ΙΣΧΥΣ (Ischys): H ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΡΧΕΤΥΠΩΝ

Σταυρός: Το Αρχαίο Ελληνικό σύμβολο του Θεού Ήλιου-Δία. Όλη η Χριστιανική Αίρεση είναι μια ΚΑΚΗ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ αρχαιοελληνικών αρχετύπων, ήρθε η ώρα λοιπόν να μαθευτούν αυτά που το Ιουδαικό ιερατείο με δόλο έκλεψε απ τους προγόνους μας.

Η Παναγία είναι μια δημιουργία, ένα κράμα Ελληνίδων Θεαινών απ τις οποίες έκλεψαν διάφορες ιδιότητες ώστε να συγκινεί τις ψυχές των ανθρώπων που θέλανε απο περήφανους και ελεύερους, να τους μετατρέψουν σε ΔΟΥΛΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ, εδώ θα βρείς και τους λόγους που κάηκαν οι βιβλιοθήκες της Αλεξάνδρειας, αυτές που περιείχαν όλη την Ελληνική γνώση.

Έλληνα, η γνώση είναι δύναμη, διάβασε την Ελληνική γραμματεία, μάθε αυτά που σου κρύβουν εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΡΑ! ΟΙ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΑΠ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΧΑΝ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑΙΣΜΟ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΙΚΕΙΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Την νύχτα της 5ης Ιανουαρίου οι Έλληνες πίστευαν ότι ο Θεός Διόνυσος μετέτρεπε θαυματουργά το νερό σε οίνο. Λέει ο Πλάτων ότι στο νησί της Άνδρου ένα κύμα οίνου κυλούσε από το ιερό του Διονύσου. Στην διάρκεια του εορτασμού της Θυιας τοποθετούσαν σε μια αίθουσα τρεις άδειους λέβητες παρουσία πολιτών και ξένων και κατόπιν η αίθουσα σφραγιζόταν. Όποιος ήθελε έφερνε και την δική του σφραγίδα. Την επόμενη όλες οι σφραγίδες ήταν ανέπαφες αλλά αυτοί που μπήκαν στην αίθουσα βρήκαν τους λέβητες γεμάτους κρασί! Ο Παυσανίας μας βεβαιώνει ότι οι ντόπιοι πολίτες αλλά και οι ξένοι είχαν πάρει όρκο για την αξιοπιστία αυτής της αναφοράς. Σύμφωνα με τον μύθο το θαύμα τής μετατροπής του νερού σε οίνο έγινε για πρώτη φορά στον γάμο του Διονύσου και της Αριάδνης!

Πάμε σε μια άλλη ιστορία περί νερού και οίνου. Στα μυστήρια του Μίθρα πρόσφεραν ένα μίγμα άρτου και οίνου! Βρέθηκε μια επιγραφή που έκανε τον χριστιανό Ιουστίνο να τα χάσει. Έλεγε αυτή η επιγραφή όποιος δεν φάει το σώμα μου και δε πιει το αίμα μου, ώστε να γίνει ένα μαζί μου και εγώ ένα μαζί του, δεν θα γνωρίσει την σωτηρία!

[XXVI. θέατρον δὲ ἀρχαῖον, μεταξὺ τῆς ἀγορᾶς καὶ τοῦ Μηνίου τὸ θέατρόν τε καὶ ἱερόν ἐστι Διονύσου: τέχνη τὸ ἄγαλμα Πραξιτέλους, θεῶν δὲ ἐν τοῖς μάλιστα Διόνυσον σέβουσιν Ἠλεῖοι [b]καὶ τὸν θεόν σφισιν ἐπιφοιτᾶν ἐς τῶν Θυίων τὴν ἑορτὴν λέγουσιν[/b]. ἀπέχει μέν γε τῆς πόλεως ὅσον τε ὀκτὼ στάδια ἔνθα τὴν ἑορτὴν ἄγουσι Θυῖα ὀνομάζοντες: λέβητας δὲ ἀριθμὸν τρεῖς ἐς οἴκημα ἐσκομίσαντες οἱ ἱερεῖς κατατίθενται κενούς, παρόντων καὶ τῶν ἀστῶν καὶ ξένων, εἰ τύχοιεν ἐπιδημοῦντες: σφραγῖδας δὲ αὐτοί τε οἱ ἱερεῖς καὶ τῶν ἄλλων ὅσοις ἂν κατὰ γνώμην ᾖ ταῖς θύραις τοῦ οἰκήματος ἐπιβάλλουσιν, ἐς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν τά τε [2] σημεῖα ἐπιγνῶναι πάρεστί σφισι καὶ ἐσελθόντες ἐς τὸ οἴκημα εὑρίσκουσιν οἴνου πεπλησμένους τοὺς λέβητας. ταῦτα Ἠλείων τε οἱ δοκιμώτατοι ἄνδρες, σὺν αὐτοῖς δὲ καὶ ξένοι κατώμνυντο ἔχειν κατὰ τὰ εἰρημένα, ἐπεὶ αὐτός γε οὐκ ἐς καιρὸν ἀφικόμην τῆς ἑορτῆς: λέγουσι δὲ καὶ Ἄνδριοι παρὰ ἔτος σφίσιν ἐς τοῦ Διονύσου τὴν ἑορτὴν ῥεῖν οἶνον αὐτόματον ἐκ τοῦ ἱεροῦ. πιστεύειν χρὴ ταῦτα Ἕλλησιν, [εἰ] ἀποδέχοιτο ἄν τις τῷ λόγῳ γε τῷ αὐτῷ καὶ ὅσα Αἰθίοπες οἱ ὑπὲρ Συήνης ἐς τοῦ ἡλίου τὴν τράπεζαν λέγουσιν.]

(Παυσανίας, ΗΛΙΑΚΑ Β')