Το απύθμενο χάος, στο οποίο έχει περιέλθει η πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας σε κάθε επίπεδο, απεικονίζει το πρόσωπο της κρίσης με τις πλέον αποτρόπαιες εικόνες του, επιβεβαιώνοντας το γεγονός ότι η παρακμή των καιρών μας είναι αποτέλεσμα των εγκληματικών επιλογών του έκφυλου και εθνομηδενιστικού κατεστημένου, που επί 10ετίες υφαίνει τον ιστό της καταστροφής. Η ανικανότητα της πολιτικής συντεχνίας να νιώσει την εθνική οργή και το λαϊκό αίσθημα απέναντι σ’ αυτούς που την οδήγησαν στο σημερινό κατάντημα υιοθετώντας την ατιμωρησία, ή μάλλον προάγοντάς την σε νόμο του κράτους δια των παραγραφών και άλλων φαιδρών, οδηγεί τον λαό καθημερινά όλο και περισσότερο στα όριά του.
Είναι ξεκάθαρο, ότι οι μεγαλοαστοί μηχανεύονται μεθόδους, δια των οποίων εκμεταλλεύονται εις το έπακρον την γενική απάθεια και την αδιαφορία. Προϊόντα φυσικά της επί σειρά ετών πολιτικής νάρκωσης του λαού… Διαφορετικά δεν εξηγείται το γεγονός, ότι οι θυσίες για την υποτιθέμενη έξοδο της χώρας από την κρίση βαρύνουν τον απλό πολίτη, τον εργαζόμενο, τον πληττόμενο Έλληνα, ενώ οι πραγματικοί ένοχοι της καταστροφής, οι χαρτοπόντικες πολιτικάντηδες και οι παρατρεχάμενοι κουστουμάτοι, μετατοπίζουν τις ευθύνες από τον έναν στον άλλον, δηλώνοντας αναρμόδιοι και ανεύθυνοι για τα τραγικά αδιέξοδα που εγκλωβίζουν διαρκώς την Πατρίδα. Έχοντας απωλέσει στην ουσία τα αισθητήριά τους οι κοινωνικές δυνάμεις, δε δύνανται να συλλάβουν τις νευρικές κινήσεις του συστήματος, που εκτυλίσσονται αρχικά σε φαρσοκωμωδία και εν συνεχεία σε πολιτική απάτη πρώτου βαθμού.
Οι εξουσιαστές δια των πολιτικών φατριών, αφ' ενός εξασφαλίζουν την ατιμωρησία των ιδίων και των διεφθαρμένων συνεργών τους, αφ' ετέρου επιδίδονται στην κορύφωση του λαϊκού εμπαιγμού άλλοτε κατασκευάζοντας κι άλλοτε υιοθετώντας εντολές άνωθεν, δυσβάστακτα βάρη για την… ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση, με τρόπους που παραπέμπουν περισσότερο σε τιμωρία του ευκολόπιστου και πάντοτε προδομένου Ελληνικού λαού.Οι λόγοι που υπαγορεύουν την συμπόρευση όλων των συστημικών σχηματισμών, των κομμάτων του κατεστημένου, είναι προφανείς. Οι εκμεταλλευτές του λαϊκού μόχθου, δρώντες ασύδοτοι, επιδιώκουν και επιτυγχάνουν την ευρύτερη δυνατή μεταξύ τους συναίνεση και από κοινού εξαπολύουν ανενδοίαστα χειμάρρους αντιλαϊκών μέτρων μακράς διαρκείας, αποτελειώνοντας τη μεσαία τάξη κατ’ επιταγή των Παγκόσμιων εντολέων τους.
Τα προσχήματα γι' αυτού του είδους τις αθλιότητες είναι γνωστά. Η αποφυγή της πτώχευσης, η οικονομική εξυγίανση, το πρωτογενές πλεόνασμα και όλα τα άλλα Νεοταξικά τρικ. Πίσω όμως από αυτές τις υποκριτικές διατυπώσεις κρύβεται η επιθυμία τους, η επιθυμία των λαοπλάνων να τηρήσουν κατά γράμμα τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν υπογράφοντας μνημόνια, μεσοπρόθεσμα και άλλα πρωτόκολλα. Παράλληλα, και πάλι οι ληστάρπαγες αυτοί θα αναγάγουν το εθνικό ξεπούλημα και τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος - που με αίμα πλέον συλλέγεται - σε δόγμα της δημόσιας ζωής.
