H υψηλή ταχύτητα επιτρέπει στις φίλιες δυνάμεις ελιγμού να επιτύχουν και να συντηρήσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Η δύναμη πυρός των σύγχρονων οπλικών συστημάτων κυριαρχεί στο πεδίο της μάχης. Σε αυτό το πλαίσιο, μερικοί υποστηρίζουν ότι η ταχύτητα έχει χάσει οποιαδήποτε σημασία μπορεί να είχε ως μεταβλητή που επηρεάζει την τακτική κινητικότητα, δηλαδή τη δυνατότητα των στρατιωτικών στοιχείων να εκτελούν ελιγμούς. Το πρόβλημα με αυτήν την προσέγγιση είναι ότι γενικεύει την αρνητική επίδραση της κατακόρυφης αύξησης της δύναμης πυρός σε ένα είδος τακτικού ελιγμού, την ακάλυπτη ευθεία κατά μέτωπον επίθεση, στο σύνολο των κινήσεων στο πεδίο της μάχης. Με άλλα λόγια, η μεγάλη αύξηση της δύναμης πυρός καθιστά την ακάλυπτη κατά μέτωπον επίθεση (κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι η ταχύτητα) μη βιώσιμη επιλογή. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η ταχύτητα ως χαρακτηριστικό των οπλικών συστημάτων έχει χάσει την αξία της. Αντιθέτως, στο πλαίσιο του κατάλληλου τακτικού και επιχειρησιακού συστήματος, η ταχύτητα διατηρεί τη σημασία της στη διαδικασία δημιουργίας και εκμετάλλευσης πλεονεκτημάτων στο πεδίο της μάχης. Συνεπώς, είναι πιθανό στο μέλλον στρατοί ή να υιοθετήσουν ή να συνεχίσουν να βασίζονται στην ταχύτητα ως πηγή στρατιωτικού συγκριτικού πλεονεκτήματος.
Βάση της λογικής περί μείωσης της σημασίας της ταχύτητας είναι η σκέψη ότι η διατρητική ικανότητα των βλημάτων των σύγχρονων οπλικών συστημάτων και η πυκνότητα πυρός που επικρατεί στο πεδίο της μάχης ουσιαστικά εξανεμίζουν οποιαδήποτε πιθανότητα να επιβιώσει ένα άτομο ή μια πλατφόρμα που επιχειρεί να διασχίσει μια περιοχή εκτεθειμένη σε εχθρικά πυρά. Οι επιπτώσεις της διατρητικής ικανότητας είναι προφανείς: αν δεν υπάρχει υλικό που μπορεί με αυξημένη εμπιστοσύνη να προστατέψει τη πλατφόρμα από μια επιτυχή βολή, τότε η θνησιμότητα των στοιχείων που θα βρεθούν εκτεθειμένα σε εχθρικά πυρά αυξάνεται κατακόρυφα. Παράλληλα, αν η πυκνότητα βολών είναι υψηλή, η πιθανότητα να χτυπηθούν οι στόχοι αυξάνεται και αυτή σημαντικά. Αν ισχύουν αυτές οι δύο προϋποθέσεις, είναι προφανές ότι η κατά μέτωπον επίθεση εναντίων εχθρικών θέσεων (κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι η ταχεία διάσχιση ενός πεδίου εκτεθειμένου στο μέγιστο των εχθρικών πυρών) είναι απλά μη βιώσιμη επιλογή στο σύγχρονο πεδίο της μάχης.
Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί ότι είναι ο συνδυασμός των δύο αυτών στοιχείων, δηλαδή της διατρητικής ικανότητας και της πυκνότητας, που είναι αναγκαία συνθήκη για να καταστεί η κατά μέτωπον επίθεση μη βιώσιμη επιλογή. Η λογική είναι απλή: αν η θνησιμότητα των βολών είναι μεγάλη, αλλά η πυκνότητα αραιή, τότε μια αρκετά μεγάλη δύναμη μπορεί να επιτεθεί ταχύτατα ενάντια στις εχθρικές θέσεις μειώνοντας στο ελάχιστο την έκθεσή της στα εχθρικά πυρά. Αντιστρόφως, αν τα πυρά είναι πυκνά, αλλά η διατρητική ικανότητα χαμηλή, τότε επαρκώς θωρακισμένες δυνάμεις μπορούν να επιτεθούν κατά μέτωπο, χωρίς να υποστούν μεγάλες απώλειες ανεξαρτήτως ταχύτητος. Είναι γεγονός ότι στο σύγχρονο πεδίο της μάχης πολλά οπλικά συστήματα έχουν ταυτόχρονα μεγάλη διατρητική ικανότητα και υψηλούς ρυθμούς βολής. Για να δούμε την επίπτωση αυτών των δύο χαρακτηριστικών θα χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα τακτικής κατάστασης μια φανταστική αντιπαράθεση σε ένα εντελώς ανοιχτό και ομαλό πεδίο μάχης (π.χ. μεγάλη πεδιάδα ή έρημος).
Η επιλογή δεν είναι τυχαία. Η απουσία φυσικών εμποδίων διευκολύνει την παρατήρηση. Για παράδειγμα, σύμφωνα με το βρετανικό Μετεωρολογικό Γραφείο για το κλίμα του Κουβέιτ, σε μια καθαρή ημέρα, το σύννεφο σκόνης που παράγουν μονάδες σε κίνηση μπορεί να εντοπιστεί από μονάδες σε σταθερή θέση στο έδαφος από απόσταση 12 χιλιομέτρων, ενώ πλήρης αναγνώριση του είδους των μονάδων που κινούνται μπορεί να πραγματοποιηθεί σε απόσταση 4 χιλιομέτρων. Η εναέρια παρατήρηση επιτρέπει την αναγνώριση σε μεγαλύτερες αποστάσεις. Όπως είναι φανερό, η πιθανότητα να μην εντοπιστεί κάποια μονάδα που κινείται σε αυτό το πεδίο της μάχης είναι σχετικά μικρή. Επίσης, η συγκεκριμένη μορφολογία του εδάφους μεγιστοποιεί τις επιπτώσεις της δύναμης πυρός. Η έλλειψη κάλυψης δημιουργεί πλατιά και βαθιά πεδία πυρός, δίνοντας τη δυνατότητα στα οπλικά συστήματα με μεγάλο βεληνεκές να πλήξουν εχθρικές δυνάμεις από μεγάλη απόσταση. Είναι προφανές ότι, σε αυτό το πεδίο της μάχης, τα οπλικά συστήματα με το μεγαλύτερο βεληνεκές και τη μεγαλύτερη διατρητική ικανότητα έχουν σημαντικό πλεονέκτημα εις βάρος των αντιπάλων τους. Με άλλα λόγια, η συγκεκριμένη μορφολογική διαμόρφωση αποτελεί ένα ιδανικό περιβάλλον για να εξεταστούν οι επιπτώσεις της μεγάλης ισχύος πυρός στην τακτική κινητικότητα.
