Το 55% των Σύρων επιθυμεί την παραμονή του στην εξουσία, διότι φοβάται εμφύλιο (The Guardian)
Ας υποθέσουμε ότι από μια αξιόπιστη έρευνα της κοινής γνώμης διαφαινόταν πως η πλειοψηφία των Σύρων τάσσεται υπέρ της παραμονής του Μπασάρ Ασαντ στην εξουσία. Δεν θα συνιστούσε ένα τέτοιο εύρημα σημαντική είδηση, ιδιαίτερα όταν ανατρέπει τον κυρίαρχο τρόπο παρουσίασης της κρίσης στη Συρία και δεδομένου ότι τα μέσα ενημέρωσης παραδοσιακά θεωρούν το αναπάντεχο πιο άξιο προβολής απ’ ό, τι το προφανές; Οχι σε όλες τις περιπτώσεις. Οταν η «κάλυψη» μιας μεγάλης κρίσης παύει να είναι αντικειμενική και μετατρέπεται σε όπλο προπαγάνδας, οι πληροφορίες που δεν εξυπηρετούν τον πολιτικό στόχο είθισται να αγνοούνται.
Ας υποθέσουμε ότι από μια αξιόπιστη έρευνα της κοινής γνώμης διαφαινόταν πως η πλειοψηφία των Σύρων τάσσεται υπέρ της παραμονής του Μπασάρ Ασαντ στην εξουσία. Δεν θα συνιστούσε ένα τέτοιο εύρημα σημαντική είδηση, ιδιαίτερα όταν ανατρέπει τον κυρίαρχο τρόπο παρουσίασης της κρίσης στη Συρία και δεδομένου ότι τα μέσα ενημέρωσης παραδοσιακά θεωρούν το αναπάντεχο πιο άξιο προβολής απ’ ό, τι το προφανές; Οχι σε όλες τις περιπτώσεις. Οταν η «κάλυψη» μιας μεγάλης κρίσης παύει να είναι αντικειμενική και μετατρέπεται σε όπλο προπαγάνδας, οι πληροφορίες που δεν εξυπηρετούν τον πολιτικό στόχο είθισται να αγνοούνται.
Αυτό ακριβώς συνέβη και με τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης που πραγματοποίησε στη Συρία η εταιρεία YouGov Siraj, για λογαριασμό του Κέντρου για τη Δημόσια Συζήτηση της Ντόχα, το οποίο χρηματοδοτείται από το Ιδρυμα για το Κατάρ. Σημειώνεται, δε, ότι η βασιλική οικογένεια του Κατάρ έχει υιοθετήσει την πλέον επιθετική γραμμή έναντι του Ασαντ. Ηταν, λοιπόν, θετικό το ότι η δημοσκόπηση διεξήχθη, όχι από μια φίλα προσκείμενη στον Ασαντ εταιρεία, αλλά από το Κέντρο για τη Δημόσια Συζήτηση της Ντόχα, το οποίο δημοσίευσε τα αποτελέσματα στην επίσημη ιστοσελίδα του. Είναι λυπηρό, όμως, ότι η δημοσκόπηση αγνοήθηκε επιδεικτικά από κάθε μέσο ενημέρωσης στις δυτικές χώρες, οι οποίες απαιτούν την απομάκρυνση του Ασαντ.
Το βασικό εύρημα της δημοσκόπησης είναι ότι, μολονότι η πλειοψηφία των Αράβων εκτός Συρίας επιθυμούν την απομάκρυνση του Ασαντ, οι περισσότεροι Σύροι έχουν διαφορετική άποψη. Το 55%, λοιπόν, επιθυμεί την παραμονή του Ασαντ στην εξουσία και αυτό διότι φοβάται πως σε διαφορετική περίπτωση η χώρα θα βυθιστεί στον εμφύλιο. Αυτό που δεν είναι ενθαρρυντικό για τον Σύρο πρόεδρο είναι πως η πλειοψηφία εκείνων που επιθυμούν να διατηρηθεί στην εξουσία πιστεύουν ότι πρέπει να οδηγήσει τη χώρα σε ελεύθερες εκλογές στο εγγύς μέλλον. Ο Ασαντ υποστηρίζει ότι προτίθεται να πράξει ακριβώς αυτό, αλλά πλέον καλείται να προωθήσει άμεσα έναν νέο εκλογικό νόμο που θα καθιστά πολυκομματικό το πολίτευμα και ο οποίος θα προβλέπει την παρουσία ανεξάρτητων παρατηρητών όταν διεξαχθούν οι ελεύθερες εκλογές.
