Ανελκυστήρας στον ουρανό

Η ιαπωνική εταιρεία Ομπαγιάσι (Obayashi), που ειδικεύεται στην οικοδόμηση ουρανοξυστών, σχεδιάζει να κατασκευάσει ως το 2050 ένα ασανσέρ στο διάστημα. Ο ανελκυστήρας αυτός προβλέπεται να αντικαταστήσει τα διαστημόπλοια εφοδιασμού, εξασφαλίζοντας αδιάκοπη μεταφορά των δορυφορόρων, των συστημάτων πλοήγησης, των διαστημόπλοιων και των υλικών σε περίγεια τροχιά.

Η αρχή λειτουργίας του διαστημικού ανελκυστήρα είναι αρκετά απλή. Το υπερσταθερό καλώδιο θα εκτείνεται από τη Γη προς το δορυφόρο που θα βρίσκεται σε γεωστατική τροχιά και χάρι στην φυγόκεντρη δύναμη θα κρατιέται τεντωμένο. Πάνω σ’ αυτό το καλώδιο θα κινείται ειδική πλατφόρμα φορτίου με ταχύτητα 200 περίπου χιλιομέτρων την ώρα, καλύπτωντας την απόσταση ως την τροχιά σε μία εβδομάδα.

Το σχέδιο του διαστημικού ανελκυστήρα ποτέ δεν θεωρώταν επινόηση της φαντασίας,- είπε ο συντάκτης του περιοδικού "Τα νέα της κοσμοναυτικής" Ιγκόρ Λίσοφ. -«Αυτό είναι δυνατό να πραγματοποιηθεί από την άποψη της φυσικής και της τεχνολογίας. Ο δυροφόρος αιωρείται σε στατική τροχιά πάνω σε ορισμένο σημείο της Γης και προς αυτόν μπορεί να επεκταθεί καλώδιο. Για τη σταθερότητα του υλικού του καλωδίου προβάλλονται πολύ αυστηρές απαιτήσεις και μέχρι τώρα εκφράζονταν μόνο θεωρητικές σκέψεις και ιδέες, ενώ σήμερα εμφανίστηκαν υλικά που θα μπορούσαν να αντέξουν τέτοιο φόρτο.

Όπως προκύπτει από το σχέδιο των Ιάπωνων επιστημόνων, το καλώδιο για το διαστημικό ασανσέρ θα κατασκευαστεί από νανοσωλήνες άνθρακα. Τέτοιο καλώδιο είναι 20 φορές πιο σταθερό από το ατσάλι και είναι ικανό να κρατά κοντέινερ με φορτίο, χωρίς να σχιστεί κάτω από την πίεση του δικού του βάρους. Τέτοιο καλώδιο θα είναι αρκετά ελαφρό και θα μπορεί να ανυψώνεται στο Διάστημα με τη βοήθεια των υφιστάμενων πυραύλων. Αλήθεια, προς το παρόν το μεγαλύτερο νανοκαλώδιο δεν ξεπερνά ούτε και ένα μέτρο, ενώ για το διαστημικό ασανσέρ θα απαιτηθεί καλώδιο τουλάχιστον 80.000 χιλιομέτρων»,- τόνισε ο Ιγκόρ Λίσοφ.

Υπάρχουν και άλλα προβλήματα, που θα πρέπει να λυθούν από τους κατασκευαστές τέτοιου ανελκυστήρα. Ο μηχανισμός του ασανσέρ χρειάζεται ενέργεια: η ενεργοτροφοδότηση πρέπει να είναι ασύρματη, και να εξασφαλίζεται, π.χ. με τη βοήθεια μιάς ισχυρής ακτίνας λέιζερ. Ανάμεσα στις άλλες δυσκολίες που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν από τους κατασκευαστές του διαστημικού ανελκυστήρα - είναι η ακτινοβολία, οι αστραπές, οι άνεμοι, οι μετεωρίτες και τα διαστημικά σκουπίδια. Αν επιλυθούν όλα αυτά τα προβλήματα, τότε το διαστημικό ασανσέρ, κατά τη γνώμη των Ιάπωνων επιστημόνων, θα μειώσει σημαντικά το κόστος της μεταφοράς των φορτίων σε περίγεια τροχιά. Εν τω μεταξύ στην πράξη δεν αποδεικνύονται πάντα αποδοτικές και αποτελεσματικές όλες οι ιδέες, που εκ πρώτης όψεως φαίνονται τέτοιες.

Ένα κλασικό παράδειγμα εδώ είναι το Σπέις σατλ (Space Shuttle),- είπε ο Γιούρι Κάρας, αντεπιστέλλον μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής Τσιολκόφσκι.
-«Κατά την κατασκευή αυτού του διαστημικού λεωφορείου, προβλεπόταν ότι θα πετά, αν όχι κάθε μέρα, τότε τουλάχιστον, μία φορά την εβδομάδα. Είναι γνωστό, ότι όσο πιο συχνά κάνετε κάτι, τόσο μειώνεται το κόστος της κάθες πράξης. Όμως στην πράξη αποδείχτηκε, ότι δεν αρκούν οι πελάτες που με τις παραγγελίες τους θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν την αρκετή συχνότητα των πτήσεων των σατλ. Τελικά η κάθε εκτόξευση του διαστημικού λεωφορείου στοίχιζε 500 εκατομμύρια δολάρια, δηλαδή ήταν πολύ ακριβότερη από την διαστημική πτήση με τη βοήθεια του κλασικού φορέα μιάς χρήσης. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και με το διαστημικό ανελκυστήρα.

Σήμερα, όμως όπως φαίνεται, δεν απασχολεί τους Ιάπωνες επιστήμονες το ζήτημα της αποδοτικότητας του σχεδίου. Τους ελκύει η ιδέα της ανύψωσης στο Διάστημα τόσο εύκολα, όσο εύκολη είναι ανύψωση στον τελευταίο όροφο του ουρανοξύστη»,- παρατήρησε ο Ρώσος επιστήμονας Γιούρι Κάρας

http://greek.ruvr.ru/2012_02_24/66805580/