Νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα έρχεται στο φως της δημοσιότητας και επιβεβαιώνει τη μέχρι τώρα γνωστή «θεωρία του ντόμινο», σύμφωνα με την οποία υπάρχει «επικοινωνία» μεταξύ των σεισμών, παρά τις μεγάλες αποστάσεις που μπορεί να υπάρχουν. Σύμφωνα με την έρευνα οι πολύ ισχυροί σεισμοί είναι δυνατόν κάποιες σπάνιες φορές να πυροδοτήσουν μέσα στις επόμενες ημέρες άλλους σεισμούς σε πολύ απομακρυσμένα μέρη, ενεργοποιώντας ρήγματα ακόμα και στην άλλη άκρη του κόσμου. Οι σεισμολόγοι του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια - Μπέρκλεϊ και της Γεωλογικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ, με επικεφαλής τον καθηγητή γεωεπιστημών Ρόλαντ Μπέργκμαν, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό "Nature", μελέτησαν επισταμένως τον μεγαλύτερο φετινό σεισμό ισχύος 8,6 έως 8,7, που συνέβη στις 11 Απριλίου, με επίκεντρο στον Ανατολικό Ινδικό Ωκεανό, στα ανοιχτά της Σουμάτρας. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι αυτή η μεγάλη σεισμική δόνηση πυροδότησε αρκετούς άλλους σεισμούς σε διάφορα σημεία της Γης, κατά τις επόμενες τουλάχιστον επτά ημέρες, καθώς ανάγκασε ορισμένα μακρινά ρήγματα να ενεργοποιηθούν. «Μέχρι τώρα, εμείς οι σεισμολόγοι πάντα λέγαμε «μην ανησυχείτε ότι οι μεγάλοι μακρινοί σεισμοί μπορεί να πυροδοτήσουν τοπικούς σεισμούς». Η νέα μελέτη τώρα δείχνει πως, αν και πρόκειται για κάτι πολύ σπάνιο -που μπορεί να συμβεί μόνο κάθε λίγες δεκαετίες- αποτελεί μια πραγματική δυνατότητα να συμβεί κάτι τέτοιο (σ.σ. σε τοπικό επίπεδο), αν υπάρξει το κατάλληλο είδος (μακρινού) σεισμού», όπως είπε ο Μπέργκμαν.
Ο σεισμός στις 11 Απριλίου 2012 ήταν ασυνήθιστα μεγάλος (ο δέκατος ισχυρότερος των τελευταίων 100 ετών παγκοσμίως) και, σε πρώτη φάση, πυροδότησε μια σειρά από μικρότερους σεισμούς, κατά τις τρεις επόμενες ώρες περίπου που χρειάστηκαν τα σεισμικά κύματα για να διατρέξουν το φλοιό του πλανήτη. Όμως, σύμφωνα με τη νέα έρευνα, ορισμένα μακρινά ρήγματα δεν «ταρακουνήθηκαν» αρκετά για να αντιδράσουν αμέσως, αλλά τελικά ενεργοποιήθηκαν με χρονο-καθυστέρηση μετά από έξι ημέρες. Η διαπίστωση αυτή αποτελεί προειδοποίηση για όσους ζουν σε σεισμογενείς περιοχές σε όλο τον κόσμο, ότι ο κίνδυνος από ένα μεγάλο σεισμό -ακόμα και στην άλλη άκρη της Γης- δεν εξαλείφεται μετά από μερικές ώρες, αλλά είναι δυνατό να διατηρείται έως και μια εβδομάδα μετά. Όπως δήλωσε στο BBC ο δρ Φρεντ Πόλιτζ της Αμερικανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας, «για τη συντριπτική πλειονότητα των σεισμών, η ζώνη των μετασεισμών που ακολουθούν, δεν αναμένεται να ξεπεράσει τα 1.000 χιλιόμετρα. Όμως, είναι ήδη γνωστό πως πολύ μεγάλοι σεισμοί μπορεί να πυροδοτήσουν σεισμούς σε όλο τον κόσμο. Συνήθως αυτό συμβαίνει σχεδόν αμέσως μετά τον μεγάλο σεισμό, όμως είναι δυνατό επίσης να γίνει με καθυστέρηση έως αρκετών ημερών».
Τμήμα ειδήσεων defencenet
Ο σεισμός στις 11 Απριλίου 2012 ήταν ασυνήθιστα μεγάλος (ο δέκατος ισχυρότερος των τελευταίων 100 ετών παγκοσμίως) και, σε πρώτη φάση, πυροδότησε μια σειρά από μικρότερους σεισμούς, κατά τις τρεις επόμενες ώρες περίπου που χρειάστηκαν τα σεισμικά κύματα για να διατρέξουν το φλοιό του πλανήτη. Όμως, σύμφωνα με τη νέα έρευνα, ορισμένα μακρινά ρήγματα δεν «ταρακουνήθηκαν» αρκετά για να αντιδράσουν αμέσως, αλλά τελικά ενεργοποιήθηκαν με χρονο-καθυστέρηση μετά από έξι ημέρες. Η διαπίστωση αυτή αποτελεί προειδοποίηση για όσους ζουν σε σεισμογενείς περιοχές σε όλο τον κόσμο, ότι ο κίνδυνος από ένα μεγάλο σεισμό -ακόμα και στην άλλη άκρη της Γης- δεν εξαλείφεται μετά από μερικές ώρες, αλλά είναι δυνατό να διατηρείται έως και μια εβδομάδα μετά. Όπως δήλωσε στο BBC ο δρ Φρεντ Πόλιτζ της Αμερικανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας, «για τη συντριπτική πλειονότητα των σεισμών, η ζώνη των μετασεισμών που ακολουθούν, δεν αναμένεται να ξεπεράσει τα 1.000 χιλιόμετρα. Όμως, είναι ήδη γνωστό πως πολύ μεγάλοι σεισμοί μπορεί να πυροδοτήσουν σεισμούς σε όλο τον κόσμο. Συνήθως αυτό συμβαίνει σχεδόν αμέσως μετά τον μεγάλο σεισμό, όμως είναι δυνατό επίσης να γίνει με καθυστέρηση έως αρκετών ημερών».
Τμήμα ειδήσεων defencenet
No comments :
Post a Comment