Έστω τώρα ότι μερικά Μπλε αντιαρματικά TOW (κατασκευής δεκαετίας 1970) και τεθωρακισμένα Μ60 έχουν τοποθετηθεί, για λόγους απλότητας του παραδείγματος, σε γραμμική διάταξη για να καλύψουν την EA Yellow, όπως φαίνεται στην Εικόνα 1.
Μερικές παρατηρήσεις:
1. Το άνω όριο της Engagement Area (EA) Yellow ορίζεται λίγο κάτω από τα τέσσερα χιλιόμετρα τα οποία, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, αποτελούν το όριο της παρατήρησης από μονάδες εδάφους στο συγκεκριμένο πεδίο μάχης. Τα όρια δεξιά και αριστερά ορίζονται αυθαίρετα και θεωρούμε ότι είναι αποτέλεσμα της κρίσης του διοικούντος αξιωματικού όσον αφορά την αριθμό μονάδων ανά χιλιόμετρο μετώπου που μπορεί να έχει ή θεωρεί ότι πρέπει να έχει σύμφωνα με την επιχειρησιακή κατάσταση. Ένα κριτήριο μπορεί να είναι, για παράδειγμα, αν αναμένει να γίνει χρήση πυρηνικών πεδίου μάχης. (Τα δεξιά και αριστερά όρια δεν επηρεάζουν την ουσία της πληροφορίας που θέλει να μεταδώσει το παράδειγμα, οπότε και ορίζονται αυθαιρέτως.)
2. Η Phase Line (PL) Red αποτελεί μέσο για τον έλεγχο του πυρός. Το κέντρο της έχει τοποθετηθεί περίπου σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από τη θέση των αντιαρματικών και εκπροσωπεί το όριο του βεληνεκούς των συστημάτων αυτών.[1]
3. Η PL Blue (1500 μ. περίπου) αποτελεί τη νοητή γραμμή όπου το πυροβόλο των τεθωρακισμένων Μ60 αποκτά 50% πιθανότητα να χτυπήσει τα εισερχόμενα εχθρικά τεθωρακισμένα με βλήμα Σάμποτ.
Το αποτέλεσμα της παραπάνω τακτικής διαρρύθμισης είναι απλό. Μόλις οι εχθρικές δυνάμεις εισέλθουν στην EA Yellow θα βρίσκονται υπό συνεχή παρατήρηση των αμυνομένων δυνάμεων. Οι εχθρικές μονάδες που βρίσκονται κοντά στο δεξί και αριστερό όριο θα βρίσκονται επίσης σχεδόν αμέσως εντός πεδίου βολής των αντιαρματικών ενώ, μόλις οι επιτιθέμενες δυνάμεις περάσουν τη νοητή γραμμή PL Red, όλο το μέτωπο θα είναι εντός πεδίου βολής των κατευθυνόμενων αντιαρματικών. Από την PL Blue και μετά, θα βρίσκεται και εντός του πεδίου βολής των τεθωρακισμένων. Η απόσταση μεταξύ των δύο PL είναι περίπου 1500 μέτρα, ενώ μεταξύ της Red και της γραμμής άμυνας περίπου 3000 μέτρα.
Για να διασχίσει μια απόσταση 3 χιλιομέτρων, ένα άρμα που κινείται με 30 χλμ/ώρα χρειάζεται, αν δεν έχει κάποιο κώλυμα, περίπου έξι λεπτά. Σε αυτό το διάστημα θα δέχεται τρεις βολές ανά 90 δευτερόλεπτα από κάθε αντιαρματικό και 6 – 8 (έστω 7) βολές το λεπτό για 3 λεπτά από κάθε τεθωρακισμένο.[2] Συνολικά, στο πλαίσιο αυτού του απλού παραδείγματος, κάθε αντιαρματικό θα ρίξει 12 και κάθε τεθωρακισμένο 21 βολές στο διάστημα που θα χρειαστεί μια δύναμη που κινείται με 30 χαω να διασχίσει την EA Yellow. Αν τα αντιαρματικά ευστοχούν 2 στις 3 φορές, τότε υπάρχει πολύ καλή πιθανότητα να βρουν το στόχο τους 6 βολές. Αντίστοιχα, αν τα άρματα μάχης ευστοχούν μια στις δύο φορές, τότε υπάρχει πολύ καλή πιθανότητα να βρουν το στόχο τους 8 βολές αρμάτων. Συνεπώς, κάθε δυάδα άρματος – αντιαρματικού όπλου σε θέση άμυνας στο παραπάνω παράδειγμα μπορεί να πλήξει 14 εχθρικά συστήματα, μια αναλογία 7:1.
Οι παραπάνω ομολογουμένως χονδροκομμένοι υπολογισμοί στοιχειοθετούν το συμπέρασμα ότι μια κατά μέτωπον επίθεση εναντίων εχθρικών θέσεων είναι μη βιώσιμη επιλογή στο πεδίο της μάχης. Ακόμη και αν η απαιτούμενη αναλογία είναι 4:1 και όχι 7:1 και ακόμη και αν ο επιτιθέμενος διαθέτει αυτήν την αναλογία, είναι δύσκολο να υποστηριχθεί ότι οι εφοδεύοντες οπλίτες θα διατηρήσουν την πειθαρχία τους και τη διάθεσή τους για επίθεση υπό τέτοιες συνθήκες πυρός. Μαζί με τα παραπάνω, ο Κόκκινος διοικητής που έχει διαταχθεί να διασπάσει την άμυνα σε αυτόν τον τομέα γνωρίζει (για λόγους απλότητας του παραδείγματος υποθέτουμε ότι και οι δύο διοικητές έχουν πλήρη και τέλεια πληροφόρηση) τα παρακάτω δεδομένα:
1. Κεντρικό εργαλείο των δυνάμεών του είναι το άρμα Τ-62 με μέγιστη ταχύτητα 50 χαω.[3]
2. Το συγκεκριμένο άρμα έχει υψηλή ακρίβεια και ισχυρή δύναμη πυρός σε κοντινή απόσταση. Το πυροβόλο του Τ-62 έβαλε το ταχύτερο βλήμα High Velocity, Armor Piercing, Fin Stabilized, Discarding Sabot (από εδώ και πέρα απλά Sabot) της εποχής του, φτάνοντας τα 1600 μέτρα ανά δευτερόλεπτο.[4] Το γεγονός αυτό δίνει στο άρμα μεγάλη ακρίβεια μέχρι τα 1500 μέτρα.
