Το ότι εδώ και 50 περίπου χρόνια η Τουρκία έχει σχεδιάσει και υλοποιεί συστηματικά και αταλάντευτα χωρίς καμία απολύτως παρέκκλιση, ανεξάρτητα του ποια πολιτική ή μη δύναμη διαχειρίζεται την εξουσία στη γειτονική χώρα, μία πολιτική που αποσκοπεί στη διαίρεση του Αρχιπελάγους του Αιγαίου και τελικά στη συγκυριαρχία και τον ακρωτηριασμό της Ελλάδας, δεν αποτελεί υπόθεση εργασίας αλλά μία (δυσάρεστη για μας) πραγματικότητα. Δυστυχώς όμως, η Τουρκία έχει πλέον καταφέρει να περάσει στο επόμενο στάδιο, όπου η υλοποίηση της πολιτικής της δημιουργεί πλέον τετελεσμένα σε πρακτικό επίπεδο που προωθούν τα σχέδιά της προς την ολοκλήρωσή τους. Δεν υπάρχει ίσως καλύτερο παράδειγμα από το περιβόητο πρόγραμμα UZUN UFUK («Μακρινός Ορίζων»), το οποίο πέρα από τον δικαιολογημένο θαυμασμό για την πολύπλοκη δομή του και το τεχνολογικό του επίπεδο αξίζει της προσοχής μας για έναν ακόμη λόγο: Πέτυχε στην πράξη να διχοτομήσει το Αιγαίο!
«H Τουρκία μετά από καθυστερήσεις, ξεκινά ορμητικά το πρόγραμμα Μακρινός Ορίζων...» Είναι ο τίτλος από σχετικό δημοσίευμα της γνωστής παγκόσμιας κυκλοφορίας γνωστής βρετανικής, εβδομαδιαίας, αμυντικής επιθεώρησης «Janes Defense Weekly», του Αυγούστου του 1999. Θέμα του άρθρου το UZUN UFUK, ελληνιστί «Μακρινός Ορίζων» ή πιο αυστηρά, «Ολοκληρωμένο Σύστημα Ναυτικής Επιτηρήσεως» (IMSS).
Ας ξεκινήσουμε όμως μια περιεκτική παρουσίαση από έναν εκ των πρωτεργατών του, τον καθηγητή Levent Sevgi:
«Η Σύμβαση UNCLOS των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας αποδίδει στα παραθαλάσσια κράτη κυριαρχικά δικαιώματα σε εύρος 200 ναυτικά μίλια, γνωστό ως Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη [ΑΟΖ]. Εις ανταπόδοση θα πρέπει τα κράτη αυτά να εξασφαλίσουν διοίκηση, έννομη τάξη και προστασία του περιβάλλοντος εντός αυτού του νέου συνόρου, κατά πολύ εκτενέστερου των έως τώρα χωρικών τους υδάτων των 12 ναυτικών μιλίων.
» Τι είδους αισθητήρες μπορούν να εξασφαλίσουν την επιτήρηση του νέου αυτού συνόρου;
» Τα συμβατικά μικροκυματικά ραντάρ ξηράς έχουν τον περιορισμό της κάλυψης στα όρια της ΓΟΕ (Γραμμής Οπτικής Επαφής, LOS). Ακόμη και με εγκατάσταση σε υψηλό ιστό, η μέγιστη εμβέλειά τους δεν υπερβαίνει τα 50-60 χλμ. Η ΑΟΖ θα μπορούσε να καλυφθεί από κάποια αερομεταφερόμενα ραντάρ, αυτά όμως εξασφαλίζουν μια στιγμιαία εικόνα στην έκταση της ΑΟΖ. Θα μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιηθούν ιονοσφαιρικά HF (βραχέα κύματα) ραντάρ, αυτά όμως απαιτούν πολύ μεγάλες εγκαταστάσεις, είναι δαπανηρά και έχουν περιορισμένη ικανότητα ανίχνευσης στόχων επιφανείας. Οι δορυφόροι δεν έχουν τη διακριτική ικανότητα χώρου ούτε χρόνου για την αναγκαία συνεχή επιτήρηση. Η καταλληλότερη λύση, που έχει αναπτυχθεί από τη Raytheon Systems Canada Ltd σε συνεργασία με το Καναδικό Υπουργείο Εθνικής Αμύνης είναι το Ολοκληρωμένο Σύστημα Θαλάσσιας Επιτήρησης (IMSS). Η αποτελεσματική επιτήρηση που εξασφαλίζει το σύστημα αυτό απαιτεί την ολοκλήρωση και συνέργεια ενός αριθμού συμπληρωματικών αισθητήρων. Ο πρωτεύων αισθητήρας δεν είναι άλλος από ένα δίκτυο ραντάρ Βραχέων Κυμάτων Επιφανείας (HFSWR) μεγάλης εμβέλειας, ικανό να ανιχνεύει στόχους επιφανείας, όπως και εναερίους στόχους σε απόσταση πέραν των 200 ν.μ. Τα δεδομένα των ραντάρ εμπλουτίζονται από ταυτοποίηση στόχων μέσω ADS (Automatic Dependant Surveillance, ταυτοποίηση μέσω transponders, π.χ. AIS ή IFF), όπως και από πληροφορίες συλλεγόμενες από περιπολικά σκάφη, επικοινωνίες, υποχρεωτικές διαδικασίες αναφορών για τα πλοία κ.ά. Οι πληροφορίες αυτές συσχετίζονται με τα ίχνη των ραντάρ, ώστε να παρουσιάζεται μια εικόνα της επικρατούσας κατάστασης πραγματικού χρόνου εντός της ΑΟΖ...».
Κατά την προδιαγραφή της SSM, του υφυπουργείου αμυντικής βιομηχανίας (δηλαδή κάτι σαν την ημετέρα ΓΔΑΕΕ, σε πιο αποτελεσματικό!), παρόλο που το σύστημα θα απαρτίζεται από πληθώρα διαφορετικών αισθητήρων, (βλέπε την παραπάνω περιγραφή) συστημάτων πληροφοριών και συστημάτων επικοινωνιών, θα λειτουργεί ως ένα ενιαίο σύστημα. Τα βασικά του υποσυστήματα θα είναι τα εξής:
1. Δίκτυο ραντάρ παράκτιου επιτήρησης
2. Συστήματα μέτρων ηλεκτρονικής υποστήριξης (ESM) στις ζώνες συχνοτήτων ραντάρ 3. Συστήματα μέτρων ηλεκτρονικής υποστήριξης (ESM) στις ζώνες συχνοτήτων επικοινωνιών (LF, HF, VHF,UHF) 4. Σύστημα διαχείρισης δεδομένων τακτικής κατάστασης (Tactical Data Handling System) 5. Δίκτυο και εξοπλισμός επικοινωνιών (TDHS).
