Πολεμική φιλοσοφία

Τα χριστιανικά δόγματα είναι δημιουργήματα της πολιτικής εξουσίας και εκφράζουν συγκεκριμένα εξουσιαστικά συμφέροντα. Η συνεργασία πολιτικής εξουσίας και θρησκευτικών οργανισμών (εκκλησιών) έχει βαθιές ρίζες στη Δύση και είναι αλληλένδετη με την εξουσία της ολιγαρχίας – πλουτοκρατίας πάνω στις μάζες. Η σχέση αυτή η παράγουσα τον εξουσιασμό για να μπορέσει να αντέξει μέσα στο χρόνο κτύπησε ανοικτά και απροκάλυπτα την φιλοσοφία και την δημιουργία που συνδέεται με αυτή.  Η φιλοσοφία θέτει ως αρχή και θεμέλιο του κόσμου-διακόσμου και της ζωής, την δυνατότητα του ανθρώπου να δομεί τον κόσμο του πάνω στις δοσμένες από τη φύση ικανότητες του αισθάνεσθαι, νοείν, βούλεσθαι, ποιείν και πράττειν.  Εκ της αρχής αυτής τίθενται και οι πολιτικό-κοινωνικοί θεσμοί του μέσα σε ένα σύνολο αξιών που εδράζονται στην αλήθεια ως ανταπόκριση στο πραγματικό, που επιβεβαιώνεται από την έρευνα. Αντίθετα η θρησκεία θέτει αυθαίρετα ένα “πραγματικό” όπως ορίζεται από το ιερατείο και εξ αυτού παράγει τους θεσμούς, προσδιορίζοντας εξουσιαστικά την ανθρώπινη ύπαρξη. Έτσι η συνεργασία του θρησκευτικού ιερατείου με την πολιτική εξουσία παράγει στην ουσία την πιο απεχθή τυραννία πάνω στην ανθρώπινη φύση. Είναι αυτή η φοβερή κατάσταση που σκοτώνει την πραγματική, την ζώσα θεότητα, που ενυπάρχει στο κόσμο και στον άνθρωπο ως δρων υποκείμενο, για να επιβάλει τη μούμια, το πτώμα των θεολόγων ως θεότητα.

Τα ιερατεία αντιπροσωπεύουν ένα πτώμα για το οποίο ο Νίτσε μας ενημέρωσε με την εξαγγελία του θανάτου του “θεού”. Κι αυτό το πτώμα δεν είναι άλλο από την επινόηση του εξωκόσμιου θεού του Ισραήλ που πλάθει τον κόσμο εκ του μηδενός. Μέσα από αυτή τη δογματική ο θειοφόρος λόγος του Ιησού υποτάσσεται στον εβραϊκό μηδενισμό με την σκληρή επιβολή του από το θρησκευτικό ιερατείο. Στην ουσία η εκκλησίες (ορθόδοξη, προτεσταντική, καθολική και άλλες) επέβαλαν τον εξεβραϊσμό σε ολόκληρη τη Δύση απωθώντας δύο μεγάλες δυνάμεις. Η μία είναι ο πραγματικός λόγος του Ιησού που πρέπει να αναζητηθεί έξω από τον εβραϊκό μηδενισμό και τον εξουσιασμό της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (ανατολικής και δυτικής) μέχρι της σημερινές της εξουσιαστικές επεκτάσεις και η άλλη είναι η ανθρωποκεντρική ελληνική κοσμολογία. Η αποκατάσταση του Κόσμου–Διακόσμου μέσα από την ανθρώπινη υποκειμενικότητα θα επαναφέρει την ιερότητα μέσα στο κόσμο για να μπορέσουμε να βρούμε την πραγματική σχέση της αρχαίας ελληνικής θρησκευτικότητας με τον Ιησού που δεν μπορεί να τον αντιπροσωπεύσει κανένα σκοτεινό εξουσιαστικό ιερατείο. Αν στείλουμε τον “θεό” του Ισραήλ εκεί που μας υπέδειξε ο Νίτσε, τότε θα επιστρέψουμε στον ένθεο κόσμο και θα κατανοήσουμε την συμβατότητα της φυσικής θρησκευτικότητας με τον θείο λόγο του Ιησού.

Το έργο αυτό επαφίεται στην νέα ελληνική φιλοσοφία που θα κτυπήσει τη σχέση πολιτικής και θρησκευτικού ιερατείου.
- Θα κτυπήσει το δόγμα στη καρδιά του, δηλαδή στην ιδέα του εξωκόσμιου “θεού” του Ισραήλ.
- Θα ακυρώσει την εξουσιαστική έπαρση της εκκλησίας.
- Θα αναθεωρήσει την ιστορία και θα αναδείξει τα εγκλήματα του πολιτικού - θρησκευτικού εξουσιασμού εις βάρος του ελληνισμού και της ελευθερίας.
- Θα αναβιώσει την ελληνική κοσμολογία.
- Θα επανατοποθετήσει στο κέντρο της ζωής, τον άνθρωπο δημιουργό του διακόσμου του.
Με λίγα λόγια η αναθεώρηση των θρησκευτικών χριστιανικών δογμάτων της Ευρώπης μέσα από την ανθρωποκεντρική κοσμολογία θα εγκαινιάσει ένα νέο κύκλο ελληνικού πολιτισμού που θα δώσει νέα πολιτικά συστήματα, νέους θεσμούς, νέα έργα τέχνης στα πλαίσια μιας ανανεωμένης θρησκευτικής συνείδησης. Προτείνω μια φιλοσοφία που δεν φυτοζωεί στην σκιά της εξουσίας και των πανεπιστημίων της, αλλά διαμορφώνει επιθετικά τη ζωή και την κοινωνία ενάντια σε κάθε μορφή σκοταδισμού και εξουσιασμού.

Λουκάς Σταύρου