Η ανάγκη δημιουργίας και συγκροτήσεως του κράτους προέκυψεν από τα πανάρχαια χρόνια σαν μέσο διά την διακυβέρνησιν των πολιτών ενός εκάστου κράτους. Το κράτος υπήρξεν σαφής και συγκροτημένη μορφή εξουσίας με σκοπόν την προαγωγήν και διατήρησιν της εννόμου τάξεως προς καλυτέραν ενάσκησιν της διοικήσεως επί των πολιτών του, εις ό,τι αφορά την επίλυσιν των διαφορών και προβλημάτων τους από την μίαν και την προστασίαν τους από την άλλην. Προϊόντος του χρόνου και διερευνομένης της φυλετικής κοινότητος εις πολιτείαν, οι αρμοδιότητες του κράτους δεν ήλλαξαν αλλά κατέστησαν πολυπλοκότερες. Η δυνάμις όμως του κρατους παρέμενεν πάντα δύναμις, εις οποιοδήποτε μέγεθος αυτού και εχρησιμοποιείτο υπό του κράτους επ’ ωφελεία των πολιτών του. Το κράτος ήταν υπεύθυνο πάντοτε δια τους πολίτες του, των οποίων η ευνομία, ευρυθμία της ζωής των και η ασφάλειά των, ήταν ο σκοπός της υπάρξεώς του και η αποστολή του. Η εξουσία του δεν εδημιουργήθη χάριν αυτού του κράτους, αλλά χάριν των πολιτών και μόνον.Το πολυπληθές των κρατών – πόλεων της Ελλάδος κατά τους αρχαίους χρόνους, στην ουσία δεν απείχεν από την έννοιαν του ενιαίου κράτους αφ’ ου επροστατεύετο η φυλετική καθαρότης, η ιδία θρησκεία ελατρεύετο και εδιακονείτο μετ’ ευλαβείας από όλους τους Έλληνας, τα αυτά ήθη και έθιμα τους εχαρακτήριζον και το κυριότερον, εναντίον κοινών εχθρών εμάχοντο (Περσες – Φοίνικες – Λατίνοι). Οι τυχόν εξαιρέσεις τον κανόνα ενισχύουν, όχι το αντίθετον. Έλειπεν βεβαίως, ένα εκ των βασικών χαρακτηριστικών του κράτους. Το ενιαίο της διοικήσεως. Τα διάφορα πολιτεύματα ενός εκάστου κράτους–πόλεως κατ’ ουδέν επηρέασαν το ομότροπον–ομόθρησκον–ομόγλωσσον και όμαιμον του ελληνικού μας έθνους. Το ενιαίον όμως της διοικήσεως, επετεύχθη το πρώτον, επί του Φιλίππου Β΄ του μεγάλου, βασιλέως των Μακεδόνων Ελλήνων με την ίδρυσιν του κοινού των Ελλήνων εις Κόρινθον. Κατ’ αυτόν λοιπόν τον τρόπον, το πρώτον ενιαίον ελληνικόν κράτος, δείχνει την δύναμιν και υπεροχήν του.
Από καιρού όμως, μέσα στις αρμοδιότητες του κράτους υπεισέρχονται ευθύνες πολύ πιο σύνθετες από εκείνες της τάξεως και ασφαλείας των πρώτων χρόνων. Το κράτος τώρα υποχρεούται να αναπτύξει μίαν άλλην, τρομερήν εις σπουδαιότητα, δραστηριότητά του. Εκείνης της παιδείας και εν γένει προνοίας προς βελτίωσιν της ψυχής και του πνεύματος αλλά και της καλυτέρας διαβιώσεως των πολιτών που το αποτελούν. Η έννοια του έθνους, που το κράτος καλεί να υπερασπίσει και να προάγει, καθίσταται τώρα περισσότερον αντιληπτή. Και τούτο συμβαίνει σε όλες τις πόλεις–κράτη που αν και χωρισμένα έχουν πλήρην συνείδησιν της ενιαίας των εθνότητος. Το κράτος του Αλεξάνδρου του Μεγίστου, θα επιτύχει κάτι το μοναδικόν. Το κράτος το ελλαδικόν του Φιλίππου, ενούται με το ελληνικόν έθνος. Και πλήν εξαιρέσεων, των καθ’ όλα αξιολόγων αποικιών μας εις την δύσιν, όλες οι λοιπές αποικίες γίνονται τμήματα του κράτους. Τρομερόν! Ο ελληνισμός είναι κυρίαρχος παγκόσμιος δύναμις. Αστράφτει και δημιουργεί κάτω από το Θεοείκελον Αλεξάνδρειον πνεύμα, Θεόπνευστον, και άνωθεν δεδομένον.