Σε όλη αυτή τη θλιβερή κατάσταση ο λαός δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Έχει κι αυτός το δικό του μερίδιο, το οποίο είναι τόσο σημαντικό, ώστε να διεκδικεί σε ορισμένες περιπτώσεις το προσωνύμιο του συνεργού ή ακόμα και του ηθικού αυτουργού, αφού με την αδράνειά του πριμοδοτεί τις αυθαιρεσίες των πολιτικών. Πώς είναι δυνατόν ένας συνειδητός πολίτης αυτής της χώρας να δέχεται την απαξίωση, την υποβάθμιση, την σωρεία των εξευτελισμών, την λεηλασία της Πατρίδας αδιαμαρτύρητα, χωρίς να είναι σε θέση να αντιταχθεί, να αντιδράσει ουσιαστικά; Με μόνο στολίδι και προίκα αγωνιστικής συμπεριφοράς την αγανακτισμένη διαδήλωση με τα οικιακά σκεύη, η οποία απήγε την πίεση της στιγμής και, όπως είχε προβλεφθεί, εκτόνωσε τις όποιες διαθέσεις… Πως είναι δυνατόν μέσω των εκλογικών διαδικασιών να εγκρίνει τους ανυπόληπτους εκπροσώπους της διαφθοράς και στη συνέχεια να ζητάει ευθύνες για την κατάντια του τόπου, την ώρα που αυτός ο ίδιος αποθεώνει εξ αρχής επαίσχυντους πατριδεμπόρους…
Μπροστά στη σημερινή εθνική τραγωδία που βιώνει ο τόπος, είναι αδύνατον να περιμένουμε την ευαισθητοποίηση του συρφετού, των υπαλλήλων εκφραστών της παγκοσμιοποίησης και των διεθνών τοκογλύφων. Αυτοί, βυθισμένοι από την κορφή μέχρι τα νύχια στο βούρκο της διαφθοράς, δεν διαθέτουν καμία δύναμη και καμία θέληση για να αποκτήσουν συναίσθηση των πράξεων και των ευθυνών τους. Η ευθύνη για την ανόρθωση της Πατρίδας ανήκει σ’ αυτούς που μαζί της πονούν κι είναι αποφασισμένοι να τη σώσουν από τα νύχια των όρνεων που, ημιθανή ακόμα, την κατασπαράζουν. Ανήκει στον λαό!
Πλέον εξαντλήθηκαν όλα τα περιθώρια για περεταίρω αναμονή. Πλέον ήρθε η ώρα το Πατριωτικό κίνημα να αναλάβει δραστικά την πρωτοβουλία των κινήσεων και να γίνει ο αποφασιστικός κριτής των πολιτικών εξελίξεων. Και μέσα από αυτό το πρίσμα της σθεναρής αντίστασης στο διασυρμό της χώρας, της συσπείρωσης του Πατριωτικού κινήματος και της αντεπίθεσης, η επανίδρυση του ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ηχεί μέσα μου σαν προσκλητήριο αγώνα και σαν σάλπισμα Νίκης.
Δηλώνω Παρών!
Οι εξουσιαστές δια των πολιτικών φατριών, αφ' ενός εξασφαλίζουν την ατιμωρησία των ιδίων και των διεφθαρμένων συνεργών τους, αφ' ετέρου επιδίδονται στην κορύφωση του λαϊκού εμπαιγμού άλλοτε κατασκευάζοντας κι άλλοτε υιοθετώντας εντολές άνωθεν, δυσβάστακτα βάρη για την… ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση, με τρόπους που παραπέμπουν περισσότερο σε τιμωρία του ευκολόπιστου και πάντοτε προδομένου Ελληνικού λαού.Οι λόγοι που υπαγορεύουν την συμπόρευση όλων των συστημικών σχηματισμών, των κομμάτων του κατεστημένου, είναι προφανείς. Οι εκμεταλλευτές του λαϊκού μόχθου, δρώντες ασύδοτοι, επιδιώκουν και επιτυγχάνουν την ευρύτερη δυνατή μεταξύ τους συναίνεση και από κοινού εξαπολύουν ανενδοίαστα χειμάρρους αντιλαϊκών μέτρων μακράς διαρκείας, αποτελειώνοντας τη μεσαία τάξη κατ’ επιταγή των Παγκόσμιων εντολέων τους.