Μετά την επιλογή των κατασκευαστών-ολοκληρωτών (integrators) των ανωτέρω συστημάτων, αρχίζει η Β΄ Φάση, όπου κατακυρώνεται η ανάθεση ολοκλήρωσης του συστήματος, ενώ ΜΟΝΟΝ τουρκικές εταιρείες μπορούν να συμμετάσχουν στο τμήμα TDHS, που αφορά τις επικοινωνίες του έργου...
Στη Β΄ Φάση θα επιλεγεί και ο τύπος HF OTH RADAR, δηλαδή ραντάρ βραχέων κυμάτων με κάλυψη πέραν του ορίζοντος, κάτι που έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον για τη χώρα μας (θα δούμε παρακάτω γιατί).
Τέλος, η Γ΄ Φάση συναρτάται με την ολοκλήρωση του προγράμματος Αεροσκαφών Εγκαίρου Προειδοποίησης και Διοίκησης καθώς και του αναλόγου αεροσκαφών ναυτικής επιτήρησης-περιπολίας (προγράμματα MELTEM 1 & 2).
Το πρόγραμμα «Μακρινός Ορίζων» φαίνεται να «στοιχειώνει» το συλλογικό υποσυνείδητο Τούρκων αναλυτών, στρατιωτικών και μηχανικών. Ας ανατρέξουμε πάλι στον καταλληλότερο όλων, τον έγκριτο μηχανικό-καθηγητή Levent Sevgi: «Οι αμυντικές απαιτήσεις των κρατών καθορίζονται και ανάλογα με τη γεωγραφική τους θέση. Έτσι, ο Καναδάς και οι ΗΠΑ, περιβαλλόμενοι από δυο ωκεανούς έχουν διαφορετικές προτεραιότητες από το Ισραήλ και την Τουρκία που περιβάλλονται πρωτίστως από χερσαία σύνορα. Η στρατηγική λοιπόν όσον αφορά στην ηλεκτρονική πλευρά του πολέμου θα πρέπει να είναι ανάλογη των απειλών, που μετά τον πόλεμο του Κόλπου και της Βοσνίας διαγράφονται διαφορετικές... Τα κράτη θα πρέπει να μπορούν να παρακολουθούν επί 24ώρου βάσεως τον περιβάλλοντα χώρο και να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους με ακρίβεια και από απόσταση. Στις μέρες μας τα σύνορα είναι από ξηρά, αέρα και θάλασσα, αλλά και υποθαλάσσια. Η επιτήρηση θα πρέπει να είναι συνεχής. H Αεράμυνα, με τα συμβατικά σημερινά ραντάρ, αδυνατεί να αντιληφθεί την απειλή εάν πετά σε χαμηλό ύψος, ακολουθώντας το ανάγλυφο ή εάν ακολουθεί βαλλιστική τροχιά. Βλήματα πλεύσεις (Cruise missiles) και μη επανδρωμένα αεροχήματα (UAV) αποτελούν υψηλό και δύσκολα ανιχνεύσιμο κίνδυνο... Yπόγειες εγκαταστάσεις εκτόξευσης, υπόγειες κέντρα διοίκησης & επικοινωνιών ή δολιοφθορείς αντιπροσωπεύουν έναν άλλο τύπο απειλής... Σήμερα, οι νέοι τύποι ραντάρ, στις ζώνες συχνοτήτων HF καθιστούν εφικτή τη συνεχή επιτήρηση σε μεγάλες αποστάσεις και επί κάθε είδους στόχων, λόγω των χαρακτηριστικών της ηλεκτρομαγνητικής διαδόσεως των ραντάρ αυτών και των νέων τεχνικών επεξεργασίας σήματος που επιτρέπουν την ανίχνευση και ταυτοποίηση αυτών των στόχων που μπορεί να είναι τακτικές στρατιωτικές απειλές η δραστηριότητες λαθρεμπορίου, παράνομης μετανάστευσης κ.λπ. Τα ραντάρ αυτά έχουν τομέα επιτήρησης 100 ως 120 μοίρες και με δυο από αυτά μπορεί να καλυφθεί η κρίσιμη για την Τουρκία περιοχή της Κύπρου και το μεγαλύτερο τμήμα του Αιγαίου. Οι κατάλληλες θέσεις αναζητούνται και εργαζόμαστε με βάση τα στοιχεία δοκιμών στην περιοχή της Κρήτης ώστε η χωροθέτηση να επιτρέψει την κάλυψη όλου του νησιωτικού χώρου του Αιγαίου...»
Ακόμη, ας δούμε πώς παρουσιάζεται το UZUN UFUK από το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων «ΑΝΑΤΟΛΙΑ»: «Η Τουρκία ξεκινά ένα σχέδιο επίβλεψης του Αιγαίου...Η Τουρκία θα βελτιώσει διά του προγράμματος αυτού τις δυνατότητες επιτηρήσεως των νήσων που ανήκουν στην Ελλάδα, πλησίον των Τουρκικών ακτών».
Και από το έγκυρο «US Naval Institute Guide to World Weapon Systems» της Ναυτικής Ακαδημίας των ΗΠΑ (US Naval Institute): «Το Πρόγραμμα Μακρινός Ορίζων είναι ένα Ολοκληρωμένο Σύστημα Ναυτικής Επιτήρησης για το Αιγαίο. Επιδιώκεται η απόκτηση σαφούς επίγνωσης της τακτικής κατάστασης στη θάλασσα, ώστε να σχεδιάζονται αναλόγως οι ναυτικές επιχειρήσεις στα ύδατα που περιβάλλουν την Τουρκία. Χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό αεροσκάφη ναυτικής περιπολίας και ραντάρ επιφανείας βραχέων κυμάτων με τα τελευταία να αναπτύσσονται κατά πληροφορίες στην Τουρκία. Οι Τούρκοι αποφάσισαν τη χρήση των ραντάρ επιφανείας βραχέων κυμάτων, διότι καμιά άλλη τεχνολογία δεν θα τους επέτρεπε να «δουν» πίσω από τα ελληνικά νησιά. [σημ. Η Ελλάδα μπορεί να επιτύχει ανάλογη επιτήρηση με τη χρήση ικανού αριθμού συμβατικών παρακτίων ραντάρ]... Τον Ιούλιο του 2003 η SSM υπέγραψε συμβόλαιο 53 εκατ. δολαρίων ΗΠΑ με την ολλανδική THALES Nederland και την τουρκική AYESAS για την προμήθεια του Ολοκληρωμένου Συστήματος Ναυτικής Επιτηρήσεως (IMSS), που αποτελεί τμήμα του «Μακρινού Ορίζοντος. Το συμβόλαιο καλύπτει την προμήθεια τριών σταθμών ραντάρ-ESM, τριών παράκτιων σταθμών ραντάρ (SW HF, Βραχέων κυμάτων επιφανείας), υποσυστήματος επικοινωνιών και ολοκλήρωση των παραπάνω. Εκτός από τους έξι σταθμούς αισθητήρων περιλαμβάνει δυο θέσεις ανταλλαγής δεδομένων τακτικής καταστάσεως, δυο σταθμούς διοίκησης με τα ανάλογα τακτικά συστήματα διεπαφής (interface), ένα Κέντρο Σύντηξης Δεδομένων (Data Fusion Center) και τη διασύνδεση με το εθνικό σύστημα επικοινωνιών...».