Η προκατάληψη των δυτικών μέσων ενημέρωσης «παραμορφώνει» και την αποστολή των παρατηρητών του Αραβικού Συνδέσμου στη Συρία. Η απόφαση του Αραβικού Συνδέσμου να διαμεσολαβήσει μεταξύ των αντικρουόμενων παρατάξεων στη χώρα, αντί να εγκρίνει μια επέμβαση στα πρότυπα της Λιβύης, δεν ικανοποίησε τη συριακή αντιπολίτευση και τέθηκε υπό αμφισβήτηση από τους ηγέτης της Δύσης. Ορισμένοι, φαίνεται, ανησύχησαν πως οι Αραβες παρατηρητές θα αναφέρουν ότι η βία δεν προέρχεται πλέον μόνο από τις δυνάμεις του Ασαντ και πως η παγιωμένη εικόνα των ειρηνικών διαδηλώσεων που καταστέλλονται βάναυσα από τις Αρχές δεν ανταποκρίνεται απόλυτα στην πραγματικότητα. Η Χομς και αρκετές άλλες πόλεις μετατρέπονται σε Βηρυτό της δεκαετίας του ’80 και Σεράγεβο της δεκαετίας του ’90, όπου οι μάχες διεξάγονται για λόγους εθνοτικούς ή θρησκευτικούς.
Στρατιωτική επέμβαση
Οσον αφορά τη στρατιωτική επέμβαση, έχει ήδη αρχίσει. Δεν ακολουθεί, φυσικά, το πρότυπο της Λιβύης και αυτό διότι η Κίνα και η Ρωσία παραμένουν οργισμένες με την παραπλανητική στάση που είχαν υιοθετήσει τα κράτη της Δύσης στο Συμβούλιο Ασφαλείας πέρυσι. Ετσι, λοιπόν, χρησιμοποιείται μια «παλιά, καλή» τακτική του Ψυχρού Πολέμου. Θυμάστε που ο Ρόναλντ Ρέιγκαν είχε υποστηρίξει τους Κόντρας της Νικαράγουας, τους οποίους εξόπλισε και εκπαίδευσε προκειμένου να εφορμούν από την Ονδούρα εις βάρος των Σαντινίστας. Οπου Ονδούρα βάλτε Τουρκία και όπου Κόντρας, Συριακός Ελεύθερος Στρατός.
Και σ’ αυτό το ζήτημα, η σιωπή των δυτικών μέσων ενημέρωσης είναι εκκωφαντική. Κανένας δημοσιογράφος δεν «έψαξε» το άρθρο του πρώην αξιωματικού της CIA και νυν αρθρογράφου του περιοδικού American Conservative, Φιλίπ Τζιραλντί. Ο τελευταίος ισχυρίστηκε ότι νατοϊκά αεροσκάφη καταφθάνουν τις τελευταίες ημέρες στο Ισκεντερούμ της Τουρκίας, μεταφέροντας Λίβυους εθελοντές και οπλισμό...
Η Ζαμπαντανί και οι άνδρες του FSA
Η Ζαμπαντανί βρίσκεται μόλις 30 χλμ. βορειοδυτικά της Δαμασκού, αλλά θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε αλλού, εκτός Συρίας. Η γραφική αυτή πόλη των 40.000 κατοίκων –στην πλειονότητά τους σουνίτες– αποτελεί ουσιαστικά «απελευθερωμένο έδαφος», μολονότι εξακολουθεί να βρίσκεται υπό πολιορκία. Πριν από την εξέγερση, η Ζαμπαντανί ήταν ένας από τους δημοφιλείς προορισμούς για τους ευκατάστατους Αραβες του Κόλπου. Είναι, όμως, ξεκάθαρο πως θα περάσει αρκετός καιρός μέχρι η πόλη να γίνει και πάλι τουριστικός προορισμός.
