White House holds emergency meeting with telecoms over ‘massive’ Chinese breach

THE WHITE HOUSE HELD an emergency meeting on Friday with senior telecommunications industry officials to discuss the fallout from a Chinese cyber espionage operation described as “massive” by experts. The existence of the operation was revealed last month by Microsoft engineers, who claimed that it was orchestrated by Salt Typhoon, a Chinese government-linked hacker group. On Thursday, following a briefing provided by intelligence officials, Senator Mark Warner (D-VA), who chairs the United States Senate’s Select Committee on Intelligence, referred to the Chinese breach as “far and away the most serious telecom hack in [American] history”. Warner added that the volume of data the Chinese hackers were able to collect on “important American officials” was alarming, but that the extent of the intrusion was significantly broader than initially thought and compromised the privacy of telephone users across the United States. According to reports, the breach affected a host of American telecommunications service providers (TSPs), including the three largest —T-Mobile, Verizon, and AT&T.

Θα αφήσουμε τη "Γενεύη" να διαλύσει την Ευρώπη;

Τι είναι οι διεθνείς συνθήκες; Δεν είμαι σίγουρος ότι ο νομικός κόσμος της Ευρώπης (και της Ελλάδας) ξέρει την απάντηση. Από τις δημόσιες τοποθετήσεις πολλών τριβωνιανούτσικων και την αρθρογραφία τους, βγάζεις το συμπέρασμα ότι τις θεωρούν κάτι σαν τις Δέκα Εντολές: θέσφατα. Δεν τις αγγίζουμε. Τις εφαρμόζουμε τυφλά. Και, προς Θεού, δεν κρίνουμε το θεωρητικό τους υπόβαθρο. Γιατί; "Διότι αν αρχίσουμε να αναθεωρούμε τις διεθνείς συνθήκες είναι βούτυρο στο ψωμί του Ερντογάν, που θέλει αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης". Το επιχείρημα είναι κωμικό, αλλά μια που έχει διατυπωθεί πολλές φορές από πολλούς, αναγκάζομαι να το ανασκευάσω.

Υπάρχουν, λοιπόν, πολλών ειδών διακρατικές συνθήκες, διμερείς, πολυμερείς, παγκόσμιες, θεσμικές, συνθήκες-πλαίσιο. Ο βασικός τους διαχωρισμός είναι το αν έχουν προκύψει ως συνθήκες ειρήνευσης μετά από κάποιον πόλεμο ή ως συνθήκες σε καιρό ειρήνης. Οι πρώτες σχεδόν πάντα περιλαμβάνουν οριοθετήσεις συνόρων. Προφανώς, για να αλλάξουν θα πρέπει να γίνει νέος πόλεμος. Παράδειγμα η Συνθήκη των Σεβρών (1920) που αντικαταστάθηκε από τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923), μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Αυτές, ναι, δεν τις αγγίζουμε. Οι δεύτερες διευθετούν θέματα διαχειριστικής ή και θεσμικής φύσεως και δεσμεύουν τα κράτη που τις υπέγραψαν, όσον καιρό συνεχίζουν να συμφωνούν με το περιεχόμενό τους. Αυτές είναι εργαλεία. Τις κάνουμε ό,τι θέλουμε. Τις απλώνουμε, τις μαζεύουμε, τις τροποποιούμε, όπως η ιδρυτική της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας Συνθήκη της Ρώμης (1957) που επεκτάθηκε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (1992), μέχρι και τις καταργούμε, όταν έχουν ξεπεραστεί από τα γεγονότα, όπως η Συνθήκη της Κοινωνίας των Εθνών (1919). Και φυσικά, όχι μόνο συζητούμε για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα από την εφαρμογή τους, αλλά και σηκώνουμε τον κόσμο στο πόδι για αναθεώρηση, σε περίπτωση που διαπιστώσουμε ότι έχουν μετατραπεί σε βόμβα στα θεμέλια της Ευρώπης, όπως η Σύμβαση της Γενεύης, που είναι το σημερινό θέμα μας.