Βλέπουμε μια... εμμονή με το τι συμβαίνει πίσω από τα ελληνικά νησιά! Ασφαλώς, όσο και αν η «καυτή ανάσα» των τουρκικών βραχέων κυμάτων φθάνει ως τα νησιά το UZUN UFUK, δεν είναι μόνον αυτοί οι αισθητήρες. Πρόκειται για ένα πραγματικά ολοκληρωμένο σύστημα που η γειτονική χώρα μεθοδικά, σταθερά «κτίζει» στις ακτές της και το «πωλεί» σε συμμάχους, διεθνείς οργανισμούς και «πρωτοβουλίες για την ειρήνη» με σκοπό να πείσει ότι είναι η καταλληλότερη να εξασφαλίσει ασφάλεια, έρευνα και διάσωση (SAR: Search and Rescue) και επαρκή διαχείριση της θαλάσσιας κυκλοφορίας στη Μαύρη Θάλασσα αλλά πρωτίστως στο ταραγμένο περιβάλλον της Ανατολικής Μεσογείου και στο εν εξελίξει «παίγνιο» με τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου, και την εκμετάλλευση υποθαλάσσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων (βλ. Κυπριακή ΑΟΖ, αμφισβητούμενη περιοχή νότια του Καστελόριζου, όπου πριν από μερικούς μήνες η Τουρκία επιχείρησε έρευνες με νορβηγικό ερευνητικό σκάφος εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, και καθορισμός Αιγυπτιακής ΑΟΖ), τη στενή επιτήρηση κρατών-«παριών» κ.λ.π. Έτσι, ολοκλήρωσε (χωρίς παλινωδίες, διαιτησίες, σκανδαλολογίες και άλλα ημέτερα γνωρίσματα) το σύστημα διαχείρισης θαλάσσιας κυκλοφορίας, το VTMIS των Στενών (Vessel Traffic Management and Information System), το οποίο διαφημίζει δεόντως την πρωτοβουλία για συνεργασία των κρατών της Μαύρης Θάλασσας για θέματα SAR -με άξονα διαχείρισης πληροφοριών και επικοινωνιών το τουρκικής ανάπτυξης σύστημα FORESC-, «πλασάρει» την επάρκεια του τουρκικού δικτύου AIS-Automatic Identification System (γεωγραφική αναφορά των θέσεων πλοίων μέσω αυτοματοποιημένης ανταλλαγής των σχετικών πληροφοριών με τους παράκτιους σταθμούς VHF Marine) κ.ά. Η εργώδης αυτή προσπάθεια, στην οποία συστρατεύθηκαν οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, η πολεμική βιομηχανία αλλά και πολλά εξειδικευμένα ακαδημαϊκά ιδρύματα (π.χ. Πολυτεχνείο Κωνσταντινούπολης, TUBITAK [Τουρκικό Συμβούλιο Επιστημών και Τεχνολογικής Έρευνας], κ.λ.π.) επιτρέπει στον υποναύαρχο Cem GURDENIZ, επικεφαλής σχεδιασμού της Διοίκησης Τουρκικών Ναυτικών Δυνάμεων (TDK: Turk Deniz Kuvvetleri) να περιγράφει στην 6η συνάντηση «Θαλάσσιας Ισχύος» στη Βενετία το 2006 την επάρκεια των τουρκικών πόρων θαλάσσιας επιτήρησης στη Μαύρη Θάλασσα, αλλά και το Αιγαίο και τη Μεσόγειο, στα πλαίσια επιχειρησιακών δραστηριοτήτων του ΝΑΤΟ, όπως η Active Endeavour και η Mediterranean Shield.
Παραθέτουμε μόνον ένα τμήμα της πολύ ενδιαφέρουσας ομιλίας του Τούρκου ναυάρχου: «Στις ακτές της Μ. Θάλασσας έχουμε αναπτύξει ένα ολοκληρωμένο δίκτυο παράκτιων ραντάρ, με κύρια κάλυψη στις δυτικές, τουρκικής αρμοδιότητος περιοχές της Μ. Θάλασσας. Το σύστημα είναι πλήρως διασυνδεδεμένο με το σύστημα Διαχείρισης Κυκλοφορίας Πλοίων (VTS) των στενών. Τα συλλεγόμενα δεδομένα διανέμονται στο ΝΑΤΟ μέσω MCCI [σ.σ., δηλαδή του Maritime Control, Command and Information System, που έχει κατασκευαστεί από την αμερικανική Northrop Grumman]. Συμπληρωματικά, έχουν εγκατασταθεί έξι σταθμοί ΑIS στις τουρκικές ακτές της Μ. Θάλασσας. Όταν -τέλος 2006- θα έχουν ολοκληρωθεί αυτά τα προγράμματα, η ΜDA (Maritime Domain Awareness, επίγνωση κατάστασης στον ναυτικό τομέα) στη Μ. Θάλασσα θα είναι πλήρης και θα ενισχυθεί η συνεργασία με το Ναυτικό Συμμαχικό Στρατηγείο στη Νάπολη. Όμως, πέραν της Μ. Θάλασσας, ενισχύουμε τη MDA και στο Αιγαίο και την Μεσόγειο μέσω AIS, VTMIS, διαδικτυακών συστημάτων πληροφοριών διαχειρίσεως λιμένων και συστημάτων επιτήρησης αλιευτικών σκαφών. Τα συλλεγόμενα από τα συστήματα αυτά δεδομένα ενοποιούνται και συντήκονται στα πλαίσια του Συστήματος Ναυτικής Επιτήρησης του TDK. Όλα αυτά θα έχουν ολοκληρωθεί το 2008 και τώρα βλέπετε στην οθόνη μια τυπική RMP (Recognized Maritime Picture, αναγνωρισμένη-ελεγμένη εικόνα ναυτικής τακτικής κατάστασης)...».