3. To Τ-62 έχει σημαντικά χαμηλότερους ρυθμούς βολής. Συγκεκριμένα, λόγω κάποιων χαρακτηριστικών της σχεδίασης, για παράδειγμα του γεγονότος ότι το αυτόματο σύστημα γέμισης χρειάζεται 6 δευτερόλεπτα για να ολοκληρώσει τη διαδικασία εξαγωγής, το Τ-62 επιτυγχάνει το σχετικά χαμηλό ρυθμό βολών των 3 – 4 βολών ανά λεπτό.[5]
4. Τα Κόκκινα άρματα τα χειρίζονται κληρωτοί διετούς θητείας.[6]
5. Η προέλαση γίνεται σε δύο κύματα. Σκοπός του πρώτου κύματος είναι να διασπάσει την άμυνα και να ανοίξει διάδρομο, ώστε να μπορέσει το δεύτερο κύμα να επιτεθεί στις εχθρικές δυνάμεις σε όλο το επιχειρησιακό τους βάθος.[7]
6. Η αναμενόμενη προέλαση στο επιχειρησιακό επίπεδο είναι 30 – 50 χλμ. την ημέρα υπό κανονικές συνθήκες και 50 – 80 χλμ. την ημέρα αν έχει γίνει χρήση πυρηνικών πεδίου μάχης.[8]
7. Τα ανώτερα Κόκκινα κλιμάκια δεν επιβραβεύουν την αποτυχία.[9] Η προέλαση γίνεται ταυτόχρονα σε παραπάνω του ενός άξονες. Σε αυτό το πλαίσιο, τα ανώτερα κλιμάκια θα κατευθύνουν τα πυρά υποστηρίξεως και τις εφεδρείες στις μονάδες που επιτυγχάνουν τη διάσπαση. Αυτές που αναγκάζονται να σταματήσουν την προέλαση δεν ενισχύονται.
Τα δεδομένα αυτά οδηγούν σε μερικά σημαντικά συμπεράσματα. Ο διοικητής που έχει διαταχθεί να διασπάσει την άμυνα στο συγκεκριμένο τομέα πρέπει να κινηθεί γρήγορα, ώστε να μπορέσει να ανοίξει πέρασμα για τις δυνάμεις του δεύτερου κύματος, σκοπός των οποίων είναι η επίθεση σε βάθος. Για να επιτύχει την αποστολή του πρέπει να διασχίσει την EA Yellow και να φέρει τα άρματά του σε μια γραμμή πυρός όσο πιο κοντά στις εχθρικές δυνάμεις γίνεται, ώστε οι κληρωτοί πυροβολητές των Τ-62 να μεγιστοποιήσουν τις πιθανότητες να προσβάλλουν τους εχθρικούς στόχους με την πρώτη βολή. Όπως είδαμε παραπάνω, η διάσχιση του πεδίου πυρός EA Yellow είναι μια πολύ δύσκολη και επικίνδυνη υπόθεση. Για να επιτύχει το σκοπό του έχει μια σειρά από τακτικές επιλογές οι οποίες μπορούν να ενταχθούν σε τουλάχιστον δύο γενικές κατηγορίες:
Α. Τακτικές που εκμεταλλεύονται φυσικά και τεχνητά εμπόδια στην παρατήρηση και το πυρ (δηλαδή κάνουν χρήση της κάλυψης και της απόκρυψης). Δεδομένου ότι στο συγκεκριμένο παράδειγμα δεν υφίστανται φυσικά εμπόδια, ο Κόκκινος διοικητής πρέπει να δημιουργήσει τεχνητά κωλύματα στο πεδίο πυρός των εχθρικών δυνάμεων. Ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος να γίνει αυτό είναι η χρήση καπνού. Η Εικόνα 4 περιγράφει τις επιπτώσεις από τη χρήση καπνού στο πεδίο της μάχης. Οι επιπτώσεις της χρήσης καπνού είναι προφανείς. Μια μονάδα που κινείται πίσω από το προκάλυμμα που δημιουργούν τα καπνογόνα (και αν υποθέσουμε – για λόγους απλότητας ότι έχει πλήρη απόκρυψη) προστατεύεται από την παρατήρηση και κατ’ επέκταση την επιτυχή στόχευση. Όπως δείχνει το σχήμα, όταν οι επιτιθέμενοι εξέλθουν του παραπετάσματος καπνού, θα βρίσκονται σε απόσταση περίπου 500 μέτρων από τις εχθρικές γραμμές. Με άλλα λόγια, με βάση τους προηγούμενους υπολογισμούς έχουν γλυτώσει περίπου 10 βολές αντιαρματικών (το 83% του συνόλου) και περίπου 14 βολές αρμάτων (το 66% του συνόλου).
Β. Τακτικές που βασίζονται στην καταστροφή των εχθρικών συστημάτων ή (πιο συχνά) την καταστολή της δυνατότητάς τους να εκτελέσουν πυρά κατά τη διάρκεια των ελιγμών των φίλιων δυνάμεων. Η δεύτερη ευρεία κατηγορία τακτικών είναι η καταστολή της δυνατότητας των αμυνομένων δυνάμεων να εκτελέσουν πυρά. Ένας κύριος τρόπος να κατασταλεί η δυνατότητα των Μπλε δυνάμεων να εκτελέσουν πυρά είναι μέσω του βομβαρδισμού με όπλα καμπύλης τροχιάς. Η καταστολή βασίζεται στο γεγονός ότι είναι από δύσκολο έως πρακτικά αδύνατο να εκτελέσει μια αμυνόμενη δύναμη πυρά ενώ βρίσκεται υπό συνθήκες βομβαρδισμού. Πέρα από τον άμεσο κίνδυνο στον οποίο βρίσκονται οι ακάλυπτες δυνάμεις εντός της περιοχής του βομβαρδισμού από το ωστικό κύμα και τα θραύσματα, οι εκρήξεις εμποδίζουν και την παρατήρηση και τη στόχευση σε οποιοδήποτε κομμάτι του οπτικού φάσματος. Τα πυρά υποστηρίξεως εκτελούνται ταυτόχρονα με την προέλαση των φίλιων τμημάτων και την καλύπτουν μέχρι αυτά να προσεγγίσουν σε μια προκαθορισμένη απόσταση. Για παράδειγμα, το σοβιετικό δόγμα προέβλεπε την παροχή συμβατικών πυρών υποστηρίξεως στα επιτιθέμενα τμήματα μέχρι αυτά να φτάσουν 150 – 200 μέτρα πριν τη γραμμή – σημείο βομβαρδισμού.[10] Στο παράδειγμά μας, αυτό γλυτώνει τις Κόκκινες δυνάμεις από 11 βολές αντιαρματικών (91% του συνόλου) και 18 βολές αρμάτων (85% του συνόλου).
