Η.Π.Α: Πού πήγαν όλες οι (ΕΒΡΑΙΕΣ) Νοσοκόμες;

Η σχεδόν παντελής έλλειψη Εβραίων γυναικών που αποφασίζουν να γίνουν νοσοκόμες στα Γενικά Νοσοκομεία των ΗΠΑ οφείλεται στην «πολύ χριστιανική» φύση του επαγγέλματος που απαιτεί αυτοθυσία και αυταπάρνηση, όπως αποκαλύπτει ένα πρόσφατο άρθρο της εφημερίδας ‘Jewish Daily Forward’, που εκδίδεται στη Νέα Υόρκη και απευθύνεται στους Εβραίους της Αμερικής. Το άρθρο, με τίτλο «Πού πήγαν όλες οι Νοσοκόμες;» γράφτηκε από την τακτική αρθρογράφο της Daily Forward, Jenna Weissman Joselit, προορισμένο μόνο για τους Εβραίους αναγνώστες, και είναι εμπνευσμένο από την πρόσφατη ανάγκη νοσηλείας του συζύγου της. Ήταν τότε που παρατήρησε την σχεδόν πλήρη έλλειψη Εβραίων γυναικών ανάμεσα στις νοσοκόμες. "Πρόσφατα, όμως, μετά την ξαφνική και απρόσμενη νοσηλεία του συζύγου μου, σκεφτόμουν τις νοσοκόμες, όπως μου είχαν αποτυπωθεί στη μνήμη μου. Σήμερα δεν μπορώ να σταματήσω να τις σκέφτομαι: πώς κάνουν αυτό που κάνουν, γιατί κάνουν ό, τι κάνουν και, δεδομένης της πάντα παρούσας, επίμονης ιστορικής φαντασίας μου, γιατί η νοσοκόμα ως επάγγελμα ποτέ δεν ‘έπιασε’ μεταξύ των Αμερικανο-Εβραίων γυναικών", έγραψε.

"Κοινωνική εργασία, πολιτική μεταρρύθμιση, ηθική ανάταση, εκπαίδευση – οι Εβραίες γυναίκες συρρέουν σε μεγάλους αριθμούς σε κάθε μία από αυτές τις επιχειρήσεις παραμένοντας σε απόσταση από τη λευκή στολή και το καπελάκι της νοσοκόμας," συνεχίζει η Joeslit, θέλοντας να πει ότι η εβραϊκή υπεροχή πάντα έβρισκε σκόπιμο να παρέμβει και να αλλάξει τη κοινωνία των «εθνικών» ώστε να ταιριάζει με τις εβραϊκές απαιτήσεις. "Μόνο υποθέσεις μπορεί να κάνει κάποιος σχετικά με το γιατί υπάρχει αυτό, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι δυνατότητες που παρουσιάζονται στις νοσοκόμες να συναντήσουν και να παντρευτούν ένα όμορφο Εβραίο γιατρό. "Ήταν ένα είδος σιωπηρής πολιτιστικής παραδοχής ότι το επάγγελμα της νοσοκόμας ήταν μία λάθος επιλογή καριέρας, είναι πολύ απαιτητικό σωματικά, ίσως, ή με πολύ λίγα οικονομικά κίνητρα; "Ήταν ο φόβος της σωματικής επαφής, ειδικά μεταξύ αγνώστων, που την καθιστά εκτός ορίων; "Ορισμένοι παρατηρητές έχουν μάλιστα προτείνει ότι το στοιχείο της θυσίας και της αυταπάρνησης, παραπέμπει πάρα πολύ στο Χριστιανισμό και ως εκ τούτου τοποθετήθηκε πολύ χαμηλά στα αποδεκτά επαγγέλματα." Η Joselit προχωράει ακόμα επισημαίνοντας ότι η μοναδική φορά που πραγματικά Εβραίες συμφωνούν να εργάζονται ως νοσοκόμες είναι μόνο όταν είναι να θεραπεύσουν άλλους Εβραίους.

«Η μόνη περίπτωση κατά την οποία το επάγγελμα της νοσοκόμας φαινόταν επιθυμητό μεταξύ των Αμερικανο-Εβραίων γυναικών ήταν όταν είχαν την ευκαιρία να είναι ένα μέρος της Αμερικανικής Σιωνιστικής Ιατρικής Μονάδας (American Zionist Medical Unit), που η Henrietta Szold και άλλοι ίδρυσαν στα πρόθυρα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για να μπορούν να καλύπτουν τις ιατρικές ανάγκες εκείνων που τότε ονόμαζαν Παλαιστίνη την πατρίδα τους. (Η Hadassah αργότερα έγινε ένας ανεξάρτητος οργανισμός με δική της σχολή νοσοκόμων στην Ιερουσαλήμ.)" Αυτή η ομολογία ότι το επάγγελμα της νοσοκόμας απαιτεί πάρα πολλή αυτοθυσία και είναι πολύ φιλανθρωπικό για τους Εβραίους, εκτός όταν πρόκειται να βοηθήσουν άλλους Εβραίους, είναι απλώς μια αντανάκλαση ενός πολύ βαθύτερου μίσους για όλους τους μη Εβραίους, το οποίο αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα του Ιουδαϊσμού και της συνεχώς εχθρικής προσέγγισης των «εθνικών».

Του Dr. David Duke

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή