Σύμφωνα με την συνθήκη του Λονδίνου (η οποία δεν επικυρώθηκε, καθώς μεσολάβησε ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος, ήταν όμως δεσμευτική για τους Σύμμαχους), μεταξύ άλλων αποφασίζεται η απελευθέρωση της Κρήτης από την Τουρκία (η οποία παραιτήθηκε όλων των δικαιωμάτων της στο νησί, εκχωρώντας τα προσωρινά στους Βαλκανικούς Συμμάχους) και στην ουσία ανοίγει ο δρόμος για την ένωση του νησιού με την Ελλάδα, με εγγυήτριες τις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Ιταλία). Στο σημείο αυτό αρχίζει η παραφιλολογία με την υποτιθέμενη ύπαρξη ενός όρου στην συνθήκη, η οποία προέβλεπε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος στην Κρήτη σε 100 χρόνια (δηλαδή το 2013), μέσω του οποίου οι κάτοικοι της Κρήτης θα αποφάσιζαν αν η Κρήτη θα παρέμενε ενωμένη με την Ελλάδα, ή θα προχωρούσε σαν ανεξάρτητο κράτος.
Ο όρος αυτός είναι παντελώς ανύπαρκτος. Η συνθήκη του Λονδίνου είναι σαφής και δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Οι υποκινητές της «Ανεξάρτητης Κρήτης», φαίνεται να έχουν σ' αυτό το σημείο κάποια σοβαρά κενά ιστορικής γνώσης, καθώς αγνοούν ότι με την Συνθήκη του Λονδίνου, τυπικά τουλάχιστον, δεν έγινε η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα (απλώς η Κρήτη πέρασε σε ένα σύντομο μεταβατικό στάδιο «κηδεμονίας», έστω και προσωρινά όπως αναφέρθηκε πριν). Η ύπαρξη λοιπόν ενός υποτιθέμενου συμφωνητικού-σύμβασης, μεταξύ Ελλάδος-Κρήτης, τη δεδομένη στιγμή μάλιστα, μόνο ουτοπική κι εξωπραγματική μπορεί να χαρακτηριστεί. Η πολυπόθητη Ένωση πραγματοποιήθηκε με την Συνθήκη του Βουκουρεστίου που αναφέρεται λίγο παρακάτω.
Το απόσπασμα από την συνθήκη του Λονδίνου που αφορά την Κρήτη και στο οποίο δεν γίνεται αναφορά σε κανέναν όρο:
α) Η αρχική πρόταση των Μεγάλων Δυνάμεων: (3) Turkey to abandon all claims to Crete.
β) Η τελική απόφαση στις 30 Μαΐου 1913: (3) The Sultan of Turkey ceded Crete to the Balkan allies in whose favor all rights of sovereignty were renounced.
Ολόκληρη η συνθήκη του Λονδίνου εδώ ή εδώ
Η επόμενη συνθήκη του Βουκουρεστίου στις 10 Αυγούστου 1913, επικύρωσε οριστικά την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Η παράγραφος που αναφέρεται στην Κρήτη, είναι επίσης σαφής και πουθενά δεν διαφαίνεται ο όρος περί δημοψηφίσματος: "Crete was definitely assigned to Greece and was formally taken over on December 14 of that year."
Ολόκληρη η συνθήκη του Βουκουρεστίου εδώ ή εδώ
Υπάρχει όμως κι ένας ακόμα ισχυρισμός. Η ύπαρξη ενός «ιδιωτικού συμφωνητικού» μεταξύ Ελλάδος και Κρήτης που προέβλεπε το παραπάνω δημοψήφισμα. Κι αυτός ο ισχυρισμός όμως είναι ανυπόστατος. Αφ' ενός κανείς δεν μπορεί να αποδείξει την ύπαρξή του (ούτε οι άμεσα «ενδιαφερόμενοι» που το επικαλούνται) κι αφ' ετέρου δεν υπήρχε καμία λογική στην ύπαρξη και υπογραφή ενός τέτοιου συμφωνητικού. Η Κρήτη αγωνίστηκε για την ελευθερία της κι όχι για ανεξαρτησία. Ο στόχος ήταν ένας και μοναδικός: «Ένωσις ή Θάνατος».
ΤΕΡΜΑ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ. ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΑΣ.
ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ
Ο όρος αυτός είναι παντελώς ανύπαρκτος. Η συνθήκη του Λονδίνου είναι σαφής και δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Οι υποκινητές της «Ανεξάρτητης Κρήτης», φαίνεται να έχουν σ' αυτό το σημείο κάποια σοβαρά κενά ιστορικής γνώσης, καθώς αγνοούν ότι με την Συνθήκη του Λονδίνου, τυπικά τουλάχιστον, δεν έγινε η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα (απλώς η Κρήτη πέρασε σε ένα σύντομο μεταβατικό στάδιο «κηδεμονίας», έστω και προσωρινά όπως αναφέρθηκε πριν). Η ύπαρξη λοιπόν ενός υποτιθέμενου συμφωνητικού-σύμβασης, μεταξύ Ελλάδος-Κρήτης, τη δεδομένη στιγμή μάλιστα, μόνο ουτοπική κι εξωπραγματική μπορεί να χαρακτηριστεί. Η πολυπόθητη Ένωση πραγματοποιήθηκε με την Συνθήκη του Βουκουρεστίου που αναφέρεται λίγο παρακάτω.
Το απόσπασμα από την συνθήκη του Λονδίνου που αφορά την Κρήτη και στο οποίο δεν γίνεται αναφορά σε κανέναν όρο:
α) Η αρχική πρόταση των Μεγάλων Δυνάμεων: (3) Turkey to abandon all claims to Crete.
β) Η τελική απόφαση στις 30 Μαΐου 1913: (3) The Sultan of Turkey ceded Crete to the Balkan allies in whose favor all rights of sovereignty were renounced.
Ολόκληρη η συνθήκη του Λονδίνου εδώ ή εδώ
Η επόμενη συνθήκη του Βουκουρεστίου στις 10 Αυγούστου 1913, επικύρωσε οριστικά την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Η παράγραφος που αναφέρεται στην Κρήτη, είναι επίσης σαφής και πουθενά δεν διαφαίνεται ο όρος περί δημοψηφίσματος: "Crete was definitely assigned to Greece and was formally taken over on December 14 of that year."
Ολόκληρη η συνθήκη του Βουκουρεστίου εδώ ή εδώ
Υπάρχει όμως κι ένας ακόμα ισχυρισμός. Η ύπαρξη ενός «ιδιωτικού συμφωνητικού» μεταξύ Ελλάδος και Κρήτης που προέβλεπε το παραπάνω δημοψήφισμα. Κι αυτός ο ισχυρισμός όμως είναι ανυπόστατος. Αφ' ενός κανείς δεν μπορεί να αποδείξει την ύπαρξή του (ούτε οι άμεσα «ενδιαφερόμενοι» που το επικαλούνται) κι αφ' ετέρου δεν υπήρχε καμία λογική στην ύπαρξη και υπογραφή ενός τέτοιου συμφωνητικού. Η Κρήτη αγωνίστηκε για την ελευθερία της κι όχι για ανεξαρτησία. Ο στόχος ήταν ένας και μοναδικός: «Ένωσις ή Θάνατος».
ΤΕΡΜΑ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ. ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΑΣ.
ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ
No comments :
Post a Comment