Ο υποναύαρχος GURDENIZ μόλις περιέγραψε το UZUN UFUK κινούμενος επάνω στην γραμμή της «ψυχής» του εγχειρήματος Levent Sevgi (βλέπε παραπάνω). Εδώ θα πρέπει να αναφερθούμε και σε έναν νέο πολλαπλασιαστή ισχύος της Τουρκίας που ασφαλώς θα τύχει της πρέπουσας θέσης στο πλέγμα αισθητήρων του UZUN UFUK: το πρόγραμμα δορυφόρου τηλεπισκόπησης-επιτήρησης GOKTURK-1. Toν Δεκέμβριο του 2008 -θα μπούμε στον πειρασμό να αναφέρουμε ότι τότε εμείς... καίγαμε συστηματικά τράπεζες, καταστήματα, πανεπιστημιακά ιδρύματα, ή, ακριβολογώντας, την πρωτεύουσα της χώρας- η SSIK (Εκτελεστική Επιτροπή Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας ανέθεσε στην ιταλική Telespazio (κοινοπραξία των Finmecanica και Thales) το πρόγραμμα του νέου δορυφόρου, ο οποίος θα έχει παγχρωματική διακριτική ικανότητα 80 εκατοστών και πολυφασματική καλύτερη των 3,2 μ. Η πολυφασματική λειτουργία παρέχει αξιόπιστες εικόνες «land use» ή «clutter» στη γλώσσα των τηλεπικοινωνιών και συμπληρώνει τη γενικώς ευχερέστερα διαθέσιμη υψομετρική πληροφορία (ανάγλυφο), κάτι σημαντικό τόσο για τηλεπικοινωνιακή χρήση όσο και για σχεδίαση πτήσης μη επανδρωμένων αεροχημάτων (UAV) και βλημάτων πλεύσης (Cruise). Ειρήσθω εν παρόδω ότι η Telespazio είναι πάροχος δορυφορικών υπηρεσιών στο πρόγραμμα «MARISS» όπου μετέχει και η χώρα μας με τομέα ευθύνης -από κοινού με την Ιταλία- τη ΝΑ Μεσόγειο. Όμως, το IMSS (Ολοκληρωμένο Σύστημα Ναυτικής Επιτήρησης) UZUN UFUK που φιλοδοξεί να γίνει ο παντεπόπτης και ιθύνων νους για τις τουρκικές ηγεμονικές φιλοδοξίες στην περιοχή μας, δυστυχώς δεν είναι μόνο του, δεν λειτουργεί αυτόνομα. Συνοδεύεται και από το «μακρύ χέρι»… που αναλαμβάνει τα περαιτέρω και συμπληρώνει την «επίγνωση ναυτικής κατάστασης». Είναι τα πλοία επιφανείας, τα υποβρύχια και τα αεροσκάφη των Τουρκικών Ναυτικών Δυνάμεων και της Ακτοφυλακής, που αφενός συμπληρώνουν τη γκάμα αισθητήρων του UZUN UFUK (ένα πραγματικά ολοκληρωμένο σύστημα, που όπως θα πρέπει να έχει γίνει αντιληπτό δεν αποτελείται από... σκόρπια ραντάρ και παρατηρητήρια, αλλά από ΕΠΙΚΑΛΥΠΤΟΜΕΝΟΥΣ αισθητήρες σε ξηρά, αέρα και θάλασσα), και αφετέρου αποτελούν τον βραχίονα προβολής ναυτικής ισχύος και επέμβασης που απαιτείται από την τουρκική ηγεμονική πολιτική.
Έτσι, η Β΄ Φάση του UZUN UFUK περιλαμβάνει την ανάπτυξη της «σουίτας» ηλεκτρονικών για τα αεροσκάφη ναυτικής περιπολίας MELTEM II, που θα εξοπλίσει τα 9 CN-235 του TDK και τα 3 ομοιότυπα αεροσκάφη της Ακτοφυλακής. Η φάση αυτή, κατόπιν συμφωνίας της SSM με τη γαλλική THALES τον Απρίλιο του 2008, προβλέπει την εγκατάσταση και ολοκλήρωση του συστήματος αποστολής περιπολίας-ναυτικής επιτήρησης AMASCOS στα ανωτέρω αεροσκάφη. Επίσης, «τρέχει» το πρόγραμμα MELTEM III που, κατόπιν συμφωνίας ΤΑΙ-Alenia, αφορά τη μετατροπή 10 αεροσκαφών ATR 72-500 σε αεροσκάφη ανθυποβρυχιακού πολέμου (ASW). Στη θάλασσα, 12 κορβέτες MILGem, σχεδίασης της ArMerKom (Διεύθυνση Έρευνας & Τεχνολογίας της TDK) θα εκσυγχρονίσουν τις δυνατότητες ανθυποβρυχιακού πολέμου (ASW) και γενικής περιπολίας, ενώ η Ακτοφυλακή θα αποκτήσει σκάφος περιπολίας-έρευνας & διάσωσης ανοικτής θαλάσσης με οργανικό ελικόπτερο, εκτοπίσματος 1.700 τόνων. Να σημειώσουμε εδώ ότι ανάλογο πρόγραμμα του οικείου Λιμενικού Σώματος, για σκάφος ανοικτής θαλάσσης (Offshore Patrol Vessel-OPV), προϋπολογισμού 31 εκατ. ευρώ επιδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση ματαιώθηκε...από τη συνήθη αβελτηρία των αρμοδίων και βεβαίως τα χρήματα «χάθηκαν»...
Τέλος, ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στην έρευνα & διάσωση (SAR). Η συγκεκριμένη λειτουργία σε θάλασσα και αέρα αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα κάθε σοβαρού κράτους, και η Τουρκία δεν αποτελεί εξαίρεση. Με την αξιοποίηση των σημαντικών δυνατοτήτων στον τομέα αυτό που δίδει το UZUN UFUK με τη σύντηξη δεδομένων ραντάρ, AIS, VTMIS, αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας κ.λπ., οι Τούρκοι εργάζονται σοβαρά προς την κατεύθυνση της αξιόπιστης παροχής υπηρεσιών SAR σε όλον τον χώρο ευθύνης τους και -αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία- και πέραν αυτού. Αξίζει να σημειωθεί η απαίτηση για επιχειρησιακή κάλυψη των ελικοπτέρων σε απόσταση 80 ν.μ. από τις ακτές, έως δηλαδή και πέραν του 25ου μεσημβρινού. Με άλλα λόγια, η διχοτόμηση του Αιγαίου δεν αποτελεί απλώς επιθυμία, ούτε καν προγραμματικό στόχο, αλλά έχει πλέον επιτευχθεί! Δυστυχώς, η ανάπτυξη και ολοκλήρωση του UZUN UFUK, πέρα από τη δυσάρεστη (για να χρησιμοποιήσουμε μία.. «πολιτικά» ορθή διατύπωση) για τα εθνικά μας συμφέροντα πραγματικότητα που διαμορφώνει, αποκαλύπτει και την απογοητευτική κατάσταση της ελληνικής πλευράς. Να θυμηθούμε τις περιπέτειες των δικών μας ελικοπτέρων SAR; Που, αν και υψηλής προτεραιότητας πρόγραμμα, έχουν «χαθεί» στο Παπάγου; Το δικό μας VTMIS Αιγαίου που τελείωσε πρόωρα την καριέρα του στα συρτάρια των «αρμοδίων», των διακηρύξεων, των φάσεων και άλλων... παραγωγικών δραστηριοτήτων της πανίσχυρης, προσοδοθηρικής, αδηφάγου και ράθυμης γραφειοκρατίας μας; Να θυμηθούμε το «leit motiv» της τουρκικής διπλωματίας περί τομέων ευθύνης SAR στο Αιγαίο; Ποιον θα εμπιστευθούν ο IALA, ο ICAO και κάθε άλλος ενδιαφερόμενος Διεθνής οργανισμός; Τον διαθέτοντα ένα IMSS σαν το UZUN UFUK και τα ναυτικά-αεροπορικά του μέσα ή ένα φλύαρο, επιπόλαιο κράτος που, αντί να προχωρήσει στις απαιτούμενες επενδύσεις για τον έλεγχο και τη διασφάλιση των δυνατοτήτων του στο ζωτικό του χώρο, ασχολείται με τις σκανδαλοθηρικές διαστάσεις της όποιας προμήθειας μέσων και «καταφέρνει» να απολέσει τα κονδύλια που προβλέπονταν για το VTMIS Αιγαίου από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Δυστυχώς, για μας η λογική επιλογή είναι η πρώτη!
