Η «υπόθεση» πολυτεχνείο είναι μια από τις πιο βρώμικες σελίδες της νεότερης Ελληνικής ιστορίας. Έχει επικρατήσει η άποψη ότι πράγματι υπήρξαν νεκροί μέσα στο πολυτεχνείο. Η τραγική αλήθεια είναι ότι υπήρξαν νεκροί, αλλά όχι μέσα στο πολυτεχνείο. Όσοι σκοτώθηκαν, σκοτώθηκαν σε απόσταση 500 μέτρων από το σημείο που διαδραματίζονταν τα γεγονότα, από πυρά ελευθέρων σκοπευτών, οι οποίοι πυροβολούσαν στο ψαχνό από τις ταράτσες των παρακείμενων πολυκατοικιών. Τα ονόματα των νεκρών είναι γνωστά, αλλά κανένας δεν ανέφερε ότι οι άνθρωποι αυτοί, οι οποίοι δεν είχαν καμία σχέση με τους εξεγερμένους φοιτητές, άλλα οι περισσότεροι ήταν μεροκαματιάρηδες, που βρέθηκαν σε λάθος τόπο την λάθος στιγμή δεν σκοτώθηκαν μέσα στο πολυτεχνείο αλλά μακριά από αυτό. Το μόνο που έκαναν ήταν να τους «βαφτίσουν» «νεκρούς του πολυτεχνείου» και έτσι να λήξει η τραγική αυτή υπόθεση.
Ποτέ κανείς από τους γνωστούς «έγκριτους» και παχυλά αμειβόμενους δημοσιογράφους, δεν έκανε μια έρευνα για το ποιοι ήταν αυτοί που πυροβολούσαν από τις ταράτσες εκείνο το βράδυ. Βεβαίως όχι, διότι η υπόθεση ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΗ.
Τον Ιανουάριο του 1973, ανακαλύπτεται εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα πετρελαίου στην Θάσο και συγκεκριμένα στην θέση Πρίνος. Ανατολικά της Θάσου (θέση Μπάμπουρας) υπάρχει πολύ μεγάλο κοίτασμα πετρελαίου. Ο Παπαδόπουλος αποφασίζει να εξορύξει και να εκμεταλλευτεί μόνος του (δηλαδή η Ελλάδα) το κοίτασμα του Πρίνου, παρά τις πιέσεις που υφίσταται από Αμερικάνικες πετρελαϊκές εταιρείες για το αντίθετο. Από το σημείο αυτό αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για αυτόν και το καθεστώς του. Όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, οι Αμερικάνοι μέσω της C.I.A, βρήκαν τρόπο να απαλλαγούν από τον Παπαδόπουλο, οργανώνοντας εις βάρος του μια ακόμα "μαύρη επιχείρηση". Πρόκειται για επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης δικτατορικών ή ακόμα και δημοκρατικών καθεστώτων, οι ηγέτες των οποίων με τις πολιτικές που επιλέγουν έρχονται σε άμεση σύγκρουση με το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο που ελέγχει τις Η.Π.Α.
Κάτι παρόμοιο είχαν οργανώσει λίγο αργότερα, πάλι το1973, και εις βάρος του προέδρου της Χιλής Αλιέντε όταν αυτός αποφάσισε να εθνικοποιήσει τις πολυεθνικές εταιρείες εξόρυξης χαλκού (η Χιλή διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα χαλκού στον κόσμο τα οποία καλύπτουν το 45% της παγκόσμιας παραγωγής) οι οποίες συμπτωματικά εξυπηρετούσαν Αμερικάνικα συμφέροντα. Ήταν οι λεγόμενες «διαδηλώσεις της κατσαρόλας», οι οποίες δημιούργησαν το κατάλληλο υπόβαθρο (η την δικαιολογία) για να επικρατήσει λίγο αργότερα η δικτατορία του Πινοσέτ, ο οποίος σημειωτέον επανέφερε τα πράγματα (εξόρυξη χαλκού) στην πρότερη τους κατάσταση.