Με του Ρωμαίους, το έθνος χάνει το κράτος του. Δηλαδή την κεντρική εξουσία προς αυτοκυβέρνησιν και αυτοδιαχείρισιν των ιδίων αυτού θεμάτων. Δεν παύει όμως να υπάρχει. Να μεγαλουργεί και το κυριώτερον να μετέχει πολλάκις εις την εξουσίαν, μετατρέποντας τον κατακτητή εις “χωροφύλακα” ιδικόν του στην Μεσόγειο. Η γλώσσα του παραμένει η διεθνής και αργότερα αυτό το έθνος, υποκαθιστά την ξένην εξουσίαν βαθμηδόν, αλώνοντάς την εν συνεχεία εξ ολοκλήρου. Ο Ελληνισμός αναλαμβάνει την διακυβέρνησιν των τυχών του και πάλιν, δίδοντας εις την Βυζαντινήν του αυτοκρατορίαν (παρά τας περί του αντιθέτου ανερματίστους γελοίας απόψεις) το υπέροχον αίμα του διά την χιλιόχρονον και πλέον κυριαρχίαν της. Διότ’ εφ’ όσον το έθνος έζησε, το κράτος ήτο μία απλή υπόθεσις επαναλειτουργίας του. Είκοσι και πλέον εκατομμύρια Έλληνες κυριαρχούν διά μίαν ακόμη φοράν επί της οικουμένης. Έτσιθελικώς και αυτοβούλως, χωρίς πίεσιν, με εξαίρεσιν μερικές χιλιάδες εις δυτικής Πελοπόννησον, Ήπειρον και πιθανώς Κρήτην, οι Έλληνες έχουν ήδη ασπασθεί την χριστιανικήν πίστιν.
Η εκ νέου απώλεια του κράτους μετά το 1453 θα εύρη το έθνος εξαπλούμενον από την Ρωσίαν μέχρις την Αλεξάνδρειαν της Αιγύπτου, φυλλάσσον τας ιδίαις του παραδόσεις, έθιμα, ήθη και πίστιν. Το κράτος έχει απολεσθεί. Όμως ο τρόπος διακυβερνήσεως του λαού παραμένει ελληνοκρατικός. Οι κοινότητες θα υποκαταστήσουν την απωλεσθείσαν κεντρικήν εξουσίαν και διατηρώντας αυστηρώς τα πάτρια, απολακτίζοντας κάθε τι ξενικόν και αλλότριον, περιφρούρησαν το έθνος αλώβητον και υπερήφανον. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, η επανεύρεσις του κράτους ήτο ζήτημα οργανώσεως και χρόνου. Έτσι, το συλλογικόν όργανον των λαϊκών μας κοινοτήτων, η Εθνοσυνέλευσις, θα εκπροσωπεί τον λαόν, και θα μετέχει εις την διεξαγωγήν του υπέρ της εθνεγερσίας αγώνος. Το 1827 το έθνος, επανέδωσε εις τον λαόν το κράτος του. Με μίαν προοπτικήν. Το κράτος να ενώση το έθνος.