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr
«H Τουρκία μετά από καθυστερήσεις, ξεκινά ορμητικά το πρόγραμμα Μακρινός Ορίζων...» Είναι ο τίτλος από σχετικό δημοσίευμα της γνωστής παγκόσμιας κυκλοφορίας γνωστής βρετανικής, εβδομαδιαίας, αμυντικής επιθεώρησης «Janes Defense Weekly», του Αυγούστου του 1999. Θέμα του άρθρου το UZUN UFUK, ελληνιστί «Μακρινός Ορίζων» ή πιο αυστηρά, «Ολοκληρωμένο Σύστημα Ναυτικής Επιτηρήσεως» (IMSS).
Ας ξεκινήσουμε όμως μια περιεκτική παρουσίαση από έναν εκ των πρωτεργατών του, τον καθηγητή Levent Sevgi:
«Η Σύμβαση UNCLOS των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας αποδίδει στα παραθαλάσσια κράτη κυριαρχικά δικαιώματα σε εύρος 200 ναυτικά μίλια, γνωστό ως Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη [ΑΟΖ]. Εις ανταπόδοση θα πρέπει τα κράτη αυτά να εξασφαλίσουν διοίκηση, έννομη τάξη και προστασία του περιβάλλοντος εντός αυτού του νέου συνόρου, κατά πολύ εκτενέστερου των έως τώρα χωρικών τους υδάτων των 12 ναυτικών μιλίων.
» Τι είδους αισθητήρες μπορούν να εξασφαλίσουν την επιτήρηση του νέου αυτού συνόρου;
» Τα συμβατικά μικροκυματικά ραντάρ ξηράς έχουν τον περιορισμό της κάλυψης στα όρια της ΓΟΕ (Γραμμής Οπτικής Επαφής, LOS). Ακόμη και με εγκατάσταση σε υψηλό ιστό, η μέγιστη εμβέλειά τους δεν υπερβαίνει τα 50-60 χλμ. Η ΑΟΖ θα μπορούσε να καλυφθεί από κάποια αερομεταφερόμενα ραντάρ, αυτά όμως εξασφαλίζουν μια στιγμιαία εικόνα στην έκταση της ΑΟΖ. Θα μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιηθούν ιονοσφαιρικά HF (βραχέα κύματα) ραντάρ, αυτά όμως απαιτούν πολύ μεγάλες εγκαταστάσεις, είναι δαπανηρά και έχουν περιορισμένη ικανότητα ανίχνευσης στόχων επιφανείας. Οι δορυφόροι δεν έχουν τη διακριτική ικανότητα χώρου ούτε χρόνου για την αναγκαία συνεχή επιτήρηση. Η καταλληλότερη λύση, που έχει αναπτυχθεί από τη Raytheon Systems Canada Ltd σε συνεργασία με το Καναδικό Υπουργείο Εθνικής Αμύνης είναι το Ολοκληρωμένο Σύστημα Θαλάσσιας Επιτήρησης (IMSS). Η αποτελεσματική επιτήρηση που εξασφαλίζει το σύστημα αυτό απαιτεί την ολοκλήρωση και συνέργεια ενός αριθμού συμπληρωματικών αισθητήρων. Ο πρωτεύων αισθητήρας δεν είναι άλλος από ένα δίκτυο ραντάρ Βραχέων Κυμάτων Επιφανείας (HFSWR) μεγάλης εμβέλειας, ικανό να ανιχνεύει στόχους επιφανείας, όπως και εναερίους στόχους σε απόσταση πέραν των 200 ν.μ. Τα δεδομένα των ραντάρ εμπλουτίζονται από ταυτοποίηση στόχων μέσω ADS (Automatic Dependant Surveillance, ταυτοποίηση μέσω transponders, π.χ. AIS ή IFF), όπως και από πληροφορίες συλλεγόμενες από περιπολικά σκάφη, επικοινωνίες, υποχρεωτικές διαδικασίες αναφορών για τα πλοία κ.ά. Οι πληροφορίες αυτές συσχετίζονται με τα ίχνη των ραντάρ, ώστε να παρουσιάζεται μια εικόνα της επικρατούσας κατάστασης πραγματικού χρόνου εντός της ΑΟΖ...».
Κατά την προδιαγραφή της SSM, του υφυπουργείου αμυντικής βιομηχανίας (δηλαδή κάτι σαν την ημετέρα ΓΔΑΕΕ, σε πιο αποτελεσματικό!), παρόλο που το σύστημα θα απαρτίζεται από πληθώρα διαφορετικών αισθητήρων, (βλέπε την παραπάνω περιγραφή) συστημάτων πληροφοριών και συστημάτων επικοινωνιών, θα λειτουργεί ως ένα ενιαίο σύστημα. Τα βασικά του υποσυστήματα θα είναι τα εξής:
1. Δίκτυο ραντάρ παράκτιου επιτήρησης
2. Συστήματα μέτρων ηλεκτρονικής υποστήριξης (ESM) στις ζώνες συχνοτήτων ραντάρ 3. Συστήματα μέτρων ηλεκτρονικής υποστήριξης (ESM) στις ζώνες συχνοτήτων επικοινωνιών (LF, HF, VHF,UHF) 4. Σύστημα διαχείρισης δεδομένων τακτικής κατάστασης (Tactical Data Handling System) 5. Δίκτυο και εξοπλισμός επικοινωνιών (TDHS).
Μετά την επιλογή των κατασκευαστών-ολοκληρωτών (integrators) των ανωτέρω συστημάτων, αρχίζει η Β΄ Φάση, όπου κατακυρώνεται η ανάθεση ολοκλήρωσης του συστήματος, ενώ ΜΟΝΟΝ τουρκικές εταιρείες μπορούν να συμμετάσχουν στο τμήμα TDHS, που αφορά τις επικοινωνίες του έργου...
Στη Β΄ Φάση θα επιλεγεί και ο τύπος HF OTH RADAR, δηλαδή ραντάρ βραχέων κυμάτων με κάλυψη πέραν του ορίζοντος, κάτι που έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον για τη χώρα μας (θα δούμε παρακάτω γιατί).
Τέλος, η Γ΄ Φάση συναρτάται με την ολοκλήρωση του προγράμματος Αεροσκαφών Εγκαίρου Προειδοποίησης και Διοίκησης καθώς και του αναλόγου αεροσκαφών ναυτικής επιτήρησης-περιπολίας (προγράμματα MELTEM 1 & 2).
