Μια δερμάτινη μπάλα ποδοσφαίρου, με σχεδόν ίδιες διαστάσεις με τις σημερινές μπάλες, βρέθηκε στη Σαμοθράκη. Είναι του τρίτου αιώνα π.Χ. και για το φούσκωμα της με αέρα χρησιμοποιείτο πάλι η ουροδόχος κύστη κάποιου μεγάλου ζώου. 
Παιχνίδια με τέτοια μπάλα περιγράφονται και από τον Όμηρο. Το παιχνίδι με μπάλα ήταν κοινό στοιχείο πολλών πολιτισμών. Στη Νότιο Αμερική χρησιμοποιούσαν συνήθως μια μπάλα από λάστιχο διαμέτρου περίπου 20 εκ. και ο αγώνας δείχνει να ήταν αρκετά τελετουργικός. Η περιγραφή του θυμίζει κάτι ανάμεσα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Οι μπάλες στη Νότιο Αμερική κατασκευάζονταν είτε συμπαγείς είτε κούφιες όπως και σήμερα.Για να φτιάξουν μια κούφια μπάλα, που ήταν ελαφριά και βολική στο παιχνίδι, έφτιαχναν αρχικά μπάλα από πηλό που τη βούταγαν σε λατέξ που είχαν συλλέξει από τα κατάλληλα δένδρα. Με τη χρήση κάποιων υγρών από άλλα φυτά το λατέξ σκλήραινε μόνιμα και γινόταν το γνωστό μας μέχρι σήμερα λάστιχο. Από μια μικρή τρύπα αφαιρούσαν λίγο-λίγο τον πηλό από το εσωτερικό της μπάλας και πάλι με λατέξ ξανάκλειναν την τρύπα. Με αρκετές επιστρώσεις μπορούσαν να φτιάξουν όσο χοντρή μπάλα ήθελαν.
Ο Κλειώτας κατάφερε να κάνει έναν χάλκινο αετό να πετάει αλλά με αρκετά ιδιαίτερο τρόπο. Για την εκκίνηση των ιπποδρομιών, στους Ολυμπιακούς αγώνες, κατασκεύασε μία πολύπλοκη συσκευή, που από τη μία επέτρεπε την ταυτόχρονη εκκίνηση των ιππέων, αλλά ταυτόχρο να εκτίνασσε στα ύψη έναν χάλκινο αετό με ανοιγμένα φτερά. Χρησιμοποιούσε προφανώς κάποιο περίπλοκο μοχλικό σύστημα ενεργοποιούμενο από τον αφέτη, γιατί ταυτόχρονα με την εκτίναξη του αετού στον αέρα ένα χάλκινο δελφίνι έπεφτε στο έδαφος.
Ο Κλειώτας κατάφερε να κάνει έναν χάλκινο αετό να πετάει αλλά με αρκετά ιδιαίτερο τρόπο. Για την εκκίνηση των ιπποδρομιών, στους Ολυμπιακούς αγώνες, κατασκεύασε μία πολύπλοκη συσκευή, που από τη μία επέτρεπε την ταυτόχρονη εκκίνηση των ιππέων, αλλά ταυτόχρο να εκτίνασσε στα ύψη έναν χάλκινο αετό με ανοιγμένα φτερά. Χρησιμοποιούσε προφανώς κάποιο περίπλοκο μοχλικό σύστημα ενεργοποιούμενο από τον αφέτη, γιατί ταυτόχρονα με την εκτίναξη του αετού στον αέρα ένα χάλκινο δελφίνι έπεφτε στο έδαφος.
Η εκκίνηση των αθλητών στους αγώνες δρόμου γινόταν με παρόμοιο αλλά απλούστερο σύστημα, την ύσπληγα. Ήταν κατασκευαμένη από ξύλινο μηχανισμό με δύο τεντωμένα σχοινιά που έπεφταν εμπρός στους αθλητές σηματοδοτώντας την εκκίνηση. Με την υποστήριξη του Πανεπιστημίου του Μπέρκλει, ανακατασκευάστηκε η ύσπληξ και τοποθετήθηκε στο αρχαίο στάδιο της Νεμέας όπου την 1η Ιουνίου του 1996 δοκιμάστηκε σε αγώνες με συμμετοχή αθλητών από 29 χώρες. Το αντίγραφο της ύσπληγος κατάφερε να δώσει χωρίς πρόβλημα και τις 56 φορές την εκκίνηση εκείνη την ημέρα.