Τα προσχήματα γι' αυτού του είδους τις αθλιότητες είναι γνωστά. Η αποφυγή της πτώχευσης, η οικονομική εξυγίανση, το πρωτογενές πλεόνασμα και όλα τα άλλα Νεοταξικά τρικ. Πίσω όμως από αυτές τις υποκριτικές διατυπώσεις κρύβεται η επιθυμία τους, η επιθυμία των λαοπλάνων να τηρήσουν κατά γράμμα τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν υπογράφοντας μνημόνια, μεσοπρόθεσμα και άλλα πρωτόκολλα. Παράλληλα, και πάλι οι ληστάρπαγες αυτοί θα αναγάγουν το εθνικό ξεπούλημα και τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος - που με αίμα πλέον συλλέγεται - σε δόγμα της δημόσιας ζωής.
Σε όλη αυτή τη θλιβερή κατάσταση ο λαός δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Έχει κι αυτός το δικό του μερίδιο, το οποίο είναι τόσο σημαντικό, ώστε να διεκδικεί σε ορισμένες περιπτώσεις το προσωνύμιο του συνεργού ή ακόμα και του ηθικού αυτουργού, αφού με την αδράνειά του πριμοδοτεί τις αυθαιρεσίες των πολιτικών. Πώς είναι δυνατόν ένας συνειδητός πολίτης αυτής της χώρας να δέχεται την απαξίωση, την υποβάθμιση, την σωρεία των εξευτελισμών, την λεηλασία της Πατρίδας αδιαμαρτύρητα, χωρίς να είναι σε θέση να αντιταχθεί, να αντιδράσει ουσιαστικά; Με μόνο στολίδι και προίκα αγωνιστικής συμπεριφοράς την αγανακτισμένη διαδήλωση με τα οικιακά σκεύη, η οποία απήγε την πίεση της στιγμής και, όπως είχε προβλεφθεί, εκτόνωσε τις όποιες διαθέσεις… Πως είναι δυνατόν μέσω των εκλογικών διαδικασιών να εγκρίνει τους ανυπόληπτους εκπροσώπους της διαφθοράς και στη συνέχεια να ζητάει ευθύνες για την κατάντια του τόπου, την ώρα που αυτός ο ίδιος αποθεώνει εξ αρχής επαίσχυντους πατριδεμπόρους…
Μπροστά στη σημερινή εθνική τραγωδία που βιώνει ο τόπος, είναι αδύνατον να περιμένουμε την ευαισθητοποίηση του συρφετού, των υπαλλήλων εκφραστών της παγκοσμιοποίησης και των διεθνών τοκογλύφων. Αυτοί, βυθισμένοι από την κορφή μέχρι τα νύχια στο βούρκο της διαφθοράς, δεν διαθέτουν καμία δύναμη και καμία θέληση για να αποκτήσουν συναίσθηση των πράξεων και των ευθυνών τους. Η ευθύνη για την ανόρθωση της Πατρίδας ανήκει σ’ αυτούς που μαζί της πονούν κι είναι αποφασισμένοι να τη σώσουν από τα νύχια των όρνεων που, ημιθανή ακόμα, την κατασπαράζουν. Ανήκει στον λαό!
Πλέον εξαντλήθηκαν όλα τα περιθώρια για περεταίρω αναμονή. Πλέον ήρθε η ώρα το Πατριωτικό κίνημα να αναλάβει δραστικά την πρωτοβουλία των κινήσεων και να γίνει ο αποφασιστικός κριτής των πολιτικών εξελίξεων. Και μέσα από αυτό το πρίσμα της σθεναρής αντίστασης στο διασυρμό της χώρας, της συσπείρωσης του Πατριωτικού κινήματος και της αντεπίθεσης, η επανίδρυση του ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ηχεί μέσα μου σαν προσκλητήριο αγώνα και σαν σάλπισμα Νίκης.
Δηλώνω Παρών!
No comments :
Post a Comment