Το πρόγραμμα «Μακρινός Ορίζων» φαίνεται να «στοιχειώνει» το συλλογικό υποσυνείδητο Τούρκων αναλυτών, στρατιωτικών και μηχανικών. Ας ανατρέξουμε πάλι στον καταλληλότερο όλων, τον έγκριτο μηχανικό-καθηγητή Levent Sevgi: «Οι αμυντικές απαιτήσεις των κρατών καθορίζονται και ανάλογα με τη γεωγραφική τους θέση. Έτσι, ο Καναδάς και οι ΗΠΑ, περιβαλλόμενοι από δυο ωκεανούς έχουν διαφορετικές προτεραιότητες από το Ισραήλ και την Τουρκία που περιβάλλονται πρωτίστως από χερσαία σύνορα. Η στρατηγική λοιπόν όσον αφορά στην ηλεκτρονική πλευρά του πολέμου θα πρέπει να είναι ανάλογη των απειλών, που μετά τον πόλεμο του Κόλπου και της Βοσνίας διαγράφονται διαφορετικές... Τα κράτη θα πρέπει να μπορούν να παρακολουθούν επί 24ώρου βάσεως τον περιβάλλοντα χώρο και να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους με ακρίβεια και από απόσταση. Στις μέρες μας τα σύνορα είναι από ξηρά, αέρα και θάλασσα, αλλά και υποθαλάσσια. Η επιτήρηση θα πρέπει να είναι συνεχής. H Αεράμυνα, με τα συμβατικά σημερινά ραντάρ, αδυνατεί να αντιληφθεί την απειλή εάν πετά σε χαμηλό ύψος, ακολουθώντας το ανάγλυφο ή εάν ακολουθεί βαλλιστική τροχιά. Βλήματα πλεύσεις (Cruise missiles) και μη επανδρωμένα αεροχήματα (UAV) αποτελούν υψηλό και δύσκολα ανιχνεύσιμο κίνδυνο... Yπόγειες εγκαταστάσεις εκτόξευσης, υπόγειες κέντρα διοίκησης & επικοινωνιών ή δολιοφθορείς αντιπροσωπεύουν έναν άλλο τύπο απειλής... Σήμερα, οι νέοι τύποι ραντάρ, στις ζώνες συχνοτήτων HF καθιστούν εφικτή τη συνεχή επιτήρηση σε μεγάλες αποστάσεις και επί κάθε είδους στόχων, λόγω των χαρακτηριστικών της ηλεκτρομαγνητικής διαδόσεως των ραντάρ αυτών και των νέων τεχνικών επεξεργασίας σήματος που επιτρέπουν την ανίχνευση και ταυτοποίηση αυτών των στόχων που μπορεί να είναι τακτικές στρατιωτικές απειλές η δραστηριότητες λαθρεμπορίου, παράνομης μετανάστευσης κ.λπ. Τα ραντάρ αυτά έχουν τομέα επιτήρησης 100 ως 120 μοίρες και με δυο από αυτά μπορεί να καλυφθεί η κρίσιμη για την Τουρκία περιοχή της Κύπρου και το μεγαλύτερο τμήμα του Αιγαίου. Οι κατάλληλες θέσεις αναζητούνται και εργαζόμαστε με βάση τα στοιχεία δοκιμών στην περιοχή της Κρήτης ώστε η χωροθέτηση να επιτρέψει την κάλυψη όλου του νησιωτικού χώρου του Αιγαίου...»
Ακόμη, ας δούμε πώς παρουσιάζεται το UZUN UFUK από το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων «ΑΝΑΤΟΛΙΑ»: «Η Τουρκία ξεκινά ένα σχέδιο επίβλεψης του Αιγαίου...Η Τουρκία θα βελτιώσει διά του προγράμματος αυτού τις δυνατότητες επιτηρήσεως των νήσων που ανήκουν στην Ελλάδα, πλησίον των Τουρκικών ακτών».
Και από το έγκυρο «US Naval Institute Guide to World Weapon Systems» της Ναυτικής Ακαδημίας των ΗΠΑ (US Naval Institute): «Το Πρόγραμμα Μακρινός Ορίζων είναι ένα Ολοκληρωμένο Σύστημα Ναυτικής Επιτήρησης για το Αιγαίο. Επιδιώκεται η απόκτηση σαφούς επίγνωσης της τακτικής κατάστασης στη θάλασσα, ώστε να σχεδιάζονται αναλόγως οι ναυτικές επιχειρήσεις στα ύδατα που περιβάλλουν την Τουρκία. Χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό αεροσκάφη ναυτικής περιπολίας και ραντάρ επιφανείας βραχέων κυμάτων με τα τελευταία να αναπτύσσονται κατά πληροφορίες στην Τουρκία. Οι Τούρκοι αποφάσισαν τη χρήση των ραντάρ επιφανείας βραχέων κυμάτων, διότι καμιά άλλη τεχνολογία δεν θα τους επέτρεπε να «δουν» πίσω από τα ελληνικά νησιά. [σημ. Η Ελλάδα μπορεί να επιτύχει ανάλογη επιτήρηση με τη χρήση ικανού αριθμού συμβατικών παρακτίων ραντάρ]... Τον Ιούλιο του 2003 η SSM υπέγραψε συμβόλαιο 53 εκατ. δολαρίων ΗΠΑ με την ολλανδική THALES Nederland και την τουρκική AYESAS για την προμήθεια του Ολοκληρωμένου Συστήματος Ναυτικής Επιτηρήσεως (IMSS), που αποτελεί τμήμα του «Μακρινού Ορίζοντος. Το συμβόλαιο καλύπτει την προμήθεια τριών σταθμών ραντάρ-ESM, τριών παράκτιων σταθμών ραντάρ (SW HF, Βραχέων κυμάτων επιφανείας), υποσυστήματος επικοινωνιών και ολοκλήρωση των παραπάνω. Εκτός από τους έξι σταθμούς αισθητήρων περιλαμβάνει δυο θέσεις ανταλλαγής δεδομένων τακτικής καταστάσεως, δυο σταθμούς διοίκησης με τα ανάλογα τακτικά συστήματα διεπαφής (interface), ένα Κέντρο Σύντηξης Δεδομένων (Data Fusion Center) και τη διασύνδεση με το εθνικό σύστημα επικοινωνιών...».
