Ειναι η σειρα σου γλοιωδες υποκειμενο που με αγνοεις. Σε εσενα μιλαω, που γυρνας αλαζονικα και μιλας για δημοκρατια και κρατος και νομους, μα εννοεις, δικτατορια και χρημα και πονο….Εσυ που χρονια τωρα καταδυναστευεις το μελλον μου κι εχεις το θρασσος να γυρνας αμεριμνος και χαμογελαστος,σαν το δολοφονο που γυρναει στον τοπο του εγκληματος.
Εσυ που ζεις σαν παρασιτο στο κορμι του λαου και του εθνους και απαιτεις θυσιες νεες, για να τακτοποιησεις και τα δισεγγονα σου…
Μη βγαινεις απο το σπιτι σου, μην προχωρας στο δρομο, μην πας για ψωνια… Θα σε βρω… Θα σε βρω και δε θα μπορεσω να συγκρατησω τα χερια μου, απο το να σε ρωτησουν με βια,”απο που κι ως που βρε αληταρα,τα φαγαμε μαζι;” Παιζετε το παιχνιδακι σας, 189 χρονια τωρα, εσεις τα μελη μιας οικογενειας, μιας φατριας, των δολοφονων της χωρας.
Εσυ που ζεις σαν παρασιτο στο κορμι του λαου και του εθνους και απαιτεις θυσιες νεες, για να τακτοποιησεις και τα δισεγγονα σου…
Μη βγαινεις απο το σπιτι σου, μην προχωρας στο δρομο, μην πας για ψωνια… Θα σε βρω… Θα σε βρω και δε θα μπορεσω να συγκρατησω τα χερια μου, απο το να σε ρωτησουν με βια,”απο που κι ως που βρε αληταρα,τα φαγαμε μαζι;” Παιζετε το παιχνιδακι σας, 189 χρονια τωρα, εσεις τα μελη μιας οικογενειας, μιας φατριας, των δολοφονων της χωρας.
Φυλακισες και εξευτελισες τους ελευθερωτες μου και δε μιλησα. Με πουλησες μια δεκαρα στ αφεντικα σου και δεν εβγαλα κιχ. Με εβαλες να σκοτωνω τ αδερφια μου και σε ευχαριστουσα. Μου πηρες την περηφανεια και την αξιοπρεπεια μου κι εμαθα να σου χαμογελω. Κατεστρεψες τα ονειρα και τις προσδοκιες των παππουδων μου, των πατεραδων μου, τα δικα μου, των παιδιων μου και παντα ζηταγες εσυ να σε βοηθησω. Ζεις με τον κοπο μου, μιλας εκ μερους μου με λογια προδοσιας, τρως τη σαρκα μου κι εγω σε κοιταω ακομα. Τωρα ζητας να ξεχασω ποιος ειμαι, να γινω ενας αριθμος στην ατζεντα σου, να εχω τηλεχειριστηριο για να μην κουραζεσαι και ακομα σε κοιτω με απορια. Πες μου ομως κατι βρε ανδρεικελο, αληθεια πιστευεις πως αν μου παρεις οσα εχω, θα σου παραδωσω και την ψυχη μου; Αληθεια πιστευεις πως θα ξεπουλησω ακομα κι αυτην;
Λοιπον ακου ζητιανε, δεν εχω αλλη ανοχη να σου δωσω… Δεν εχω αλλη υπομονη και προφανως και δεν εχω και τιποτ αλλο πια… Εχω ομως ακομα το κουραγιο, να φωναζω πως δε θα σε αφησω να ξεπουλησεις και το χωμα που θαφτηκαν οι γονεις μου… Οχι το χωμα που πατουν τα παιδια μου… Και απο σημερα, καθε φορα ελεεινο υποκειμενο, που θα βγαινεις απο το σπιτι σου, το γραφειο η τη “βουλευτικη σου ασυλια”, να κοιτας πισω σου γιατι θα ειμαι εκει... Θα σε περιμενω για να σου δωσω τα ρεστα… Δε με νοιαζει πως σε λενε… Κακλαμανη, Χατζηδακη, Παγκαλο…οπως και να σε λενε, τωρα θα σου ξεπληρωσω τα δανεικα… Κι αν αυτο δεν ειναι πολιτισμενο οπως λες,τοτε να σε ενημερωσω πως “πολιτισμος ειναι να αμυνεσαι για τα παιδια σου και για το Εθνος σου” και οχι για τις καταθεσεις και τις μεζονετες σου…..
Αν εισαι τρομοκρατημενος, καλα κανεις ! Καιρος να λαβεις κι εσυ το μεριδιο τρομου που σου αντιστοιχει... Μακαρι να μπορουσα να σε κρεμασω δημοσιως, αλλα δε θα ηταν αυτο που σου πρεπει... Εσενα σου πρεπει καθημερινος εξευτελισμος… Οπως εξευτελιζεις τους Ελληνες 189 χρονια τωρα, ετσι πρεπει να εξευτελιστεις κι εσυ. Το αιμα να μη βγαινει απο πανω σου και το βλεμμα σου να ειναι οπως και το δικο μου… αβεβαιο και θολο, ετσι οπως μου το εκανες… να χασεις κι εσυ το χαμογελο το αλαζονικο και να μαθεις να πονας οπως εκεινοι που μαχαιρωνεις πισωπλατα χρονια τωρα... Προσεχε λοιπον ψηφοζητιανε γιατι δε θα σε λυπηθω… οπως δε με λυπηθηκες, οπως δε λυπασαι τους γεροντες και τα παιδια αυτης της χωρας και τα οδηγεις στην εξαθλιωση.
Θα σε τσακιζω οπου σε συναντω… Θα ποτιζω με το αιμα σου το πεζοδρομιο που θα πατουν τα πανακριβα παπουτσια σου και θα σε δειχνω ως παραδειγμα σε εκεινους που ζητουν απεγνωσμενα να παρουν τη θεση σου…ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΣΟΥ ΛΟΙΠΟΝ. Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ...ΚΥΝΗΓΙΟΥ ΣΟΥ ΑΝΟΙΞΕ ! ΤΡΕΞΕ ΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΜΠΟΡΕΙΣ, ΜΑ ΕΓΩ ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ ! ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΜΥΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΜΑΚΡΥΑ!!!
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΗΧΗΤΙΚΗ ΥΠΟΚΡΟΥΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΠΑΝΩ Fear of the Dark
No comments :
Post a Comment