Είναι εντυπωσιακό, το ότι επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή στον ελληνικό νομικό και ακαδημαϊκό κόσμο για ένα διεθνές νομικό πλαίσιο, η παθογένεια του οποίου είναι παραπάνω από εμφανής και οι τοξικές του παρενέργειες σοβαρότατες. Ψάχνοντας στο google "αναθεώρηση", "τροποποίηση", "αλλαγή", "κατάργηση" της "Σύμβασης της Γενεύης", στις πρώτες 20 σελίδες βρήκα μόνο δύο σχετικά κείμενα. Το ένα ζητάει να προστεθεί στη Σύμβαση και η έννοια του περιβαλλοντικού ή κλιματικού πρόσφυγα, κάποιου που θέλει να φύγει από την πατρίδα του γιατί η κλιματική αλλαγή τού δυσκολεύει τη ζωή. Βεβαίως το θέμα είναι πολύ σοβαρό για τους κατοίκους ορισμένων νησίδων του Ειρηνικού που η άνοδος της στάθμης της θάλασσας απειλεί να τις καλύψει ολοσχερώς, αλλά, όπως συμβαίνει πάντα, οι προπαγανδιστές του όρου θέλουν να τον επεκτείνουν ακόμα και σε εκείνους που δυσφορούν από έναν καύσωνα του Αυγούστου. Το άλλο, με τίτλο "Σύμβαση της Γενεύης για τους πρόσφυγες – Η κερκόπορτα της παράνομης μετανάστευσης" (2020)είναι του διδάκτορα Διοικητικού Δικαίου, Ιωάννη Γκιτσάκη. Από τους 45.000 νομικούς της χώρας, μόνο ένας ασχολήθηκε με το θέμα! (Αν υπήρξαν και άλλοι, θα χαρώ πολύ να το μάθω, αλλά το google δεν εμφανίζει κανένα άλλο κείμενο.)

Γιατί το κείμενο της Γενεύης δεν ονομάζεται Συνθήκη (Τreaty) αλλά Σύμβαση (Convention); Μολονότι και οι δύο όροι χρησιμοποιούνται για νομικές συμφωνίες που συνάπτονται μεταξύ κρατών ή διεθνών οργανισμών, οι συμβάσεις είναι πιο εξειδικευμένες και αφορούν συνήθως συγκεκριμένους τομείς, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, το περιβάλλον ή η συνεργασία σε τεχνικά θέματα. Δεν έχουν την καθολικότητα των Συνθηκών, αφήνοντας στα κράτη περιθώριο για προσαρμογή των όρων τους σε εθνικό επίπεδο. Επιπλέον, η δέσμευση των κρατών είναι οικειοθελής.

Η Σύμβαση της Γενεύης αφορούσε αποκλειστικά τα προβλήματα που προέκυψαν από τις μετακινήσεις πληθυσμών λόγω του Β΄ΠΠ και των όσων επακολούθησαν. Γι’ αυτό περιόριζε το δικαίωμα υποβολής αιτήματος ασύλου μόνο σε άτομα που εμπλέκονταν σε "γεγονότα επελθόντα προ της 1ης Ιανουαρίου 1951 εν Ευρώπη ή αλλαχού" (άρθρο 1, §Β1). Μάλιστα, το "αλλαχού" ήταν προαιρετικό. Μπορούσε δηλαδή ένα κράτος να πει "δεν με ενδιαφέρει τι γίνεται εκτός Ευρώπης, θα δέχομαι μόνο Ευρωπαίους ως πρόσφυγες". Στόχος της, καθώς οι περισσότεροι πρόσφυγες πολέμου είχαν ήδη επιστρέψει στις εστίες τους, ήταν να λύσει τα προβλήματα της μεταπολεμικής διαίρεσης της Ευρώπης σε ζώνες επιρροής. Είχαν περάσει πάνω από 6 χρόνια από τις Διασκέψεις της Μόσχας και της Γιάλτας, η Γερμανία είχε ήδη χωριστεί σε Δυτική και Ανατολική, και η Ευρώπη βίωνε τον ψυχρό πόλεμο ξέροντας ότι σημαντικός αριθμός ανθρώπων από χώρες του Σιδηρού Παραπετάσματος θα επέλεγε να μην επιστρέψει στον "σοβιετικό σοσιαλιστικό παράδεισο" ή θα προσπαθούσε να δραπετεύσει από εκεί. Αυτών των περιπτώσεων κυρίως τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις ήθελε να καθορίσει η Σύμβαση.