Οι 70 άνδρες του FSA που έχουν αναλάβει την άμυνα της Ζαμπαντανί μοιάζουν άριστα οργανωμένοι. Ορισμένοι έχουν πάρει θέσεις μάχης στα τριγύρω χωράφια, άλλοι όμως επανδρώνουν φυλάκια στα περίχωρα της πόλης. Η κυβέρνηση τους χαρακτηρίζει «τρομοκράτες», ενώ σε άλλες περιοχές της χώρας οι άνδρες του FSA κατηγορούνται ότι συμπεριφέρονται το ίδιο βάναυσα με τα μέλη των δυνάμεων ασφαλείας του Ασαντ. Στην πλειονότητά τους, τα μέλη του FSA είναι λιποτάκτες, ο Σάμι όμως εργαζόταν μέχρι πριν από λίγους μήνες ως τεχνίτης πέτρας. «Το πήρα έναντι 4.000 δολαρίων, πουλώντας ένα κομμάτι γης», λέει επιδεικνύοντας το ρωσικό ημιαυτόματο όπλο του. «Ο FSA δεν είναι τρομοκράτες», υποστηρίζει ο Μαχμούντ, ένας νεαρός ακτιβιστής από τη Ζαμπαντανί. «Είναι ειρηνικοί άνθρωποι, οι οποίοι απλώς προσπαθούν να προστατεύσουν τις συζύγους και τα παιδιά τους», προσθέτει ο ίδιος, «είναι απλώς μια αντίδραση στη βαρβαρότητα του καθεστώς Ασαντ».
http://geopolitics-gr.blogspot.com/2012/01/blog-post_63.html
Το βασικό εύρημα της δημοσκόπησης είναι ότι, μολονότι η πλειοψηφία των Αράβων εκτός Συρίας επιθυμούν την απομάκρυνση του Ασαντ, οι περισσότεροι Σύροι έχουν διαφορετική άποψη. Το 55%, λοιπόν, επιθυμεί την παραμονή του Ασαντ στην εξουσία και αυτό διότι φοβάται πως σε διαφορετική περίπτωση η χώρα θα βυθιστεί στον εμφύλιο. Αυτό που δεν είναι ενθαρρυντικό για τον Σύρο πρόεδρο είναι πως η πλειοψηφία εκείνων που επιθυμούν να διατηρηθεί στην εξουσία πιστεύουν ότι πρέπει να οδηγήσει τη χώρα σε ελεύθερες εκλογές στο εγγύς μέλλον. Ο Ασαντ υποστηρίζει ότι προτίθεται να πράξει ακριβώς αυτό, αλλά πλέον καλείται να προωθήσει άμεσα έναν νέο εκλογικό νόμο που θα καθιστά πολυκομματικό το πολίτευμα και ο οποίος θα προβλέπει την παρουσία ανεξάρτητων παρατηρητών όταν διεξαχθούν οι ελεύθερες εκλογές.
Η προκατάληψη των δυτικών μέσων ενημέρωσης «παραμορφώνει» και την αποστολή των παρατηρητών του Αραβικού Συνδέσμου στη Συρία. Η απόφαση του Αραβικού Συνδέσμου να διαμεσολαβήσει μεταξύ των αντικρουόμενων παρατάξεων στη χώρα, αντί να εγκρίνει μια επέμβαση στα πρότυπα της Λιβύης, δεν ικανοποίησε τη συριακή αντιπολίτευση και τέθηκε υπό αμφισβήτηση από τους ηγέτης της Δύσης. Ορισμένοι, φαίνεται, ανησύχησαν πως οι Αραβες παρατηρητές θα αναφέρουν ότι η βία δεν προέρχεται πλέον μόνο από τις δυνάμεις του Ασαντ και πως η παγιωμένη εικόνα των ειρηνικών διαδηλώσεων που καταστέλλονται βάναυσα από τις Αρχές δεν ανταποκρίνεται απόλυτα στην πραγματικότητα. Η Χομς και αρκετές άλλες πόλεις μετατρέπονται σε Βηρυτό της δεκαετίας του ’80 και Σεράγεβο της δεκαετίας του ’90, όπου οι μάχες διεξάγονται για λόγους εθνοτικούς ή θρησκευτικούς.