Και από εδώ πλέον συμβαίνουν τα φοβερά εις την Ελληνικήν ιστορίαν, 9.000 χρόνων και πλέον. Δολοφονώντας τον Καποδίστριαν και διώχνοντας τον Όθωνα, το υπό ανασυγκρότησιν κράτος χάνει την προοπτικήν του. Η πολιτική του κυριότερου του (μέχρι σήμερον) εχθρού, της Αγγλίας, “έχομεν ανάγκην μιάς κάποιας Ελλάδος” και το ειπωθέν από τον Εβραίον πρωθυπουργόν της, Δισδραέλλι, “να καταστήσωμεν το κράτος τους (των Ελλήνων), όσον το δυνατόν ολιγώτερον επικίνδυνον τον δε λαόν τους μικρόψυχον, όπως τα έθνη του Ινδοστάν”, θα αποτελέσει τον οδηγόν φάρον όπου εκατευθύνοντο όλες, οι μέχρι σήμερον, αγγλικές – σιωνιστικές προσπάθειες και που εκαλούντο να τις υλοποιήσουν οι γελοίοι και κακή τη μοίρα Έλληνες πολιτικοί. Η διαφθορά του Κωλέττη και ο προδοτικός, στην βάσιν του, φαναριωτικός συγκεκαλυμμένος, δήθεν, μεγαλοϊδεατισμός του Μαυροκορδάτου, οριοθετεί τις δύο βασικές “τάσεις” όλων των εν συνεχεία Ελλήνων πολιτικών. Και οι δύο όμως ανωτέρω πολιτικοί θα ειναι το ίδιο προδότες στην εξάρτησιν τους και λήψιν οδηγιών από τον ξένον παράγοντα.
Η Αγγλία, ο μαστροπός της Ελλάδος, έχοντας ήδη πράξει λάθος εις τας περιπτώσεις του Καποδιστρίου και Όθωνος, θα φροντίσει του λοιπού αυτό να μη επαναληφθεί. Ούτως, ο κρατικός μηχανισμός εις την κορυφήν του και βαθμήδον, εις μεγάλην έκτασιν, εις την διάρθρωσίν του, θα παραμένει μέχρι σήμερον πρακτορευόμενος υπό της Αγγλίας. Εις τους ανωτέρω ελεεινούς προδότες θα προστεθούν αργότερον οι κομμουνιστές, φερέφωνον του διεθνισμού και από τα τέλη του 1947 αρχάς 1948 θα έχομεν τους πρώτους πράκτορας–προδότας, της αμερικανικής πολιτικής. Οι τελευταίοι, πρέπει να αναζητηθούν στους χώρους, κυρίως, των στρατιωτικών, επιχειρηματιών, καθηγητών κ.λ.π. Η συντριπτική πλειοψηφία όμως του πολιτικού κόσμου και του κρατικού μηχανισμού, θα παραμένει πεισματικώς συρομένη υπό του αγγλικού άρματος. Και κάτι που δεν γνωρίζει ο κοιμώμενος ελληνικός λαός, την διαμάχην αυτών των δύο υπηρεσιών, επληρώσαμεν εις την Κύπρον μας.
Όλες όμως οι παρατάξεις των προδοτών της μεγάλης μας πατρίδος, θα έχουν μίαν κοινήν αρχήν, όπου θα υπακούουν και θα υποτάσσονται. Τον διεθνή σιωνισμό. Η Αγγλία και η Αμερική, είναι εις όλους γνωστόν, ότι ελέγχονται από αυτόν. Το μεγάλο ξάφνιασμα θα υπάρξει, όταν τα κορόϊδα οι κομουνιστές αντιληφθούν, επί τέλους, τίνος το παιχνίδι έπαιζαν τόσα χρόνια και για ποια εγκληματική ουτοπία έχυναν το αίμα τους και κατέστρεφαν την ζωήν τους. Οι κομμουνιστές, απετέλεσαν την μαχόμενη πρωτοπορία του διεθνούς σιωνισμού, σε συνδυασμό με τις προδοτικές πρωτοβουλίες των πολιτικών–κρατικών ομολόγων τους. Ούτω πως, εάν στα άλλα κράτη, οι πρακτορεύσεις των πολιτικών, χάριν ποικιλίας λόγων, ακολουθούν μίαν ολιγώτερον καταστροφικήν παρουσίαν, στην Ελλάδα, λόγω ιδιομορφίας του λαού της και λόγω “προτεραιότητος” εις την καταστροφήν της, τα πράγματα λαμβάνουν το μέγιστον του κακού που μπορεί να επιφέρουν.
