20/01/2011

Σελήνη

Η Σελήνη δεν αποτελούσε ποτέ μέρος της Γης από το οποίο να αποσπάστηκε. Υπάρχει μεγάλη διάφορα πυκνότητας ανάμεσα στη Γη και τη Σελήνη (3,33 gr:cmm³ για τη Σελήνη και 5,5 gr:cmm³ για τη Γη). Τα πετρώματα που έφεραν οι αποστολές του «Απόλλωνα» από την σελήνη παρουσιάζουν ηλικία που κυμαίνεται από 7-20 δισεκατομμύρια χρόνια ενώ της γης είναι 4,5 και του ηλιακού συστήματος 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Η Σελήνη δεν σχηματίστηκε από το ίδιο σύννεφο σκόνης και αέριων που σχηματίστηκε η Γη, αφού δεν διαθέτει την ίδια χημική σύσταση εδάφους με τη γη. Τα πετρώματα της επιφανείας της σελήνης είναι θόριο, ζιρκόνιο, τιτάνιο, χρώμιο, πυρίτιο, αλουμίνιο, σίδηρος, μαγνήσιο και ασβέστιο. Βρέθηκαν δε με τέτοιο τρόπο διατεταγμένα και σε τόσο μεγάλες ποσότητες, σαν να τοποθετήθηκαν από κάποιον που ήθελε να εξασφαλίσει προστασία από κοσμικές ακτινοβολίες και πτώση μετεωριτών. Ενδείξεις δηλαδή για "ενισχύσεις" στην εξωτερική επιφάνεια. Η γεωχημική σύσταση των πετρωμάτων δεν μοιάζει με αυτή της γης, ενώ τα πετρώματα πυροξενομαγγανίτη, σιδηροψευδοβρουκίτη και τιτανιούχου πικοτίτη είναι άγνωστα στην γη, πράγμα που φανερώνει ότι γη-σελήνη δεν έχουν γεωλογική συγγένεια. Αν η σελήνη είχε αποσπασθεί από την γη, θα έπρεπε να είχε την αυτή χημική σύσταση και την αυτή πυκνότητα και έστω υπόγεια νερά, αλλά η σελήνη δεν φαίνεται να είχε ποτέ νερό.

Η Σελήνη είναι ένας τόπος χωρίς ατμόσφαιρα, χωρίς άνεμους και διαβρωτικές δυνάμεις. Οι κρατήρες της δεν είναι ούτε ηφαιστειογενείς, αλλά προέρχονται από πτώση μετεωριτών. Ηφαιστειακά η σελήνη είναι νεκρή εδώ και 3 δισεκατομμύρια χρόνια, γεγονός ανεξήγητο σε συσχετισμό με τη γη. Οι κρατήρες έχουν μεγαλύτερο πλάτος, 150 χιλιόμετρα και βάθος μέχρι έξη χιλιόμετρα, φαινόμενο που δημιουργεί απορίες, τι υπάρχει μετά το βάθος αυτό; Ο φλοιός της σελήνης έχει πάχος μόλις 40 χιλιόμετρα και θα έπρεπε να είχε ενεργά ηφαίστεια εάν η κατάσταση του εσωτερικού ήταν διάπυρη. Εάν κρίνουμε από την ηλικία της θα έπρεπε να έχει ψυχθεί τελείως σε συνάρτηση με τις διαστάσεις της και ο φλοιός της θα έπρεπε να ισούται με την ακτίνα της. Τα 40 χιλιόμετρα του φλοιού της δείχνουν ότι είναι τεχνητό περίβλημα και όχι φυσικό αποτέλεσμα λόγω ψύξεως της αρχικής πυρακτωμένης μάζας. Με απλές μαθηματικές σκέψεις, αν κρίνουμε από την διάμετρο των κρατήρων, την ταχύτητα των μετεωριτών και την πυκνότητα της σελήνης, θα έπρεπε οι κρατήρες της σελήνης να είχαν βάθος ίσο με το πάχος του φλοιού ενώ έχουν μόνο 6 χιλιόμετρα, που σημαίνει ότι κάποιο πανίσχυρο υλικό εμποδίζει την παραπέρα εισχώρηση των μετεωριτών και επομένως η επιφανειακή διάταξη των πετρωμάτων δεν είναι τυχαία. Ενδείξεις δηλαδή για την ύπαρξη εσωτερικού μεταλλικού περιβλήματος κάτω από τον εξωτερικό φλοιό πάχους 32 χιλιόμετρων.