Το σημαντικότερο στοιχείο των τακτικών αυτών είναι η συνεργασία μεταξύ διαφορετικών όπλων για την επίτευξη τακτικής κινητικότητας στο πλαίσιο της μεγάλης διατρητικής ικανότητας και της πυκνότητας πυρός που χαρακτηρίζει τα σύγχρονα οπλικά συστήματα. Με άλλα λόγια, στρατοί που εφαρμόζουν με επιτυχία πρωτόκολλα συνεργασίας μεταξύ των διαφόρων συστημάτων στο οπλοστάσιό τους μπορούν να επιτύχουν, όπως είδαμε στο παραπάνω απλό παράδειγμα, σημαντικά επίπεδα τακτικής κινητικότητας στο πεδίο της μάχης. Ποιος ο ρόλος της ταχύτητας σε ένα τέτοιο συνεργατικό τακτικό σύστημα;
Ο ρόλος της ταχύτητας
Η ταχύτητα διατηρεί την αξία της στα πλαίσια του τακτικού συστήματος που βασίζεται στη συνεργασία μεταξύ των Όπλων γιατί καθορίζει το χρόνο που χρειάζονται για να ολοκληρωθούν οι τακτικοί ελιγμοί, επηρεάζοντας με αυτόν τον τρόπο το παράθυρο ευκαιρίας που έχει ο εχθρός για να αντιδράσει σε αυτούς. Για παράδειγμα:
- Όσο πιο γρήγορα ολοκληρωθεί μια κίνηση εντός πεδίου πυρός (π.χ. από φυσικό ή τεχνητό σημείο κάλυψης ή/και απόκρυψης) τόσο πιο μικρή η πιθανότητα να χτυπηθεί το στοιχείο που πραγματοποιεί την κίνηση είτε από όπλα καμπύλης είτε από όπλα ευθυτενούς τροχιάς.
- Το παραπέτασμα καπνού δεν έχει μεγάλη διάρκεια (ειδικά σε συνθήκες ισχυρών ανέμων). Ειδικά, μάλιστα, αν πρόκειται για καπνογόνα που σκοπό έχουν να εμποδίσουν την παρατήρηση στο υπέρυθρο φάσμα, καθώς η θερμοπαραγωγική διαδικασία που “τυφλώνει” τα συστήματα παρατήρησης έχει ακόμη μικρότερη διάρκεια. Επίσης, ο καπνός δεν είναι σίγουρο ότι δίνει πλήρη απόκρυψη. Είναι, συνεπώς, σώφρον για τον επιτιθέμενο να ολοκληρώσει τον επιθετικό ελιγμό όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
- Όσο πιο γρήγορα κινούνται οι δυνάμεις πίσω από ένα παραπέτασμα καπνού, τόσο μικρότερο χρονικό διάστημα έχουν στη διάθεσή τους οι αμυνόμενες δυνάμεις για να μετακινηθούν σε εναλλακτικές θέσεις πυρός.
- Όσο πιο γρήγορα εκτελούν τα φίλια τμήματα ελιγμούς, τόσο λιγότερα πυρά υποστηρίξεως χρειάζονται. Η μεγάλη ταχύτητα προστατεύει και τις μονάδες πυροβολικού που εκτελούν τα πυρά. Όσο πιο γρήγορα ολοκληρωθεί η διαδικασία πυρών υποστηρίξεως, τόσο μειώνεται το ρίσκο να εκτεθούν οι μονάδες αυτές σε πυρά αντι-πυροβολικού.
Με άλλα λόγια, η υψηλή ταχύτητα επιτρέπει στις φίλιες δυνάμεις ελιγμού να επιτύχουν και να συντηρήσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων με όσο το δυνατόν μικρότερο ρίσκο για τις ίδιες και για τα οπλικά συστήματα που καλούνται να υποστηρίξουν την τακτική κίνηση. Συνεπώς, η ταχύτητα διατηρεί την αξία της στο σύγχρονο πεδίο της μάχης ακόμη και υπό συνθήκες αυξημένης δύναμης πυρός, με την προϋπόθεση ότι εφαρμόζονται τα κατάλληλα συνεργατικά πρωτόκολλα μεταξύ των διαφόρων Όπλων και Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι πιθανό στρατοί που επιλέγουν και μπορούν να εφαρμόσουν το σύνθετο τακτικό πλέγμα των συνδυασμένων όπλων να επιλέξουν να στηριχθούν σε οπλικά συστήματα που έχουν ως κεντρικό χαρακτηριστικό την ταχύτητα. Είναι, συνεπώς, σώφρον να μη γίνονται βιαστικές γενικεύσεις σχετικά με την επίδραση της μεγάλης αύξησης της δύναμης πυρός και την πραγματική αξία της ταχύτητας στο σύγχρονο πεδίο της μάχης.
Ευριπίδης Τσακιρίδης
Twitter: @EvripidisT Ιστοσελίδα: www.tsakiridis.org
[1] Για το βεληνεκές των αντιαρματικών TOW όρα United States Army Training and Doctrine Command, Range and Lethality of US and Soviet Anti-Armor Weapons, TRADOC Bulletin n. 1 (Baltimore: US Army Publications Center, 1975), 16.
[2] Για το ρυθμό βολών των τεθωρακισμένων Μ60 όρα US Army Training and Doctrine Command, The Soviet Main Battle Tank: Capabilities and Limitations, TRADOC Bulletin n. 10 (Fort Monroe, Virginia: US Army TRADOC, 1979), 16. Για το ρυθμό βολών των TOW όρα “BGM-71 TOW anti-tank guided missile,” Military Periscope <https://www.militaryperiscope.com/mdb-smpl/weapons/missrock/antitank/w0003228.shtml> Πρόσβαση: Φεβρουάριος 2013.
[3] US Army TRADOC, The Soviet Main Battle Tank, 3.
[4] US Army TRADOC, The Soviet Main Battle Tank, 4.
[5]US Army TRADOC, The Soviet Main Battle Tank, 16.
[6] Defense Intelligence Agency, Soviet Tank Company Tactics (Washington, DC: DIA, 1976), 11.
[7] Για το Σοβιετικό επιχειρησιακό δόγμα όρα US Army, FM 100-2-1 The Soviet Army: Operations and Tactics (Washington, DC: Department of the Army, 1984).
[8] Defense Intelligence Agency, The Soviet Motorized Rifle Battalion (Washington, DC: DIA, 1978), 3.
[9] US Army, FM 100-2-1 The Soviet Army: Operations and Tactics (Washington, DC: Department of the Army, 1984), 2-10.
