Ως έλληνες εθνικιστές που ζούμε στη Κύπρο, η πρώτη μας έγνοια πρέπει να είναι η αντιμετώπιση του άμεσου κινδύνου της διπλής κατοχής της ιδιαίτερης μας πατρίδος Κύπρου, από τους τούρκους και τους άγγλους. Η παρουσία των κατοχικών στρατευμάτων εγκυμονεί τον κίνδυνο μιας ολοκληρωτικής κατάληψης ή ελέγχου που θα υποχρεώσει τον ελληνισμό να εγκαταλείψει τα χώματα του. Δυστυχώς αυτός ο κίνδυνος ολοκληρωτικού ελέγχου από τους αγγλοτούρκους κατακτητές γίνεται εγγύτερος από το γεγονός ότι η ηγεσία του τόπου διαπραγματεύεται λύσεις που κατοχυρώνουν τον τουρκικό επεκτατισμό και ευνοούν την πραγμάτωση των σχεδίων του για ολοκληρωτικό έλεγχο της Κύπρου. Ως εκ τούτου έχουμε να αντιμετωπίσουμε και την υποχωρητικότητα του πολιτικού κατεστημένου.
Όμως αυτό το κατεστημένο δεν είναι κάτι το αόριστο, κάτι το αφηρημένο. Το πολιτικό κατεστημένο αποτελεί τον βραχίονα του οικονομικού κατεστημένου της εκκλησιαστικο-ιδιοτικής ολιγαρχίας του πλούτου. Η εκκλησία και οι σύγχρονοι κοτζαμπάσηδες ξέρουν πώς να επιβιώνουν και να πλουτίζουν σε συνθήκες σκλαβιάς του λαού. Έχουν την εμπειρία των τετρακοσίων ετών συνεργασίας με τον τούρκο κατακτητή. Εκείνο που θέλουν οι κατακτητές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους, είναι να παραμένει ο λαός υποταγμένος στη μοίρα του, δηλαδή να είναι ένας σκυφτός ραγιάς που να προσκυνά τα αφεντικά του και να μη σκέφτεται πως μπορεί να ζήσει ελεύθερος κόβοντας το κεφάλι τους.
Συνεπώς ο αγώνας για την απελευθέρωση της πατρίδος από τους κατακτητές της, περνά μέσα από τον αγώνα ενάντια στο οκονομικο-πολιτικό κατεστημένο. Δηλαδή δεν είναι δυνατό να ελευθερώσουμε την γη μας από τους κατακτητές αν δεν ελευθερώσουμε τη κοινωνία από την πλουτοκρατική τυραννία. Ώστε ο απελευθερωτικός αγώνας πρέπει να είναι ταυτόχρονα αγώνας κοινωνικός και κοινονιστικός που να αποσκοπεί στην λαϊκή διαχείριση της εθνικής υπεραξίας της εργασίας προς το κοινό συμφέρον.
Τέλος, για να διεξαχθεί αυτός ο διπλός αγώνας απαιτείται η πνευματική απελευθέρωση του λαού από ιδεολογίες και δόγματα που καθιστούν την κοινωνία μια σύναξη σκλάβων. Αγώνας απελευθερωτικός και κοινωνικός δεν γίνεται χωρίς επανεύρεση της ταυτότητας μας της εθνικής, της ελληνικής. Η αποτίναξη της πνευματικής αλλοτρίωσης θα δώσει τον νέο τύπο ανθρώπου, τον τύπο του ελεύθερου πολίτη, του στοχαστή, του ποιητή, του έλληνα πολεμιστή που θα αποτινάξει με ανυποχώρητους αγώνες κάθε μορφή δουλείας. Αγώνας απελευθερωτικός, κοινωνικός, πνευματικός, άρα αγώνας πολύμορφος και πολυμέτωπος που δεν εξαντλείται και δεν περιορίζεται σε πολιτικά σχήματα αλλά εκτείνεται στη πολυσύνθετη δράση της κοινωνίας.
No comments :
Post a Comment