Η κατάρα ήρθε για να μείνει...Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν γενετικό υλικό από θύματα που θάφτηκαν μαζικά στο Λονδίνο. Εξαπλώθηκε ταχύτητα στην Ευρώπη τον 14ο αιώνα και αποδεκάτισε τον μεσαιωνικό πληθυσμό αφήνοντας πίσω της 50 εκατομμύρια θύματα. Αν και πρωτοφανών διαστάσεων η Μαύρη Πανώλη θεωρείτο ως τώρα ότι αποτελούσε μια ακόμη εκδήλωση μιας επιδημίας που ταλαιπωρούσε την ανθρωπότητα από την αρχαιότητα. Η ανάγνωση του γενετικού κώδικα του βακτηρίου που την προκάλεσε αποκαλύπτει όμως μια διαφορετική ιστορία.
Διεθνής ομάδα ερευνητών κατόρθωσε να ανασυνθέσει τον γενετικό κώδικα του μεσαιωνικού βακτηρίου από τμήματα DNA που εξήγαγε από τα δόντια σορών που βρέθηκαν σε ένα νεκροταφείο του Λονδίνου. Σύμφωνα με τα ευρήματά της, το συγκεκριμένο παθογόνο είναι καινοφανές για την εποχή του και αποτελεί τον «κοινό» πρόγονο όλων των σύγχρονων μορφών πανώλης. Στη μελέτη τους, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature», οι ειδικοί τονίζουν ότι το βακτήριο Yersinia pestis δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου εδώ και 600 χρόνια και υποστηρίζουν ότι η Μαύρη Πανώλη (ή Μαύρος Θάνατος) αποτέλεσε την πρώτη πραγματική πανδημία πανώλης έτσι όπως τη γνωρίζουμε σήμερα.
Διαφορετική από την αρχαιότητα
Ως τώρα οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι ο Μαύρος Θάνατος, αν και περισσότερο θανατηφόρος, ήταν απλώς ένα από μια μακρά σειρά περιστατικών επιδημιών πανώλης που μπορεί να αναχθεί ως τα βάθη των αιώνων. Η αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή Ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα. Η πιο εντυπωσιακή ίσως από τις επιδημίες του πιο μακρινού παρελθόντος ήταν η μεγάλη πανώλη της εποχής του Ιουστινιανού, η οποία προκάλεσε τον θάνατο 1 εκατομμυρίου ατόμων. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ωστόσο ότι, σύμφωνα με τα νέα ευρήματα, οι αρχαίες επιδημίες δεν προκλήθηκαν από το ίδιο βακτήριο με τις νεότερες. «Οι έρευνές μας δείχνουν ότι προκλήθηκαν είτε από ένα στέλεχος του Yersinia pestis το οποίο σήμερα έχει εξαλειφθεί χωρίς να αφήσει απογόνους είτε από ένα εντελώς διαφορετικό παθογόνο για το οποίο ακόμη δεν έχουμε καμία πληροφορία» εξήγησε στο BBC ο Γιοχάνες Κράους, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν στη Γερμανία, ο οποίος συμμετείχε στην έρευνα.
Η γιαγιά των σύγχρονων μορφών της ασθένειας
Αν και σήμερα δεν έχει την ίδια έκταση, η πανώλη είναι μια νόσος που δεν έχει ακόμη εξαλειφθεί _ υπολογίζεται ότι σκοτώνει περίπου 2.000 άτομα σε όλο τον πλανήτη. Εξετάζοντας το DNA του μεσαιωνικού βακτηρίου οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι παρουσιάζει ελάχιστες διαφορές σε σχέση με τις σημερινές εκδοχές του. «Αποκαλύπτεται ότι αυτό το παλιό Yersinia pestis μοιάζει πολύ με τον κοινό πρόγονο όλων των σύγχρονων στελεχών που μολύνουν τους ανθρώπους» τόνισε ο καθηγητής Κράους. «Είναι η γιαγιά όλων των μορφών πανώλης που υπάρχουν σήμερα». Συγκεκριμένα το Yersinia pestis αποτελείται από 4 εκατομμύρια δομικούς λίθους και οι ειδικοί εντόπισαν μόλις λίγες δεκάδες αλλαγές ανάμεσα στο μεσαιωνικό βακτήριο και στις σύγχρονες εκδοχές του.