Έχοντας πλέον αλωθή το κράτος και έχοντας κυριολεκτικώς εκφύγει του προορισμού του τίθεται σε ενέργεια η νέα του αποστολή. Η καταστροφή του έθνους. Η καταστροφή του 1897 θα είναι η αρχή αυτής της τραγωδίας που παίζεται στην χώρα μας, συνέχεια επί ενάμισι αιώνα και πλέον. Θα ακολουθήσει η απώλεια της Αν. Ρωμυλίας, με κορύφωσιν το νέον 1453, δηλαδή την Μικρασιατικήν καταστροφήν του 1922. Τότε οι Αλβανοί θα πάρουν ελληνικά εδάφη στην περιοχήν Περσών ρεζιλεύοντάς μας κυριολεκτικώς. Θα παραχωρηθεί το “προγεφύρωμα του Καραγάτς” στους Τούρκους και θα απωλεσθούν οριστικώς (;) οι Ίμβρος και Τένεδος. Κατά τον ίδιον τρόπον η στρατηγικής σημασίας νήσος Σάσων, στην Αδριατική, δίδεται στους Αλβανούς. Έχει βεβαίως προηγηθεί η επί δύο συνεχείς φοράς “προδοσία”, εκ μέρους της Ελλάδος, της Β. Ηπείρου, η οποία εγκαταλείπεται στην τύχη της. Από “εσφαλμένους χειρισμούς”, χάνεται το ελληνικώτατον Μοναστήριον και η περιοχή Στρωμνίτσης. Ενώ πάλιν μας εξαναγκάζουν εις απόσυρσιν, ολίγον έξωθεν της Σόφιας.
Εκεί όμως, όπου η προδοσία του πολιτικού κόσμου και δή της αστικής δεξιάς, επιφέρει τάσιν προς έμετον, είναι το θέμα της Κύπρου. Κατεβλήθη κάθε δυνατή προσπάθεια εκ μέρους του πολιτικού κόσμου και του γελοίου μας διπλωματικού σώματος, ώστε η Κύπρος να ΜΗ ενωθεί με την μητέρα πατρίδα. Η Β. Ήπειρος δε, ως θέμα, μετά τον Β΄ πόλεμον αποσιωπάται, για να εξευτελισθεί με τους προδοτικούς “χειρισμούς” των τελευταίων περιόδων. Κατεβλήθη, κυρίως, προσπάθεια, να κτυπηθεί πρωτίστως ο μείζων ελληνισμός, διότι από αυτόν πάντα έπαιρνεν δυνάμεις, ο ελλαδικός ελληνισμός. Οι Σιωνισταί το γνωρίζουν καλώς αυτό. Γι’ αυτό εκτυπήθη η καρδιά της Ελλάδος. Η Ιωνία (Μικρά Ασία). Είχεν προηγηθεί η συρρίκνωσις του ελληνισμού της Βουλγαρίας–Γιουγκοσλαβίας και για τον Β. Ηπειρωτικόν ελληνισμόν κατεστρώθη σχέδιον αφελληνισμού και εξαφανίσεως του εν ω ο υπέροχος ελληνισμός της Οδησσού θα συρθεί και αυτός πρόσφυγας και πένης στην Ελλάδα. Αργότερον, χωρίς το κράτος πάλιν να συγκινηθεί, χάνομεν την πολιτιστικώς ακτινοβολούσαν και οικονομικώς ισχυράν, παναρχαίαν κοινότητα ελληνισμού της Αλεξανδρείας!
