Η εθνικοκοινωνική λύση της οικονομικής κρίσης

Πολλά θα ήταν τα οφέλη για τον κυπριακό λαό εάν εφαρμόζονταν συνθήκες ανταγωνισμού και στο τομέα της παραγωγής ενεργείας αλλά και σε όλους τους τομείς που το κράτος με την παρεμβατικότητα του δημιουργεί νοσηρά μονοπώλια όπου επιτρέπουν την άνθηση της διαφθοράς που μεταφέρεται από το πολιτικό πελατειακό σύστημα στην διαδικασία της παραγωγής και της οικονομίας. Όπου το κράτος ασκεί προστατευτισμό, συρρικνώνει τον ανταγωνισμό και υποσκάπτει την παραγωγικότητα με την προαγωγή διεφθαρμένων κινήτρων. Το κράτος επιχειρηματίας ή προστάτης μονοπωλίων είναι ο χειρότερος εχθρός της οικονομίας της κοινωνίας.  Ο ανταγωνισμός οδηγεί το καχεκτικό και άρρωστο στον θάνατο και επιτρέπει την ανάδειξη του υγιούς και ισχυρού. Το κράτος με την παρεμβατικότητα του διαφθείρει τον ανταγωνισμό από την μια και από την άλλη η επιλεκτική παρέμβαση του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος εκμηδενίζει τον ανταγωνισμό εις βάρος της μικρομεσαίας επιχείρησης και υπέρ των ολίγων. Έτσι από την μια έχουμε υποβάθμιση της επιχειρηματικότητας που οδηγεί σε οικονομικό μαρασμό και από την άλλη έχουμε διάλυση της κοινωνικής παραγωγής που οδηγεί σε ανεργία και προλεταριοποίηση της μεσαίας τάξης. Το κράτος επιχειρηματίας και το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα είναι οι εχθροί της παραγωγικής βάσης της κοινωνίας.

Εμείς οι εθνικοκοινωνιστές προτείνουμε την κατάργηση του κράτους επιχειρηματία και την θέσμιση ενός κρατικού μοντέλου που θα παρέχει ασφάλεια στην παραγωγική διαδικασία διασφαλίζοντας διαφανείς συνθήκες ανακύκλησης του κεφαλαίου στην εθνική παραγωγή. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από ένα εθνικό χρηματιστήριο που θα εδράζεται στην πραγματική εθνική οικονομία και θα αποτρέπει με ισχυρή νομοθετική άμυνα τις κερδοσκοπικές παρεμβάσεις μιας ανύπαρκτης οικονομίας που εκπηγάζει από τα σκοτεινά μυαλά των τραπεζιτών και των ομοίων τους τυχοδιωκτών και κερδοσκόπων.Για την αντιμετώπιση του ιδιωτικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, προτείνουμε την δημιουργία κρατικής τράπεζας που θα έχει ως σκοπό της την ενίσχυση της παραγωγής και της ανάπτυξης με μηδενικό κόστος χρήματος και αυξημένα κίνητρα παροχής εργασίας. Έτσι χτυπιέται καίρια το παρασιτικό κεφάλαιο και η ανεργία.

Η λύση της οικονομικής κρίσης έγκειται στην υπεράσπιση της παραγωγικής βάσης της κοινωνίας ενάντια σε κάθε μορφή κρατισμού αφενός και ασυδοσίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος και του συσσωρευμένου πλούτου αφετέρου. Ελεύθερη και ανταγωνιστική οικονομία με ελεγχόμενο από το κράτος χρηματοπιστωτικό σύστημα και περιορισμό του συσσωρευμένου πλούτου που μετατρέπεται σε παρασιτικό τοκογλυφικό υποτάζοντας την οικονομία της κοινωνίας αλλά και σε ολιγαρχική πολιτική δύναμη που καταλύει την λαϊκή κυριαρχία. Αυτός ο συσσωρευμένος πλούτος είτε ανήκει σε ιδιώτες είτε στην εκκλησία και σε άλλους οργανισμούς θα κάτσει στο σκαμνί για να επιστρέψει στη κοινωνία τα αρπαχθέντα καθώς και την λαϊκή κυριαρχία στο λαό. Θα καθίσουμε στο σκαμνί τον συσσωρευμένο πλούτο που γιγαντώνεται εις βάρος της κοινωνίας και της λαϊκής κυριαρχίας με την βοήθεια του ισχύοντος πελατειακού συστήματος του κομματοκρατικού κοινοβουλευτισμού. 

Ένας κόσμος ρωμαλέος θα ανατείλει μέσα από την καταστροφή του παρόντος διεφθαρμένου αντιλαϊκού και αντεθνικού πολιτικού και οικονομικού συστήματος , ο κόσμος του ελληνικού εθνικοκοινωνισμού.

Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος – ΕΔΗΚ

ΣΧΟΛΙΟ "ΙΣΧΥΣ": Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΑΣ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ ΚΡΑΤΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΤΥΑ. Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΩΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ "ΥΛΗ" ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ "ΤΕΡΤΙΠΙΑ" ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ. ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΠΖΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝΠΑΝΤΩΝ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ. ΤΑ ΔΙΚΤΥΑ (ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΣΕ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΚΥΡΙΩΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΔΙΚΑ ΥΠΟ ΣΥΖΗΤΗΣΗ) ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΜΕ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΕΠ'ΑΥΤΩΝ.