Την ίδια περίοδο Νοέμβριο του 1973 και αυτό είναι κάτι που λειτούργησε προσθετικά εις βάρος του Παπαδόπουλου, υπάρχει σε εξέλιξη ο πόλεμος της «εξιλέωσης» (Γιόμ Κιπούρ),τον οποίο διεξήγαγε το Ισραήλ εναντίον όλων των Αραβικών κρατών (Συρία, Αίγυπτος, Λίβανος κ.λ.π) αλλά και το 1967, περίοδο που επεβλήθη το πρώτο πραξικόπημα των συνταγματαρχών στην Ελλάδα, το Ισραήλ διεξήγαγε πάλι πόλεμο (τον περίφημο πόλεμο των έξι ημερών), πάλι εναντίων όλων των Αραβικών κρατών. Επειδή δεν πιστεύω στον Ιστορικό παράγοντα της σύμπτωσης, πόσο μάλλον στην συγκεκριμένη περίπτωση που υπάρχουν παραπάνω από μια και διότι οι επαναλαμβανόμενες συμπτώσεις υποκρύπτουν δόλο και παύουν να θεωρούνται τέτοιες τότε... Η εξέγερση των φοιτητών στο πολυτεχνείο δεν ήταν τίποτα περισσότερο παρά μια ακόμη επιχείρηση που οργανώθηκε από την C.I.A, με σκοπό την ανατροπή του Παπαδοπούλου.
Αν αποδεχθούμε το γεγονός ότι πράγματι οι φοιτητές λειτούργησαν αυτοβούλως (Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕ. ΒΛΑΚΕΙΑ;) και αποφάσισαν να εξεγερθούν εναντίον της χούντας για μόρφωση, δουλειά, δημοκρατία κλπ., τότε πρέπει να θέσουμε και τα εξής συμπεράσματα ερωτήματα:
Ποτέ κανείς από τους γνωστούς «έγκριτους» και παχυλά αμειβόμενους δημοσιογράφους, δεν έκανε μια έρευνα για το ποιοι ήταν αυτοί που πυροβολούσαν από τις ταράτσες εκείνο το βράδυ. Βεβαίως όχι, διότι η υπόθεση ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΗ.
Τον Ιανουάριο του 1973, ανακαλύπτεται εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα πετρελαίου στην Θάσο και συγκεκριμένα στην θέση Πρίνος. Ανατολικά της Θάσου (θέση Μπάμπουρας) υπάρχει πολύ μεγάλο κοίτασμα πετρελαίου. Ο Παπαδόπουλος αποφασίζει να εξορύξει και να εκμεταλλευτεί μόνος του (δηλαδή η Ελλάδα) το κοίτασμα του Πρίνου, παρά τις πιέσεις που υφίσταται από Αμερικάνικες πετρελαϊκές εταιρείες για το αντίθετο. Από το σημείο αυτό αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για αυτόν και το καθεστώς του. Όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, οι Αμερικάνοι μέσω της C.I.A, βρήκαν τρόπο να απαλλαγούν από τον Παπαδόπουλο, οργανώνοντας εις βάρος του μια ακόμα "μαύρη επιχείρηση". Πρόκειται για επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης δικτατορικών ή ακόμα και δημοκρατικών καθεστώτων, οι ηγέτες των οποίων με τις πολιτικές που επιλέγουν έρχονται σε άμεση σύγκρουση με το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο που ελέγχει τις Η.Π.Α.
Κάτι παρόμοιο είχαν οργανώσει λίγο αργότερα, πάλι το1973, και εις βάρος του προέδρου της Χιλής Αλιέντε όταν αυτός αποφάσισε να εθνικοποιήσει τις πολυεθνικές εταιρείες εξόρυξης χαλκού (η Χιλή διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα χαλκού στον κόσμο τα οποία καλύπτουν το 45% της παγκόσμιας παραγωγής) οι οποίες συμπτωματικά εξυπηρετούσαν Αμερικάνικα συμφέροντα. Ήταν οι λεγόμενες «διαδηλώσεις της κατσαρόλας», οι οποίες δημιούργησαν το κατάλληλο υπόβαθρο (η την δικαιολογία) για να επικρατήσει λίγο αργότερα η δικτατορία του Πινοσέτ, ο οποίος σημειωτέον επανέφερε τα πράγματα (εξόρυξη χαλκού) στην πρότερη τους κατάσταση.