[10] Defense Intelligence Agency, The Soviet Motorized Rifle Battalion, 23.
http://strategyreports.wordpress.com/2013/02/22/speed_tactics/
Η δύναμη πυρός των σύγχρονων οπλικών συστημάτων κυριαρχεί στο πεδίο της μάχης. Σε αυτό το πλαίσιο, μερικοί υποστηρίζουν ότι η ταχύτητα έχει χάσει οποιαδήποτε σημασία μπορεί να είχε ως μεταβλητή που επηρεάζει την τακτική κινητικότητα, δηλαδή τη δυνατότητα των στρατιωτικών στοιχείων να εκτελούν ελιγμούς. Το πρόβλημα με αυτήν την προσέγγιση είναι ότι γενικεύει την αρνητική επίδραση της κατακόρυφης αύξησης της δύναμης πυρός σε ένα είδος τακτικού ελιγμού, την ακάλυπτη ευθεία κατά μέτωπον επίθεση, στο σύνολο των κινήσεων στο πεδίο της μάχης. Με άλλα λόγια, η μεγάλη αύξηση της δύναμης πυρός καθιστά την ακάλυπτη κατά μέτωπον επίθεση (κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι η ταχύτητα) μη βιώσιμη επιλογή. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η ταχύτητα ως χαρακτηριστικό των οπλικών συστημάτων έχει χάσει την αξία της. Αντιθέτως, στο πλαίσιο του κατάλληλου τακτικού και επιχειρησιακού συστήματος, η ταχύτητα διατηρεί τη σημασία της στη διαδικασία δημιουργίας και εκμετάλλευσης πλεονεκτημάτων στο πεδίο της μάχης. Συνεπώς, είναι πιθανό στο μέλλον στρατοί ή να υιοθετήσουν ή να συνεχίσουν να βασίζονται στην ταχύτητα ως πηγή στρατιωτικού συγκριτικού πλεονεκτήματος.
Βάση της λογικής περί μείωσης της σημασίας της ταχύτητας είναι η σκέψη ότι η διατρητική ικανότητα των βλημάτων των σύγχρονων οπλικών συστημάτων και η πυκνότητα πυρός που επικρατεί στο πεδίο της μάχης ουσιαστικά εξανεμίζουν οποιαδήποτε πιθανότητα να επιβιώσει ένα άτομο ή μια πλατφόρμα που επιχειρεί να διασχίσει μια περιοχή εκτεθειμένη σε εχθρικά πυρά. Οι επιπτώσεις της διατρητικής ικανότητας είναι προφανείς: αν δεν υπάρχει υλικό που μπορεί με αυξημένη εμπιστοσύνη να προστατέψει τη πλατφόρμα από μια επιτυχή βολή, τότε η θνησιμότητα των στοιχείων που θα βρεθούν εκτεθειμένα σε εχθρικά πυρά αυξάνεται κατακόρυφα. Παράλληλα, αν η πυκνότητα βολών είναι υψηλή, η πιθανότητα να χτυπηθούν οι στόχοι αυξάνεται και αυτή σημαντικά. Αν ισχύουν αυτές οι δύο προϋποθέσεις, είναι προφανές ότι η κατά μέτωπον επίθεση εναντίων εχθρικών θέσεων (κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι η ταχεία διάσχιση ενός πεδίου εκτεθειμένου στο μέγιστο των εχθρικών πυρών) είναι απλά μη βιώσιμη επιλογή στο σύγχρονο πεδίο της μάχης.
Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί ότι είναι ο συνδυασμός των δύο αυτών στοιχείων, δηλαδή της διατρητικής ικανότητας και της πυκνότητας, που είναι αναγκαία συνθήκη για να καταστεί η κατά μέτωπον επίθεση μη βιώσιμη επιλογή. Η λογική είναι απλή: αν η θνησιμότητα των βολών είναι μεγάλη, αλλά η πυκνότητα αραιή, τότε μια αρκετά μεγάλη δύναμη μπορεί να επιτεθεί ταχύτατα ενάντια στις εχθρικές θέσεις μειώνοντας στο ελάχιστο την έκθεσή της στα εχθρικά πυρά. Αντιστρόφως, αν τα πυρά είναι πυκνά, αλλά η διατρητική ικανότητα χαμηλή, τότε επαρκώς θωρακισμένες δυνάμεις μπορούν να επιτεθούν κατά μέτωπο, χωρίς να υποστούν μεγάλες απώλειες ανεξαρτήτως ταχύτητος. Είναι γεγονός ότι στο σύγχρονο πεδίο της μάχης πολλά οπλικά συστήματα έχουν ταυτόχρονα μεγάλη διατρητική ικανότητα και υψηλούς ρυθμούς βολής. Για να δούμε την επίπτωση αυτών των δύο χαρακτηριστικών θα χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα τακτικής κατάστασης μια φανταστική αντιπαράθεση σε ένα εντελώς ανοιχτό και ομαλό πεδίο μάχης (π.χ. μεγάλη πεδιάδα ή έρημος).
Η επιλογή δεν είναι τυχαία. Η απουσία φυσικών εμποδίων διευκολύνει την παρατήρηση. Για παράδειγμα, σύμφωνα με το βρετανικό Μετεωρολογικό Γραφείο για το κλίμα του Κουβέιτ, σε μια καθαρή ημέρα, το σύννεφο σκόνης που παράγουν μονάδες σε κίνηση μπορεί να εντοπιστεί από μονάδες σε σταθερή θέση στο έδαφος από απόσταση 12 χιλιομέτρων, ενώ πλήρης αναγνώριση του είδους των μονάδων που κινούνται μπορεί να πραγματοποιηθεί σε απόσταση 4 χιλιομέτρων. Η εναέρια παρατήρηση επιτρέπει την αναγνώριση σε μεγαλύτερες αποστάσεις. Όπως είναι φανερό, η πιθανότητα να μην εντοπιστεί κάποια μονάδα που κινείται σε αυτό το πεδίο της μάχης είναι σχετικά μικρή. Επίσης, η συγκεκριμένη μορφολογία του εδάφους μεγιστοποιεί τις επιπτώσεις της δύναμης πυρός. Η έλλειψη κάλυψης δημιουργεί πλατιά και βαθιά πεδία πυρός, δίνοντας τη δυνατότητα στα οπλικά συστήματα με μεγάλο βεληνεκές να πλήξουν εχθρικές δυνάμεις από μεγάλη απόσταση. Είναι προφανές ότι, σε αυτό το πεδίο της μάχης, τα οπλικά συστήματα με το μεγαλύτερο βεληνεκές και τη μεγαλύτερη διατρητική ικανότητα έχουν σημαντικό πλεονέκτημα εις βάρος των αντιπάλων τους. Με άλλα λόγια, η συγκεκριμένη μορφολογική διαμόρφωση αποτελεί ένα ιδανικό περιβάλλον για να εξεταστούν οι επιπτώσεις της μεγάλης ισχύος πυρός στην τακτική κινητικότητα.