Κάποιες περιγραφές ιπτάμενων μηχανών παρόμοιες με την περιγραφή του Ήρωνα και μάλιστα με αρκετές κατασκευαστικές λεπτομέρειες υπάρχουν στα ινδικά έπη «Μαχαμπχαράτα». Μάλιστα στο κομμάτι «Σαμαρανγκάνα Σουτραδάρα» υπάρχουν οδηγίες κατασκευής ενός «βιμάνα» (ιπτάμενου οχήματος). Στην Οδύσσεια, έχουμε εντυπωσιακή αναφορά στα χωρίς κυβερνήτες πλοία των Φαιάκων, που γνώριζαν τα πάντα. Επίσης, η Αργώ της Αργοναυτικής εκστρατείας λέγεται ότι είχε παρόμοιες ιδιότητες. Υπάρχουν ιστορικές αναφορές ότι όταν ο Μεγάλος Αλέξανδρος πέρασε από την Ινδία, 2300 χρόνια πριν, ο στρατός του κατατρομοκρατήθηκε σε ένα σημείο από «ιπτάμενες ασπίδες που πέταγαν μανιασμένα». Το αεροπλάνο του ινδικού έπους ήταν ...μυστήριο. Μερικές φορές το αεροπλάνο ήταν ορατό και μερικές όχι και οι πολεμιστές της δυναστείας του Υδάυ μπερδεύονταν... Άλλοτε έβλεπαν το σκάφος στη γη, άλλοτε να πετάει στον ουραγό, άλλοτε στην κορυφή ενός λόφου και μερικές φορές να πλέει στο νερό. Για την προώθηση των «βιμάνα» χρησιμοποιείτο υδράργυρος, (όπως και για τον Τάλω και τα ρομπότ του Δαίδαλου).
Αυτό φαινόταν εντελώς αλλόκοτο και εξωπραγματικό μέχρι που ο Μ. Λ. Ζεραρντέν στο διεθνές συνέδριο διαστήματος που έγινε το 1959 στο Παρίσι πρότεινε κινητήρα ιόντων υδραργύρου για την προώθηση των διαστημικών πυραύλων! Προ ετών οι Κινέζοι ανακάλυψαν κάποια αρχαία σανσκριτικά κείμενα στη Lhasa και τα έστειλαν στο Πανεπιστήμιο του Chndrigarh για μετάφραση. Από τα κείμενα αυτά που περιγράφουν αρχαία αεροπλάνα, πήραν πολλές ιδέες που προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν στη σχεδίαση νέων αεροσκαφών, την παραγωγή κινητήρων, γεννητριών κλπ.
Κατά την εποχή του Μαξιμιλιανού του Α' υπάρχουν αναφορές ότι κάποιος Ρεζιονοντάνους είχε κατασκευάσει ιπτάμενο μηχανικό αετό σε φυσικό μέγεθος, που μπορούσε να τον κατευθύνει όπου ήθελε. Το ίδιο μάλιστα είχε πετύχει και με μία μεταλλική μύγα! Άλλες πηγές αναφέρουν ακριβώς το ίδιο για το Γερμανό αστρονόμο Γιόχαν Μίλερ (1436-1476). Ο Ιησουίτης μοναχός Μπαρτολομέου Λοουρέντσο Γκουσμάο γράφεται ότι κατασκεύασε και πέταξε με αεροπλάνο το 1709. Όταν βρέθηκε στη Βολιβία είχε την ευκαιρία να μελετήσει κείμενα των Ίνκας. Το γεγονός αυτό συνδυασμένο με την παραδοσιακά πολύ καλή μόρφωση των Ιησουϊτών μοναχών, τον βοήθησε μετά από μελέτες, να προτείνει στο βασιλιά της Πορτογαλίας Ζοάο Ε' την πραγματοποίηση της κατασκευής. Ο βασιλιάς επιδότησε την κατασκευή και λίγους μήνες αργότερα μέσα στην αυλή της «κάζα ντα Ίντια» πραγματοποιήθηκε επιτυχημένη επίδειξη πτήσης! Για το επίτευγμα του έγινε ακαδημαϊκός και διορίστηκε βασιλικός ελαιονόμος. Αργότερα, όμως, η τότε παντοδύναμη Ιερά Εξέταση έκρινε επικίνδυνη την εφεύρεση του και αυτό ήταν και το άδοξο τέλος της, μιας και κανείς δεν την ξαναείδε.