Την ίδια περίοδο Νοέμβριο του 1973 και αυτό είναι κάτι που λειτούργησε προσθετικά εις βάρος του Παπαδόπουλου, υπάρχει σε εξέλιξη ο πόλεμος της «εξιλέωσης» (Γιόμ Κιπούρ),τον οποίο διεξήγαγε το Ισραήλ εναντίον όλων των Αραβικών κρατών (Συρία, Αίγυπτος, Λίβανος κ.λ.π) αλλά και το 1967, περίοδο που επεβλήθη το πρώτο πραξικόπημα των συνταγματαρχών στην Ελλάδα, το Ισραήλ διεξήγαγε πάλι πόλεμο (τον περίφημο πόλεμο των έξι ημερών), πάλι εναντίων όλων των Αραβικών κρατών. Επειδή δεν πιστεύω στον Ιστορικό παράγοντα της σύμπτωσης, πόσο μάλλον στην συγκεκριμένη περίπτωση που υπάρχουν παραπάνω από μια και διότι οι επαναλαμβανόμενες συμπτώσεις υποκρύπτουν δόλο και παύουν να θεωρούνται τέτοιες τότε... Η εξέγερση των φοιτητών στο πολυτεχνείο δεν ήταν τίποτα περισσότερο παρά μια ακόμη επιχείρηση που οργανώθηκε από την C.I.A, με σκοπό την ανατροπή του Παπαδοπούλου.
Αν αποδεχθούμε το γεγονός ότι πράγματι οι φοιτητές λειτούργησαν αυτοβούλως (Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕ. ΒΛΑΚΕΙΑ;) και αποφάσισαν να εξεγερθούν εναντίον της χούντας για μόρφωση, δουλειά, δημοκρατία κλπ., τότε πρέπει να θέσουμε και τα εξής συμπεράσματα ερωτήματα:
- Γιατί επέλεξαν την συγκεκριμένη χρονική στιγμή και όχι κάποια άλλη, που η χούντα ήταν πιο «φρέσκια» στα πράγματα; Γιατί π.χ δεν εξεγέρθηκαν το 1967 ή το 1968 ή το 1969 ή το1970 κ.λ.π τότε που το καθεστώς των συνταγματαρχών δεν είχε ακόμα εδραιωθεί για τα καλά, αλλά επέλεξαν το 1973 και εδώ βρίσκεται το ύποπτο της υποθέσεως το οποίο οδηγεί στην έξωθεν κατευθυνόμενη επιχείρηση επέμβαση, που στο κάτω-κάτω της γραφής η χούντα είχε ήδη αρχίσει να μετασχηματίζεται σε μια, κατ’ επίφασιν έστω, «δημοκρατία»;
- Γιατί στάλθηκαν τεθωρακισμένα στο πολυτεχνείο; Αν η χούντα δεν έκανε τίποτα τι θα γινόταν τελικά; Μήπως έπρεπε να δημιουργήσουν «ήρωες»;
- Πέτυχε τελικά τους στόχους της η εξέγερση του πολυτεχνείου που υποτίθεται ότι ήταν η ανατροπή της χούντας και η εγκαθίδρυση πραγματικής δημοκρατίας ή το αποτέλεσμα της ήταν να επιβληθεί στην Ελλάδα η δεύτερη χούντα του Ιωαννίδη;
- Με την άνοδο στην εξουσία του Ιωαννίδη ανοίγει ο δρόμος για τις αμερικανικές επιδιώξεις τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στην ευρύτερη περιοχή.(προδοσία Κύπρου ,Αιγαίο κ.λ.π)
No comments :
Post a Comment