ΣΠΑΣΑΤΕ και ΤΟ “ΦΛΟΡΑΛ” ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ,”ΣΠΑΣΤΕ” ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟ(ANTEXEI!)…

Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάϊν) μεμονωμένο άτομο απ τό Αναρχικό-Ελευθεριακό Κίνημα erozer2000@yahoo.gr (Επανέρχομαι κι “επαναλαμβάνομαι” όσο ο αναρχικός χώρος δέν μιλά για τά σημαντικότερα και τά αυτονόητα… Αισιοδοξώ απαισιόδοξα πώς τό “μήνυμα” πού στέλνω χρόνια δέν θά ταξιδεύει για πάντα στό άγνωστο με βάρκα μιά τρύπια ελπίδα… να ελπίζω?)

"Πρέπει να κερδίσουμε τον χαμένο καιρό, πρέπει να αναθεωρήσουμε τη μεταφυσική μας αλαζονεία που δεν φέρνει στον κόσμο καμία ζεστασιά,πρέπει να μάθουμε να δουλεύουμε μέρα-νύχτα για να καταφέρουμε να ζήσουμε μαζί με τούς ανθρώπους σάν άνθρωποι,νά γίνουμε ελεύθεροι καί να κάνουμε καί τούς άλλους ελεύθερους,πρέπει -επιμένω πάντα σε αυτό τό σημείο-να κυριεύσουμε τήν εποχή με τίς ιδέες μας” (Μιχαήλ Μπακούνιν)

Τό καφέ “Φλοράλ”(πού τα τελευταία χρόνια ανανεώθηκε ως χώρος με  βιβλιοπωλείο, μουσικές, πολιτιστικές καί πολιτικές εκδηλώσεις) έχει ιστορία όσο τά Εξάρχεια, από τό 1936 λειτουργεί στό ισόγειο της γνωστής 5όροφης “μπλέ πολυκατοικίας” πού ολοκλήρωσε τό 1933 ο αρχιτέκτονας Κυριακούλης Παναγιωτάκος, στήν γωνιά Αραχώβης και Θεμιστοκλέους. Σέ αυτή τήν “μπλέ γωνιά”, στό πάνω μέρος τής πλατείας Εξαρχείων, έχει μείνει ως “σταθμός” ένα μεγάλο μέρος τής μνήμης μας. Εκεί κολλήθηκαν χιλιάδες αφίσσες, μοιράσθηκαν άλλες τόσες προκηρύξεις, έπεσαν δεκάδες χημικά καί δακρυγόνα, άν βάλεις τό αυτί σου στούς τοίχους τής γωνιάς αυτής θα “ακούσεις” τά πάντα από τραγούδια, συζητήσεις καί συνθήματα μέχρι σειρήνες περιπολικών καί ποδοβολητά πάνω-κάτω τών ΜΑΤ, αν κοιτάξεις καλά θα δείς σκιές να τρέχουν, σκιές να χορεύουν γύρω απο φωτιές… Από τα τραπεζάκια τού “Φλοράλ” ποιός δέν πέρασε από τό μετερίζι τής γνώσης, τού θεάτρου, τής διανόησης, τών γραμμάτων καί τής τέχνης, τής ζύμωσης με το “διαφορετικό” στίς πολύμορφες πολιτικές θέσεις και τήν εξερεύνηση στό αστείρευτο σύμπαν τού κοινωνικού προβληματισμού?

Δέν είναι όμως, μόνο, ο Τρόμος τής Κρατικής Βίας πού έχει αποτυπωθεί στά “μάτια” και στούς τοίχους τής “μπλέ πολυκατοικίας”, αλλά καί ένας άλλος Τρόμος πού φέρνει τόν Φασισμό και τόν Τρόμο από “άλλο δρόμο”! Καί μάλιστα από “εκεί” πού δέν τόν περιμένεις! Η επίθεση καί τό σπάσιμο τού καφέ “Φλοράλ” , η βία πού δέχθηκαν ακόμη και οι θαμώνες του, μετά τό τέλος τής διαδήλωσης τής 20ης Φλεβάρη, είναι ένα ακόμη χτύπημα στόν τραυματισμένο Αναρχισμό από τό λοστάρι τής μηδενιστικής αντίληψης πού καταστρέφει και διαστρεβλώνει τήν Αναρχική θεωρία καί δράση,συνεχίζοντας από εκεί πού σταματά η εξουσιαστική-οικονομική εγκληματική Ανομία καί οι Εθνοφασίστες. Αντίληψη κυρίαρχη, αντικοινωνική και εξουσιαστική, τό στίγμα τής “απόλυτης αλήθειας” πού μισεί και εκδικείται όσους δέν συμμετέχουν στήν “εξέγερση” και στήν έπαρση τής “επαναστατικής καθαρότητας”. Μοιράζονται παντού κατηγορίες, καταδίκες και αφορισμοί (όλοι φταίνε εκτός από “εμάς” τούς….”ξεχωριστούς”) από τό αυτόκλητο “λαϊκό δικαστήριο” σε θαμώνες πού… δέν δώσανε “παρουσία” στό συλλαλητήριο καί δέν “τιμήσανε τήν παρέλαση τής υπερ-αγωνιστικής πρωτοπορίας” πού εκ τού ασφαλούς Εξουσιάζει και Τρομοκρατεί στά Εξάρχεια.