Το ίδιον θα συμβεί και με την κοινότητα των Ελλήνων εις Ροδεσίαν, εν ω αποδεδειγμένως πλέον, ουδεμία λαμβάνεται ή ελήφθει ποτέ μέριμνα διά τας ακμάζουσας κοινότητας Καναδά, Αυστραλίας, Αμερικής (Η.Π.Α) και Ν. αφρικανικής ενώσεως. Ότι αυτοί οι υπέροχοι Έλληνες έπραξαν, το έπραξαν με τας ιδίας των δυνάμεις, χωρίς το διεφθαρμένον ελληνικόν κράτος να τους στηρίξη σαν μάνα πατρίδα, σαν υπεύθυνο μητροπολιτικόν έδαφος. Μόνον να ζητά ήξερεν, οσάκις είχεν την ανάγκην του μείζωνος (αποδήμου) ελληνισμού. Το κράτος μητριά, στάθηκε πάντα δια τους ωραίους αυτούς Έλληνας, κράτος εκμεταλλεύσεως και αχαριστίας. Σήμερα, κοινότητες Ελλήνων ή Ελληνογενών (Βουλγαρία–Ισπανία-Ιταλία) πασχίζουν, μέσα από τις ελευθερίες που εδόθησαν στις μειονότητες, να έλθουν σε επαφή με την μάνα πατρίδα, η οποία, όμως προκλητικώς και με χυδαίαν αδιαφορίαν, τους περιφρονεί και κωφεύει.
Αρωγοί στην προσπάθειαν αυτήν εξοντώσεως του ελληνικού έθνους υπό του κράτους, υπήρξαν και υπάρχουν, εκτός των πολιτικών, δύο δυνάμεις. Το κοινοβούλιον, ως θεσμός πλέον και οι κομμουνιστές (πάσης αποχρώσεως). Το κοινοβούλιον επεβλήθη βιαίως υπό των Άγγλων, αφ’ ου κατηργήθη το γνήσιον όργανον διακυβερνήσεως μας, η εθνοσυνέλευσις. Διότι το κοινοβούλιον έχει σχέσιν με την δημοκρατίαν, οίαν έχει η μαϊμού με το φεγγάρι. Μέσον αυτού μόνον, θα εκατορθούτο η διαίρεσις των Ελλήνων σε φατριές και ως εκ τούτο ο καλύτερος έλεγχος τους. Ο δε κομμουνισμός, ο φανατικότερος δούλος του σιωνισμού, μεταφερθείς στην Ελλάδα από τον εβραιοβούλγαρον Α. Μπεναρόγια, από τους Εβραίους, το πρώτον, ενισχύθη οικονομικώς και από τις εβραϊκές εφημερίδες (Αβάντι) υπερστηρίχθη. Διά τούτο, οτιδήποτε ποτέ έπραττεν και πράττει, το εκατηύθηνεν πάντα εναντίον της πατρίδος και του φτωχού λαού, που δήθεν υπεράσπιζεν.