Γι΄ αυτό, προέβλεπε ότι αν κάποιος μπει παράνομα σε μια χώρα, δεν επιβάλλονται ποινικές κυρώσεις, υπό τρεις, όμως, προϋποθέσεις:
α) να έχει μπει στη χώρα υποδοχής ΑΠ’ ΕΥΘΕΙΑΣ από τη χώρα προέλευσης, δηλαδή οι δύο χώρες να συνορεύουν
β) να παρουσιασθεί ΤΟ ΤΑΧΥΤΕΡΟΝ ΔΥΝΑΤΟΝ (αμελλητί) στις αρχές
γ) να δώσει επαρκείς εξηγήσεις για τον λόγο της παράνομης εισόδου (άρθρο 31).

Φυσικά, ο όρος που χρησιμοποιείται είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ είσοδος και όχι ΠΑΡΑΤΥΠΗ. Νόμος παραβιάζεται, όχι τύπος.

Μέχρι το κράτος υποδοχής να καταλήξει στο αν κάποιος δικαιούται άσυλο ή μέχρι να του χορηγήσει χαρτιά για να φύγει σε τρίτη χώρα, η Σύμβαση της Γενεύης τού δίνει τη δυνατότητα να εφαρμόσει όποια περιοριστικά μέτρα κρίνει αναγκαία (άρθρο 31, §2), όπως, για παράδειγμα, κράτηση σε κλειστές δομές. Αλλά ακόμα κι αν χορηγήσει άσυλο, μπορεί να αποφασίσει αργότερα την απέλαση οποιουδήποτε "διά λόγους εθνικής ασφαλείας ή δημοσίας τάξεως", χωρίς να πρέπει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν ούτε καν στον απελαυνόμενο, όταν οι λόγοι εθνικής ασφαλείας είναι επιτακτικοί (άρθρο 32, §2). Δεν ήταν δηλαδή η Σύμβαση της Γενεύης το κόκκινο χαλί υποδοχής που την παρουσιάζουν οι "αλληλέγγυοι". Προσπαθούσε να μην αποψιλώσει την εθνική κυριαρχία των χωρών υποδοχής και ταυτόχρονα να διευθετήσει ένα σημαντικό πρόβλημα που αφορούσε κατά κύριο λόγο Ευρωπαίους. Επιπλέον, άφηνε ελεύθερα τα κράτη να μην την υπογράψουν αν δεν θέλουν, ή, μολονότι την υπέγραψαν, να την καταγγείλουν αργότερα και να πάψουν να την εφαρμόζουν, χωρίς επιπτώσεις. Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κουβέιτ, Ομάν, Ινδία, Πακιστάν, Μπανγκλαντές και Βόρεια Κορέα είναι ανάμεσα στα κράτη που τράβηξαν την ουρά τους απ’ έξω και από τη Σύμβαση της Γενεύης και από το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης, που αργότερα την επέκτεινε.