Είναι εκείνη η φασιστική αντίληψη βγαλμένη από τήν βαρβαρότητα τής συστημικής-κρατικής “δικαιοσύνης” και πού τό μόνο πού φέρνει στήν κοινωνία ως “μαντάτο” είναι περισσότερος Τρόμος και Εκφασισμός,τήν δέσμευση πώς η πραγματικότητα και οι συνθήκες πού θα επιβάλλει(άν κάποτε “κερδίσει” τήν…. εξουσία) θα είναι πολύ χειρότερες από εκείνες τής σημερινής κρατικής-καπιταλιστικής αγριότητας. Για τήν ακρίβεια είναι η ίδια αντίληψη πού βρίσκεται στίς δύο όψεις τού “νομίσματος” πού πέφτει καί κόβει τα κεφάλια τής ανθρωπότητας ,αιώνες τώρα. Στήν πρώτη τσακίζει όποιον δέν ορκίζεται “τυφλή πίστη στό εθνικό σύμβολο” και στήν άλλη τσακίζει στούς δρόμους ως “φασίστα” όποιον κρατά ελληνική σημαία! “Πάς μή Ελλην ,βάρβαρος” και “πάς Ελλην, βάρβαρος ” αντίστοιχα,όλοι οι “καλοί” χωράνε στόν ρόλο τού τιμωρού ανάλογα με την περίπτωση! Κάθε φασιστική εκδοχή σε “στρατιωτική διάταξη” πέφτει στήν ανταγωνιστική αρένα τής κτηνώδους βίας,οι πολλοί δέρνουν τόν ένα για τήν “ιδεολογική” επικράτηση τού πιό ισχυρού!

Δέν είναι η πρώτη φορά πού η βία τής φασίζουσας αυτής αντίληψης, χτυπά δολοφονικά από τά μέσα τόν Αναρχισμό! Ο ξυλοδαρμός τού τότε πρόεδρου τής ΓΣΕΕ Χρήστου Πολυζωγόπουλου στήν οδό Ναυαρίνου στίς 31/1/2006,οι εμπρησμοί και οι επιθέσεις σέ διάφορα βιβλιοπωλεία (“Ιανός”, Εκδόσεις Γεωργιάδη, Παπασωτηρίου, Ελληνικά Γράμματα,”΄Αρδην”, περιοδικό “Ρεσάλτο” κά), η τρομοκρατία στά αμφιθέατρα τών πανεπιστημίων εκεί πού η παρουσία τού πολιτικού λόγου-αντίλογου ισοπεδώνεται από τόν φετιχισμό τής βίας (Γ.Πανούσης,Π.Μανδραβέλλης,Τ.Γουότσον κά), οι ξυλοδαρμοί σε χρήστες ναρκωτικών για να “καθαρίσει” η πλατεία φτάνει τό πρόβλημα να μήν είναι “στά πόδια” τών Εξαρχείων, οι βίαιες επιθέσεις σέ δημοσιογράφους καί εργαζομένους στά ΜΜΕ με τελευταία σημάδια αυτού τού τραμπουκισμού στά σώματα τών Κ.Μπογδάνου καί τού σκιτσογράφου Soloup στούς δρόμους τών Εξαρχείων,οι επιθέσεις σε εκδηλώσεις φοιτητικών αριστερών παρατάξεων μέ πιό πρόσφατη άσκηση βίας εκείνη στίς 16/12/2012,στήν κατάληψη τής Τσαμαδού 15.

ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, γιά τήν φασίζουσα αυτή αντίληψη πού βάφεται καί ντύνεται “αντιεξουσιαστικά” γιά να πνίξει στήν δεξαμενή της γόνιμες αντιστάσεις,για να ματαιώσει κοινωνικές συμμαχίες και συναινέσεις ενάντια στήν εξαθλίωση,στήν εκμετάλλευση καί στό άδικο, γιά να τυλίξει στό δίχτυ τής πανούκλας της οργισμένους νεολαίους στρεφοντάς τους άκριτα και αλαφιασμένα εναντίον όλων!
ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ για τήν σφαγή τού Αναρχισμού, τών κανόνων,τού ήθους,τών αξιών ΜΑΣ, τών κόκκινων γραμμών ΜΑΣ ανάμεσα στό ιδεοδρόμιο καί στήν απανθρωπιά,
ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ για ότι μάς ενοχλεί ή αυτή η συζήτηση άνοιξε καί έκλεισε αμέσως μετά τήν τραγωδία στήν Μαρφίν στίς 5 Μάη 2010?…