http://www.mikres-ekdoseis.gr/2011/10/blog-post_7399.html
Διεθνής ομάδα ερευνητών κατόρθωσε να ανασυνθέσει τον γενετικό κώδικα του μεσαιωνικού βακτηρίου από τμήματα DNA που εξήγαγε από τα δόντια σορών που βρέθηκαν σε ένα νεκροταφείο του Λονδίνου. Σύμφωνα με τα ευρήματά της, το συγκεκριμένο παθογόνο είναι καινοφανές για την εποχή του και αποτελεί τον «κοινό» πρόγονο όλων των σύγχρονων μορφών πανώλης. Στη μελέτη τους, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature», οι ειδικοί τονίζουν ότι το βακτήριο Yersinia pestis δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου εδώ και 600 χρόνια και υποστηρίζουν ότι η Μαύρη Πανώλη (ή Μαύρος Θάνατος) αποτέλεσε την πρώτη πραγματική πανδημία πανώλης έτσι όπως τη γνωρίζουμε σήμερα.
Διαφορετική από την αρχαιότητα
Ως τώρα οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι ο Μαύρος Θάνατος, αν και περισσότερο θανατηφόρος, ήταν απλώς ένα από μια μακρά σειρά περιστατικών επιδημιών πανώλης που μπορεί να αναχθεί ως τα βάθη των αιώνων. Η αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή Ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα. Η πιο εντυπωσιακή ίσως από τις επιδημίες του πιο μακρινού παρελθόντος ήταν η μεγάλη πανώλη της εποχής του Ιουστινιανού, η οποία προκάλεσε τον θάνατο 1 εκατομμυρίου ατόμων. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ωστόσο ότι, σύμφωνα με τα νέα ευρήματα, οι αρχαίες επιδημίες δεν προκλήθηκαν από το ίδιο βακτήριο με τις νεότερες. «Οι έρευνές μας δείχνουν ότι προκλήθηκαν είτε από ένα στέλεχος του Yersinia pestis το οποίο σήμερα έχει εξαλειφθεί χωρίς να αφήσει απογόνους είτε από ένα εντελώς διαφορετικό παθογόνο για το οποίο ακόμη δεν έχουμε καμία πληροφορία» εξήγησε στο BBC ο Γιοχάνες Κράους, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν στη Γερμανία, ο οποίος συμμετείχε στην έρευνα.
Η γιαγιά των σύγχρονων μορφών της ασθένειας
Αν και σήμερα δεν έχει την ίδια έκταση, η πανώλη είναι μια νόσος που δεν έχει ακόμη εξαλειφθεί _ υπολογίζεται ότι σκοτώνει περίπου 2.000 άτομα σε όλο τον πλανήτη. Εξετάζοντας το DNA του μεσαιωνικού βακτηρίου οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι παρουσιάζει ελάχιστες διαφορές σε σχέση με τις σημερινές εκδοχές του. «Αποκαλύπτεται ότι αυτό το παλιό Yersinia pestis μοιάζει πολύ με τον κοινό πρόγονο όλων των σύγχρονων στελεχών που μολύνουν τους ανθρώπους» τόνισε ο καθηγητής Κράους. «Είναι η γιαγιά όλων των μορφών πανώλης που υπάρχουν σήμερα». Συγκεκριμένα το Yersinia pestis αποτελείται από 4 εκατομμύρια δομικούς λίθους και οι ειδικοί εντόπισαν μόλις λίγες δεκάδες αλλαγές ανάμεσα στο μεσαιωνικό βακτήριο και στις σύγχρονες εκδοχές του.