Έστω τώρα ότι μερικά Μπλε αντιαρματικά TOW (κατασκευής δεκαετίας 1970) και τεθωρακισμένα Μ60 έχουν τοποθετηθεί, για λόγους απλότητας του παραδείγματος, σε γραμμική διάταξη για να καλύψουν την EA Yellow, όπως φαίνεται στην Εικόνα 1.
Μερικές παρατηρήσεις:
1. Το άνω όριο της Engagement Area (EA) Yellow ορίζεται λίγο κάτω από τα τέσσερα χιλιόμετρα τα οποία, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, αποτελούν το όριο της παρατήρησης από μονάδες εδάφους στο συγκεκριμένο πεδίο μάχης. Τα όρια δεξιά και αριστερά ορίζονται αυθαίρετα και θεωρούμε ότι είναι αποτέλεσμα της κρίσης του διοικούντος αξιωματικού όσον αφορά την αριθμό μονάδων ανά χιλιόμετρο μετώπου που μπορεί να έχει ή θεωρεί ότι πρέπει να έχει σύμφωνα με την επιχειρησιακή κατάσταση. Ένα κριτήριο μπορεί να είναι, για παράδειγμα, αν αναμένει να γίνει χρήση πυρηνικών πεδίου μάχης. (Τα δεξιά και αριστερά όρια δεν επηρεάζουν την ουσία της πληροφορίας που θέλει να μεταδώσει το παράδειγμα, οπότε και ορίζονται αυθαιρέτως.)
2. Η Phase Line (PL) Red αποτελεί μέσο για τον έλεγχο του πυρός. Το κέντρο της έχει τοποθετηθεί περίπου σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από τη θέση των αντιαρματικών και εκπροσωπεί το όριο του βεληνεκούς των συστημάτων αυτών.[1]
3. Η PL Blue (1500 μ. περίπου) αποτελεί τη νοητή γραμμή όπου το πυροβόλο των τεθωρακισμένων Μ60 αποκτά 50% πιθανότητα να χτυπήσει τα εισερχόμενα εχθρικά τεθωρακισμένα με βλήμα Σάμποτ.
Το αποτέλεσμα της παραπάνω τακτικής διαρρύθμισης είναι απλό. Μόλις οι εχθρικές δυνάμεις εισέλθουν στην EA Yellow θα βρίσκονται υπό συνεχή παρατήρηση των αμυνομένων δυνάμεων. Οι εχθρικές μονάδες που βρίσκονται κοντά στο δεξί και αριστερό όριο θα βρίσκονται επίσης σχεδόν αμέσως εντός πεδίου βολής των αντιαρματικών ενώ, μόλις οι επιτιθέμενες δυνάμεις περάσουν τη νοητή γραμμή PL Red, όλο το μέτωπο θα είναι εντός πεδίου βολής των κατευθυνόμενων αντιαρματικών. Από την PL Blue και μετά, θα βρίσκεται και εντός του πεδίου βολής των τεθωρακισμένων. Η απόσταση μεταξύ των δύο PL είναι περίπου 1500 μέτρα, ενώ μεταξύ της Red και της γραμμής άμυνας περίπου 3000 μέτρα.
Για να διασχίσει μια απόσταση 3 χιλιομέτρων, ένα άρμα που κινείται με 30 χλμ/ώρα χρειάζεται, αν δεν έχει κάποιο κώλυμα, περίπου έξι λεπτά. Σε αυτό το διάστημα θα δέχεται τρεις βολές ανά 90 δευτερόλεπτα από κάθε αντιαρματικό και 6 – 8 (έστω 7) βολές το λεπτό για 3 λεπτά από κάθε τεθωρακισμένο.[2] Συνολικά, στο πλαίσιο αυτού του απλού παραδείγματος, κάθε αντιαρματικό θα ρίξει 12 και κάθε τεθωρακισμένο 21 βολές στο διάστημα που θα χρειαστεί μια δύναμη που κινείται με 30 χαω να διασχίσει την EA Yellow. Αν τα αντιαρματικά ευστοχούν 2 στις 3 φορές, τότε υπάρχει πολύ καλή πιθανότητα να βρουν το στόχο τους 6 βολές. Αντίστοιχα, αν τα άρματα μάχης ευστοχούν μια στις δύο φορές, τότε υπάρχει πολύ καλή πιθανότητα να βρουν το στόχο τους 8 βολές αρμάτων. Συνεπώς, κάθε δυάδα άρματος – αντιαρματικού όπλου σε θέση άμυνας στο παραπάνω παράδειγμα μπορεί να πλήξει 14 εχθρικά συστήματα, μια αναλογία 7:1.
Οι παραπάνω ομολογουμένως χονδροκομμένοι υπολογισμοί στοιχειοθετούν το συμπέρασμα ότι μια κατά μέτωπον επίθεση εναντίων εχθρικών θέσεων είναι μη βιώσιμη επιλογή στο πεδίο της μάχης. Ακόμη και αν η απαιτούμενη αναλογία είναι 4:1 και όχι 7:1 και ακόμη και αν ο επιτιθέμενος διαθέτει αυτήν την αναλογία, είναι δύσκολο να υποστηριχθεί ότι οι εφοδεύοντες οπλίτες θα διατηρήσουν την πειθαρχία τους και τη διάθεσή τους για επίθεση υπό τέτοιες συνθήκες πυρός. Μαζί με τα παραπάνω, ο Κόκκινος διοικητής που έχει διαταχθεί να διασπάσει την άμυνα σε αυτόν τον τομέα γνωρίζει (για λόγους απλότητας του παραδείγματος υποθέτουμε ότι και οι δύο διοικητές έχουν πλήρη και τέλεια πληροφόρηση) τα παρακάτω δεδομένα:
1. Κεντρικό εργαλείο των δυνάμεών του είναι το άρμα Τ-62 με μέγιστη ταχύτητα 50 χαω.[3]
2. Το συγκεκριμένο άρμα έχει υψηλή ακρίβεια και ισχυρή δύναμη πυρός σε κοντινή απόσταση. Το πυροβόλο του Τ-62 έβαλε το ταχύτερο βλήμα High Velocity, Armor Piercing, Fin Stabilized, Discarding Sabot (από εδώ και πέρα απλά Sabot) της εποχής του, φτάνοντας τα 1600 μέτρα ανά δευτερόλεπτο.[4] Το γεγονός αυτό δίνει στο άρμα μεγάλη ακρίβεια μέχρι τα 1500 μέτρα.