Έτσι, με τον εχθρό “μέσα από τα τείχη”, προδομένον το ελληνικόν έθνος, απ’ αρχής γενέσεως του νέου ελληνικού κράτους, όλο έχανε και εσυρρικνούτο εις μέγεθος και ευρωστίαν. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων πλεον, ο ελληνισμός, οδηγήθηκε σαν κοπάδι μέσα στο μαντρί των ασφυκτικών συνόρων του Ελλαδικού κράτους για να σβήσει και να πεθάνει. Οι Β. Ηπειρώτες πρόσφυγες, που τόσον ελεεινού και ανθελληνικού έτυχον χειρισμού και οι Πόντιοι της Ρωσίας, που κατέκλυσαν πρόσφατα τις ελληνικές μεγαλουπόλεις αποτελούν την τελευταίαν πράξιν του μισαρού αυτού σχεδίου, που με “υπομονή” και “συνέπεια” στην εφαρμογή του δείχνει να αποδίδει τα “αναμενόμενα” αποτελέσματα. Ο Ι. Δραγούμης το είχεν αντιληφθεί αυτό από το 1908, αλλά δεν εγνώριζεν τότε τους μηχανισμούς επί των οποίων είχεν δομηθεί το νέον κράτος, πολλώ δε μάλλον δεν είχεν κατανοήσει εις βάθος τον εγκληματικόν και αποτρόπαιον ρόλον των Ελλήνων πολιτικών. από το 1960 όμως ήρχισεν να καθίσταται γνωστόν τι ακριβώς συνέβαινεν και γιατί! "Αν το κράτος είναι ενάντια στο έθνος, πρέπει αναγκαστικά ή να αλλάξει μορφή ή να χαθή. Το κράτος, που εμποδίζει τη φυσιολογία του έθνους, είναι περιττό και βλαβερό"
Τώρα λοιπόν, που πολύ ή ολίγον, ευρέθημεν όλοι σαν τα πρόβατα μέσα σ’ ένα στενό και μικρό κράτος, χωρίς να έχουμε κατορθώσει τόσα χρόνια να δώσουμεν στο κράτος αυτό τα πραγματικά του σύνορα, τώρα μας ευρίσκουν όλους μαζεμένους και μας τσακίζουν πλέον αλύπητα οι εχθροί μας. Με τους πολιτικούς σαν όργανα τους, μας αφήρεσαν την γλώσσαν, χωρίς να γνωρίζη πιά κανείς πως πρέπει να μιλά και τι να λέει. Μας εσκότισαν και παραμόρφωσαν την ιστορίαν μας, για να μην μάθουν τα νέα παιδιά ποια είναι και αποκτήσουν κάποτε το μεγαλείον τους. Με εξαγορασμένους δεσποτάδες και αρχιερείς ρεζιλεύουν την πίστιν μας, ατονούν την θέρμη μας για το Χριστό, εξευτελίζουν τα ιερά και τα όσια. Τις παραδόσεις τις κοροϊδεύουν και κάθε τι το ελληνικό το περιφρονούν και το χλευάζουν. Το χαμόγελο έσβησε από τα χείλη μας, η πίστις στους εαυτούς μας μειώνεται και ο ένας κατηγορεί τον άλλον ότι αυτός πταίει και όλοι μαζί υβρίζουμε τους ...Έλληνες, όπου δεν κάμουν αυτό που ο καθ’ ένας μας ξεχωριστά θεωρεί ότι είναι το σωστό. Υπερήφανο στρατό να μας προστατεύει δεν έχομεν και υπεύθυνα σώματα ασφαλείας να μας φυλάσσουν δεν υφίστανται.
Το κράτος αδιαφορεί για τον λαόν του και ο λαός ενδόμυχα μισεί το κράτος και τους πολιτικούς του. Οι τελευταίοι το γνωρίζουν αυτό, γι’ αυτό και κρατούν τον λαό παγιδευμένο στα κόμματά τους και τον εκβιάζουν, πως αν απομακρυνθεί από αυτά θα χάσει την εργασίαν του και δεν θα του γίνουν οι ευκολύνσεις που (δικαιωματικώς) ζητά να έχει. Ετοιμάζονται να μας σφραγίσουν με ταυτότητες, χωρίς το όνομά μας και την φωτογραφίαν μας, παρά μόνον με ένα γραμμωτό σύστημα του αντιχρίστου 666 και ένα νούμερο και από την άλλην, ερευνούν τρόπους να εισάγουν το Λατινικόν αλφάβητο διότι δήθεν δυσκολεύουμε την ΕΟΚ στις συναλλαγές της!!! Κατήργησαν τον κομμουνισμόν, αφ’ ου αντελήφθησαν ότι δι’ αυτού δεν εκατορθωθή η άλωσις του κόσμου και μας παρουσιάζουν τώρα την ΕΟΚ σαν μια αγορά καταναλωτικών αγαθών και προϊόντων, όπου μέσα της θα συντριβεί και θα ποδοπατηθεί κάθε έθνος, χωρίς πρόσωπο πλέον και χωρίς την πολιτιστικήν του κληρονομιά. Και δεν ευρίσκεται ένας πολιτικός να αντιδράσει στα αφεντικά του των Βρυξελλών, εκεί όπου ετοιμάζεται η παγκόσμιος κυβέρνησις των σιωνιστών Εβραίων. Και πώς να γίνει αυτό, όταν ο υπ. εξωτερικών εδήλωσεν κάποτε ότι οικονομική πρωτεύουσα της Ελλάδος είναι οι Βρυξέλες. Και τούτο, για να έλθη ο καιρός, αφ’ ου το “χάψωμεν” και το χωνέψωμεν αυτό, να μας ειπή, ότι και εθνική πρωτεύουσα μας είναι οι Βρυξέλες!