Σε αρχαίους τάφους στην Κολομβία, που ήταν σφραγισμένοι απ' το 480 π.Χ. βρέθηκαν μινιατούρες σύγχρονων αεροσκαφών με φτερά σχήματος "Δ". Οι μαρτυρίες για αιώρηση αντικειμένων και προσώπων, αντίθετα με γνωστούς νόμους της φυσικής και της βαρύτητας, είναι εκατοντάδες. Οι περισσότεροι λαοί περιλαμβάνουν στις παραδόσεις τους σχετικά φαινόμενα. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι με χρήση αντιβαρύτητας μεταφέρθηκαν οι ογκόλιθοι πολλών μεγαλιθικών μνημείων. Η λειψανοθήκη του προφήτη Μωάμεθ λέγεται ότι αιωρείτο στο τζαμί της Μεδίνας για πάρα πολλά χρόνια.
Αρχαιοελληνικές μαρτυρίες αναφέρουν ότι ένα σιδερένιο άγαλμα αιωρείτο στο ναό της Αρτέμιδος. Για πολλούς αιώνες το βαλσαμωμένο σώμα του Τσονγκ Κάμπα, άγιου μεταρρυθμιστή του Θιβέτ, αιωρείτο διαρκώς μπροστά στα μάτια χιλιάδων προσκυνητών. Τελευταία σχετική αναφορά το 1845. Πολλοί Ινδοί ασκητές λέγεται ότι αιωρούνταν σε κατάσταση έκστασης και το πετυχαίνουν και σήμερα. Διάσημες ήταν και οι πτήσεις πνευματιστών μέντιουμ και ατόμων με «ψυχικές δυνάμεις» τις δεκαετίες του πνευματισμού στην Αμερική. Οι Ινδιάνοι της βόρειας Αμερικής έχουν στις παραδόσεις τους πτήσεις πάνω σε μεταλλικούς δίσκους που ενεργοποιούνταν με τον ήχο που προκαλείτο από το χτύπημα τους.
Σε αρκετά σημεία παρατηρείται ότι η γήινη βαρύτητα αλλάζει και δείχνει να λειτουργεί παράξενα (ελληνικές περιπτώσεις, στην Πεντέλη αλλά και στην Πρώτη Σερρών, όπου υπάρχουν ανηφόρες που λειτουργούν σαν κατηφόρες έλκοντας τα αντικείμενα προς την κορυφή τους). Στο ινστιτούτο Παστέρ στο Παρίσι ο καθηγητής Πρυντόμ κατάφερε να ανυψώνει μπάλες από φελλό χρησιμοποιώντας υπερήχους. Φήμες αναφέρουν ότι η ΤΖΕΝΕΡΑΛ ΕΛΕΚΤΡΙΚ από το 1948 έχει στη διάθεση της τεχνολογία για να κάνει αντικείμενα να αιωρούνται, αλλά για δικούς της λόγους δεν την κάνει διαθέσιμη για μαζική χρήση. Ο ερευνητής Σ. Δημητρίου κατάφερε να κατασκευάσει ένα δίσκο που με κάποιο ηλεκτρονικό κύκλωμα καταφέρνει να μειώνει το βάρος του κατά 10%.
Επιμέλεια: Χ. Δ. Ρουμελιώτου
No comments :
Post a Comment