Μιλάμε (και σωστά) γιά τόν Χρυσαυγιτισμό πού ματαίωσε τήν παράσταση “Corpus Christi” στό θέατρο “Χυτήριο” και γιά εκείνον(τόν ίδιο σκοταδισμό και ολοκληρωτισμό σε “μαυροκόκκινο φόντο”) πού ματαίωσε τήν παράσταση “Κίτρινο Σκυλί” τού Μισέλ Φάϊς στίς 10/5/2009 στό “Από Μηχανής Θέατρο” ή επιτέθηκε με αυγά στήν συγγραφέα Σώτη Τριανταφύλλου κατά τήν διάρκεια βιβλιοπαρουσίασης πάλι στό “Φλοράλ”, στίς 2/11/2009, επιλεκτική Σιωπή, ούτε λέξη?!… Σφραγίσαμε τό στόμα τής κριτικής, τής διαφωνίας, τού διαχωρισμού και τής απόρριψης με ότι ταυτίζει τόν Αναρχισμό με τήν ανομία, τό χάος, τήν εξουσιομανία, τήν αταξία…

Ποινικοποιήσαμε τούς εαυτούς μας, βγάζουμε τά μάτια μας μόνοι μας συντηρώντας τήν στρατηγική τής έντασης που επιδιώκει η Εξουσία, κλωτσάμε τόν Αναρχισμό στόν παραλογισμό τής Ακρότητας πού έχει “δύο μέτρα και δύο σταθμά” γιά τήν Βία! Και επιτρέψαμε στό Κτήνος να προχωρήσει, γιά να “γράψει” μαύρες μέρες καί γεγονότα, δέν σκεφθήκαμε τούς “άλλους”, δέν αναλάβαμε τίς ευθύνες μας! Είναι εύκολο να μιλάμε (καί προφανώς πρέπει) γιά τα βασανιστήρια στά κορμιά συλληφθέντων, για τήν ρατσιστική βία καί τίς δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες, για τίς κυβερνητικές κατασταλτικές επιχειρήσεις και παρακρατικές επιθέσεις σε καταλήψεις καί κοινωνικούς πολιτικούς χώρους... Είναι δύσκολο φαίνεται να μιλάμε γιά “τά δικά μας κακώς κείμενα” καί να τά ρίχνουμε στό καλάθι τών “κρυμμένων”, http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1458212… Κρύβεται τελικά όμως η αλήθεια “κάτω από τό χαλί”, σκεπάζεται τό αίσχος και η αθλιότητα σέ βάρος τού Αναρχισμού και η αμαύρωση τών κοινωνικών αγώνων? Ακροβατούμε στήν Εξουσία τής μονομέρειας πού μας βολεύει, στήν “επιλεκτική κριτική” τής βίας πού έφθασε στό σημείο, μέσα στά Εξάρχεια, να μήν τολμούν από τό φόβητρο και τήν απειλή τού μηδενισμού-ψευτοαναρχισμού γνωστές αναρχικές συλλογικότητες πού απέχουν λίγα μέτρα μόλις απόσταση από τό “Φλοράλ” να μήν παίρνουν θέση, να αποφεύγουν να γράψουν πέντε σειρές καταγγελίας αυτής τής βαρβαρότητας πού υποδύεται τήν “αντιεξουσία” και πού αντιμετωπίζει τόν απλό κόσμο ως “ταξικούς εχθρούς”!

Ο φόβος καί τό σεντόνι σιωπής κι ανοχής απέναντι στόν συμμοριτισμό τού πολιτικού χουλιγκανισμού πού συμπληρώνει ένα περιβάλλον μαφιόζικης καί υπόκοσμης δράσης πού έχει κάνει “άσυλο” τήν περιοχή τών Εξαρχείων,θά μπορούσε να απαντηθεί μέ ένα παλιό αναρχικό σύνθημα...”Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ”! Οι συλλογικότητες και οι σύντροφοι/σσες τού αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου ΣωπαίνΟΥΜΕ γιά τά ουσιώδη και τά μέγιστα (πού προηγούνται, κατά τήν αποψή μου τής καταγγελίας τής Κρατικής βίας, άν θέλουμε να πείσουμε τούς “από κάτω” γιά τίς αγνές μας προθέσεις γιά Κοινωνία ευτυχίας καί όχι μεγαλύτερης δυστυχίας…. ),γιά τήν ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ μέ χαρακτηριστικά πού χάραξε κατά διαστήματα πάνω στό πρόσωπο τής κοινωνίας η φαλτσέτα τής ναζιστικής,”δημοκρατικής” και σταλινικής κτηνωδίας τών διαφόρων “ηγετικών” ταγμάτων εφόδου που θέρισαν την ιστορία από τίς ιδεοληψίες,τόν δογματισμό καί τόν σεχταρισμό τους!

