Η Ισλανδία βρήκε το τρόπο να ξεπεράσει τη κρίση . Έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει και η Ελλάδα. Κρατικοποίησε τις τράπεζες και χάρισε ένα μεγάλο μέρος των χρεών του λαού.Αυτή τη θέση εμείς οι εθνικοκοινωνιστές υποστηρίζαμε από πάντα, ότι δηλαδή ο κύκλος της διακίνησης του χρήματος πρέπει να ελέγχεται από το κράτος προς όφελος του λαού, της ανάπτυξης και της παραγωγής.
Οι τραπεζίτες είναι οι βδέλλες της κοινωνίας, τα παράσιτα που ρουφούν τους παραγωγικούς χυμούς και ξηραίνουν το δέντρο της ζωής. Ίσως να μην είναι δυνατή η πλήρης κατάργηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε εθνικό επίπεδο, όταν αυτό το σύστημα κατισχύει σε όλο τον κόσμο. Είναι όμως δυνατή η συρρίκνωση της χρηματοπιστωτικής τυραννίας σε εθνικό χώρο μέσα από πολλά μέτρα που θα αναπτύσσονται πάνω σε δύο παραμέτρους.
Πρώτη παράμετρος είναι η παρεμβολή στον κύκλο διακίνησής του χρήματος, της κρατικής τράπεζας (όχι κεντρικής τράπεζας που επίσης ανήκει σε ιδιώτες) που θα επιβάλλει τους όρους της διακίνησης και κατεύθυνσης του χρήματος και θα ελέγχει αποκλειστικά την ανάπτυξη και την παραγωγή, αφήνοντας το εμπορικό κομμάτι στους τραπεζίτες χωρίς καμία υποστήριξη από το κράτος μέσα σε συνθήκες ακραίου ρίσκου.
Η δεύτερη παράμετρος αφορά στην κατάργηση όλων των προνομίων που πήραν οι βδέλλες (τραπεζίτες) από το διεφθαρμένο κομματικό πελατειακό σύστημα. Τούτο σημαίνει την προστασία της ελευθερίας των πολιτών ως ουσίας θείας που δεν μπορεί να δεσμευτεί ή να περιοριστεί από το πλέγμα των οικονομικών σχέσεων ως και η προστασία της περιουσίας των πολιτών είτε αυτή είναι ακίνητη περιουσία είτε είναι επιχείρηση.
Για να επιτευχθούν αυτά απαιτείται λαϊκή εξουσία που μέσα από την πολυκεντρική διοίκηση της χώρας θα καταστρέψει μια για πάντα το πελατειακό σύστημα της κομματικής ολιγαρχίας. Το έθνος θα βρει το δρόμο του πατώντας πάνω στα συντρίμμια της ολιγαρχίας της πολιτικής και της οικονομικής. Οι επιλογές υποταγής στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα και θα επεκταθεί αναπόφευκτα και στη Κύπρο, όχι μόνο δεν οδηγούν σε ανάπτυξη και έξοδο από τον οικονομικό μαρασμό, αλλά διανοίγουν προοπτικές ολέθρου εις βάρος της εθνικής κυριαρχίας που θα σύρουν το έθνος σε μακράν περίοδο δουλείας και καταβαράθρωσης της πνευματικής του υποστάσεως.
Το ισχύον πολιτικό και οικονομικό σύστημα είναι ο εχθρός της ζωής. Και ο εχθρός αυτός δεν αντιμετωπίζεται με μισόλογα και συμβιβασμούς και ψευτοπατριωτισμούς που προσκυνούν το σύστημα και τα δολερά αφεντικά του. Ο εχθρός αυτός θέλει πόλεμο ανυποχώρητο, πόλεμο πολύμορφο, πόλεμο εθνικοκοινωνικό. Όσο δύσκολοι και αν είναι οι καιροί έχουμε χρέος να κρατήσουμε αναμμένο το πυρσό της επανάστασης και το όραμα της εθνικής αναγέννησης.
No comments :
Post a Comment