Η συνέχεια της ιστορίας είναι ένα case study που επιβεβαιώνει το ότι ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με αγαθές προθέσεις: τα χρήματα της Ύπατης Αρμοστείας για τους πρόσφυγες που κάθε χρόνο αυξανόντουσαν, αποτελούσαν κίνητρο δημιουργίας νέων, εντονότερων ροών, που απαιτούσαν περισσότερα χρήματα και περισσότερους υπαλλήλους. Η Ύπατη Αρμοστεία γιγαντώθηκε η ίδια, γιγαντώνοντας όμως και το πρόβλημα, σε έναν φαύλο κύκλο χωρίς τέλος! Από ένα γραφείο, το 1951, στη Γενεύη, με 34 υπαλλήλους και 300.000 δολάρια προϋπολογισμό, έφτασε να απασχολεί, το 2024, πάνω από 20.700 άτομα σε 136 χώρες και να προβλέπεται να ξοδέψει 10,5 περίπου δισεκατομμύρια δολάρια. Από πού προέρχονται αυτά; Από τον ΟΗΕ και από δωρεές κρατών, ιδρυμάτων, ιδιωτών και οργανισμών. Το ότι οι περισσότεροι από αυτούς, όπως ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC) προωθούν την αντικατάσταση των πληθυσμών, θα είναι εντελώς συμπτωματικό. Το 1967, ο ΟΗΕ προσέθεσε στη Σύμβαση της Γενεύης και το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης, που αίρει κάθε χρονικό και γεωγραφικό όριο, επιτρέποντας να εφαρμοστεί η Σύμβαση οποτεδήποτε, σε ανθρώπους από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, που αποκτούν την ιδιότητα του πρόσφυγα, αν απλώς δηλώσουν ότι φοβούνται να μείνουν στην πατρίδα τους, επειδή είναι πιθανόν να υποστούν διώξεις "για λόγους πολιτικούς, θρησκευτικούς, φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα ή πολιτικών πεποιθήσεων", δηλαδή στους πάντες!

Πλέον, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των δράσεων και των χρημάτων της Αρμοστείας κατευθύνονται όχι στον επαναπατρισμό των προσφύγων πολέμου αλλά στη μόνιμη εγκατάσταση εκατομμυρίων, οικονομικών κατά κανόνα, μεταναστών, από την Αφρική και την Ασία, σε χώρες της Ευρώπης. Πρακτικά είναι αδύνατον να διαχωρισθούν από τους πρόσφυγες, διότι όλοι, δασκαλεμένοι από ΜΚΟ και δικηγόρους του κυκλώματος, επικαλούνται φόβο για κάποιον από τους παραπάνω λόγους, στους οποίους έχει προστεθεί και η σεξουαλική ταυτότητα, με διασταλτική ερμηνεία της "ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας", και είναι παντελώς ανέφικτο για τις ευρωπαϊκές αρχές να εξακριβώσουν τι ισχύει και τι όχι για τον καθένα.

Ο Γκιτσάκης θίγει στο άρθρο του τα νομικά προβλήματα του συστήματος και προτείνει νομικά εργαλεία αναμόρφωσης της Σύμβασης της Γενεύης. Εμένα θα μου επιτρέψετε να σκαλίσω κάποια άλλα θέματα, θεωρητικού υποβάθρου.

Τρεις ειδήσεις που αναπαράγουν στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος και της Ε.Ε

• Μειώθηκαν κατά 14% οι άμεσες ξένες επενδύσεις κατά το α’ εξάμηνο του τρέχοντος έτους
• Στα 17,46 δισ. ευρώ το εμπορικό έλλειμμα του πρώτου εξαμήνου, καταγράφοντας αύξηση περίπου 14% στο ίδιο διάστημα
• Κάτω από τη βάση παραμένει η Ελλάδα στην καινοτομία.