Θα σπάσουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τό τείχος τής ΑΝΟΧΗΣ, θα αφήσουμε τά λόγια μας να τρέξουν ελεύθερα στόν ποτάμι τής ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ή θα αποδεχθούμε τήν Εποχή τών Τεράτων να ακυρώσουν κάθε απόπειρα επιστροφής και επανασύνδεσης με τό κουρασμένο και γδαρμένο κοινωνικό σώμα, απογοητεύοντας γιά πάντα τούς γείτονες,τούς φίλους, τούς συντρόφους,τίς οικογενειές μας, τα παιδιά μας πού προσδοκούσαν δίπλα μας κάτι περισσότερο από τήν παγερή αδιαφορία και σιωπή μας στήν “αναρχία” πού προκαλεί στούς άλλους Τρόμο και σε εμάς Ντροπή και Απέχθεια?!
ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ γιά τόν ρατσισμό τής γενίκευσης, τόν παρασιτισμό και τόν θάνατο πού έχει εισβάλλει αρπακτικά και διαβρωτικά στόν χώρο τής πολιτικής σκέψης και δράσης?!...
ΘΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ για τό αίσχος, τήν αθλιότητα, τήν ντροπή τού σπασίματος τού κάθε “Φλοράλ” καί τής γενικότερης απαξίωσης τών εξουσιαζομένων (ως “προσκυνημένων” και “υποταγμένων νοικοκυραίων” από τούς προσκυνημένους στήν θρησκεία τής Βίας…), πού μηδενός εξαιρουμένου τούς θέλουμε κοντά μας, σε αυτούς απευθυνόμαστε καί μέρα με τήν μέρα τούς χάνουμε,τούς “μετράμε” λιγότερους,τούς στέλνουμε στήν “άλλη μεριά” απεναντί μας, στούς εχθρούς τής Ελευθερίας, μόνους κι αυτούς μέσα στόν κοινωνικό καννιβαλισμό πού νομιμοποιήσαμε καί ανεχθήκαμε πρώτα εμείς οι ίδιοι…..

Αν θέλουμε να κάνει βήματα τό όραμα για μια Ανθρώπινη Κοινωνία, άν θέλουμε να δώσουμε ζωή καί να λάμψουμε ως φάρος αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης σε ένα Κόσμο πού χάνει τό φώς του από απελπισία καί παραίτηση, άν θέλουμε να συνθέσουμε τήν ζωή με τήν ανάσα, τήν φαντασία, τήν έμπνευση και το λιθαράκι (καί)τών “άλλων”, τών γύρω από εμάς καί ίδιων μέ εμάς (γιατί χωρίς τούς “άλλους” δέν υπάρχουμε καί μέσα απ τούς άλλους τά πάντα αλλάζουν), άς σπάσουμε τήν καταθλιπτική Σιωπή γιά αυτό τό τεράστιο λάθος πού μπαίνει ανάμεσα σέ εμάς καί τούς υπόλοιπους ανθρώπους, άς ρίξουμε τήν “αυλαία” σέ ότι ΚΑΚΟΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟ, βάζοντας τέλος σε εξουσιαστικές καί κυρίαρχες αντιλήψεις πού στέλνουν όλο πιό γρήγορα τήν κοινωνία στήν διάσπαση, στήν δουλεία, στόν ατομικισμό καί στά νύχια νέων Τυράννων, χωρίς ποτέ τό ανθρώπινο δράμα να τελειώνει. Ο φασισμός δέν είναι οι “άλλοι”,όπως έλεγε σωστά ο σοφός Μάνος Χατζιδάκης,τό 1993. Είχε δίκιο. Είμαστε εμείς, η σιωπή κι η ανοχή μας… ΜIΛΗΣΤΕ λοιπόν,προτού είναι οριστικά αργά,γιά τούς “άλλους” καί “εμάς”… (καί φυσικά αξίζουν τα συγχαρητήρια σέ εκείνους τούς συντρόφους πού εκείνη τήν ημέρα ήρθαν σε σύγκρουση με τόν μηδενοφασισμό καί απέτρεψαν έξω από τό “Φλοράλ” τά χειρότερα ….) Ο ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΜΙΑ, ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ , ΧΑΟΣ ΚΑΙ ΑΤΑΞΙΑ

υγ/όποιος συμφωνεί τό συνυπογράφει, το διακινεί και τό προωθεί όπου νομίζει…