Βλέπουμε μια... εμμονή με το τι συμβαίνει πίσω από τα ελληνικά νησιά! Ασφαλώς, όσο και αν η «καυτή ανάσα» των τουρκικών βραχέων κυμάτων φθάνει ως τα νησιά το UZUN UFUK, δεν είναι μόνον αυτοί οι αισθητήρες. Πρόκειται για ένα πραγματικά ολοκληρωμένο σύστημα που η γειτονική χώρα μεθοδικά, σταθερά «κτίζει» στις ακτές της και το «πωλεί» σε συμμάχους, διεθνείς οργανισμούς και «πρωτοβουλίες για την ειρήνη» με σκοπό να πείσει ότι είναι η καταλληλότερη να εξασφαλίσει ασφάλεια, έρευνα και διάσωση (SAR: Search and Rescue) και επαρκή διαχείριση της θαλάσσιας κυκλοφορίας στη Μαύρη Θάλασσα αλλά πρωτίστως στο ταραγμένο περιβάλλον της Ανατολικής Μεσογείου και στο εν εξελίξει «παίγνιο» με τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου, και την εκμετάλλευση υποθαλάσσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων (βλ. Κυπριακή ΑΟΖ, αμφισβητούμενη περιοχή νότια του Καστελόριζου, όπου πριν από μερικούς μήνες η Τουρκία επιχείρησε έρευνες με νορβηγικό ερευνητικό σκάφος εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, και καθορισμός Αιγυπτιακής ΑΟΖ), τη στενή επιτήρηση κρατών-«παριών» κ.λ.π. Έτσι, ολοκλήρωσε (χωρίς παλινωδίες, διαιτησίες, σκανδαλολογίες και άλλα ημέτερα γνωρίσματα) το σύστημα διαχείρισης θαλάσσιας κυκλοφορίας, το VTMIS των Στενών (Vessel Traffic Management and Information System), το οποίο διαφημίζει δεόντως την πρωτοβουλία για συνεργασία των κρατών της Μαύρης Θάλασσας για θέματα SAR -με άξονα διαχείρισης πληροφοριών και επικοινωνιών το τουρκικής ανάπτυξης σύστημα FORESC-, «πλασάρει» την επάρκεια του τουρκικού δικτύου AIS-Automatic Identification System (γεωγραφική αναφορά των θέσεων πλοίων μέσω αυτοματοποιημένης ανταλλαγής των σχετικών πληροφοριών με τους παράκτιους σταθμούς VHF Marine) κ.ά. Η εργώδης αυτή προσπάθεια, στην οποία συστρατεύθηκαν οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, η πολεμική βιομηχανία αλλά και πολλά εξειδικευμένα ακαδημαϊκά ιδρύματα (π.χ. Πολυτεχνείο Κωνσταντινούπολης, TUBITAK [Τουρκικό Συμβούλιο Επιστημών και Τεχνολογικής Έρευνας], κ.λ.π.) επιτρέπει στον υποναύαρχο Cem GURDENIZ, επικεφαλής σχεδιασμού της Διοίκησης Τουρκικών Ναυτικών Δυνάμεων (TDK: Turk Deniz Kuvvetleri) να περιγράφει στην 6η συνάντηση «Θαλάσσιας Ισχύος» στη Βενετία το 2006 την επάρκεια των τουρκικών πόρων θαλάσσιας επιτήρησης στη Μαύρη Θάλασσα, αλλά και το Αιγαίο και τη Μεσόγειο, στα πλαίσια επιχειρησιακών δραστηριοτήτων του ΝΑΤΟ, όπως η Active Endeavour και η Mediterranean Shield.
Παραθέτουμε μόνον ένα τμήμα της πολύ ενδιαφέρουσας ομιλίας του Τούρκου ναυάρχου: «Στις ακτές της Μ. Θάλασσας έχουμε αναπτύξει ένα ολοκληρωμένο δίκτυο παράκτιων ραντάρ, με κύρια κάλυψη στις δυτικές, τουρκικής αρμοδιότητος περιοχές της Μ. Θάλασσας. Το σύστημα είναι πλήρως διασυνδεδεμένο με το σύστημα Διαχείρισης Κυκλοφορίας Πλοίων (VTS) των στενών. Τα συλλεγόμενα δεδομένα διανέμονται στο ΝΑΤΟ μέσω MCCI [σ.σ., δηλαδή του Maritime Control, Command and Information System, που έχει κατασκευαστεί από την αμερικανική Northrop Grumman]. Συμπληρωματικά, έχουν εγκατασταθεί έξι σταθμοί ΑIS στις τουρκικές ακτές της Μ. Θάλασσας. Όταν -τέλος 2006- θα έχουν ολοκληρωθεί αυτά τα προγράμματα, η ΜDA (Maritime Domain Awareness, επίγνωση κατάστασης στον ναυτικό τομέα) στη Μ. Θάλασσα θα είναι πλήρης και θα ενισχυθεί η συνεργασία με το Ναυτικό Συμμαχικό Στρατηγείο στη Νάπολη. Όμως, πέραν της Μ. Θάλασσας, ενισχύουμε τη MDA και στο Αιγαίο και την Μεσόγειο μέσω AIS, VTMIS, διαδικτυακών συστημάτων πληροφοριών διαχειρίσεως λιμένων και συστημάτων επιτήρησης αλιευτικών σκαφών. Τα συλλεγόμενα από τα συστήματα αυτά δεδομένα ενοποιούνται και συντήκονται στα πλαίσια του Συστήματος Ναυτικής Επιτήρησης του TDK. Όλα αυτά θα έχουν ολοκληρωθεί το 2008 και τώρα βλέπετε στην οθόνη μια τυπική RMP (Recognized Maritime Picture, αναγνωρισμένη-ελεγμένη εικόνα ναυτικής τακτικής κατάστασης)...».