http://www.mikres-ekdoseis.gr/2011/10/blog-post_7399.html
Η πανώλη, ή η ευρύτατα γνωστή σε όλους μας από το παρελθόν πανούκλα, είναι μία ασθένεια η οποία εξακολουθεί να ενδημεί σε πολλές τροπικές και υπό-τροπικές περιοχές του πλανήτη. Η πανώλη, ή ευρέως γνωστή ως πανούκλα, είναι μία ζώο-νόσος των τρωκτικών και των ψύλλων τους, που προκαλείται από τον gram-αρνητικό βάκιλο Yersinia pestis. Δύο μεγάλες πανδημίες πανώλης (6ος και 14ος αιώνας) προκάλεσαν περισσότερα ανθρώπινα θύματα από οποιονδήποτε άλλο λοιμώδη παράγοντα στην ανθρώπινη ιστορία. Η νόσος εμφανίζεται ακόμη στις μέρες μας στην Αφρική, την Ασία, τη Νότια Αμερική και τις ΗΠΑ, όπου κατά μέσο όρο αναφέρονται δέκα περιστατικά κάθε χρόνο, κυρίως την περίοδο από Μάιο έως Οκτώβριο. Στην Αφρική, τα τελευταία χρόνια ξέσπασαν αρκετές επιδημίες πανώλης στην Κένυα, την Τανζανία, το Ζαΐρ, τη Μοζαμβίκη και την Μποτσουάνα. Στην Ευρώπη δεν έχει εμφανιστεί κρούσμα πανώλης μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπολογίζεται ότι σε ολόκληρο τον κόσμο εμφανίζονται περίπου 1.000-6.000 κρούσματα (περίπου 1.500/έτος, κατά μέσο όρο).
Πώς μεταδίδεται
Οι άγριοι και οι οικιακοί ποντικοί θεωρούνται ως οι πιο σημαντικές δεξαμενές πανώλης και περιστασιακά οι σκίουροι, τα κουνέλια και οι γάτες, οι οποίες μάλιστα είναι εξαιρετικά ευαίσθητες στην πανώλη. Οι άνθρωποι γίνονται ξενιστές μετά από δείγμα ψύλλου τρωκτικών, οι οποίοι αποβάλλουν τον μολυσμένο οργανισμό στο δέρμα του ασθενούς κατά τη διάρκεια της απομύζησης αίματος. Ένας άλλος τρόπος έκθεσης είναι κατά την επαφή με άρρωστα ζώα ή με το κρέας τους. Η πανώλη μπορεί να μεταδοθεί από άτομο σε άτομο μόνο εάν ο ασθενής έχει την πνευμονική μορφή της και ο εκτεθειμένος βρίσκεται σε επαφή μαζί του για περισσότερο από μισή ώρα σε απόσταση δύο μέτρων (για παράδειγμα μέσα από το βήχα και το φτάρνισμα).
Τα συμπτώματα της ασθένειας
Η πανώλη χαρακτηρίζεται από πυρετό, ρίγη, κεφαλαλγία, κακουχία, βαριά γενική κατάσταση και λευκοκυττάρωση που εκδηλώνεται με μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες κύριες κλινικές μορφές:
- Τοπική λεμφαδενίτιδα (βουβωνική πανώλη)
- Σηψαιμία χωρίς εμφανή λεμφαδενίτιδα (σηψαιμική πανώλη)
- Πνευμονική πανώλη
- Φαρυγγίτιδα και τραχηλική λεμφαδενίτιδα
- Στη βουβωνική μορφή, το άτομο είναι βαριά άρρωστο με πυρετό, ρίγη και επώδυνους διογκωμένους λεμφαδένες, που συνήθως βρίσκονται στη βουβωνική χώρα.
- Στη σηψαιμική μορφή, ο ασθενής έχει υψηλό πυρετό, ρίγη, αδυναμία, πονοκέφαλο και εάν δε χορηγηθούν αντιβιοτικά γρήγορα, η κατάστασή του προχωρεί σε σοκ με χαμηλή αρτηριακή πίεση και τελικά, στο θάνατο. Δεν υπάρχουν διογκωμένοι λεμφαδένες.
- Στην πνευμονική μορφή εκτός από τον πυρετό, τα ρίγη και το λήθαργο, οι ασθενείς έχουν βήχα, δύσπνοια και πόνο στο στήθος λόγω της πνευμονίας. Η μορφή αυτή είναι θανατηφόρος, εάν δεν αρχίσει η θεραπεία με αντιβιοτικά μέσα σε μία μέρα. Η πνευμονική μορφή παρατηρείται συχνότερα μετά από αερογενή διασπορά του βακτηρίου της πανώλης. Επίσης, η μορφή αυτή είναι εξαιρετικά μεταδοτική από άνθρωπο σε άνθρωπο, αν μείνει χωρίς θεραπεία. Με την παρέλευση 48 ωρών σε αντιβιοτική θεραπεία, οι ασθενείς παύουν να είναι
μολυσματικοί.
