Κυβέρνηση και συνδικάτα φαίνεται να ομοφωνούν στο μέτρο της μόνιμης εισφοράς των δημοσίων υπαλλήλων στο ύψος του 3%. Το μέτρο αυτό εξισώνει τους χαμηλόμισθους με τους υψηλόμισθους. Η δίκαιη φορολόγηση προς όλους θα έπρεπε να ήταν ανάλογη των πραγματικών εισοδημάτων εκάστου. ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ και όχι εξισωτική που έχει ως αποτέλεσμα να συνθλίβει την αγοραστική δύναμη των χαμηλά αμειβόμενων που είναι και οι περισσότεροι και κατά συνέπεια να πλήττει την αγορά και μάλιστα το κομμάτι εκείνο της ντόπιας παραγωγής βασικών προϊόντων. Οι χαμηλόμισθοι υπάλληλοι ας σημειωθεί ότι θα πληγούν και από την άνοδο του ΦΠΑ και των εμμέσων φόρων. Ενώ οι υψηλόμισθοι θα μειώσουν κατά ελάχιστο τις αποταμιεύσεις τους.
Το συμπέρασμα από αυτή τη συμπαιγνία συνδικάτων και κυβέρνησης είναι πως τα συνδικάτα αποτελούν μηχανισμούς ελέγχου των εργασιακών αιτημάτων και συνεννόησης με το σύστημα του σοσιαλκαπιταλισμού που υπηρετούν όλα τα κόμματα. Στη προκειμένη περίπτωση τα συνδικάτα τάχθηκαν υπέρ των προνομιούχων υπαλλήλων που είναι και οι πιστοί υπηρέτες του διεφθαρμένου συστήματος της κομματοκρατούμενης εικονικής δημοκρατίας.
Εμείς οι εθνικοκοινωνιστές προτείνουμε σε αυτή τη φάση τη διάρρηξη των συνδικάτων μέσα από τη δημιουργία νέων εργατικών συλλογικοτήτων λαϊκής βάσης. Η σχέση συστήματος και κομματοκρατικού ελέγχου των εργαζομένων μέσω των συνδικάτων πρέπει να σπάσει εκ των κάτω, από την μεγάλη μάζα των μη προνομιούχων εργατών.
No comments :
Post a Comment