Στρατιωτική επέμβαση
Οσον αφορά τη στρατιωτική επέμβαση, έχει ήδη αρχίσει. Δεν ακολουθεί, φυσικά, το πρότυπο της Λιβύης και αυτό διότι η Κίνα και η Ρωσία παραμένουν οργισμένες με την παραπλανητική στάση που είχαν υιοθετήσει τα κράτη της Δύσης στο Συμβούλιο Ασφαλείας πέρυσι. Ετσι, λοιπόν, χρησιμοποιείται μια «παλιά, καλή» τακτική του Ψυχρού Πολέμου. Θυμάστε που ο Ρόναλντ Ρέιγκαν είχε υποστηρίξει τους Κόντρας της Νικαράγουας, τους οποίους εξόπλισε και εκπαίδευσε προκειμένου να εφορμούν από την Ονδούρα εις βάρος των Σαντινίστας. Οπου Ονδούρα βάλτε Τουρκία και όπου Κόντρας, Συριακός Ελεύθερος Στρατός.
Και σ’ αυτό το ζήτημα, η σιωπή των δυτικών μέσων ενημέρωσης είναι εκκωφαντική. Κανένας δημοσιογράφος δεν «έψαξε» το άρθρο του πρώην αξιωματικού της CIA και νυν αρθρογράφου του περιοδικού American Conservative, Φιλίπ Τζιραλντί. Ο τελευταίος ισχυρίστηκε ότι νατοϊκά αεροσκάφη καταφθάνουν τις τελευταίες ημέρες στο Ισκεντερούμ της Τουρκίας, μεταφέροντας Λίβυους εθελοντές και οπλισμό...
Η Ζαμπαντανί και οι άνδρες του FSA
Η Ζαμπαντανί βρίσκεται μόλις 30 χλμ. βορειοδυτικά της Δαμασκού, αλλά θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε αλλού, εκτός Συρίας. Η γραφική αυτή πόλη των 40.000 κατοίκων –στην πλειονότητά τους σουνίτες– αποτελεί ουσιαστικά «απελευθερωμένο έδαφος», μολονότι εξακολουθεί να βρίσκεται υπό πολιορκία. Πριν από την εξέγερση, η Ζαμπαντανί ήταν ένας από τους δημοφιλείς προορισμούς για τους ευκατάστατους Αραβες του Κόλπου. Είναι, όμως, ξεκάθαρο πως θα περάσει αρκετός καιρός μέχρι η πόλη να γίνει και πάλι τουριστικός προορισμός.
Οι 70 άνδρες του FSA που έχουν αναλάβει την άμυνα της Ζαμπαντανί μοιάζουν άριστα οργανωμένοι. Ορισμένοι έχουν πάρει θέσεις μάχης στα τριγύρω χωράφια, άλλοι όμως επανδρώνουν φυλάκια στα περίχωρα της πόλης. Η κυβέρνηση τους χαρακτηρίζει «τρομοκράτες», ενώ σε άλλες περιοχές της χώρας οι άνδρες του FSA κατηγορούνται ότι συμπεριφέρονται το ίδιο βάναυσα με τα μέλη των δυνάμεων ασφαλείας του Ασαντ. Στην πλειονότητά τους, τα μέλη του FSA είναι λιποτάκτες, ο Σάμι όμως εργαζόταν μέχρι πριν από λίγους μήνες ως τεχνίτης πέτρας. «Το πήρα έναντι 4.000 δολαρίων, πουλώντας ένα κομμάτι γης», λέει επιδεικνύοντας το ρωσικό ημιαυτόματο όπλο του. «Ο FSA δεν είναι τρομοκράτες», υποστηρίζει ο Μαχμούντ, ένας νεαρός ακτιβιστής από τη Ζαμπαντανί. «Είναι ειρηνικοί άνθρωποι, οι οποίοι απλώς προσπαθούν να προστατεύσουν τις συζύγους και τα παιδιά τους», προσθέτει ο ίδιος, «είναι απλώς μια αντίδραση στη βαρβαρότητα του καθεστώς Ασαντ».
http://geopolitics-gr.blogspot.com/2012/01/blog-post_63.html
No comments :
Post a Comment