3. To Τ-62 έχει σημαντικά χαμηλότερους ρυθμούς βολής. Συγκεκριμένα, λόγω κάποιων χαρακτηριστικών της σχεδίασης, για παράδειγμα του γεγονότος ότι το αυτόματο σύστημα γέμισης χρειάζεται 6 δευτερόλεπτα για να ολοκληρώσει τη διαδικασία εξαγωγής, το Τ-62 επιτυγχάνει το σχετικά χαμηλό ρυθμό βολών των 3 – 4 βολών ανά λεπτό.[5]
4. Τα Κόκκινα άρματα τα χειρίζονται κληρωτοί διετούς θητείας.[6]
5. Η προέλαση γίνεται σε δύο κύματα. Σκοπός του πρώτου κύματος είναι να διασπάσει την άμυνα και να ανοίξει διάδρομο, ώστε να μπορέσει το δεύτερο κύμα να επιτεθεί στις εχθρικές δυνάμεις σε όλο το επιχειρησιακό τους βάθος.[7]
6. Η αναμενόμενη προέλαση στο επιχειρησιακό επίπεδο είναι 30 – 50 χλμ. την ημέρα υπό κανονικές συνθήκες και 50 – 80 χλμ. την ημέρα αν έχει γίνει χρήση πυρηνικών πεδίου μάχης.[8]
7. Τα ανώτερα Κόκκινα κλιμάκια δεν επιβραβεύουν την αποτυχία.[9] Η προέλαση γίνεται ταυτόχρονα σε παραπάνω του ενός άξονες. Σε αυτό το πλαίσιο, τα ανώτερα κλιμάκια θα κατευθύνουν τα πυρά υποστηρίξεως και τις εφεδρείες στις μονάδες που επιτυγχάνουν τη διάσπαση. Αυτές που αναγκάζονται να σταματήσουν την προέλαση δεν ενισχύονται.
Τα δεδομένα αυτά οδηγούν σε μερικά σημαντικά συμπεράσματα. Ο διοικητής που έχει διαταχθεί να διασπάσει την άμυνα στο συγκεκριμένο τομέα πρέπει να κινηθεί γρήγορα, ώστε να μπορέσει να ανοίξει πέρασμα για τις δυνάμεις του δεύτερου κύματος, σκοπός των οποίων είναι η επίθεση σε βάθος. Για να επιτύχει την αποστολή του πρέπει να διασχίσει την EA Yellow και να φέρει τα άρματά του σε μια γραμμή πυρός όσο πιο κοντά στις εχθρικές δυνάμεις γίνεται, ώστε οι κληρωτοί πυροβολητές των Τ-62 να μεγιστοποιήσουν τις πιθανότητες να προσβάλλουν τους εχθρικούς στόχους με την πρώτη βολή. Όπως είδαμε παραπάνω, η διάσχιση του πεδίου πυρός EA Yellow είναι μια πολύ δύσκολη και επικίνδυνη υπόθεση. Για να επιτύχει το σκοπό του έχει μια σειρά από τακτικές επιλογές οι οποίες μπορούν να ενταχθούν σε τουλάχιστον δύο γενικές κατηγορίες:
Α. Τακτικές που εκμεταλλεύονται φυσικά και τεχνητά εμπόδια στην παρατήρηση και το πυρ (δηλαδή κάνουν χρήση της κάλυψης και της απόκρυψης). Δεδομένου ότι στο συγκεκριμένο παράδειγμα δεν υφίστανται φυσικά εμπόδια, ο Κόκκινος διοικητής πρέπει να δημιουργήσει τεχνητά κωλύματα στο πεδίο πυρός των εχθρικών δυνάμεων. Ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος να γίνει αυτό είναι η χρήση καπνού. Η Εικόνα 4 περιγράφει τις επιπτώσεις από τη χρήση καπνού στο πεδίο της μάχης. Οι επιπτώσεις της χρήσης καπνού είναι προφανείς. Μια μονάδα που κινείται πίσω από το προκάλυμμα που δημιουργούν τα καπνογόνα (και αν υποθέσουμε – για λόγους απλότητας ότι έχει πλήρη απόκρυψη) προστατεύεται από την παρατήρηση και κατ’ επέκταση την επιτυχή στόχευση. Όπως δείχνει το σχήμα, όταν οι επιτιθέμενοι εξέλθουν του παραπετάσματος καπνού, θα βρίσκονται σε απόσταση περίπου 500 μέτρων από τις εχθρικές γραμμές. Με άλλα λόγια, με βάση τους προηγούμενους υπολογισμούς έχουν γλυτώσει περίπου 10 βολές αντιαρματικών (το 83% του συνόλου) και περίπου 14 βολές αρμάτων (το 66% του συνόλου).
Β. Τακτικές που βασίζονται στην καταστροφή των εχθρικών συστημάτων ή (πιο συχνά) την καταστολή της δυνατότητάς τους να εκτελέσουν πυρά κατά τη διάρκεια των ελιγμών των φίλιων δυνάμεων. Η δεύτερη ευρεία κατηγορία τακτικών είναι η καταστολή της δυνατότητας των αμυνομένων δυνάμεων να εκτελέσουν πυρά. Ένας κύριος τρόπος να κατασταλεί η δυνατότητα των Μπλε δυνάμεων να εκτελέσουν πυρά είναι μέσω του βομβαρδισμού με όπλα καμπύλης τροχιάς. Η καταστολή βασίζεται στο γεγονός ότι είναι από δύσκολο έως πρακτικά αδύνατο να εκτελέσει μια αμυνόμενη δύναμη πυρά ενώ βρίσκεται υπό συνθήκες βομβαρδισμού. Πέρα από τον άμεσο κίνδυνο στον οποίο βρίσκονται οι ακάλυπτες δυνάμεις εντός της περιοχής του βομβαρδισμού από το ωστικό κύμα και τα θραύσματα, οι εκρήξεις εμποδίζουν και την παρατήρηση και τη στόχευση σε οποιοδήποτε κομμάτι του οπτικού φάσματος. Τα πυρά υποστηρίξεως εκτελούνται ταυτόχρονα με την προέλαση των φίλιων τμημάτων και την καλύπτουν μέχρι αυτά να προσεγγίσουν σε μια προκαθορισμένη απόσταση. Για παράδειγμα, το σοβιετικό δόγμα προέβλεπε την παροχή συμβατικών πυρών υποστηρίξεως στα επιτιθέμενα τμήματα μέχρι αυτά να φτάσουν 150 – 200 μέτρα πριν τη γραμμή – σημείο βομβαρδισμού.[10] Στο παράδειγμά μας, αυτό γλυτώνει τις Κόκκινες δυνάμεις από 11 βολές αντιαρματικών (91% του συνόλου) και 18 βολές αρμάτων (85% του συνόλου).
