αλλά ψευδώνυμο που παράγεται από το «ὁμός-ή-όν (όμοιος, ομότιμος, ομόλογος)» και το πανάρχαιο ρήμα «ἂρω ή ἀραρίσκω (συναρμόζω, συνταιριάζω)». ΟΜΗΡΟΣ, δηλαδή, σημαίνει ό,τι και ο ομαρτών (< ομαρτέω: ραψ. π 468 Οδύσσεια = συνεργώ, συμπράττω, συμβαδίζω), ο αυτόπτης μάρτυρας. Κατά την γνώμη μου, αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων του Τρωικού πολέμου, και συγκεκριμένα ο ίδιος ο Οδυσσέας, άποψη που τεκμηριώνω στο δίτομο βιβλίο μου «Το μεγάλο μυστικό του Ομήρου». Επειδή χάθηκαν τα ίχνη του θεωρήθηκε ότι ο ποιητής των επών ήταν κάποιος αυτόπτης μάρτυρας, κάποιος ομαρτών, κάποιος Όμηρος. Την πιο χιουμοριστική απάντηση περί Ομήρου την έδωσε ο Μαρκ Τουέν, όταν ρωτήθηκε από μία φιλολογίζουσα κυρία σε κάποια δεξίωση: «Κ. Τουέν, λένε ότι άλλος έγραψε την Ιλιάδα και άλλος την Οδύσσεια και όχι ο Όμηρος». Και εκείνος απάντησε: «Άλλος έγραψε την Ιλιάδα και άλλος την Οδύσσεια. Όμως κατά σύμπτωση τους έλεγαν και τους δύο Όμηρο».
4) Υπάρχουν στοιχεία της ομηρικής και γενικότερα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας στην νέα ελληνική; Απ’ ό,τι γνωρίζουμε αυτό θα αποτελέσει το θέμα του νέου, υπό έκδοση, βιβλίου σας με τίτλο: «15.000 ΛΕΞΕΙΣ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΘΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ».
Η αρχαία και η σύγχρονη ελληνική είναι η ίδια γλώσσα. Ειδικότερα η ομηρική, αρχαιότερη όλων των διαλέκτων, ομιλείται σήμερα όχι μόνο από τους Έλληνες αλλά και από όλους τους Ευρωπαϊκούς λαούς. Αποφάσισα να καταγράψω σε ένα λεξικό, το οποίο θα εκδοθεί από τις εκδόσεις «Πελασγός», τις λέξεις του Ομήρου που χρησιμοποιούν σήμερα οι Έλληνες και όχι μόνο. Έτσι διαπιστώνεται ότι χρησιμοποιούμε καθημερινά 3.000 ατόφιες λέξεις του Ομήρου, όπως π.χ. «αγέρωχος, αίσχος, λαχείο, υποβρύχιο, ισοφαρίζω, οπαδός, πάταγος, ανάπηρος, πεθερός, άγχος, λέσχη, μισθός, κλπ», από τις οποίες έχουν παραχθεί πάνω από 12.500 λέξεις. Επομένως οι Έλληνες χρησιμοποιούμε πάνω από 15.500 ομηρικές λέξεις, χωρίς τις οποίες η συνεννόηση θα ήταν αδύνατη. Από τις λέξεις μόνο του Ομήρου, οι Ευρωπαίοι έχουν παραλάβει περί τις 5.000 και πλέον λέξεις, που χρησιμοποιούν είτε αυτούσιες είτε σε σύνθετη μορφή. Πιστεύω ότι το βιβλίο αυτό θα δώσει μία ισχυρή απάντηση σε όσα διατυμπανίζουν τα media σχετικά με το ότι η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι νεκρή γλώσσα. Νεκρές είναι μάλλον οι αντιλήψεις τους. Ταυτόχρονα στο λεξικό επισημαίνονται οι ρίζες των διεθνών λέξεων που έχουν παραληφθεί από τον Όμηρο.
5) Πώς κρίνετε τα όσα διδάσκονται οι νέοι σήμερα σχετικά με τα χρονικά αλλά και τα «χωρικά» όρια της ιστορίας μας;
Σήμερα διαστρεβλώνεται πολύ συχνά το βάθος της ιστορίας των Ελλήνων από διαφόρους ανθελληνικούς κύκλους. Υπάρχουν, όμως, πολλοί «γίγαντες» της διανόησης που υποστηρίζουν ότι η ιστορία μας μετρά χιλιάδες χρόνια, γεγονός που πιστοποιούν και τα νέα αρχαιολογικά ευρήματα. Λόγου χάριν ο Όμηρος αναφέρει στα έπη του διάφορα τοπωνύμια με διαφορετικό όνομα από αυτό που διέθεταν την εποχή που ισχυρίζονται ότι συνέγραψε τα έπη (8ος αι. π.Χ.) Τον Νείλο ποταμό, για παράδειγμα, τον ονομάζει Αίγυπτο, καθώς σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη, ο εν λόγω ποταμός είχε λάβει με το πέρασμα του χρόνου τις εξής ονομασίες με χρονολογική σειρά: Αετός, Ωκεάνιος, Αίγυπτος, Νείλος. Τους Δελφούς τους γνωρίζει ως Πυθίον, την Θεσσαλία ως Φθεία, επειδή επρόκειτο για ενδοχωρική λίμνη, η οποία εξαιτίας ενός σεισμού διέρρευσε (έφθινε συνεχώς) και αδειάστηκε στο Αιγαίο Πέλαγος. Κατά την γνώμη μου και ο Τρωικός πόλεμος δεν πραγματοποιήθηκε την χρονολογία που αναφέρει η συμβατική ιστορία αλλά το 3.120 π.Χ., καθώς ο Όμηρος αναφέρει στο έργο του την ύπαρξη 90 ακμαζουσών πόλεων την ίδια στιγμή που το 1.550 είχε συμβεί η καταστροφή του Μινωικού πολιτισμού, εξαιτίας της έκρηξης του ηφαιστείου. Άρα δεν μπορεί να υπήρχαν αυτές οι πόλεις μετά από αυτήν την τεράστια καταστροφή. Οι Έλληνες, και ανάμεσα σε αυτούς και ο Οδυσσέας, ταξιδεύοντας παντού, έφτασαν ως και την Αμερική. Ο Όμηρος κάνει λόγο για τροπικά κλίματα, αειφόρο παραγωγή φρούτων, κλπ. Σημαντικός παράγοντας, φυσικά, υπήρξε και το ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο τεχνολογίας που διέθεταν και διαχειρίζονταν οι Έλληνες πριν από χιλιάδες χρόνια (υπερσύγχρονα όπλα, τεχνητή νοημοσύνη, κλπ).
ΠΥΓΜΗ.gr
No comments :
Post a Comment