Η Σελήνη δεν μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη (θεωρία της "προσέλκυσης") αφού ένα τόσο μεγάλο σώμα είναι αδύνατον να μπει κάτω από φυσιολογικές συνθήκες σε τροχιά γύρω από έναν τόσο μικρό πλανήτη. Το να αιχμαλωτίστηκε η σελήνη από τη γη πρέπει να απόκλεισθεί, γιατί αντίκειται στους νόμους της ουράνιας μηχανικής. Λόγω των τεραστίων τριβών η σελήνη θα αναφλεγόταν. Η σελήνη σαν ουράνιο σώμα χαρακτηρίζεται από τους επιστήμονες «Αστρική Ανωμαλία», γιατί η απόσταση της από την γη είναι πολύ μεγάλη για δορυφόρο. Είναι ο μεγαλύτερος δορυφόρος του ηλιακού μας συστήματος. Ο φωτεινός της δίσκος φαίνεται από τη γη ίσος με αυτόν του ηλίου. (Ο ήλιος ειναι 400φορές μεγαλύτερος αλλά είναι 400φορές μακρύτερα απο τη γη). Η τροχιά της είναι κυκλική, περίεργο φαινόμενο για δορυφόρο, ενώ το φαινόμενο των εκλείψεων είναι το μοναδικό στο ηλιακό μας σύστημα. Ο ήλιος έλκει την σελήνη με διπλασία δύναμη απ' ότι η γη και θα έπρεπε λογικά να την αποσπάσει. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει διότι η τροχιά διορθώνεται όταν υπάρχουν αποκλίσεις. Με βάση τις παραπάνω ιδιαιτερότητες ο Αυστριακός καθηγητής Χόμπιργκερ είπε ότι "η σελήνη είναι επισκέπτης του διαστήματος". Οι Ρώσοι καθηγητές Μιχαήλ Μπάζιν και Αλεξάντερ Σερ-μπακώφ της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και αυτοί με βάση όλα τα παράδοξα της σελήνης είπαν ότι "υπάρχουν στοιχεία που πείθουν ότι η σελήνη είναι κούφια και έργο νοημόνων όντων. Κατασκευάστηκε να ταξιδεύει στο διάστημα για εκατομμύρια χρόνια. Ποιοί το έφτιαξαν και από που έρχεται δεν γνωρίζουμε". Με τις παραπάνω απόψεις συμφωνούν και ο αστρονόμος της ΝΑΣΑ Μακ Ντόναλντ και ο Αγγλος συνάδελφος του Γουέλκινς.

Με την αποστολή «Απόλλων 11 και 12» εγκατέστησαν υπερευαίσθητους σεισμογράφους στη «θάλασσα της Γαλήνης» και στη «θάλασσα των Καταιγίδων» αντίστοιχα, προκειμένου να μελετήσουν σεισμικά φαινόμενα της σελήνης. Όταν η σεληνάκατος του «Απόλλων 12» επέστρεψε στο διαστημόπλοιο την άφησαν να πέσει στην επιφάνεια της σελήνης σε απόσταση 65 χιλιομέτρων μακρυά από τον σεισμογράφο και προς κατάπληξη όλων παρουσιάστηκε ένα μη αναμενόμενο φαινόμενο. Οι παλμικές δονήσεις της σύγκρουσης που μεταδιδόταν με την απίστευτη ταχύτητα των 10 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, αυξήθηκαν προοδευτικά, έφθασαν σε μια μέγιστη τιμή και μετά έσβησαν. Η ταχύτητα του ήχου στην επιφάνεια της θάλασσας είναι 1240 μέτρα το δευτερόλεπτο. Το φαινόμενο κράτησε μία ώρα και θύμιζε χτύπους καμπάνας. Οι χτύποι στην καμπάνα θα διαρκούσαν λιγότερο από μισή ώρα. Η αποστολή του «Απόλλων 13» με μικρή ποσότητα εκρηκτικών που πυροδότησε προκάλεσε αρμονικές δονήσεις που κράτησαν 3ω30', και η ΝΑΣΑ αρκέστηκε να πει: "Κάτι περίεργο συμβαίνει στο εσωτερικό της σελήνης για να έχουμε αυτήν την αρμονικότητα με την οποία μπορούμε να συντονίσουμε το ρολόγια μας". Όταν το διαστημόπλοιο Απόλλων 14 έριξε τον τρίτο όροφο του με ορμή στη Σεληνιακή επιφάνεια, η Σελήνη αντέδρασε σαν μια μεγάλη καμπάνα. Καταγράφτηκαν παλμικές δονήσεις διάρκειας τριών περίπου ωρών που έφτασαν σε βάθος 28-32 χιλιόμετρων. Όταν κατά την αναχώρηση του ίδιου διαστημόπλοιου από το Σεληνιακό έδαφος απερρίφθη η σεληνάκατος, προκλήθηκαν νέες δονήσεις που κράτησαν ενενήντα περίπου λεπτά. η ΝΑΣΑ είπε: "Οι πιθανότητες να είναι κούφια η σελήνη είναι πολύ μεγάλες". Εκτός από τις τεχνητές δονήσεις που προκάλεσαν οι άνθρωποι, διαπιστώθηκαν δονήσεις σε βάθος 800 χιλιομέτρων που δεν ξεπέρασαν την «βαθμίδα 2» της κλίμακας Ρίχτερ. Ήταν απόλυτα αρμονικές, φαινόμενο που επιβεβαιώνει την άποψη ότι η σελήνη είναι κούφια. Οι δονήσεις αυτές επαναλαμβάνονταν σε τακτά χρονικά διαστήματα, μια φορά τον μήνα και με την ίδια ένταση πάντα.

Έγιναν αστρονομικά έξοδα, τοποθετήθηκαν επιστημονικά όργανα στην επιφάνεια της σελήνης και οχήματα έρευνας. Γιατί όλα αυτά; Γιατί αυτή η εκνευριστική σιωπή μετά την ολοκλήρωση του διαστημικού προγράμματος «Απόλλων»; Γιατί και οι Ρώσοι σταμάτησαν ξαφνικά τα προγράμματα τους, σε μια στιγμή που το ταξίδι στη σελήνη θα ενίσχυε το γόητρο τους;

No comments :

Post a Comment