Το σημαντικότερο στοιχείο των τακτικών αυτών είναι η συνεργασία μεταξύ διαφορετικών όπλων για την επίτευξη τακτικής κινητικότητας στο πλαίσιο της μεγάλης διατρητικής ικανότητας και της πυκνότητας πυρός που χαρακτηρίζει τα σύγχρονα οπλικά συστήματα. Με άλλα λόγια, στρατοί που εφαρμόζουν με επιτυχία πρωτόκολλα συνεργασίας μεταξύ των διαφόρων συστημάτων στο οπλοστάσιό τους μπορούν να επιτύχουν, όπως είδαμε στο παραπάνω απλό παράδειγμα, σημαντικά επίπεδα τακτικής κινητικότητας στο πεδίο της μάχης. Ποιος ο ρόλος της ταχύτητας σε ένα τέτοιο συνεργατικό τακτικό σύστημα;
Ο ρόλος της ταχύτητας
Η ταχύτητα διατηρεί την αξία της στα πλαίσια του τακτικού συστήματος που βασίζεται στη συνεργασία μεταξύ των Όπλων γιατί καθορίζει το χρόνο που χρειάζονται για να ολοκληρωθούν οι τακτικοί ελιγμοί, επηρεάζοντας με αυτόν τον τρόπο το παράθυρο ευκαιρίας που έχει ο εχθρός για να αντιδράσει σε αυτούς. Για παράδειγμα:
- Όσο πιο γρήγορα ολοκληρωθεί μια κίνηση εντός πεδίου πυρός (π.χ. από φυσικό ή τεχνητό σημείο κάλυψης ή/και απόκρυψης) τόσο πιο μικρή η πιθανότητα να χτυπηθεί το στοιχείο που πραγματοποιεί την κίνηση είτε από όπλα καμπύλης είτε από όπλα ευθυτενούς τροχιάς.
- Το παραπέτασμα καπνού δεν έχει μεγάλη διάρκεια (ειδικά σε συνθήκες ισχυρών ανέμων). Ειδικά, μάλιστα, αν πρόκειται για καπνογόνα που σκοπό έχουν να εμποδίσουν την παρατήρηση στο υπέρυθρο φάσμα, καθώς η θερμοπαραγωγική διαδικασία που “τυφλώνει” τα συστήματα παρατήρησης έχει ακόμη μικρότερη διάρκεια. Επίσης, ο καπνός δεν είναι σίγουρο ότι δίνει πλήρη απόκρυψη. Είναι, συνεπώς, σώφρον για τον επιτιθέμενο να ολοκληρώσει τον επιθετικό ελιγμό όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
- Όσο πιο γρήγορα κινούνται οι δυνάμεις πίσω από ένα παραπέτασμα καπνού, τόσο μικρότερο χρονικό διάστημα έχουν στη διάθεσή τους οι αμυνόμενες δυνάμεις για να μετακινηθούν σε εναλλακτικές θέσεις πυρός.
- Όσο πιο γρήγορα εκτελούν τα φίλια τμήματα ελιγμούς, τόσο λιγότερα πυρά υποστηρίξεως χρειάζονται. Η μεγάλη ταχύτητα προστατεύει και τις μονάδες πυροβολικού που εκτελούν τα πυρά. Όσο πιο γρήγορα ολοκληρωθεί η διαδικασία πυρών υποστηρίξεως, τόσο μειώνεται το ρίσκο να εκτεθούν οι μονάδες αυτές σε πυρά αντι-πυροβολικού.
Με άλλα λόγια, η υψηλή ταχύτητα επιτρέπει στις φίλιες δυνάμεις ελιγμού να επιτύχουν και να συντηρήσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων με όσο το δυνατόν μικρότερο ρίσκο για τις ίδιες και για τα οπλικά συστήματα που καλούνται να υποστηρίξουν την τακτική κίνηση. Συνεπώς, η ταχύτητα διατηρεί την αξία της στο σύγχρονο πεδίο της μάχης ακόμη και υπό συνθήκες αυξημένης δύναμης πυρός, με την προϋπόθεση ότι εφαρμόζονται τα κατάλληλα συνεργατικά πρωτόκολλα μεταξύ των διαφόρων Όπλων και Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι πιθανό στρατοί που επιλέγουν και μπορούν να εφαρμόσουν το σύνθετο τακτικό πλέγμα των συνδυασμένων όπλων να επιλέξουν να στηριχθούν σε οπλικά συστήματα που έχουν ως κεντρικό χαρακτηριστικό την ταχύτητα. Είναι, συνεπώς, σώφρον να μη γίνονται βιαστικές γενικεύσεις σχετικά με την επίδραση της μεγάλης αύξησης της δύναμης πυρός και την πραγματική αξία της ταχύτητας στο σύγχρονο πεδίο της μάχης.
Ευριπίδης Τσακιρίδης
Twitter: @EvripidisT Ιστοσελίδα: www.tsakiridis.org
[1] Για το βεληνεκές των αντιαρματικών TOW όρα United States Army Training and Doctrine Command, Range and Lethality of US and Soviet Anti-Armor Weapons, TRADOC Bulletin n. 1 (Baltimore: US Army Publications Center, 1975), 16.
[2] Για το ρυθμό βολών των τεθωρακισμένων Μ60 όρα US Army Training and Doctrine Command, The Soviet Main Battle Tank: Capabilities and Limitations, TRADOC Bulletin n. 10 (Fort Monroe, Virginia: US Army TRADOC, 1979), 16. Για το ρυθμό βολών των TOW όρα “BGM-71 TOW anti-tank guided missile,” Military Periscope <https://www.militaryperiscope.com/mdb-smpl/weapons/missrock/antitank/w0003228.shtml> Πρόσβαση: Φεβρουάριος 2013.
[3] US Army TRADOC, The Soviet Main Battle Tank, 3.
[4] US Army TRADOC, The Soviet Main Battle Tank, 4.
[5]US Army TRADOC, The Soviet Main Battle Tank, 16.
[6] Defense Intelligence Agency, Soviet Tank Company Tactics (Washington, DC: DIA, 1976), 11.
[7] Για το Σοβιετικό επιχειρησιακό δόγμα όρα US Army, FM 100-2-1 The Soviet Army: Operations and Tactics (Washington, DC: Department of the Army, 1984).
[8] Defense Intelligence Agency, The Soviet Motorized Rifle Battalion (Washington, DC: DIA, 1978), 3.
[9] US Army, FM 100-2-1 The Soviet Army: Operations and Tactics (Washington, DC: Department of the Army, 1984), 2-10.
[10] Defense Intelligence Agency, The Soviet Motorized Rifle Battalion, 23.
http://strategyreports.wordpress.com/2013/02/22/speed_tactics/
No comments :
Post a Comment