Ο υποναύαρχος GURDENIZ μόλις περιέγραψε το UZUN UFUK κινούμενος επάνω στην γραμμή της «ψυχής» του εγχειρήματος Levent Sevgi (βλέπε παραπάνω). Εδώ θα πρέπει να αναφερθούμε και σε έναν νέο πολλαπλασιαστή ισχύος της Τουρκίας που ασφαλώς θα τύχει της πρέπουσας θέσης στο πλέγμα αισθητήρων του UZUN UFUK: το πρόγραμμα δορυφόρου τηλεπισκόπησης-επιτήρησης GOKTURK-1. Toν Δεκέμβριο του 2008 -θα μπούμε στον πειρασμό να αναφέρουμε ότι τότε εμείς... καίγαμε συστηματικά τράπεζες, καταστήματα, πανεπιστημιακά ιδρύματα, ή, ακριβολογώντας, την πρωτεύουσα της χώρας- η SSIK (Εκτελεστική Επιτροπή Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας ανέθεσε στην ιταλική Telespazio (κοινοπραξία των Finmecanica και Thales) το πρόγραμμα του νέου δορυφόρου, ο οποίος θα έχει παγχρωματική διακριτική ικανότητα 80 εκατοστών και πολυφασματική καλύτερη των 3,2 μ. Η πολυφασματική λειτουργία παρέχει αξιόπιστες εικόνες «land use» ή «clutter» στη γλώσσα των τηλεπικοινωνιών και συμπληρώνει τη γενικώς ευχερέστερα διαθέσιμη υψομετρική πληροφορία (ανάγλυφο), κάτι σημαντικό τόσο για τηλεπικοινωνιακή χρήση όσο και για σχεδίαση πτήσης μη επανδρωμένων αεροχημάτων (UAV) και βλημάτων πλεύσης (Cruise). Ειρήσθω εν παρόδω ότι η Telespazio είναι πάροχος δορυφορικών υπηρεσιών στο πρόγραμμα «MARISS» όπου μετέχει και η χώρα μας με τομέα ευθύνης -από κοινού με την Ιταλία- τη ΝΑ Μεσόγειο. Όμως, το IMSS (Ολοκληρωμένο Σύστημα Ναυτικής Επιτήρησης) UZUN UFUK που φιλοδοξεί να γίνει ο παντεπόπτης και ιθύνων νους για τις τουρκικές ηγεμονικές φιλοδοξίες στην περιοχή μας, δυστυχώς δεν είναι μόνο του, δεν λειτουργεί αυτόνομα. Συνοδεύεται και από το «μακρύ χέρι»… που αναλαμβάνει τα περαιτέρω και συμπληρώνει την «επίγνωση ναυτικής κατάστασης». Είναι τα πλοία επιφανείας, τα υποβρύχια και τα αεροσκάφη των Τουρκικών Ναυτικών Δυνάμεων και της Ακτοφυλακής, που αφενός συμπληρώνουν τη γκάμα αισθητήρων του UZUN UFUK (ένα πραγματικά ολοκληρωμένο σύστημα, που όπως θα πρέπει να έχει γίνει αντιληπτό δεν αποτελείται από... σκόρπια ραντάρ και παρατηρητήρια, αλλά από ΕΠΙΚΑΛΥΠΤΟΜΕΝΟΥΣ αισθητήρες σε ξηρά, αέρα και θάλασσα), και αφετέρου αποτελούν τον βραχίονα προβολής ναυτικής ισχύος και επέμβασης που απαιτείται από την τουρκική ηγεμονική πολιτική.
Έτσι, η Β΄ Φάση του UZUN UFUK περιλαμβάνει την ανάπτυξη της «σουίτας» ηλεκτρονικών για τα αεροσκάφη ναυτικής περιπολίας MELTEM II, που θα εξοπλίσει τα 9 CN-235 του TDK και τα 3 ομοιότυπα αεροσκάφη της Ακτοφυλακής. Η φάση αυτή, κατόπιν συμφωνίας της SSM με τη γαλλική THALES τον Απρίλιο του 2008, προβλέπει την εγκατάσταση και ολοκλήρωση του συστήματος αποστολής περιπολίας-ναυτικής επιτήρησης AMASCOS στα ανωτέρω αεροσκάφη. Επίσης, «τρέχει» το πρόγραμμα MELTEM III που, κατόπιν συμφωνίας ΤΑΙ-Alenia, αφορά τη μετατροπή 10 αεροσκαφών ATR 72-500 σε αεροσκάφη ανθυποβρυχιακού πολέμου (ASW). Στη θάλασσα, 12 κορβέτες MILGem, σχεδίασης της ArMerKom (Διεύθυνση Έρευνας & Τεχνολογίας της TDK) θα εκσυγχρονίσουν τις δυνατότητες ανθυποβρυχιακού πολέμου (ASW) και γενικής περιπολίας, ενώ η Ακτοφυλακή θα αποκτήσει σκάφος περιπολίας-έρευνας & διάσωσης ανοικτής θαλάσσης με οργανικό ελικόπτερο, εκτοπίσματος 1.700 τόνων. Να σημειώσουμε εδώ ότι ανάλογο πρόγραμμα του οικείου Λιμενικού Σώματος, για σκάφος ανοικτής θαλάσσης (Offshore Patrol Vessel-OPV), προϋπολογισμού 31 εκατ. ευρώ επιδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση ματαιώθηκε...από τη συνήθη αβελτηρία των αρμοδίων και βεβαίως τα χρήματα «χάθηκαν»...
Τέλος, ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στην έρευνα & διάσωση (SAR). Η συγκεκριμένη λειτουργία σε θάλασσα και αέρα αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα κάθε σοβαρού κράτους, και η Τουρκία δεν αποτελεί εξαίρεση. Με την αξιοποίηση των σημαντικών δυνατοτήτων στον τομέα αυτό που δίδει το UZUN UFUK με τη σύντηξη δεδομένων ραντάρ, AIS, VTMIS, αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας κ.λπ., οι Τούρκοι εργάζονται σοβαρά προς την κατεύθυνση της αξιόπιστης παροχής υπηρεσιών SAR σε όλον τον χώρο ευθύνης τους και -αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία- και πέραν αυτού. Αξίζει να σημειωθεί η απαίτηση για επιχειρησιακή κάλυψη των ελικοπτέρων σε απόσταση 80 ν.μ. από τις ακτές, έως δηλαδή και πέραν του 25ου μεσημβρινού. Με άλλα λόγια, η διχοτόμηση του Αιγαίου δεν αποτελεί απλώς επιθυμία, ούτε καν προγραμματικό στόχο, αλλά έχει πλέον επιτευχθεί! Δυστυχώς, η ανάπτυξη και ολοκλήρωση του UZUN UFUK, πέρα από τη δυσάρεστη (για να χρησιμοποιήσουμε μία.. «πολιτικά» ορθή διατύπωση) για τα εθνικά μας συμφέροντα πραγματικότητα που διαμορφώνει, αποκαλύπτει και την απογοητευτική κατάσταση της ελληνικής πλευράς. Να θυμηθούμε τις περιπέτειες των δικών μας ελικοπτέρων SAR; Που, αν και υψηλής προτεραιότητας πρόγραμμα, έχουν «χαθεί» στο Παπάγου; Το δικό μας VTMIS Αιγαίου που τελείωσε πρόωρα την καριέρα του στα συρτάρια των «αρμοδίων», των διακηρύξεων, των φάσεων και άλλων... παραγωγικών δραστηριοτήτων της πανίσχυρης, προσοδοθηρικής, αδηφάγου και ράθυμης γραφειοκρατίας μας; Να θυμηθούμε το «leit motiv» της τουρκικής διπλωματίας περί τομέων ευθύνης SAR στο Αιγαίο; Ποιον θα εμπιστευθούν ο IALA, ο ICAO και κάθε άλλος ενδιαφερόμενος Διεθνής οργανισμός; Τον διαθέτοντα ένα IMSS σαν το UZUN UFUK και τα ναυτικά-αεροπορικά του μέσα ή ένα φλύαρο, επιπόλαιο κράτος που, αντί να προχωρήσει στις απαιτούμενες επενδύσεις για τον έλεγχο και τη διασφάλιση των δυνατοτήτων του στο ζωτικό του χώρο, ασχολείται με τις σκανδαλοθηρικές διαστάσεις της όποιας προμήθειας μέσων και «καταφέρνει» να απολέσει τα κονδύλια που προβλέπονταν για το VTMIS Αιγαίου από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Δυστυχώς, για μας η λογική επιλογή είναι η πρώτη!
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr
No comments :
Post a Comment