Οι βρώμικοι πολιτικοί μας θυμίζουν τους προδότας του λαού και τυράννους, κοτσαμπάσηδες, για τους οποίους γράφει ο Φωτάκος: Οι κοτζαμπάσηδες ήσαν ένα σώμα ενωμένον δια του μεταξύ των συμφέροντος. Δεν ήσαν καθόλου λαοπρόβλητοι και αγαπητοί καθώς τινες γράφουσι και λέγουσι. Ούτοι ενήργουν ως υπηρέται των ορέξεων των Τούρκων και το επάγγελμα αυτό ήταν ο πόρος της απαλλαγής των από τα βάρη και τας φορολογίας. Εισέπραττον εκατόν και έδιδον μόνον είκοσι πέντε… τοιούτος ήτο ο κοτζαμπάσης, όστις κατά τα άλλα πάντα εμιμείτο τον Τούρκον καθώς εις την ενδυμανσίαν του, εις τους εξωτερικούς τρόπους και τα της οικίας του...του Τούρκου μόνον κατά το όνομα διέφερεν...αντί να πηγαίνει εις Τζαμί πήγαινε εις εκκλησίαν. Εάν αντί των Τούρκων θέσωμεν την λέξιν “Εβραίος” ή “ξένος” ή “Άγγλος” ή “Ρώσος” ή “Αμερικάνος”, αναλόγως τι ταιριάζει εις τα σημερινά πολιτικά ανδρείκελα, τότε η ομοιότης καταντά τρομερώς θλιβερή. Ο Άγγλος Thornton αναφέρει ότι “οι Έλληνες έχουν μεταξύ των τους μεγαλύτερους εχθρούς” και ο μεγαλύτερος των εχθρών μας: Το κράτος.
Ας μη μακρυλογούμεν. Είναι “φαεινότερον του ήλιου”. Όταν δεν είχαμε το κράτος είμεθα ένα τεράστιον έθνος. Ζούσαμε με την πίστην μας, γλώσσα, ήθη και έθιμα μας. Από την ώρα που αποκτήσαμε το κράτος, ήρχισεν η καταστροφή μας. Το κράτος τρώει σαν ύπουλο όρνεο τις σάρκες του έθνους. Κυριολεκτικώς μας ξεκληρίζει. Εάν είχαμε, πράγματι ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ κράτος, Αλβανοί, Σλαύοι, Βούλγαροι, Τούρκοι, Εβραίοι,…… “Ευρωπαϊοι” θα εφοβούντο και να μας μιλήσουν, εν ω ο κόσμος θα μας εθαύμαζεν εκ νέου. Ας το συνειδητοποιήσομεν καλώς. ΔΕΝ ΕΙΜΕΘΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ. Μια νέα δουλεία μας επεβλήθη μετά την εθνεγερσίαν του 1821. Η φοβεροτέρα όλων. Ας το καταλάβομε και ας το μάθομεν και στα παιδιά μας: Ο εχθρός μας είναι το πρόστυχον ελληνικόν κράτος και οι μηχανισμοί του. Η καταστροφή του θα είναι η ημέρα της ελευθερίας μας, η απαρχή μιας ΝΕΑΣ πατρίδος, μιας καινούργιας για το έθνος ζωής.
Εφημερίδα Ελληνοκρατία - Φύλλο Αγώνος 1 - Οκτώβριος 1991
No comments :
Post a Comment