«Επιτυχία» νο.1: Σχετικά με την πρώτη είδηση, στα 2,097 δισ. ευρώ έφτασαν οι άμεσες ξένες επενδύσεις το α΄ εξάμηνο εφέτος, χαμηλότερα από τα 2,434 δισ. ευρώ της ίδιας περιόδου του προηγούμενου χρόνου, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος. H υποχώρηση αυτή κατά 14% ακολουθεί μια ακόμη μεγαλύτερη, υψηλότερη του 50%, του α΄ εξαμήνου 2023 έναντι της αντίστοιχης περιόδου του 2022, κατά την οποία οι άμεσες ξένες επενδύσεις είχαν φτάσει τα 5,125 δισ. ευρώ. Συναφώς, ως προς την απορρόφηση των πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης και σύμφωνα με τα στοιχεία της Κομισιόν, η Ελλάδα έχει εκπληρώσει μέχρι στιγμής το 23% των οροσήμων και στόχων, για τα οποία έχει δεσμευθεί προκειμένου να εισπράξει τα 36 δισ. ευρώ. Απομένει, επομένως, το υπόλοιπο 77% που πρέπει να εκπληρωθεί τα επόμενα δύο χρόνια.

Αύξησαν τη διάρκεια ζωής ποντικών κατά 25% και ελπίζουν να αποκαλύψουν και να διαχειριστούν τις μοριακές διεργασίες της γήρανσης στους ανθρώπους

Οι έρευνες αφορούν μία συγκεκριμένη πρωτεΐνη με την ονομασία interleukin-11. Τα επίπεδα αυτής αυξάνονται όσο μεγαλώνουμε, οδηγώντας σε μεγαλύτερα επίπεδα φλεγμονής, ενώ οι ερευνητές λένε πως ενεργοποιεί διάφορους βιολογικούς διακόπτες που ελέγχουν το ρυθμό της γήρανσης.

Οι ερευνητές πραγματοποίησαν δύο πειράματα:

• Στο πρώτο, τροποποίησαν γενετικά τα ποντίκια για να μην παράγουν την interleukin-11
• Στο δεύτερο περίμεναν μέχρι να φτάσουν τα ποντίκια σε ηλικία 75 εβδομάδων (ισοδύναμο με 55χρονο άνθρωπο) και έπειτα τους χορηγούσαν φάρμακο για να εξαφανίσουν την interleukin-11 από το σώμα τους.

Τα αποτελέσματα έδειξαν πως η διάρκεια ζωής των ποντικιών αυξήθηκε κατά 25%. Τα γερασμένα ποντίκια εργαστηρίου πεθαίνουν συνήθως από καρκίνο, ωστόσο αυτά που δεν είχαν την πρωτεΐνη interleukin-11, σημείωσαν πολύ χαμηλότερη εμφάνιση καρκίνου. Επέδειξαν επίσης βελτιωμένη λειτουργία μυών, ήταν πιο λεπτά και είχαν πιο υγιές τρίχωμα.

Advanced Driver Assistance Systems (A.D.A.S): “Η Ε.Ε πρωτοπορεί διεθνώς στην ασφάλεια των οχημάτων"

ΚΟΥΡΗΤΗΣ: ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΔΩ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ "I.S.A" ΚΑΙ "L.K.A" ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ. ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΑΡΚΟΥΔΑΣ. ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΙΣΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΣ, ΕΞΑΙΤΙΑΣ (ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΣ), ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΔΥΟ.  ΕΛΠΙΖΩ ΜΟΝΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΤΣΑΚΙΣΤΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΝΕΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΘΑ ΑΥΞΗΣΕΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΠΩΛΗΣΗΣ.

Η “ομπρέλα” συστημάτων υποβοήθησης A.D.A.S είναι ήδη υποχρεωτική για όλα τα καινούργια οχήματα , που έχουν πάρει έγκριση τύπου από τον Ιούλιο του 2022. Από τις 7 Ιουλίου η πώληση οποιουδήποτε νέου οχήματος, που δεν είναι εξοπλισμένο με A.D.A.S, απαγορεύεται σε όλες τις χώρες της Ε.Ε.

