Μια καταστροφική εξέλιξη καταγράφηκε σήμερα νωρίς το πρωί στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, η οποία φέρνει το πολύπαθο ελληνικό ναυπηγείο (ένα ακόμα…) σε εξαιρετικά δυσχερή θέση στην προσπάθεια επιβίωσης που καταβάλλει η διοίκησή του. Σύμφωνα με πηγές προερχόμενες από τους εργαζόμενους στο ναυπηγείο, κατά τη διαδικασία προετοιμασίας δεξαμενισμού, το ναυπηγείο έχασε τη νούμερο 3 δεξαμενή. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η μεγαλύτερη δεξαμενή του ναυπηγείου χωρητικότητας φορτηγού πλοίου PANAMAX (περίπου 50-70.000 τόνους) ανατράπηκε και βούλιαξε. Είναι τουλάχιστον ευχής έργον που δεν υπήρξαν – σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία –ανθρώπινες απώλειες.
Η εξαιρετικά δυσμενής αυτή εξέλιξη όχι μόνο για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, αλλά και για το σύνολο του ναυπηγικού και ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου της χώρας, είναι πιθανόν να αποτελέσει και τη χαριστική βολή, αφού η συγκεκριμένη δεξαμενή αποτελούσε την ελπίδα του ναυπηγείου να εισπράξει κάποια χρήματα εκτελώντας εργασίες. Στο πλαίσιο που διαμορφώνεται καθίσταται πιο επείγουσα από ποτέ η εκπόνηση με ταχύτατους ρυθμούς εθνικής πολιτικής για τον τομέα και η προσπάθεια διάσωσης των θέσεων εργασίας. Πρόκειται για έργο δύσκολο που απαιτεί την άμεση εμπλοκή των αρμοδίων υπουργείων και την επίδειξη πνεύματος συνεννόησης από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, ώστε να αποτραπούν έστω την τελευταία στιγμή τα χειρότερα.
Περιθώριο για προσωπικές στρατηγικές και επιδιώξεις ΔΕΝ υπάρχει αφού η προοπτική της πλήρους κατάρρευσης δεν μπορεί να αποκλειστεί. Απαιτείται γενναία πολιτική παρέμβαση, όχι για το ένα ή το άλλο ναυπηγείο, αλλά για το σύνολο της βιομηχανίας. Απαιτείται η αντιμετώπιση του προβλήματος χωρίς παρωπίδες, αφού το παραμικρό λάθος μπορεί να σημάνει το τέλος. Και δυστυχώς αυτό θα είναι η υπέρτατη ΞΕΦΤΙΛΑ και κατάντια: Πως είναι δυνατόν μια χώρα της οποίας οι πολίτες είναι ιδιοκτήτες περισσοτέρων από 4.000 εμπορικά πλοία να έχει καταφέρει ώστε να μην περνούν ούτε απ’ έξω από τα ναυπηγεία; Πόσο ανεπαρκείς (για να μην πούμε ότι εγκληματούν) είναι οι πολιτικές και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που αδυνατούν να καταλάβουν ότι κάτι κάνουμε στραβά; Έχουμε καταντήσει περίγελος και πάλι αρνούμαστε να συμμορφωθούμε. Εάν δεν συνέλθουμε ταχύτατα, τότε απλά θα είμαστε άξιοι της τύχης μας…
Η εξαιρετικά δυσμενής αυτή εξέλιξη όχι μόνο για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, αλλά και για το σύνολο του ναυπηγικού και ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου της χώρας, είναι πιθανόν να αποτελέσει και τη χαριστική βολή, αφού η συγκεκριμένη δεξαμενή αποτελούσε την ελπίδα του ναυπηγείου να εισπράξει κάποια χρήματα εκτελώντας εργασίες. Στο πλαίσιο που διαμορφώνεται καθίσταται πιο επείγουσα από ποτέ η εκπόνηση με ταχύτατους ρυθμούς εθνικής πολιτικής για τον τομέα και η προσπάθεια διάσωσης των θέσεων εργασίας. Πρόκειται για έργο δύσκολο που απαιτεί την άμεση εμπλοκή των αρμοδίων υπουργείων και την επίδειξη πνεύματος συνεννόησης από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, ώστε να αποτραπούν έστω την τελευταία στιγμή τα χειρότερα.
Περιθώριο για προσωπικές στρατηγικές και επιδιώξεις ΔΕΝ υπάρχει αφού η προοπτική της πλήρους κατάρρευσης δεν μπορεί να αποκλειστεί. Απαιτείται γενναία πολιτική παρέμβαση, όχι για το ένα ή το άλλο ναυπηγείο, αλλά για το σύνολο της βιομηχανίας. Απαιτείται η αντιμετώπιση του προβλήματος χωρίς παρωπίδες, αφού το παραμικρό λάθος μπορεί να σημάνει το τέλος. Και δυστυχώς αυτό θα είναι η υπέρτατη ΞΕΦΤΙΛΑ και κατάντια: Πως είναι δυνατόν μια χώρα της οποίας οι πολίτες είναι ιδιοκτήτες περισσοτέρων από 4.000 εμπορικά πλοία να έχει καταφέρει ώστε να μην περνούν ούτε απ’ έξω από τα ναυπηγεία; Πόσο ανεπαρκείς (για να μην πούμε ότι εγκληματούν) είναι οι πολιτικές και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που αδυνατούν να καταλάβουν ότι κάτι κάνουμε στραβά; Έχουμε καταντήσει περίγελος και πάλι αρνούμαστε να συμμορφωθούμε. Εάν δεν συνέλθουμε ταχύτατα, τότε απλά θα είμαστε άξιοι της τύχης μας…
No comments :
Post a Comment