Ποια είναι η θεραπεία: Όλα τα άτομα που έχουν επιβεβαιωμένα εκτεθεί στην πανώλη πρέπει να λάβουν προφύλαξη με αντιβιοτικά όπως η δοξυκυκλίνη για εφτά ημέρες τουλάχιστον, μετά την τελευταία επαφή με τον ασθενή ή την αερογενή έκθεση. Η έγκαιρη θεραπεία με αντιβιοτικά των ατόμων με συμπτώματα πανώλης, μειώνει σημαντικά τη θνητότητα από 50-90% σε λιγότερο από 5%.Η σηψαιμική και η πνευμονική μορφή είναι πάντα θανατηφόρες, εάν η θεραπευτική αγωγή δεν είναι ταχύτατα αποτελεσματική. Οι σουλφοναμίδες και ορισμένα αντιβιοτικά, όπως η στρεπτομυκίνη είναι πολύ αποτελεσματικές κατά του πανωλικού βακτηρίου.
Για την ιστορία: Σύμφωνα με την ιστορική αναφορά στην πολιορκία της Κάφφας το 1347, οι Τάταροι πολιορκητές έριχναν με καταπέλτες μέσα στην πόλη, τους νεκρούς από πανούκλα συντρόφους τους για να πλήξουν τον εχθρό τους. Επίσης, υπάρχουν αναφορές ότι οι Ιάπωνες κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου μελέτησαν το μικρόβιο αυτό ως βιολογικό όπλο και πιθανά να το χρησιμοποίησαν εναντίον της Κίνας.
από τον Απόστολο Βεΐζη, διευθυντή ιατρικού τμήματος ΓΧΣ
http://night-flights.pblogs.gr/2007/05/panwlh-h-panoykla-yparhei-kai-shmera-iatrikh-selida-92.htmlμολυσματικοί.
Ποια είναι η θεραπεία: Όλα τα άτομα που έχουν επιβεβαιωμένα εκτεθεί στην πανώλη πρέπει να λάβουν προφύλαξη με αντιβιοτικά όπως η δοξυκυκλίνη για εφτά ημέρες τουλάχιστον, μετά την τελευταία επαφή με τον ασθενή ή την αερογενή έκθεση. Η έγκαιρη θεραπεία με αντιβιοτικά των ατόμων με συμπτώματα πανώλης, μειώνει σημαντικά τη θνητότητα από 50-90% σε λιγότερο από 5%.Η σηψαιμική και η πνευμονική μορφή είναι πάντα θανατηφόρες, εάν η θεραπευτική αγωγή δεν είναι ταχύτατα αποτελεσματική. Οι σουλφοναμίδες και ορισμένα αντιβιοτικά, όπως η στρεπτομυκίνη είναι πολύ αποτελεσματικές κατά του πανωλικού βακτηρίου.
Για την ιστορία: Σύμφωνα με την ιστορική αναφορά στην πολιορκία της Κάφφας το 1347, οι Τάταροι πολιορκητές έριχναν με καταπέλτες μέσα στην πόλη, τους νεκρούς από πανούκλα συντρόφους τους για να πλήξουν τον εχθρό τους. Επίσης, υπάρχουν αναφορές ότι οι Ιάπωνες κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου μελέτησαν το μικρόβιο αυτό ως βιολογικό όπλο και πιθανά να το χρησιμοποίησαν εναντίον της Κίνας.
από τον Απόστολο Βεΐζη, διευθυντή ιατρικού τμήματος ΓΧΣ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
http://www.macedoniahellenicland.eu/content/view/1713/1/lang,el/
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B7_%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BB%CE%B7
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: Η "ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ" ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΗ ΑΝ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΔΥΣΚΟΛΗ. Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΕΠΙΣΗΣ ΠΑΙΖΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΩΣ ΔΥΣΚΟΛΗ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΓΩΓΗ, ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ.
No comments :
Post a Comment