Υπάρχουν επτά υποχρεωτικά συστήματα υποβοήθησης του οδηγού:

• το Intelligent Speed Assistance (I.S.A) που ρυθμίζει την ταχύτητα κίνησης ανάλογα με τη σήμανση του δρόμου και τα δεδομένα του πλοηγού,
• το Lane Keep Assist (L.K.A) που διατηρεί την λωρίδα κίνησης επεμβαίνοντας στα φρένα και το τιμόνι,
• το Automatic Emergency Braking (A.E.B) που ανιχνεύει “εμπόδια” και ακινητοποιεί το όχημα,
• το Attention Assist (A.A) που παρακολουθεί τον οδηγό για κόπωση ή υπνηλία,
• το Alcolock που δεν ενεργοποιεί τον κινητήρα εάν είναι πιωμένος ο οδηγός,
• το Reverse Detection (R.D) που παρακολουθεί την κυκλοφορία κατά την οπισθοπορεία
• το μαύρο κουτί που καταγράφει τα εκάστοτε τελευταία 5 δευτερόλεπτα.

Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (Σ.Σ.Ε): Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών

Το Π.Μ.Σ. της Σ.Σ.Ε απονέμει Δίπλωμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Μ.Σ.) στις εξής τρεις (3) κατευθύνσεις:

• α. Κρυπτογραφία και Κυβερνοασφάλεια με ειδίκευση στην Κρυπτογραφία ή την Κυβερνοασφάλεια.
• β. Πληροφοριακό Πόλεμο με ειδίκευση στα Συστήματα Διοίκησης και Ελέγχου ή τον Ηλεκτρονικό Πόλεμο.
• γ. Γεωπληροφοριακά Συστήματα με ειδίκευση στα Γεωγραφικά Συστήματα Πληροφοριών ή τις Εφαρμογές Γεωπληροφοριών.

Ο τίτλος απονέμεται από το Τμήμα Στρατιωτικών Επιστημών της Σ.Σ.Ε. Οι απονεμόμενοι τίτλοι υπογράφονται από τον Διοικητή και τον Κοσμήτορα της Σ.Σ.Ε. Μετά την απόκτηση του Μ.Δ.Ε., ο μεταπτυχιακός φοιτητής μπορεί να υποβάλει αίτηση για την εκπόνηση Διδακτορικής Διατριβής σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία.

Ποιοι γίνονται δεκτοί στο Π.Μ.Σ.

Στο Π.Μ.Σ. γίνονται δεκτοί, μετά από επιλογή και όπως καθορίζεται ειδικότερα στον Κανονισμό Μεταπτυχιακών Σπουδών, απόφοιτοι όλων των ελληνικών Ανωτάτων Στρατιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (Α.Σ.Ε.Ι.), απόφοιτοι των αντίστοιχων και ισότιμων Στρατιωτικών Σχολών της αλλοδαπής, πτυχιούχοι των Τμημάτων Μηχανολόγων Μηχανικών, Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, Ηλεκτρονικών Μηχανικών, Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, Χημικών Μηχανικών, Μηχανικών Μεταλλείων -Μεταλλουργών, Πολιτικών Μηχανικών, Τοπογράφων Μηχανικών, Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Ναυπηγών Μηχανικών, Μαθηματικών, Εφαρμοσμένων Μαθηματικών, Πληροφορικής, Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών, Ψηφιακών Συστημάτων, Φυσικής, Χημείας, Γεωλογίας, Γεωγραφίας, Γεωπονίας, Επιστήμης των Υλικών, Μηχανικών Επιστήμης Υλικών, Επιστήμης και Τεχνολογίας των Υλικών, Οικονομικών Επιστημών, Στατιστικής, Διοίκησης Επιχειρήσεων, Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας, Ιατρικών και Βιολογικών Επιστημών, Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης, καθώς και των αντίστοιχων και ισότιμων Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων της αλλοδαπής.

Ποια είναι η διάρκεια σπουδών του Π.Μ.Σ.